Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

1182. Του Σεπτεμβρίου Δεκαεννέα Και «Πειραγμένες»

Τελευταία ημέρα σήμερα του Αυγούστου. Τέσσερις εγγραφές, ως τα τώρα, αξιώθηκα και η πέμπτη, και επιθυμητή, δύσκολο πολύ να μου προκύψει. Ακόμα μια φορά βλέπω την πλάτη της έμπνευσης και αισθάνομαι να μην πέντε λέξεις στη σειρά να βάλλω μπορώ. Του καιρού τα γυρίσματα. Του βίου οι συνιστώσες. Η παιδική ηλικία. Όλα!

Επειδή, λοιπόν, η έμπνευση δεν! από το πρωί σήμερα προετοιμάστηκα. Να ανεβάσω, σκέφτηκα, φωτογραφίες που έχω ήδη ανεβάσει στο Instagram. Ναι! Αλλά, επειδή Σεπτέμβριος από αύριο, να διαλέξω φωτογραφίες που ανέβασα (στο Instagram) τον μήνα Σεπτέμβριο. Και επειδή ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος του έτους μήνας να διαλέξω φωτογραφίες εννέα και μόνο. Τέτοιου, υψηλού συμβολισμού, σκέψεις έκανα!

Τρεις Σεπτέμβριοι στη διάθεση μου, αυτοί των ετών 2015, 16 & 17, και φωτογραφίες εξήντα επτά για τη χάρη μου. Λοιπόν, διάλεξα! Μου βγήκαν δεκαεννέα! Λέω να τις ανεβάσω όλες και να μην, από αυτές, δέκα κόψω. Χαλάει, βεβαίως, ο υψηλός συμβολισμός, ο πιο πάνω, μα! Τα έχει αυτά των bloggers o βίος!

Δεκαεννέα, λοιπόν και κλείσαμε! Δεκαεννέα στις οποίες μίκρυνα, για την ευκολία του να φορτωθούν, αρκετά το μέγεθος και τις όλες πέρασα από το ίδιο, του Photoshop, φίλτρο (και έτσι δικαιολογείται το του τίτλου «Πειραγμένες). Από αυτές δεκαπέντε είναι του 2015, δύο του 2016 και δύο του 2017. Για το όλον, μηνών και ετών, μπορείτε να ανατρέξετε εδώ.  

Ακολουθούν οι δεκαεννέα πειραγμένες:




















Πολύ Καλό Σεπτέμβριο με όλες τις Χάρες και τις Χαρές Πνεύματος και Σάρκας ή και αντιστρόφως αν, τέτοιο κάτι, επιθυμείτε!


Ένα κλικ μακριά το αγαπημένο μου, από ταλαιπωρημένο 45άρι δισκάκι, “Aria di Settembreμε την Iva Zanicchi:

31/08/2018

Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

1181. Ημέρες Τρεις Για Έτη Είκοσι



Φ
   Ι
     Λ
       Ε
          Σ

Σκοτάδι φέρνω
  Και μνήμες
    Που σάπισαν
      Πάνω
        Σε σκέψεις
         Πολύπλοκες
           Και στάσεις
             Του νου
                              Κι αν είμαι
                            Έτοιμος
                          Να παραδεχτώ
                        Και να ενδώσω
                      Δε γνωρίζω
                    Τι και γιατί
                  Και πού και πώς

31/8/98


28/08/2018

Σάββατο 25 Αυγούστου 2018

1180. Ένα Mustang, Δύο Lego και Ένα Μοναστηράκι


Ο ΔΤ ήταν μακρινός συγγενής, από την πλευρά της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 50, αρχές της δεκαετίας του 60, αυτός και ο μεγαλύτερος αδελφός του αναζήτησαν την τύχη τους στον Καναδά. Κάποια στιγμή, γύρω στο 1967, έφτασε στα χέρια της μητέρας μου η πιο πάνω φωτογραφία. Ο ΔΤ, χαμογελαστός, με το καινούργιο του αυτοκίνητο. Ένα Ford Mustang! Ο ΔΤ συγχωρέθηκε. Η φωτογραφία, τοποθετημένη στο οικογενειακό άλμπουμ, έμεινε.

