Για ποιους τελικά γράφουμε; Γιατί γράφουμε; Τι πάμε να κάνουμε; Τι παριστάνουμε; Γιατί ξεκινήσαμε αυτή την ιστορία και που θα καταλήξει; Γιατί Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή θα πρέπει να έχουμε κάτι για να “ανεβάσουμε”; Γιατί βασανιζόμαστε; Ποια ματάκια προσμένουμε να διαβάσουνε και να συγκινηθούνε; Σε ποιους προσπαθούμε να δείξουμε ικανότητες και ευαισθησία; Πώς αιχμαλωτίζεται ο χρόνος και η στιγμή; Ποιους προσπαθούμε να προσεγγίσουμε; Να γοητεύσουμε ποιους; Και πώς; Ποιες και πού είναι οι αδελφές ψυχές; Τι σχόλια περιμένουμε να διαβάσουμε για να ανταμειφθούμε; Τι προσφέρουμε και τι παίρνουμε από τους όμοιους μας;
Δυο χρόνια τώρα που περάσανε, κι αυτά, νερό. Από το σπίτι και το γραφείο για όλο τον πλανήτη. Αυτή η συγκλονιστική δυνατότητα του να απευθύνεσαι στους Ελληνόφωνους του κόσμου. Η δυνατότητα να εισχωρήσεις σε κάμαρες και σπίτια. Σε εταιρίες και γραφεία. Να γράψεις και να κοινοποιήσεις. Να χαρίσεις ευχάριστες, ίσως, στιγμές. Να αποσπάσεις χαμόγελα. Να θυμίσεις παρόμοια. Να γίνεις καταλύτης για σκέψεις και ενέργειες. Να βελτιώσεις τον τρόπο που γράφεις. Να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Να ασκηθείς. Να παρατηρήσεις. Να βρεις. Να γράψεις. Για τους λίγους ή τους πολλούς. Για πόσο ακόμα;
Οι ήχοι που συνοδεύουνε τα κείμενα. Αγαπημένα ακούσματα που μοιράζεσαι. Που δείχνουν την κατεύθυνση της ψυχής. Τη νοοτροπία. Ακούσματα που συνήθως δεν σχολιάζονται. Με ενοχλεί κάποτε. Θα ήθελα ένα καλό λόγο για τη μουσική επένδυση. Κάποτε η επιλογή της είναι πιο δύσκολη και από τη συγγραφή του κειμένου.
Η απαραίτητη, σχεδόν πάντοτε, εικόνα. Άλλος μικρός καημός αυτός. Και ο “blogger” που κάνει τα δικά του και με εκνευρίζει. Με αναγκάζει να σώζω κείμενα σαν εικόνες για να τα “ανεβάσω”. Κυρίως ποιήματα και διαλόγους. Δεν μου επιτρέπει να τοποθετήσω εικόνες εκεί που ακριβώς επιθυμώ.
Όλα δύσκολα κάποτε. Μένει η χαρά του να πατάς το “publish” και το κείμενο, ο ήχος και η εικόνα να φεύγουν από τον υπολογιστή σου για να ταξιδέψουν. Η χαρά του ότι κάπου φθάνουν, κάπου ξαποσταίνουν, κάποιους, ίσως, συγκινούν.
αείποτε
Από τον δίσκο “Λευτέρης Παπαδόπουλος - Σπάει το Ρόδι”, και πάλι, ακούμε την Αρετή Κετιμέ και τον Δημήτρη Μπάση να τραγουδούν “Ένα φιλί για κείνον”. Μουσική από τον Ανδρέα Κατσιγιάννη στίχοι από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, φυσικά.
07/03/2007
Γι' αυτο λεω οτι το μπλογκινγκ ειναι τεραστια εφευρεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ που τα λέμε, είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Εκφράζεις όλους μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητέ μου, ωραία μουσική επιλογή!
μα για μας γραφετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ερωτησεις ειναι αυτες;;;
για μας βαζετε μουσικη!
ουφ!
