1287. Δυνατότητες ή Αποτυπώνοντας . . . περιπάτους

Δυνατότητες. Αυτό προσφέρει, θα έλεγα απλόχερα, η εποχή μας. Ένα πλήθος μέγα δυνατοτήτων που πέντε, δέκα μόλις χρόνια πριν θα ήταν πραγματικά αδιανόητο. Μια διαδικασία, συνεχούς παροχής νέων δυνατοτήτων, σε εξέλιξη. Ένας Θεός γνωρίζει το τι δυνατότητες θα έχουν στη διάθεση τους όσοι περιμένουν τη σειρά τους να γεννηθούν.

Ανάμεσα στις δυνατότητες και αυτές που παρέχει το Google Earth και η τεχνολογία η σχετική με το GPS γενικότερα. Τεχνολογία που βρήκε, βεβαίως, πεδίο εφαρμογής λαμπρό στα Smartphones για να περάσει και στις συσκευές τύπου smartwatch wearables. Διαθέτοντας ένα Smartphone ή ένα wearable είναι πολύ εύκολο να καταγράψεις τη διαδρομή σου πάνω στην επιφάνεια της γης.

Και όχι μόνο αυτό! Ανάλογα με το λογισμικό και τις δυνατότητες της συσκευής σου είναι δυνατόν να έχει πληροφορίες όπως: Απόσταση που διανύθηκε, πλήθος και μέσο μήκος βημάτων, καρδιακοί παλμοί, μέση ταχύτητα, υψομετρική διαφορά κι εγώ δεν ξέρω άλλο τι.

Με τη γνωστή μανία μου για καταγραφή και έχοντας στη διάθεσή μου ένα Smartphone (Huawei 20 Pro) και ένα wearable (Honor Band 5) βάλθηκα να καταγράψω τους περιπάτους μου. Στην αρχή από περιέργεια και χρησιμοποιώντας την εφαρμογή “Pacer”, στο κινητό, και μετά, βάζοντας ως στόχο το λιγότερο 5000 βήματα κάθε ημέρα, για πρακτικούς λόγους. Στον στόχο των 5000 βημάτων ανά ημέρα βοηθά κυρίως το σχετικό καταγραφικό του Honor Band 5 (μιας και το έχω μονίμως επάνω μου).

Στην αρχή χρησιμοποιούσα το Google Earth για να αποτυπώσω, χειροκίνητα, τη διαδρομή μου και να υπολογίσω την απόσταση που είχα διανύσει. Παράδειγμα η εικόνα στην αρχή της ανάρτησης. Μετά άρχισα να αξιοποιώ τις σχετικές δυνατότητες των έξυπνων συσκευών μου για να καταλήξω (και) σε εικόνες όπως οι τρεις που ακολουθούν:

Δεν νομίζω ότι θα συνεχίσω να αποθηκεύω για πολύ ακόμα τέτοιες εικόνες. Κάποια στιγμή θα βαρεθώ να καταγράφω λεπτομερώς κυρίως τις συνήθεις διαδρομές. Θα συνεχίσω, πιστεύω, για διαδρομές / περιπάτους πέραν του συνηθισμένου όταν και αν αυτές έλθουν.

Να είσαστε Καλά και να Προσέχετε,

Καλό Ιούνιο!

Ένα κλικ μακριά το ηλικίας τριάντα πέντε ετών κλασικό «Walking On Sunshine” από το συγκρότημα Katrina And The Waves:

31/05/2020

1286. Κήπου Άνθη

Δεν πάντοτε στην Τ47 κατοικούσα. Έζησα και σε σπίτια άλλα (και αλλιώς). Από τον κήπο μιας κατοικίας πρώην και οι ανθέων φωτογραφίες που ακολουθήσουν θα (καθώς και η που προηγήθηκε μία). Είναι όμορφα τα λουλούδια, όμορφα τα αρώματα και τα χρώματά τους. Ομολογώ πως δεν γνωρίζω να τα περιποιούμαι πώς, και να μάθω θέλω ούτε. Μου όμως αρέσει να φωτογραφίζω τα, κι αν ένα φόντο θολό στις φωτογραφίες τους πετύχω που να την εικόνα τους αναδεικνύει το καλύτερο τόσο.