Όταν ξεκίνησα να ψηφιοποιώ τις αναλογικές φωτογραφίες, που είχα στη διάθεσή μου, ψηφιοποίησα και τη συγκεκριμένη. Πριν από μερικές ημέρες ο γιος μου βρέθηκε στο Public της Γλυφάδας. Εκεί, είδε και αγόρασε ένα κουτί της Lego. Επρόκειτο για το κουτί με αριθμό  75884, της σειράς Speed Champions, με το περιεχόμενο του οποίου μπορούσες να συναρμολογήσεις ένα πράσινο   Ford Mustang Fastback του 1968.

Από ότι μου είπε παρακινήθηκε στη συγκεκριμένη αγορά από την εικόνα που είχε για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο λόγω της φωτογραφίας του ΔΤ με τo πράσινο Mustang. Να, λοιπόν, που πενήντα, και πλέον, έτη μετά κάποιες φωτογραφίες που πρωτοαντικρίσαμε σε τρυφερή ηλικία μπορούν να μας οδηγήσουν σε συγκεκριμένες ενέργειες!

Ο γιος μου μένοντας ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα της συναρμολόγησης του Mustang προχώρησε και σε δεύτερη αγορά. Αυτή το φορά ήταν το κουτί με αριθμό 75872, της πιο της Lego σειράς, με τα «τουβλάκια» του οποίου μπορούσε κάποιος να συναρμολογήσει ένα Audi R18 e-tron quattro. Το έπραξε, ο υιός, και το αποτέλεσμα ήταν και πάλι θετικό.
Την προηγούμενη Κυριακή, μάλιστα, έφερε Mustang και Audi, της Lego, στην Τ47. Μου άρεσαν και εμένα. Επειδή, λοιπόν και όπως, θαρρώ, είναι ήδη γνωστό, εις τα τοιαύτα είμαι επιρρεπής είπα να τον μιμηθώ.

Εχθές, ημέρα Παρασκευή, κατηφόρισα προς την Πλατεία Μοναστηρακίου. Στόχος; Το εκεί κατάστημα «Μουστάκας». Αφού πήγα, μπήκα!, προ πάντων η λογική! Όταν βγήκα στη δεξιά μου, αλλά ίσως και στην αριστερά μου – που να θυμάμαι!, κρατούσα σακούλα του «Μουστάκας» κόκκινη. Εντός της κουτιά, της Lego . . .και πλέον δικά μου!, δύο.

Το πρώτο, με αριθμό 75884, αυτό της πράσινης Ford Mustang Fastback του 1968. Το δεύτερο, με αριθμό 75877, περιείχε ότι θα χρειαζόταν κανείς για να συναρμολογήσει μία Mercedes – AMG GT3 της σειράς Speed Champions της Lego. Αν, τώρα, ρωτήσετε για τις τιμές των κουτιών θα απαντήσω 19.99 € για το πρώτο και 17,99 € για το δεύτερο. Βεβαίως και στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει καλύτερες τιμές αλλά θα μπλέξει με παραγγελίες, παραλαβές και άλλα τέτοια γοητευτικά!
Αν τώρα αναρωτιόσαστε «πώς και διατί», μεγάλος άνθρωπος εγώ, φκιάνω Lego βεβαίως και θα απαντήσω. Διότι η κατασκευή τους με χαλαρώνει και με ξεκουράζει πνευματικά! Χώρια που έχω την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου με τρόπο, θα έλεγα, ασυνήθιστο! Όταν φκιάνω τα Lego μου είμαι εγώ, τα τουβλάκια (τα εισαγωγικά τα έβαλα πιο πάνω), τα αυτοκόλλητα, το σχέδιο κατασκευής και ο καφές μου! Το διασκεδάζω μια χαρά!

Έχω μάλιστα δημιουργήσει την παράδοση, θα έλεγα, στο τέλος έτους κάθε να κατασκευάζω ένα μεγάλο, κατά το πλήθος των κομματιών  που το συναποτελούν, Lego. Είναι κάτι που πλέον το περιμένω και μου είναι εξαιρετικά ευχάριστο το να επιλέξω το ποιο κουτί θα αγοράσω και τι θα κατασκευάσω.

