Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2020

1267. Πασατέμπος και Νίκη Μ.

Δεκαετία του 1960, κάπου στο τέλος της. Το 1968. Μετακομίζουμε από την Κάτω Ηλιούπολη, και το ενοίκιο, στο ιδιόκτητο σπίτι μας, στην Τ47 στην Άνω Γλυφάδα. Πηγαίνω πλέον στην πρώτη Γυμνασίου και, παρά την μετακόμιση, στο Γυμνάσιο Αρρένων της Ηλιούπολης.

Γυμνάσιο, λοιπόν, στην Ηλιούπολη αλλά Αγγλικά στην περιοχή. Στο φροντιστήριο Αγγλικών του Διονύση και της Νταίζης. Εκεί, συναντάω τον «έρωτα», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για ένα παιδί της ηλικίας μου. Είναι ψηλή, μελαχρινή, όμορφη! Είναι η Νίκη Μ.

Τρία-τέσσερα σπίτια μετά την Τ47 υπάρχει ένα άσπρο δωματιάκι που εφάπτεται στο δρόμο. Χτισμένο μέσα σε ένα επίμηκες οικόπεδο, που στο βάθος του υπάρχει μία κατοικία, λειτουργεί σαν περίπτερο, το οποίο κρατά μία γηραιά κυρία.

Το μόνο που σίγουρα θυμάμαι ότι διέθετε προς πώληση ήταν. . . πασατέμπος! Λογικά θα πρέπει να διέθετε και τσιγάρα και άλλα είδη που τότε είχαν τα περίπτερα. Η γειτονιά, βεβαίως, την εποχή εκείνη ήταν εξαιρετικά αραιοκατοικημένη και το μόνο σίγουρο, και αυτό το θυμάμαι, το δωματιάκι, για το οποίο μιλώ, ελάχιστα πράγματα είχε.

Εκείνη την ωραία εποχή, λοιπόν, κάποια απογεύματα πήγαινα στο περίπτερο αυτό της γειτονιάς αγόραζα πασατέμπο και κατηφόριζα. Πόσο πασατέμπο αγόραζα; Δεν θυμάμαι! Θυμάμαι μόνο ότι με μία ταπεινή δραχμούλα η γηραιά κυρία γέμιζε με πασατέμπο ένα φλιτζανάκι του καφέ. Λογικά θα πρέπει να αγόραζα τρία – τέσσερα τέτοια «φλιτζανάκια».

Προς τα πού κατηφόριζα; Μα προς το σπίτι της Νίκης Μ. φυσικά. Κατηφόριζα, έτρωγα τον πασατέμπο μου και . . . έκανα όνειρα για εμένα και τη Νίκη. Έτσι και αφού γυρόφερνα το σπίτι της μια δυο φορές, με μόνο στόχο να την αντικρίσω, έπαιρνα τον ανηφορικό δρόμο της επιστροφής.

Μέτρησα εχθές, στο Google Earth, την απόσταση ανάμεσα στην Τ47 και το σπίτι της Νίκης. Μόλις 1,3 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά 60, περίπου, μέτρων. Μια καλή άσκηση για τα παιδικά μου πόδια!

Βόλτες προς το σπίτι της Νίκης, λοιπόν, και συγκίνηση κάθε φορά που τη συναντούσα στο σχολειό μας των Αγγλικών όπου με το ζόρι λέγαμε ένα «γεια σου». Η όμορφη Νίκη, δυστυχώς για εμένα, «τα είχε» με έναν μεγαλύτερο συμμαθητή μας, τον Ανδρέα.

Θυμάμαι, επίσης, ένα περιστατικό με τη Νίκη. Κάποια στιγμή, στα Αγγλικά, θέλοντας να με προσπεράσει, σε περιορισμένο χώρο, μου είπε το κλασικό “Sorry!” για να της απαντήσω ευθύς «Sorrιασμένη να ’σαι!»  Μοιάζει, λοιπόν, το κόλλημα με την Ελληνική γλώσσα, και τη χρήση της, να το είχα από μικρός.

