0363. Όχι Μετά 21 Έτη αλλά 31 Έτη Πριν

Tο να διατηρεί κανείς ημερολόγιο δεν είναι ασυνήθιστο. Το να επιμένει όμως, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 30 ετών μάλλον είναι. Έχει, θα έλεγα, την αξία του και επιτρέπει συσχετισμούς και παιχνίδια διάφορα. Επιτρέπει να βλέπεις από ποιους δρόμους πέρασες για να φτάσεις να είσαι όπως, τώρα, είσαι. Επιτρέπει την ανάκληση στιγμών και γεγονότων. Την επαναφορά στο προσκήνιο, σχέσεων που πέρασαν και πάνε. Και επιτρέπει, βεβαίως, να βλέπεις το πώς και το τι σου για αντίστοιχες εποχές, ή ημερομηνίες, προηγουμένων ετών.

Τριάντα μία Αυγούστου σήμερα και μου γεννήθηκε η απορία για όλες τις 31/8 της ζωής μου. Τουλάχιστον για όσες είχα “στοιχεία”. Και βρήκα την 31/8 του 1976. Διάβασα, θυμήθηκα, χαμογέλασα. Ιδού:

0039. 31/08/76 <> [0150] <> Τετράδιο 02, Σελίδα 105

Το τηλεφώνημα του [0149] δεν το έκανε η Φ.. Μια φίλη της Δώρας, η Ν., με αισθηματικές στεναχώριες. Σκεφτόμουν σοβαρά να μην ξανατηλεφωνήσω στη Φ.. Φοβόμουν ότι από δω και πέρα δεν θα μπορούσα να σταματήσω, όμως, τηλεφώνησα. Ώρα αρκετή δίπλα στην τηλεφωνική συσκευή στέκομουν και σκέφτομουν. Υπέρ, κατά και ουδέτερα.

Να της τηλεφωνώ είναι μια μικρή περιπέτεια. Η σκέψη που βάρυνε: “Κι αν είναι μόνη στο άδειο σπίτι με μια στεναχώρια; Αν στην Γεωμετρία απότυχε;”. Τηλεφώνησα, επαφή μέσω της μητέρας της.

Μια αποτυχία οδυνηρή, το ένα τέταρτο από τα θέματα της Γεωμετρίας, μονάχα, έγραψε. Απαρηγόρητη. Προσπάθησα όσο μπορούσα να την ενθαρρύνω, εγώ που ξέρω από καημό. Εκείνη ήταν δίπλα στον λυγμό. Της κόστισε. Τόσο που δεν θα ΄πρεπε. Είναι 18 χρονώ και είναι όμορφη και χαριτωμένη. Δεν πρέπει. Οι Θεοί να δώσουν... Τώρα πια φοβούμαι ότι οι αποτυχίες θα ακολουθήσουν. Πόνεσα από τον πόνο της.

Ακούγεται το αγαπημένο “Send Me the Pillow That You Dream On” με τον αγαπημένο Dean Martin.

31/08/2007