Μιας και βρέθηκα στην Πλατεία Μοναστηρακίου για την αγορά αυτοκινήτων, έστω και από πλαστικό, έβγαλα και τις καθιερωμένες φωτογραφίες με την κάμερα του κινητού μου. Από αυτές διάλεξα τέσσερις τις οποίες «πείραξα», με το Photoshop - και όχι μόνο, και οι οποίες ακολουθούν:





Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Adriano Celentano και Mi Fa Male”:



25/08/2018

Κυριακή 12 Αυγούστου 2018

1179. Αύγουστος Επετείων Τριών

Είναι ο Μάρτιος και είναι και ο Αύγουστος. Ο καθένας με των επετείων του τη χάρη. Περισσότερο προβεβλημένες αυτές του Μαρτίου, λιγότερο αυτές του Αυγούστου.

Αύγουστος, λοιπόν. Τρίτη, δώδεκα Αυγούστου 1980. Τετάρτη, δώδεκα Αυγούστου 1981. Τρίτη, δέκα έξι Αυγούστου 1983.

Ενάρξεις θητείας, γνωριμίας, εργασίας. Η πρώτη έληξε, επιτυχώς, την δωδεκάτη Δεκεμβρίου 1982. Η δεύτερη ανεπιτυχώς την πρώτη Δεκεμβρίου 2012. Η τρίτη, τριάντα πέντε έτη μετά, συνεχίζεται.


Να μας έχει ο Θεός Καλά! Τίποτα άλλο . . .



Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

1178. Επτά Αυγούστου Δύο


Βρίσκομαι σε κανονική άδεια, δώδεκα ημερών. Ενταύθα. Εργασίες που έπρεπε να έχουν ήδη γίνει στην Τ47. Δρομολογήθηκαν. Έστω και αργοπορημένα· γίνονται. Χορταίνω ύπνο, κολυμπάω, βλέπω ταινίες, διαβάζω. Ετοιμάζομαι να σκαρώσω ένα ακόμα Project Δήμητρα.

Έμπνευση; Όχι! Αναμενόμενα θαύματα; Ούτε! Σιωπή; Βεβαίως! Ανταπόκριση; Με τίποτα!

Ανάγκη: Οι πέντε / μήνα εγγραφές στο παρόν e-ημερολόγιο. Καταφύγιο: Το χειρόγραφο, του αείποτε, ημερολόγιο. Κριτήριο: Εγγραφές με ημερομηνία επτά Αυγούστου. Εγγραφές: Δύο. Μία το 1979, μία το 2003. Πάμε!

Η πρώτη (παράγραφος πρώτη):

46. 07/08/79, [0344], Τετράδιο 04, Σελίδα 020


Τα 4.000.000 πράγματα που, κατά καιρούς, θέλησα να σου γράψω και δεν σου έγραψα τίποτα. Θαρρώ πως είμαι ένας πολύ αστόχαστος νεαρός. Θα ήθελα να γίνω συγγραφέας, λες και γίνεται κανείς και δεν γεννιέται, όμως το έχω σε κακό μου να γράφω. Ακριβέστερα η διάθεσή μου, την κάθε φορά, δεν αρκεί. Κάτι πραγματάκια πρέπει να τα γράψω οπωσδήποτε.

Η δεύτερη (το όλον):

07. 07/08/03, [1075], Τετράδιο 13, Σελίδα 067


Για να γράψουμε λίγο! Έχουμε, λοιπόν, σήμερα, 7 Αυγούστου του 2003, και η μέρα είναι Πέμπτη (εντελώς!). Ακριβώς μήνας ένας από την προηγούμενη εγγραφή. Την υγεία μας να έχουμε να το ξανακάνουμε! Για πάμε. . .

     Το Λεωνίδιο ή ακριβέστερα η Πλάκα Λεωνιδίου, Καλό! Φάγαμε, κολυμπήσαμε, ξεκουραστήκαμε. Αναχωρήσαμε, όπως το έχω ήδη γράψει, την Τετάρτη 9/7. Αναχώρηση στις 07:33, άφιξη στις 12:15 και μετά από ~240 Km. Καταλύσαμε σ’ ένα από τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα του κ. ΔΤ (άνετο, στον Α’  όροφο με είκοσι οκτώ, μα ακριβώς, σκαλιά, air condition (ένα), τηλεόραση (μία) και σίτες στα παράθυρα (αμέ!). Ίσως ο καλύτερος χώρος που είχαμε ποτέ σε διακοπές μας (και το Honda μας στεγασμένο).

