Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

1120. Τώρα

Τώρα που:

-     Η σκόνη του χρόνου κάθισε πάνω σε πρόσωπα και σχέσεις.
- Οι σχετικές αναμνήσεις ανεβαίνουν στην επιφάνεια μόνο με τη βοήθεια εικόνων και κειμένων.
-   Πέρασαν δεκαπέντε και περισσότερα χρόνια από εκείνη, την απρόσμενη, επίσκεψη στην γκαλερί Φρυσίρα.
-      Ο Ιούλιος του 2017 γίνεται παρελθόν.
-      Κατά παράδοση θα έλεγα, πρέπει να ανεβάσω μία εγγραφή.

Τώρα είναι ευκαιρία να ανασύρω τέσσερις ψηφιοποιημένες, και με το Photoshop πειραγμένες, φωτογραφίες του τότε και να τις αναρτήσω:





Καλό Αύγουστο!



31/07/2017

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

1119. «Τετράδια Ονείρων»


Κυκλοφόρησε, πριν από λίγες μέρες, το καινούργιο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη με τίτλο «Τετράδια Ονείρων». Πληροφορήθηκα το ότι κυκλοφορεί περιηγούμενος στον ενδιαφέροντα ιστότοπο Biblionetκαι συγκεκριμένα στην επιλογή «Τα Βιβλία του Μήνα» / «Ελληνική Λογοτεχνία».

Παρακολουθώ συστηματικά το έργο της συγκεκριμένης συγγραφέως και έτσι έσπευσα να προμηθευτώ ένα αντίτυπο και του τελευταίου έργου της. Πρόκειται για ένα βιβλίο μικρού σχήματος, περίπου 17Χ12,5 cm2 (το οποίο μου έκανε εντύπωση – γιατί στο μυαλό μου το είχα φανταστεί μεγαλύτερο), βιβλιοδετημένο και καλαίσθητο με 224 σελίδες και κόστος, στην «Πρωτοπορία», 14,31 €.

Ξεκίνησα ήδη να το διαβάζω, παράλληλα με το «Ποιος Κυβερνά Τον Κόσμο», του Νόαμ Τσόμσκυ, και μοιάζει ενδιαφέρον. Η εισαγωγή του («γράψον ουν α είδες», στίχος από την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη) είναι εξαιρετική με όμορφα Ελληνικά (αν εξαιρέσει κανείς ένα «όσον αφορά . . . στον», δεύτερη γραμμή από το τέλος, στη σελίδα 28, στο οποίο, ως γνωστόν και με το συμπάθιο, είμαι αλλεργικός!). Όσο για τα ενύπνια που στη συνέχεια του βιβλίου περιγράφονται, αυτά ανήκουν σε άλλο βασίλειο!  

Αναγκαστικά, θα έλεγα, η περιγραφή τους είναι ελλειπτική για εμάς τους αναγνώστες, μιας και μόνο αυτός που τα ονειρεύτηκε είναι σε θέση να τα γευτεί και τα νιώσει στη μέγιστη ισχύ τους, και αυτό όχι την κάθε φορά. Όπως και να έχει έχουν ενδιαφέρον το οποίο αυτομάτως αυξάνει στις περιπτώσεις που διαπιστώνονται ευθείες αντιστοιχίες με δικά μας ενύπνια.

Στην προμετωπίδα ο στίχος του W. B. Yeats «Με τα όνειρα αρχίζουν οι ευθύνες». Φράση την οποία γνώριζα σαν «Οι ευθύνες αρχίζουν από τα όνειρα...» (στην τελευταία γραμμή της  «δοκιμής» «Η Τέχνη Και Η Εποχή» του Γιώργου Σεφέρη (Δοκιμές. Α’ Τόμος Σελίδα 267)). Δεν γνωρίζω πώς, αλλά είχα σχηματίζει τη γνώμη ότι η συγκεκριμένη φράση ανήκε στον Ηράκλειτο. Λάθος μου (μέγιστο).

Αντί για το όρο «όνειρο», που θα έλεγα ότι είναι ευρύτερης χρήσης, προτιμώ τον όρο «ενύπνιο» ο οποίος είναι ακριβέστατος. Ομολογώ, λοιπόν, ότι είμαι ένας από αυτούς που λατρεύουν, προσκαλούν και καλοδέχονται τα όνειρα. Ένας που η ζωή του έχει πλουτίσει από αυτά και τα έχει περί πολλού. Πολλά από τα ενύπνια μου έχουν, βεβαίως, καταγραφεί στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου και μάλιστα κάποιες από αυτές τις καταγραφές έχουν περάσει και στο παρόν ηλεκτρονικό (e-ημερολόγιο, όπως το αποκαλώ). Παραδείγματα: εδώ, εδώ και εδώ.

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Ζυράννας Ζατέλη, στο ΒHMAgazino” της εφημερίδας «Το ΒΗΜΑ», για το εν λόγω βιβλίο της μπορείτε να διαβάσετε: εδώ.

