Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

0832. Από την Α στην Τ και Όχι Μόνο


Έχω κολλήσει, εκεί που έχω κολλήσει. Μια κατάσταση που, τις μέρες αυτές τουλάχιστον, χωράει στη σιωπή. Αποδέχομαι το Status Quo. Αυτό είναι όλο.

Οι μέρες περνάνε. Οι εργασίες συνεχίζονται. Καινούργιες δαπάνες εμφανίζονται. Προσπαθώ για το καλύτερο με τους πόρους που υπάρχουν. 

Όλα μοιάζουν και είναι δύσκολα. Είναι η συλλογική ανημποριά, το μούδιασμα, η κατάθλιψη. Και όμως, για πολλούς ισχύει το “Business as usual”.  Πώς το αντέχουν, πώς το μπορούν, μυσιτήριο μέγα. Χαζοχαρούμενοι σε έναν κόσμο που αποδιοργανώνεται. Ίσως είναι μια κάποια λύση αλλά όχι αυτό που χρειάζεται.

Βυθίζομαι. Στις σκέψεις. Στο εαυτό μου. Σε αυτό που έρχεται. Σε αυτά που θα μείνουν πίσω. Δεν προσπαθώ να αλλάξω. Προσπαθώ να βελτιστοποιήσω αυτό που είμαι. Προσπαθώ να βρω ενέργεια για απαραίτητες και αναπόφευκτες πράξεις και κινήσεις.

Οι μέρες περνάνε. . .


30/9/2012

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

0831. Συνεχίζεται


Μια δύσκολη εβδομάδα, η προηγούμενη, πέρασε. Μια εβδομάδα κατά την οποία έγιναν αρκετά για την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας που συνεχίζεται. Έμεινε η κόπωση και όχι κατ’ ανάγκη του σώματος.

Βρίσκομαι σε μια κατάσταση που δεν επιθυμώ να εξηγήσω τίποτα και σε κανέναν. Αντιθέτως. Διακαώς επιθυμώ να γίνω ασαφής, σκοτεινός, γιατί όχι;, μια φορά στη ζωή μου ασυνεπής. Όχι τόσο στα έργα όσο, επιτέλους, στα λόγια. Άλλα θέλω να ξεστομίζω και άλλα στο βάθος να εννοώ. Θέλω να αφήνω διαστήματα σιωπής, υπονοούμενα, διφορούμενα, μισοτελειωμένες φράσεις. Θέλω ο απέναντι να προβληματιστεί, να διανύσει αποστάσεις, να κάνει υποθέσεις, να την πατήσει, να επανακάμψει, να με βρει και να με αποκαλύψει. Θέλω να είμαι σκέτος ο εαυτός μου με την ηλικία, τα βιώματα, τις παραξενιές μου. Θέλω τα 1+1 μου άθικτα στις θέσεις τους. Δεν θέλω να επιμένω, δεν θέλω να διεκδικώ τίποτα που να είναι πιο μακριά από το άπλωμα του χεριού μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούμαι, αδιαφορώ ή υποχωρώ. Σημαίνει απλά και μόνο ότι βαρέθηκα, κουράστηκα, απαύδησα. Δίνω έτσι χρόνο στον εαυτό μου και ευκαιρίες στους απέναντι. Να πουν, να πράξουν, να δείξουν. Να πληρώσουν και αυτοί το κόστος της επιμονής, της υπομονής, της συνέπειας. Όσο η βάρκα δεν κινδυνεύει να τσακιστεί στα βράχια δεν επιθυμώ να απλώσω τα χέρια μου στα κουπιά. Θέλω να συντομεύσω, κατά το δυνατόν, το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο σήμερα και το σημείο που θα σημάνει την καινούργια, δική μου, αρχή. Αυτό, το παλεύω.

Ένα κλικ μακριά ο Χάρης Μακρής τραγουδά “Πες Μου Ποιος Μπορεί” σε στίχους Ηλία Κατσούλη και μουσική Μιχάλη Κουμπιού.


25/09/2012

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

0830. Φάσεις



Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η φάση της αποδήμησης, του χάους. Θα ακολουθήσει αυτή της οργάνωσης, της δημιουργίας του κόσμου. Η τελική φάση είναι αυτή της εγκατάστασης, της ενδοσκόπησης, της ανασυγκρότησης.

Κάθε φάση με τις δυσκολίες, τις ευκαιρίες, τις λύπες, τις χαρές και τις χάρες της. Τις αφήνω να έρχονται. Να διαδεχτούν η μία την άλλη. Συμπλέω, αισθάνομαι, ζω, διδάσκομαι. Πληρώνω τις επιλογές μου.

Ο καιρός τα γιατρεύει όλα. Κλείνει τις πληγές. Αμβλύνει τα δυσάρεστα. Θεραπεύει. Του δίνω το λόγο. Τον αφήνω να κάνει τη δουλειά του. Τον εμπιστεύομαι. 

Ελπίζω.



17/09/2012

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

0829. Κλίμακα

Τελικά τα κατάφερα! Σε συνεννόηση με τον ευγενέστατο κ. Φ. του Φορέα Ανάπτυξης Ανθρώπινου και Κοινωνικού Κεφαλαίου “Κλίμακα” έδωσα για ανακύκλωση έναν μεγάλο όγκο βιβλίων και περιοδικών και τρεις συσκευές τηλεόρασης. Το “υλικό” είχα αρχίσει να το συγκεντρώνω ήδη από τον Δεκέμβριο του 2011, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία που ακολουθεί:


Στη συνέχεια ήρθε και το Μέγα Project Δ. και το πράγμα “αγρίεψε”! Αποτέλεσμα ήταν να συγκεντρωθεί τελικά, στην Τ47, ο όγκος υλικών που βλέπετε:

   

Στη φωτογραφία δεν περιλαμβάνεται η ογκώδης συσκευή τηλεόρασης SONY KV 32-FX 66E [32"] και η βάση της (συνολικού βάρους 70 κιλών περίπου) που επίσης δόθηκαν για ανακύκλωση. Τα περιοδικά ήταν κυρίως σχετικά με Η/Υ τα οποία συγκέντρωνα από την δεκαετία του ’80 (κυρίως Personal Computer World, Computer Για Όλους και ΡΑΜ) και από τα οποία επιλεκτικά κράτησα κάποια τεύχη (κυρίως τα 10 - 12 πρώτα). “Έδιωξα”, επίσης, και γύρω στα 35 τεύχη του περιοδικού “JAZZ & ΤΖΑΖ”.
Αρκετά από τα βιβλία αφορούσαν επίσης Η/Υ. Κάποια από τα βιβλία ίσως βρουν τη θέση τους σε μια βιβλιοθήκη που έχει δημιουργήσει η “Κλίμακα”. Από το να τα έδινα για πενταροδεκάρες σε κανένα επιτήδειο προτίμησα χίλιες φορές να τα δώσω εκεί που τα έδωσα. Όσο τόπο και να πιάσουν για εμένα θα είναι, ψυχικό, κέρδος.

Να μας έχει ο Θεός Καλά!. . .

Ένα κλικ μακριά: Αγαπημένη Κωνσταντίνα και “Έρχομαι” (του Φοίβου!).


12/09/2012