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Toto και “Rosanna” [1982]:

27/05/2020

1285. Fiat 500 Nuova / Lego Creator Expert 10271

Πολλά πράγματα, στην εποχή που ζούμε, ξεκινούν από το διαδίκτυο και από  αυτά κάποια εκεί και τερματίζουν. Από  το διαδίκτυο, λοιπόν, είναι που κυρίως πληροφορούμαι για τις καινούργιες κυκλοφορίες των κουτιών Lego. Έτσι, την Κυριακή, 1 Μαρτίου του 2020, παραμονή, των γενεθλίων μου, πληροφορήθηκα την ύπαρξη του κουτιού 10271 της Lego Creator Expert με θέμα το αυτοκίνητο Fiat 500 Nuova (1957). Ομολογώ ότι μου άρεσε και αμέσως το κατέταξα στα υποψήφια για αγορά και συναρμολόγηση, ανέβασα μάλιστα ευθύς στο Facebook και το που ακολουθεί:

Πέρασε ένας μήνας και μία μέρα και την Πέμπτη, 2 Απριλίου 2020, έκανα μια “Back Order” παραγγελία για το κουτί 10271 στη Lego. Το τι σήμαινε “Back Order” δεν το γνώριζα αλλά έψαξα, στο άγιο διαδίκτυο βεβαίως, και το βρήκα. Σαν “Back Order”, λοιπόν, χαρακτηρίζονται οι παραγγελίες για τις οποίες το παραγγελλόμενο προϊόν δεν είναι άμεσα διαθέσιμο αλλά αναμένεται διαθεσιμότητά του σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Πραγματικά, την Παρασκευή, 17 Απριλίου  2020, ενημερώθηκα, με ηλεκτρονικό μήνυμα από τη Lego,  ότι το κουτί που περίμενα είχε ήδη ταχυδρομηθεί. Την Τρίτη, 28 Απριλίου 2020, στις 18:20 το απογευματάκι παρέλαβα το κουτί μου και την επομένη, Τετάρτη 29/4/20, ανάρτησα στο Facebook την φωτογραφία που ακολουθεί:

Ακολουθώντας τη συνήθεια τα «μεγάλα» Lego να τα συναρμολογώ, ακολουθώντας το «πρωτόκολλο Lego”, Κυριακή καταπιάστηκα με την συναρμολόγηση του Fiat 500 την Κυριακή, 3 Μαΐου 2020. Συναρμολόγηση σε τρεις διακριτές φάσεις με τα κομμάτια της κάθε φάσης σε διακριτά και αριθμημένα σακουλάκια. Και μέσα σε κάποια από τα, πιο πάνω, σακουλάκια άλλα, μικρότερα σακουλάκια. Συνολικό πλήθος για τα τουβλάκια λίγο πάνω από 950 (960 κατά τον κατασκευαστή μα. . . δεν τα μέτρησα). Συνολικό κόστος 89,99 €. Οι διαστάσεις του φτιαγμένου αυτοκινήτου 24Χ11Χ11 (ΠΧΒΧΥ] κυβικά εκατοστόμετρα και το βάρος του περίπου 590 γραμμάρια (καλό πλαστικό).

Μια εικόνα σου συναρμολογημένου αυτοκινήτου και του καβαλέτου με τον πίνακα ζωγραφικής  ανέβασα στο Facebook την Τετάρτη, 6 Μαΐου 2020:  

Η προτεινόμενη ηλικία για τη συναρμολόγηση του περιεχομένου του κουτιού 10271 είναι 16+ και, αν δεν κάνω λάθος, είναι η μεγαλύτερη ηλικία που έχω δει σε κουτί Lego. Σίγουρα η συναρμολόγηση δεν ήταν ότι το ευκολότερο αλλά και το 16+ μου μοιάζει υπερβολικό. Η κύρια δυσκολία οφειλόταν, κατά τη γνώμη μου, στην ελαφρά κλίση προς τα μέσα του εμπρός και του πίσω τμήματος του αυτοκινήτου που είχε σαν συνεπεία την μην απόλυτη εφαρμογή των κομματιών. Η ασυμμετρία αυτή αποτυπώνεται ακόμα και στις εικόνες του κουτιού, αν κάποιος κοιτάξει προσεκτικά.