:)
-σας κολλησα μου φαινεται τις πολλες ερωτησεις! να προσεχετε τις παρεες σας! σας ασκουν κακες επιρροες!!!-
Καλημερα,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δικες μου απαντησεις στα 5 πρωτα ερωτηματα εχουν αλλαξει ουκ ολιγες φορες κατα την διαρκεια του χρονου που περασε.
Πιστευω οτι ο καθενας δινει τις δικες του απαντησεις, δεν υπαρχει γενικη κατευθυνση.
Οσο νιωθεις καλα, συνεχισε. Οσο συνεχιζεις, θα χαιρομαι να σε διαβαζω.
Υ.Γ. εξ αιτιας τεχνικων προβληματων δεν μπορω ν' ακουσω την μουσικη των κομματιων, εδω και 3 μηνες :-(
Παλιοτερα, ειχα επαινεσει οσα κομματια μου αρεσαν
Καλημέρα :-) Μα για εσάς γράφετε, εμείς απλά χαιρόμαστε να τα διαβάζουμε :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά και με το
...Μένει η χαρά του να πατάς το “publish” και το κείμενο, ο ήχος και η εικόνα να φεύγουν από τον υπολογιστή σου για να ταξιδέψουν. Η χαρά του ότι κάπου φθάνουν, κάπου ξαποσταίνουν, κάποιους, ίσως, συγκινούν....
ναι συμφωνώ! Και εγώ έτσι πολλές φορές νιώθω.
Το θέμα της μουσικής...
Πρώτα από όλα να πω, ότι οι επιλογές πάντα μου άρεσαν. Συγχαρητήρια. Προσπάθησα να κάνω κάτι παρόμοιο στο δικό μου blog και το άφησα ακριβώς γιατί συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο είναι να βρεις το ανάλογο κομμάτι.
Πέρα από αυτό όμως...
στο σπίτι ναι την χαίρομαι, στην δουλειά (οκ, δεν θα έπρεπε να κλέβω χρόνο από την δουλειά ;-) δυσκολεύει την ανάγνωση (χαμηλή download ταχύτητα του συνολικού περιεχομένου της ιστοσελίδας, και μουσική υπόκρουση σε στιγμές εργασίας).
Μήπως εδώ θα βοηθούσε ένα control για να άρχιζε κανείς την μουσική με δικιά του επιλογή, και όχι πάντα με το άνοιγμα της σελίδας;
Αφτά... καλημέρα είπα;
Καλημέρα :-)
Είναι αλήθεια ότι εκφράζεις κάθε έναν που γράφει. Αλλά είναι λίγο οδυνηρό να σκεφτόμαστε σε κάθε post ποιος θα μας διαβάσει, πόσο θα σχολιαστεί κάποιος και αν διαβαστεί και σχολιαστεί. Πονάει αυτή η σκέψη και μας απελπίζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήKaterina ante portas:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να είναι έτσι. Ευχαριστώ.
Βασιλική:
Και για εσάς, δεν αντιλέγω. Δεν είναι κακό να ρωτάς. Το επικίνδυνο είναι ότι μερικές φορές σου απαντάνε!
Τι παρέες μου τις [παρα]προσέχω και ίσως γι’ αυτό δεν [πολύ]έχω!
Dralion:
Λέω να το πάω λίγο ακόμα και . . . βλέπουμε. Κρίμα που δεν έχεις δυνατότητα να ακούς την μουσική υπόκρουση. Συνήθως συλλειτουργεί και επιτείνει.
ViSta:
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Πραγματικά η επιλογή μουσικής υπόκρουσης είναι μερικές φορές βασανιστική. Μου έχει τύχει να δοκιμάσω και πάνω από 30 κομμάτια για να επιλέξω. Πρόβλημα είναι και το ότι η δισκοθήκη μου βρίσκεται στο πατρικό [στα 2,5 Km από το σπίτι μου].
