0831. Συνεχίζεται

Μια δύσκολη εβδομάδα, η προηγούμενη, πέρασε. Μια εβδομάδα κατά την οποία έγιναν αρκετά για την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας που συνεχίζεται. Έμεινε η κόπωση και όχι κατ’ ανάγκη του σώματος.

Βρίσκομαι σε μια κατάσταση που δεν επιθυμώ να εξηγήσω τίποτα και σε κανέναν. Αντιθέτως. Διακαώς επιθυμώ να γίνω ασαφής, σκοτεινός, γιατί όχι;, μια φορά στη ζωή μου ασυνεπής. Όχι τόσο στα έργα όσο, επιτέλους, στα λόγια. Άλλα θέλω να ξεστομίζω και άλλα στο βάθος να εννοώ. Θέλω να αφήνω διαστήματα σιωπής, υπονοούμενα, διφορούμενα, μισοτελειωμένες φράσεις. Θέλω ο απέναντι να προβληματιστεί, να διανύσει αποστάσεις, να κάνει υποθέσεις, να την πατήσει, να επανακάμψει, να με βρει και να με αποκαλύψει. Θέλω να είμαι σκέτος ο εαυτός μου με την ηλικία, τα βιώματα, τις παραξενιές μου. Θέλω τα 1+1 μου άθικτα στις θέσεις τους. Δεν θέλω να επιμένω, δεν θέλω να διεκδικώ τίποτα που να είναι πιο μακριά από το άπλωμα του χεριού μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούμαι, αδιαφορώ ή υποχωρώ. Σημαίνει απλά και μόνο ότι βαρέθηκα, κουράστηκα, απαύδησα. Δίνω έτσι χρόνο στον εαυτό μου και ευκαιρίες στους απέναντι. Να πουν, να πράξουν, να δείξουν. Να πληρώσουν και αυτοί το κόστος της επιμονής, της υπομονής, της συνέπειας. Όσο η βάρκα δεν κινδυνεύει να τσακιστεί στα βράχια δεν επιθυμώ να απλώσω τα χέρια μου στα κουπιά. Θέλω να συντομεύσω, κατά το δυνατόν, το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο σήμερα και το σημείο που θα σημάνει την καινούργια, δική μου, αρχή. Αυτό, το παλεύω.

Ένα κλικ μακριά ο Χάρης Μακρής τραγουδά “Πες Μου Ποιος Μπορεί” σε στίχους Ηλία Κατσούλη και μουσική Μιχάλη Κουμπιού.

25/09/2012