Όμορφο το σαλόνι του αυτοκινήτου, χαριτωμένη η βαλίτσα και ευρηματική η ιδέα για το καβαλέτο, τα χρώματα, το πινέλο και τον πίνακα ζωγραφικής. Θετικό το ότι ανοίγουν οι πόρτες, με ένα περίτεχνο χερούλι, το πορτ μπαγκάζ (στο  μπροστά μέρος του αυτοκινήτου όπου  υπάρχει και μία ρεζέρβα) και το καπό της μηχανής (με μία υποτυπώδη εντός μηχανής μίμηση). Από την άλλη τα τάσια στους τροχούς δεν είχαν και την καλύτερη δυνατή εφαρμογή. Αθροιστικά πρόκειται για μία όμορφη κατασκευή αλλά ομολογώ ότι την περίμενα κομμάτι καλύτερη!

Δυστυχώς. Το σύνδρομο του συναρμολογητή Lego, ότι δηλαδή θα λείπει κάποιο κομμάτι από το κουτί, επαληθεύτηκε τέσσερις φορές. Αριθμός πολύ μεγάλος, θα έλεγα, για τη Lego. Εκνευρίστηκα και απογοητεύτηκα. Σε τρεις, από τις πιο πάνω, περιπτώσεις κάλυψα την έλλειψη με κομμάτια που είχαν περισσέψει από άλλα κουτιά Lego. Για την τέταρτη, η οποία αφορούσε ένα ιδιαίτερο και σχετικά σπάνιο κομμάτι:

δεν μπορούσα να κάνω κάτι και απευθύνθηκα στη σχετική υπηρεσία της Lego. Ευγενέστατοι οι άνθρωποι μου ταχυδρόμησαν το που έλλειπε κομμάτι, από την Τετάρτη, 6 Μαΐου 2020, και από τότε περιμένω τα Ελληνικά Βραδυδρομεία να κάνουν το καθήκον τους.

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά ο αγαπημένος Sergio Endrigo  στο τραγούδι, των Luis Enriquez Bacalov και Alessandro Fajrajzen, “Se Le Cose Stanno Cosi” [1963]:

21/05/2020

1284. Μία Άρνησης Φάση

Είναι εδώ και αρκετές μέρες τώρα που βιώνω μία άρνηση. Μία άρνηση να συνεχίζω να διαβάζω τα βιβλία που διάβαζα. Συγκεκριμένα, από την Τρίτη, 28 Απριλίου, παράτησα το διάβασμα του βιβλίου «Το παζάρι των κακών ονείρων» του Stephen King ενώ από την Παρασκευή, 1 Μαΐου, και αυτή του βιβλίου «Μια προσωπική υπόθεση» του Κενζαμπούρο Όε.

Στο πρώτο βιβλίο έχω φτάσει μέχρι τη σελίδα 493, επί συνόλου 700 (70,42%), ενώ στο δεύτερο στη σελίδα 52, επί συνόλου 206 (25,24%). Δεν είναι η πρώτη φορά βεβαίως που περνάω μία τέτοια φάση άρνησης ή, τώρα που το σκέφτομαι,  αποτοξίνωσης. Διαβάζω, θα μπορούσα να ισχυριστώ ακόμα και συστηματικά, εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα. Τέτοια διαλείμματα μοιάζουν αναγκαία.

Το διάβασμα είναι ευχαρίστηση, δεν μπορεί να σταθεί σαν καταναγκασμός. Είναι μία διαδικασία που σου επιτρέπει να χαρείς, να ταυτιστείς, να χαθείς σε άλλων κόσμους. Να αποσπαστείς από τα όποια προβλήματά σου και να ακολουθήσεις λεωφόρους, οδούς και μονοπάτια. Να πλουτίσεις τις εμπειρίες σου, κυριολεκτικά, από τον καναπέ σου.