Να έχετε ένα Καλό ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο και έναν Καλό Φεβρουάριο 29 ημερών!

Ένα κλικ μακριά το αγαπημένο μου Judy In Disguise (With Glasses)από τον John Fred & His Playboy Band, από τα τέλη του 1967:



30/01/2020

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

1266. Μια Ανάμνηση

Δεκαετία του 1960, κάπου στη μέση. Κατοικούμε στην Κάτω Ηλιούπολη, στην οδό Άρεως. Πηγαίνω στο Δ’  Δημοτικό Σχολείο. Σιμά στο σπίτι μας ένα σωρό άκτιστα οικόπεδα. Τα παιδιά της γειτονιάς μαζευόμαστε και παίζουμε. Στρατιωτάκι, ξυλίκι, στάκαμαν, πόλεμο.

Μάλιστα έχουμε φτιάξει και «τουφέκια», με το μαύρο λάστιχο για σφεντόνες το οποίο συγκρατούμε τεντωμένο με ένα καρφί περασμένο σε ένα μανταλάκι στερεωμένο στην κάνη του «τουφεκιού». Τα πυρομαχικά μας, εκτός από πετρούλες, είναι και κάποιοι στρογγυλοί πράσινοι καρποί, λίγο μεγαλύτεροι από ρεβίθια, που τους αποκαλούμε «μπιρμπιλόνια» (και μη με ρωτήσετε το όνομα του δέντρου από το οποίο κρεμόντουσαν σε τσαμπιά – δεν έχω ιδέα!).

Τώρα που το σκέφτομαι, το πώς δεν βγάλαμε κανένα μάτι, με τα «τουφέκια» μας αυτά, θαύμα είναι! Από την άλλη είχαμε και πιο επικίνδυνα παιχνίδια, όπως μικρές σφεντόνες με λαστιχάκι και δίπροκα (καρφιά σε σχήμα υ).

Κάποια στιγμή σε ένα κοντινό, άχτιστο οικόπεδο ανακαλύπτουμε ένα πάκο με πλαστικές σακούλες. Δεν μας παίρνει και πολύ να αρχίσουμε να τις γεμίζουμε με νερό και να τις εκσφενδονίζουμε ο ένας στον άλλον. Θα πρέπει, συνεπώς, να ήταν καλοκαιράκι.

Σε μια τέτοια, σακουλονερομάχη, λοιπόν, βρίσκομαι αντιμέτωπος με έναν φίλο που ετοιμάζεται να με κάνει μούσκεμα εκσφενδονίζοντάς μου τη σακούλα του. Τον προλαβαίνω! Εκσφενδονίζω τη δικιά μου, η οποία τον βρίσκει ακριβώς στον καρπό του χεριού που κρατά τη σακούλα, τον αφοπλίζει και τον μουσκεύει.

Αυτή ακριβώς η εικόνα, της εκσφενδόνισης, του πλήγματος και του αφοπλισμού, έχει μείνει ζωηρότατη στη μνήμη μου σαν μία από της πλέον αγαπημένες εικόνες της παιδικής μου ηλικίας.

Ένα κλικ μακριά “Forever” από τον Billy Raffoul:


28/01/2020

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020

1265. Χωρίς Λόγια

Πλήθος 1973-1979 1980 - 1989  1990 - 1999 2000 - 2009  2010 - 2019 ΣΥΝΟΛΟ
Σελίδων [Α4] 239 266 210 174 244 1.133
Λέξεων 94.394 103.827 79.725 68.103 93.382 439.431
Χαρακτήρων 463.535 513.563 410.060 348.619 474.585 2.210.362
Παραγράφων 2.243 2.484 1.850 1.488 2.270 10.335
Γραμμών 11.908 13.382 10.488 8.687 12.119 56.584





24/01/202

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020

1264. Παλατινή Ανθολογία / Σκωπτικά Επιγράμματα


Η Παλατινή Ανθολογία, στο ημερολόγιο αυτό, διαθέτει ακόμα και δική της, ομώνυμη, ετικέτα, στη στήλη δεξιά. Η συντριπτική πλειονότητα των εγγραφών που έχουν ετικετοδοτηθεί με την πιο πάνω ετικέτα αφορά επιγράμματα, και τη μετάφρασή τους βεβαίως, από το πέμπτο βιβλίο της εν λόγω Ανθολογίας, αυτό που περιλαμβάνει τα ερωτικά επιγράμματα.