Μη μπορώντας να αντισταθώ στον πειρασμό παραθέτω ένα (ακόμα) απόσπασμα από το χειρόγραφο ημερολόγιο μου σχετικό με τα ενύπνια:

21. 04/11/92 --> [0883] <> Τετράδιο 09, Σελίδα 108

Έτσι όπως πάμε θα καταντήσουμε (και αυτή είναι η λέξη) να έχουμε δύο εγγραφές τον χρόνο. Μία το πρώτο εξάμηνο και μία το δεύτερο. Από την άλλη, όμως, πώς να καταγράψουμε τα πάμπολλα που διαβαίνουν από το μυαλό μας. Αυτά που μας βασανίζουν, αυτά που κάποτε μας καίνε.  Τα ενύπνια έστω. . . Άφευκτα καταλήγουμε, λοιπόν, στην καταγραφή γεγονότων. Ποιος ήλθε, ποιος έφυγε, τι έγινε. Τουλάχιστον οι καταγραφές αυτές, αύριο, δεν θα πληγώνουν. Και ποιο το νόημα να γράφεις κάτι στο οποίο μόνος ο ίδιος εσύ, ο συγγραφέας, θα έχεις πρόσβαση;

       Σε τελευταία ανάλυση αυτό είναι το τίμημα για καταστάσεις που παγιώθηκαν. Που γίνηκαν μόνιμες. Η παραμόρφωση. Η αποσιώπηση. Η εκφυγή. Και δεν είναι πάντοτε λάθος να γίνεται έτσι. Δεν μπορείς εν’ ονόματι μιας αλήθειας, που στο κάτω κάτω σχοινοβατεί επικίνδυνα κάποτε ή και συνήθως, να πληγώσεις ανθρώπους που αγαπάς και χρειάζεσαι. Οι άνθρωποι πληγώνονται εύκολα. Ακόμα και από των γεγονότων την αναδρομική ισχύ. Κράτησε, λοιπόν, το όνειρο στο μυαλό σου. Πότισέ το μ’ αυτό και ζήσε. Ζήσε μ’ αυτό και όχι γι’ αυτό. Μπόρεσε την υπέρβαση αυτή που χωρά μέσα σου μόνον αφήνοντας ανέπαφες τις εξωτερικές επιφάνειες. . .

Να είσαστε Καλά,
Καλή, Δροσερή, εβδομάδα!

Ένα κλικ μακριά Billy Preston και Will It Go Round In Circles(έλα μου ντε!):


23/07/2017

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

1118. Μια Ταινία Την Ημέρα

Το να βλέπω μία ταινία την ημέρα, και σπανίως δύο, μοιάζει να έχει γίνει μία από τις συνήθειες μου. Μια ευχάριστη, ομολογώ, συνήθεια η οποία σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί σε μεγάλη χαρά και απόλαυση. Χαρά και απόλαυση που προκύπτει από ταινίες οι οποίες αποδεικνύονται απρόσμενα καλές και σε κάνουν να ξεχάσεις, όσο τις βλέπεις  και λίγο ακόμα, τα γύρω και τους γύρω σου. Ταινίες που αποκαλύπτονται μιας και, συνήθως, το μόνο που αρχικά γνωρίζεις είναι ο τίτλος τους. Η ευχαρίστηση του να έχεις ξεκινήσει να βλέπεις μια ταινία που σε ευχαριστεί και σε προδιαθέτει ευχάριστα. Από την άλλη η δυνατότητα, και η ευκολία, του να παρατήσεις ταινίες που δεν σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και μοιάζουν αδιάφορες. Δεκαπέντε, είκοσι λεπτά το πολύ και . . . έξω από την πόρτα. Τα καλά της εποχής. Ακολουθούν πληροφορίες και σχόλια για κάποιες από τις ταινίες που είδα τελευταία και τις βρήκα ενδιαφέρουσες.

L’Ora Legaleή «Τα Παράπονα Στο Δήμαρχο» [2017]. Πικρή, θα έλεγα, ιταλική κωμωδία με θέμα την εκλογή Δημάρχου σε μία μικρή ιταλική πόλη. Τι προσμένουν οι δημότες, τι υπόσχονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι, πώς και αν υλοποιούν τις υποσχέσεις τους πώς, τελικά, το όποιο έργο τους κρίνεται από τους δημότες. Και επειδή ισχύει το «Ούνα φάτσα ούνα ράτσα» οι αναλογίες / αντιστοιχίες με τα της πατρίδας μας είναι πολλές και πονάνε. . .

The Promiseή «Η Μεγάλη Απόφαση» [2016]. Ταινία επικών διαστάσεων, με όμορφα χρώματα, η υπόθεση της οποίας διαδραματίζεται στην Τουρκία τις παραμονές, και κατά τη διάρκεια, του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Στον πυρήνα μια ιστορία αγάπης (ερωτικό τρίγωνο) και γύρω του ο πόλεμος και η ανθρώπινη θηριωδία αλλά και η φιλία (που ανταμείβεται με θάνατο). Όμορφη η παρουσία της Charlotte Le Bon.

