Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

1162. Ζιγκ - Ζαγκ


Από τους
    Αριθμούς της
      Που έσβησε
   Δεν συγκράτησε
Ούτε έναν



                                           Διατήρησε
                                        Το δικαίωμα
                                      Κάθε
                                   Φορά
                                Που απέρριπτε
                             Μια κλήση
                             Αγνώστου
                                Να υποθέτει
                                  Ότι ίσως
                                     Απορρίπτει
                                        Και πάλι
                                           Εκείνη


30/04/2018

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

1161. Photoshop




Κάποιες φορές μια πιάνει και, πάνω στις φωτογραφίες μου, δοκιμάζω φίλτρα διάφορα. Κυρίως φίλτρα του Photoshop CS3. Μου αρέσει που αλλάζει η όψη τους. Που οι φιλτραρισμένες είναι άλλες από τις αρχικές. Που με τα φίλτρα κρύβω αδυναμίες τους.   Πειραματίζομαι. Κάθε φωτογραφία, κάθε είδος φωτογραφίας (πρόσωπα, τοπία, κτήρια. . .), θέλει και το διαφορετικό της φίλτρο. Ψάχνω. Βρίσκω. Αλλάζω. Χαίρομαι.



















Έτσι και σήμερα. Με έπιασε. Πειραματίστηκα. Έφτιαξα ένα φίλτρο. Ένα που κάνει τις φωτογραφίες να μοιάζουν με κόμιξ. Ιδανικό, θα έλεγα, για κτήρια. Για κατακόρυφες και οριζόντιες γραμμές. Το έφτιαξα. Το εφάρμοσα σε φωτογραφίες μου τριάντα πέντε. Αυτές που εμφανίζονται στην παρούσα εγγραφή. Φωτογραφίες από την 1/1/18 έως και την 24/4/18. Από το γραφείο μου, την Αθήνα, την Κοζάνη, την Τρίπολη. . .



















Ένα κλικ μακριά Elias Rahbani και Moi Je T'Aime”:



25/04/2018

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

1160. Πρωινή Συνδικαλιστική Γυμναστική


Εχθές. Μέχρι τις 10:45, περίπου. Πρωινή Συνδικαλιστική Γυμναστική. Προαναγγελθείσα. Αποδείχτηκε υποχρεωτική. Οι είσοδοι κλειδώθηκαν. Για την τιμή των όπλων. Αυτών που, κατά επανάληψη, ντροπιάσαμε. Εμείς και κυρίως αυτοί που κλείδωσαν τις εισόδους. Κλάματα πάνω από το χυμένο γάλα. Σαν να προσπαθείς να βάλεις πίσω στο, ζουλιγμένο, σωληνάριο την οδοντόκρεμα που, απερίσκεπτα, έβγαλες.

Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Άρα ποιον πιέζουμε και πώς με τις πρωινές μας αυτές γυμναστικές; Φοβάμαι κανέναν και ανεπιτυχώς, ως εκ τούτου, αντιστοίχως. Από την άλλη να μην κάνουμε και τίποτα; Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Θαρρώ, ωστόσο, δίχως να έχω κάτι να αντιπροτείνω, ότι τέτοιες μορφές πάλης είναι ξεπερασμένες. Τα δίποδα που διαχειρίζονται τα κοινά τα φτύνεις κι αυτά λένε «Μπα, Ψιχαλίζει!¨.

Φτάσαμε, έτσι, εδώ που φτάσαμε και η συνέχεια, δυστυχώς, προβλέπεται ζοφερή. Το μόνο, παγκοσμίως, ζητούμενο, και αυτό να το κατανοήσουμε, είναι το πώς θα αυγατίζουν τα λεφτάκια τους αυτοί που τους περισσεύουν. ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΜΠΛΟΥΤΩΝ. Aυτή κυβερνά. Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Οι είσοδοι κλειδώθηκαν. Τα αστέρια οι συνδικαλιστές, αγωνιστικά πάντα, παρατάχθηκαν μπροστά στις κλειστές εισόδους αγριοκοιτάζοντας εκ του ασφαλούς. Το μόνο που έλειπε μια σφυρίχτρα για να αρχίσουμε τα «εν, δυο, κάτω»! Οι δίπλα καφετέριες γέμισαν με συναδέλφους. Τουλάχιστον ανεβάσαμε το ημερήσιο εισόδημα της συμπαθούς τάξης των καφετζήδων!

Προτίμησα να περπατήσω και να φωτογραφήσω. Ευτυχώς, πέραν του κινητού, είχα μαζί μου και την Canon Ixus 285 HS. Ξεκίνησα. Πατησίων – Πλατεία Ομονοίας – Παναγή Τσαλδάρη – Δεληγιώργη – Πλατεία Καραϊσκάκη – Αγίου Κωνσταντίνου – Αιόλου – Πλατεία Κοτζιά – Πατησίων. Περπατούσα. Έβλεπα. Φωτογράφιζα.

Από τις φωτογραφίες που έβγαλα, σε χρονικό διάστημα, μιάμιση περίπου ώρας, κράτησα εκατόν είκοσι δύο. Από αυτές, τις 122, διάλεξα τις είκοσι επτά που ακολουθούν:





























Να είσαστε, να αισθανόσαστε και να περνάτε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Manfred Man και If You Gotta Go, Go Now”, ένα τραγούδι του Bob Dylan:



21/04/2018