Το “Control”, για τον έλεγχο του ήχου, υπάρχει! Με “Ctrl-End” πάμε στο κάτω μέρος του ημερολογίου όπου εμφανίζεται η σχετική μπάρα της μουσικής υπόκρουσης. Από εκεί μπορούμε να μηδενίσουμε την ένταση του ήχου, με κλικ πάνω στο μεγαφωνάκι και σύρσιμο του χειριστηρίου που εμφανίζεται, η να επαναλάβουμε το κομμάτι όσες φορές θέλουμε [έχω προεπιλέξει να ακούγεται μια φορά μόνο].
Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να φανούν χρήσιμες. . .
ο δείμος του πολίτη:
Όπως τα λες είναι. Από την άλλη υπάρχει η ανθρώπινη αδυναμία. Κάποιοι αναγνώστες έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος. . .
Καλό Απομεσήμερο!
Ας μην ξαναπώ το γνωστό πως εκφράζετε όλους μας και πώς οι μουσικές σας επιλογές μου αρέσουν πολύ και ας μην καταφέρνω όλες τις φορές να τις ακούσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "πρέπει κάθε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή πρέπει οπωσδήποτε κάτι ν' ανεβάσουμε " δεν συμμερίζομαι προσωπικώς. Καλό σας βράδυ, Αείποτε! :)
και καποια σας θαυμαζουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήματακια, λεω Αειποτε!
τις ευχες μου στο blog σας για τα γεννεθλια του
σε Σας, τον θαυμασμο και την εκτιμηση μου
καλο σας βραδυ!
Τις θερμές ευχές μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε η απόδειξη πως οι low profile άνθρωποι, πάντα είναι όμορφοι.
Καλησπέρα.
ειναι ωραιο να επικοινωνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήονοματοδοσια.
renata:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ. Αυτό το "πρέπει κάθε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή πρέπει οπωσδήποτε κάτι ν' ανεβάσουμε" έχει γίνει, πλέον, μια άσκηση αρετής. Μια πρόκληση. Ανταποκρίνομαι γιατί θεωρώ ότι έτσι βελτιώνω τον τρόπο που γράφω και συνεπώς, και το κυριότερο, τον τρόπο που σκέπτομαι. Κοστίζει σε χρόνο και φαιά ουσία αλλά η ανταμοιβή του να υπάρχουν τα συγκεκριμένα πεπραγμένα με αποζημιώνει. Είναι το γνωστό ψηφιδωτό που συμπληρώνεται. Πετραδάκι – πετραδάκι. Πώς να το αφήσει κανείς στη μέση, και πώς να το ολοκληρώσει δίχως πειθαρχία και δουλειά;
Orelia:
Ευχαριστώ πολύ. Αν μπορούσα θα κοκκίνιζα ευχαρίστως!
Ευτυχώς που κάποια πράγματα είναι αμοιβαία. . .
Xνούδι:
Και εσάς σας ευχαριστώ πολύ. Οι άνθρωποι χαμηλού προφίλ, και δεν μιλώ φυσικά για τον εαυτό μου, θέλουν τον χρόνο τους. Είναι γιατί απλώνονται και προτιμούν να ανακαλυφθούν και να αποκαλυφθούν παρά να προβάλουν τους εαυτούς τους. Ταιριάζει ίσως το του Ηράκλειτου: «Αρμονία αφανής φανερής κρείττων.»
ονοματοδοσία:
Είναι! Και το μέσο [διαδίκτυο] δίνει τη δυνατότητα. . .
Καλημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο
μου κεντρισατε την περιεργεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήκυριολεκτειτε οταν λετε πως δεν μπορειτε να κοκκινισετε ή υπονοειτε το "πισω απο την οθονη";
καλο Σαββατοκυριακο και σε σας!
Κυριολεκτώ [ως συνήθως]. Δυστυχώς, θαρρώ ότι την έχω απολέσει την ικανότητα. Αλλά πάλι ποιος μπορεί να είναι σίγουρος; Ίσως κάποτε, και για τον σωστό λόγο, τα καταφέρω και κοκκινίσω και πάλι. . .
ΑπάντησηΔιαγραφή