Ναι. Τα άφησα από τα χέρια μου  τα πιο πάνω  βιβλία δύο αλλά, το  μόνο σίγουρο, ότι θα συνεχίσω και θα ολοκληρώσω την ανάγνωσή τους. Το ότι τα, προσωρινά, παράτησα έχει να κάνει, βεβαίως, και με τις περίεργες μέρες που ζούμε. Όσο και αν, ίσως, δεν το παραδεχόμαστε οι ζωές μας έχουν αλλάξει.  Πρωτόφαντες σκέψεις, απορίες, φοβίες, αγωνίες, ελπίδες, προσδοκίες και άλλα πολλά έχουν φανεί στον ορίζοντα.  Ο καθένας ζει, αμύνεται και προσαρμόζεται όπως μπορεί.

Εκείνο πάντως που δεν άφησα από τα χέρια μου τις μέρες αυτές είναι το πολυαγαπημένο / πολυδιαβασμένο μου «αείζωον πυρ». Ένα βιβλίο που πάντοτε βρίσκεται κοντά μου για να το ξεφυλλίζω, να το διαβάζω, να σκέφτομαι.

Θα κλείσω με ένα από το πιο πάνω βιβλίο αγαπημένο μου απόφθεγμα:

Και του μεγάλου αεί έστι μείζον <Αναξαγόρας>

Να προσέχετε και να είσαστε Καλά,

Καλή, από αύριο, εβδομάδα!

Ένα κλικ μακριά ο Χάρης Κατσιμίχας και το συγκρότημα Apurimac στο τραγούδι «Το Λουλούδι του Δάσους» σε μουσική και στίχους του πρώτου με τους στίχους να αποτελούν ελεύθερη διασκευή ενός ινδιάνικου ποιήματος αγνώστου δημιουργού:

10/05/2020

1283. Μία κυρία. . . ατυχήσασα

Κάθε σχέση έχει τους κώδικές της. Κάθε σχέση χτίζεται, ακμάζει και, δυστυχώς, παρακμάζει. Ένα βασικό, κατά τη γνώμη μου, συστατικό μίας σχέσης είναι τα δώρα και τα δωράκια που ανταλλάσσονται. Ο καθένας δωρίζει, κατά την οικονομική του επιφάνεια και το βάθος των συναισθημάτων του, και ευελπιστεί ότι και τον παραλήπτη ευχαριστεί και τα αισθήματα και συναισθήματά του αποκαλύπτει.

Κάτι, επ’ αυτού, γνώριζε και ο «ολίγιστος» ο οποίος, την Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2008, έγραψε:

Αγάπη είναι να θέλεις να της αγοράσεις ένα πιροσκί με μοτσαρέλα και ντομάτα. . .

Προσωπικά, λατρεύω να δωρίζω σε αυτούς που αγαπώ. Μην φανταστείτε ακριβά δώρα και πολύπλοκες διαδικασίες προσφοράς. Απλά πράγματα. Κάτι που το βλέπεις, σου αρέσει και αμέσως το σκέφτεσαι στα χέρια του άλλου. Το αγοράζεις, το προσφέρεις και, κατά πάσα πιθανότητα, κάνεις δύο ανθρώπους ευχαριστημένους.

Έχουμε, λοιπόν, αυτόν που προσφέρει το δώρο και αυτόν για τον οποίο προορίζεται το δώρο. Και εδώ και το πράγμα μπορεί να μπλέξει. Διότι, βεβαίως, ο άλλος δεν υποχρεωμένος είναι να δεχτεί το δώρο που του προσφέρεις. Και ποια η αξία, εδώ που τα λέμε, ενός δώρου που γίνεται αποδεκτό με μία γκριμάτσα στη θέση του χαμόγελου;

Είχα την εντύπωση ότι σε κάποιο από τα ημερολόγια μου, και με αφορμή μία περίπτωση αποδοχής . . .μετά γκριμάτσας, είχα γράψει κάτι σαν:

Κάθε άρνηση αποδοχής ενός δώρου υποκρύπτει αδυναμία ή / και απροθυμία ανταπόδοσης.