Médecin de campagne ή «Γιατρός στο χωριό» [2016]. Γαλλική δραματική κομεντί με πρωταγωνιστές τον γλυκύτατο François Cluzet, που γνωρίσαμε στη ταινία «Άθικτοι», και την αισθαντική Marianne Denicourt. Η ιστορία ενός γιατρού με πρόβλημα υγείας και του πώς αυτό επηρεάζει τη ζωή του και τις σχέσεις του με τους άλλους και κυρίως με την, επίσης γιατρό, βοηθό του. 

Un homme à la hauteurή «Στάσου στο ύψος σου» [2016]. Ακόμα μία Γαλλική ρομαντική κομεντί με τους Jean Dujardin και Virginia Efira (ωραιότατη, με υψηλές επιδόσεις στο Poker και ικανότατη μποξέρ!). Πρωτότυπο σενάριο, όμορφες ερμηνείες, κοινωνικός προβληματισμός και αίσιο τέλος, στο οποίο φτάνεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Από τις αγαπημένες μου ταινίες!


Un peu, beaucoup, aveuglement: Au-delà du murή «Έρωτας στα τυφλά» [2015]. Γαλλική κομεντί με ευρηματικό σενάριο και καλές ερμηνείες. Μια ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστή . . . ένα τοίχο και τη μουσική του Σοπέν (θα έλεγα). Μια ταινία που μου έφτιαξε . . . το απόγευμα!



Waitress” [2007]. Μια ταινία για τη ζωή μια σερβιτόρας σε κάποια αμερικανική επαρχία. Μιας σερβιτόρας, με έφεση στη δημιουργία πιτών τις οποίες ονομάζει με περίεργα ονόματα, η οποία έχει έναν σύζυγο, ορισμό του ζώου – με τα οποία δεν έχω τίποτα, τον οποίο μισεί ( πολλά «οποίος» πέσανε!). Η συνέχεια επί της οθόνης και η πρωταγωνίστρια, Keri Russell, στιγμές – στιγμές απίστευτα ελκυστική (μα που πάνε και τις βρίσκουν;).  


Sex and the single girl” [1964]. Μια κωμωδία από τα παλιά με έντονο το άρωμα, ακόμα και στα χρώματα, της δεκαετίας του 60. Ο Tony Curtis, περήφανος για την κακία και την ανηθικότητά του, αρχισυντάκτης ενός σκανδαλοθηρικού περιοδικού, σφετερίζεται την ταυτότητα ενός φίλου του προκειμένου να προσεγγίσει και να εκθέσει, ακόμα περισσότερο, μία νεαρή ψυχολόγο. Στον ρόλο της ψυχολόγου η μελαχρινή καλλονή Natalie Wood. Απολαυστικές σκηνές και απρόσμενο, αν και παρατραβηγμένο τέλος.  

Συμπέρασμα: όπου βρείτε Γαλλική κομεντί δείτε την! Αν σας αρέσει κιόλας, πέστε το και σ’ εμένα!

Ένα κλικ μακριά Kiss και “I Was Made For Lovin’ You Baby” (1979):


15/07/2017

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

1117. Άσφαλτος ή Της Πατησίων Επί

Έχεις ένα γραφείο. Το γραφείο έχει ένα παράθυρο. Έχεις και μία φωτογραφική μηχανή. Ας πούμε μία Canon Ixus 285 HS. Tη μηχανή αυτή την κουβαλάς μαζί σου. Συνεπώς, μια μανία με τη φωτογραφία, την έχεις.

Στέκεσαι τώρα στο παράθυρο, που λέγαμε, και κοιτάς τον κόσμο. Ποιο κόσμο; Όποιο! Μπαίνεις, ευκολότατα, στον πειρασμό. Να φωτογραφίσω, σκέφτεσαι. Παίρνεις την Canon και ψάχνεις το θέμα. Το σημείο που στέκεσαι ένα και μοναδικό, τα θέματα συγκεκριμένα.

Τι πράττεις; Τι επιλέγεις; Τι φωτογραφίζεις; Πώς απομονώνεις αυτό που σε ενδιαφέρει; Πώς δεν παραβιάζεις την ιδιωτικότητα των άλλων; Πόση ώρα μπορείς να στέκεσαι στο παράθυρο με τη μηχανή στο χέρι;

Ο πειρασμός μεγάλος. Τα κλικ της  φωτογραφικής μηχανής μαυλιστικά. Εσύ, στα τοιαύτα, επιρρεπής.

Αποτέλεσμα όλων αυτών; Πας στο παράθυρο. Οπλίζεις την Canon. Φωτογραφίζεις! Όσο και όπως μπορείς. Παραμονεύοντας. Υπομονεύοντας. Επιλέγοντας. Προσπαθώντας. . .

Ακολουθεί μια επιλογή 21 επεξεργασμένων, για λόγους προάσπισης της ιδιωτικότητας των εικονιζόμενων, φωτογραφιών βγαλμένων από το παράθυρο (αυτό της πρώτης παραγράφου): 






















Ένα κλικ μακριά ο Frank Sinatra τραγουδά “You And The Night And The Music”:


08/07/2017