     Στη θάλασσα πηγαίναμε με τα πόδια και ήταν καλή και καθαρή και με βότσαλα. Για φαγητό (μεσημεριανό κυρίως) καταλήξαμε και σταθεροποιηθήκαμε στο “Δελφίνι” (με τον Θόδωρο τον άπαιχτο, τον υπερκινητικό!). Kολυμπήσαμε και από μία φορά στη Σαμπατική (ένα κλειστό κόλπο 10 Km περίπου από τη βάση μας) και τα Πούλιθρα (~2 Km). Καταλήξαμε ότι η Πλάκα Λεωνιδίου ήταν η καλύτερη. Πολλά απογεύματα και βραδάκια τα περάσαμε στο Λεωνίδιο, το καλοβαλμένο, όμορφο και καθαρό.

     Τη Δευτέρα, 14/7, κάναμε και το ταξιδάκι μας στη Μονεμβασιά. Δυστυχώς το δρομολόγιο με το “Ιπτάμενο Δελφίνι” είχε ακυρωθεί (ίσως αργότερα) και έτσι χρησιμοποιήσαμε το Honda. Αναχωρήσαμε στις 07:20 και φθάσαμε στις 10:05 αφού ανεβήκαμε και κατεβήκαμε τον Πάρνωνα και διανύσαμε ~ 120 Km. Ο δρόμος, τουλάχιστον το ορεινό κομμάτι, δύσκολος. Πάντως η Μονεμβασιά δεν μας άρεσε (ίσως γιατί την περιμέναμε αλλιώς, πιο γραφική και πιο όμορφη). Σκέτη εμπορευματοποίηση. Καθίσαμε γύρω στις δύο ώρες και φύγαμε. Στην επιστροφή ήμουν αρκετά πιο γρήγορος πάντως.
       
     Τα μεσημεράκια εγώ κοιμόμουνα και τα κορίτσια την “έβγαζαν” με το γυαλί.

     Από την Πλάκα Λεωνιδίου αναχωρήσαμε την Κυριακή, 20/7. Κόστος παραμονής 440 € (ή 40 € ανά ημέρα x 11 ημέρες, αν θέλεις). Ταξιδάκι ~ 184 Km από τις 08:10 έως τις 11:10 και . . .θείες. Εγώ με την Ε. μείναμε για Κυριακή, Δευτέρα και φύγαμε την Τρίτη το πρωί. Η Βα συνέχισε.

     Πάντως, τη Δευτέρα 21/7, επισκεφθήκαμε την Αρχαία Ολυμπία. Με Ε., Βα, Α. και Σ. Απόσταση ~ 59 Km από δύσκολους, γενικά, δρόμους που διανύσαμε σε 70 min περίπου. Δυστυχώς το Μουσείο ήταν κλειστό (η επίσκεψή μας έγινε το απογευματάκι).

     Την Τρίτη, 22/7, αναχωρήσαμε με την Ε. για Αθήνα και Ι. στις 17:50 περίπου και φθάσαμε γύρω στις 23:35 χάρη, κυρίως, σ’ ένα φριχτό μποτιλιάρισμα στον Κηφισό. Το τι βρισίδια έσουρα στο Σημίτη ούτε γράφεται, ούτε περιγράφεται. Τον κόπανο! Η απόσταση, 231 km περίπου. Στην Αθήνα βρήκαμε το πουλί ζωντανό και τον Ι. μια χαρά!

     Στην εργασία μου πήγα την επομένη Δευτέρα (28/7). Μέχρι τότε μπανάκια στο Καβούρι (πρωινό ~ 10:00 με 12:00) με Ε. και Δ. Η Βα επέστρεψε από τα Λαγκάδια στο Διόνυσο την Κυριακή, 27/7. Στην Α. την έφερε η Α. την Πέμπτη, 31/7. Eίχε περάσει καλά και είχε ευχαριστηθεί.

     Ο Ι., τώρα, αναχώρησε για τη Χίο (και το Νεοχώρι της) την Τρίτη, 29/7, με το πλοίο “Μυτιλήνη” στις 22:00. φιλοξενήθηκε (και συνταξίδεψε) από τον φίλο και συμμαθητή του ΛΚ. Μαζί τους και ένας ακόμα φίλος τους. Επέστρεψε σήμερα το πρωί (7/8) στις 09:00 (πάλι με το πλοίο “Μυτιλήνη”). Πέρασε, με τη σειρά του, καλά και ευχαριστήθηκε.

    Βασικά . . .αφτά!

The Atlantics, “Tequila Stomp”:



07/08/2018