Το έψαξα. Δεν το βρήκα πουθενά. Επιμένω ωστόσο ότι κάπου, τέτοιο κάτι το έγραψα.

Τη Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2019, και από το κατάστημα «Μουστάκας», στην πλατεία Μοναστηρακίου, αγόρασα ένα κάτι τις και ζήτησα να μου το συσκευάσουν για δώρο. Προοριζόταν για ένα άτομο στο οποίο αγαπούσα να χαρίζω πράγματα. Πράγματα μικρής αξίας που ωστόσο αποτελούσαν, ακόμα μία, έκφραση του έντονου ενδιαφέροντος μου.

Κάθε φορά, λοιπόν, που  δώριζα μικροπράγματα, στο πιο πάνω άτομο, η ενέργεια μου αυτή οδηγούσε σε διαμαρτυρίες και ήπια επίπληξη. Μία, δύο, τρεις κι εγώ δεν γνωρίζω φορές πόσες. Μέχρι που φτάσαμε στην Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2019, που θεώρησα ότι η αντίδραση, για ένα μικροδωράκι και πάλι, ήταν πέραν του μέτρου. Στενοχωρήθηκα, εκνευρίστηκα αλλά, επιτέλους, συνειδητοποίησα την ματαιότητα των κινήσεων μου αυτών.

Κι επειδή, βεβαίως, η χρηματική αξία των δώρων ήταν ασήμαντη, προφανώς υπήρχε απροθυμία ανταπόδοσης. Αισθήματα και συναισθήματα αποκάλυπτα, ή, τουλάχιστον,  προσπαθούσα, και με την ενέργειά μου αυτή και προφανώς, και πάλι, για αυτά υπήρχε η απροθυμία ανταπόδοσης από την πλευρά του παραλήπτη των δώρων και δικαίωμά του.

Τελικά, συνέβη αυτό που είχα ζητήσει, την Πέμπτη,14 Μαρτίου 2019, όταν και πάλι είχα δεχτεί επίπληξη για ένα μικροδωράκι:

Δώσε μου έναν καλό λόγο για τον οποίο θα πρέπει να πάψω να δίνω χαρά στον εαυτό μου.

Πάνε, έτσι, τα δωράκια, πάνε οι επαφές, πάνε όλα. Απόμεινε τυλιγμένο και ορφανό το δωράκι, που ατύχησε και ποτέ δεν το κράτησε στα χέρια του, διαμαρτυρόμενο βεβαίως πριν το αποδεχθεί, το αγαπημένο άτομο, σε ντουλαπάκι μιας του γραφείου βιβλιοθήκης ένα.

Πρόκειται για ένα Lego BrickHeadz, και συγκεκριμένα το υπ’ αριθμ. 41599 (Series 2, 22)  ή, σε απλά Ελληνικά, για την κυρία Wonder Woman, αυτοπροσώπως, για την οποία κατέβαλα το ποσό των 9,99 €. Είπαμε, δεν είναι η χρηματική αξία, είναι η πρόθεση που μετράει.

Μου άρεσε πολύ αυτό το Lego, όταν μου το δώρισε ο γιος μου και το συναρμολόγησα την Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2019. Μου άρεσε, κυρίως, ο όγκος και η πολυπλοκότητα της κόμης της κυρίας. Θα ήθελα πολύ να το συναρμολογήσει και να το έχει στα χέρια του και το αγαπημένο, εν λόγω, άτομο και το προσπάθησα.

Απέτυχα.

Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Ένα κλικ μακριά Χρήστος Θηβαίος και «Αγάπη (Πόσο Πολύ Σε Αγάπησα)» [1998], σε μουσική Βασίλη Δημητρίου και στίχους Κατίνας Παΐζη:

06/05/2020