0855. Μιας Πεντάρας Νειάτα.

Βρισκόμαστε στο 1967. Κατοικώ στην Ηλιούπολη. Μένω στην οδό Άρεως, κοντά στην πλατεία Αεροπορίας. Πηγαίνω στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου. Και, επίσης, πηγαίνω στο κατηχητικό! Δεν θυμάμαι να πω αν είναι το κατώτερο ή το μέσο (κατηχητικό). Εκείνο που θυμούμαι είναι τα σηματάκια που, όλα εμείς τα παιδιά του κατηχητικού, φορούσαμε στο πέτο. Όμοια σηματάκια με διαφορά στο χρώμα του φόντου. Πράσινο, μπλε και κόκκινο για το κατώτερο, μέσο και ανώτερο κατηχητικό αν, και πάλι, θυμούμαι καλά. Στο κατηχητικό, λοιπόν, κάθε Κυριακή πρωί αμέσως μετά τη θεία λειτουργία. Χώρος των μαθημάτων; Ο ιερός Ναός Κοίμησης της Θεοτόκου στην Ηλιούπολη, βεβαίως. Ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία τον χώρο των μαθημάτων, την κατήχηση, τα τραγούδια ("Τα Χριστιανόπουλα θα πάμε με χαρά. .."), τους κατηχητές. Και ακόμα μια θεία λειτουργία στα Αραβικά (στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, θαρρώ) από ένα Άραβα ιερωμένο, φίλο και επισκέπτη του κατηχητή μας.

Μια ωραία Κυριακή, λοιπόν, πηγαίνοντας στο κατηχητικό, με τον εξάδελφο Ν.Φ., πέφτουμε επάνω στο γύρισμα μιας ταινίας! Η θεία λειτουργία έχει μόλις τελειώσει, ο κόσμος βγαίνει από την εκκλησία και ένα ζευγάρι ηλικιωμένων . . . μπαίνει για να βγει και να κινηματογραφηθεί η έξοδος του. Μικροί τότε, ο εξάδελφος και εγώ, το διασκεδάσαμε. Τρέξαμε, παίξαμε, περάσαμε μπροστά από τον φακό και . . . τα καταφέραμε, όπως αποδείχτηκε, να κινηματογραφηθούμε και να "παίξουμε", για δευτερόλεπτα, στην ταινία.

Τα ονόματα του ζεύγους τα έμαθα αργότερα. Γιώργος Γαβριηλίδης και Σμάρω Στεφανίδου. Αργότερα επίσης έμαθα το τίτλο και είδα και την ταινία και θυμήθηκα τα νιάτα μου. Νιάτα που ανήκαν σε μια εποχή δίχως τις ευκολίες της ψηφιακής τεχνολογίας που σήμερα έχει καταστήσει πανεύκολα τα τότε δύσκολα. Το όνομα της ταινίας; "Μιας Πεντάρας Νειάτα" (με την ορθογραφία της εποχής - τώρα το νειάτα έγινε νιάτα επί το κομψότερο, ευκολότερο και τρέχα γύρευε και ψάξε βρες).

Η υπόθεση, από το Λεξικό Ελληνικών Ταινιών, του Δημήτρη Κολιοδήμου (Εκδόσεις Γένους 2001, ISBN 960-8460-41-7) και στη σελίδα 301:

Η Ειρήνη (Έλλη Φωτίου) και ο Γιώργος Στρατάκης (Στέφανος Ληναίος), ένα φτωχό, νιόπαντρο ζευγάρι, ζουν στο σπίτι της Μαρίκας (Σμάρω Στεφανίδου), μητέρας της νύφης. Ο άνδρας δεν δέχεται να δουλέψει η γυναίκα, αλλά εκείνη - εν αγνοία του - καταφέρνει να προσληφθεί ως γραμματέας του προϊσταμένου του Δημήτρη Βαλάσκου (Ανδρέας Μπάρκουλης). Από τον Δημήτρη - νέο, ωραίο και λάτρη του ωραίου φύλου - αποκρύπτει την πραγματική της ταυτότητα, λέγοντας ότι είναι "αδελφή" του άνδρα της. Ο Γιώργος προσπαθεί να περιφρουρήσει την τιμή της γυναίκας του από τον μουρντάρη Δημήτρη και οι παρεξηγήσεις κορυφώνονται όταν αυτός, συνοδευόμενος από τον θεοσεβούμενο προσωπάρχη του (Γιάννης Μιχαλόπουλος), αποφασίζει να την ζητήσει από τους δικούς της, συνοδευόμενος από την αδελφή του (Μαρία Σόκαλη), που με τη σειρά της ενδιαφέρεται για τον "αδελφό" της Ειρήνης, δηλαδή τον άνδρα της! 

Το σενάριο της ταινίας είναι των Ασημάκη Γιαλαμά - Κώστα Πρετεντέρη (από το ομώνυμο θεατρικό τους έργο) η σκηνοθεσία του Δημήτρη Δαδήρα και η μουσική του Γιώργου Ζαμπέτα.

Από τότε την κυνηγούσα την ταινία αυτή. Με έβλεπα πιτσιρικά να τρέχω και μου άρεσε. Την είδα στον κινηματογράφο, την έβλεπα όποτε παιζόταν στην τηλεόραση, την βιντεοσκόπησα, την απέκτησα, τέλος, και σε DVD. Από αυτό το DVD και τα στιγμιότυπα, με την αφεντιά μου, που ακολουθούν:

 

Ένα κλικ μακριά: Μπέμπα Μπλανς και, ω τι έκπληξη!, "Μιας Πεντάρας Νειάτα" των Γιώργου Ζαμπέτα - Κώστα Πρετεντέρη:

20/03/2013