
Σφίχτηκε η καρδιά μου. “Τι είναι πάλι τούτο;”, συλλογίστηκα. Πέντε από κουτάκια πεντάδες υπομονετικά περίμεναν να συμπληρωθούν. Με περισσή ψυχραιμία κατέφυγα στις ΟΔΗΓΙΕΣ για την συμπλήρωση της δήλωσης. Στο οικείο κεφάλαιο διάβασα: “Τέλος, στη θέση “ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΙΒΑΝ” συμπληρώστε προσεκτικά και τους 25 αριθμητικούς χαρακτήρες (εκτός από τους χαρακτήρες GR) του αριθμού λογαριασμού καταθέσεων ΙΒΑΝ που έχετε στην Τράπεζα και θα τον βρείτε τυπωμένο είτε στο τραπεζικό σας βιβλιάριο, είτε στο έντυπο κίνησης λογαριασμού της Τράπεζας σας. . .”.
Ευτυχώς είχα ένα πρόσφατο έντυπο κίνησης του λογαριασμού μου. Το ανέσυρα. Το έψαξα. Πήρα μια βαθειά ανάσα. Είχα βρει τον ΙΒΑΝ μου! Με ομαδοποίηση 2, 4, 4, 4, 4, 4, 3 [το όλον 25] ήταν φαρδιά πλατιά τυπωμένος μετά από το: ΙΒΑΝ: GR.
Αυτό πάει να πει οργάνωση. Αυτό πάει να πει εξευρωπαϊσμός και τραπεζική κουλτούρα. Να έχει ο καθείς τον IBAN του να βολεύεται. Αξιοπρεπώς να συναλλάσσεται με το αξιοπρεπές ελληνικό κράτος. Να μπορεί να πει και στον άλλον: “Βάλτα μου σε παρακαλώ [τα χρήματα] στον ΙΒΑΝ μου”. Αμ, τι; Να μην έχεις έναν ΙΒΑΝ στην ζούγκλα της ζωής; Μια οικονομική ταυτότητα, μια απόδειξη του με τις Τράπεζες πάρε – δώσε;
Τώρα θα μου πείτε: “Μα είκοσι πέντε ψηφία; Μεγαλούτσικος δεν είναι;”. Είναι! Αλλά τι να κάνουμε; Είπαμε. Ο καθείς και ο ΙΒΑΝ του. Και πρέπει να είναι μοναδικός για τις Τράπεζες, τα υποκαταστήματα τους και τους συναλλασσόμενους.
Γι’ αυτό καλού κακού γράψτε τον και κάπου να τον έχετε πρόχειρο γιατί ουδείς γνωρίζει που και πότε θα σας χρειαστεί.
Με γεια, λοιπόν, τους ΙΒΑΝ [International Bank Account Number] μας!
Προς τιμήν του καταπληκτικού, και αξιοπρεπομηκέστατου, αυτού Κωδικού ακούγεται το πανέμορφο soul κομμάτι “Tell Me What You Want” με τον Jimmy Ruffin. Ακόμα μια από βινίλιο “μεταφορά” από το υπόγειο της Τ47.