Η ζωή μας όμως δεν είναι μόνο έρωτας, είναι και άλλα πράγματα πολλά. Έτσι και στην Παλατινή Ανθολογία, ανάμεσα στα άλλα, περιλαμβάνεται και ένα βιβλίο, το ενδέκατο, με συμπωτικά και σκωπτικά επιγράμματα. Τέσσερα από αυτά, τα σκωπτικά, επιγράμματα παρατίθενται στη συνέχεια, με βοήθεια όσον αφορά τη μετάφρασή τους, από το σχετικό βιβλίο των εκδόσεων Κάκτος:


Εἰκοσέτους σωθέντος Ὀδυσσέος εἰς τὰ πατρῷα
 ἔγνω τὴν μορφὴν Ἄργος ἰδὼν ὁ κύων·
ἀλλὰ σὺ πυκτεύσας, Στρατοφῶν, ἐπὶ τέσσαρας ὥρας
 οὐ κυσὶν ἄγνωστος, τῇ δὲ πόλει γέγονας.
ἢν ἐθέλῃς τὸ πρόσωπον ἰδεῖν ἐς ἔσοπτρον ἑαυτοῦ,
 “Οὐκ εἰμὶ Στρατοφῶν,” αὐτὸς ἐρεῖς ὀμόσας.

Όταν ο Οδυσσέας σώθηκε μετά από είκοσι χρόνια στην πατρίδα του, ο σκύλος Άργος, τον είδε και τον αναγνώρισε· εσύ όμως, Στρατοφώντα, πυγμαχώντας επί τέσσερις ώρες, έγινες αγνώριστος όχι στα σκυλιά αλλά στην πόλη. Αν θελήσεις να κοιτάξεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη, κι ο ίδιος θα ορκιστείς λέγοντας: «Δεν είμαι ο Στρατοφώντας».


Πέντε μετ' ἄλλων Χάρμος ἐν Ἀρκαδίᾳ δολιχεύων,
 θαῦμα μέν, ἀλλ' ὄντως ἕβδομος ἐξέπεσεν.
“Ἓξ ὄντων,” τάχ' ἐρεῖς, “πῶς ἕβδομος;” εἷς φίλος αὐτοῦ
 “Θάρσει, Χάρμε,” λέγων ἦλθεν ἐν ἱματίῳ.
 ἕβδομος οὖν οὕτω παραγίνεται· εἰ δ' ἔτι πέντε
 εἶχε φίλους, ἦλθ' ἄν, Ζωίλε, δωδέκατος.

Ο Χάρμος, ενώ έτρεχε μαζί με πέντε άλλους στην Αρκαδία, θαύμα μεν, αλλά πραγματικά ήρθε έβδομος. Ίσως θα πεις: «Αφού ήταν έξι, πώς ήρθε έβδομος;» Ένας φίλος του ήρθε με τα ρούχα του λέγοντας: «Θάρρος, Χάρμε». Έτσι βγήκε έβδομος. Αν είχε ακόμα πέντε φίλους, θα ερχόταν, Ζωίλε, δωδέκατος.


Οὔτε τάχιον ἐμοῦ τις ἐν ἀντιπάλοισιν ἔπιπτεν
 οὔτε βράδιον ὅλως ἔδραμε τὸ στάδιον·
δίσκῳ μὲν γὰρ ὅλως οὐδ' ἤγγισα, τοὺς δὲ πόδας μου
 ἐξᾶραι πηδῶν ἴσχυον οὐδέποτε·
 κυλλὸς δ' ἠκόντιζεν ἀμείνονα· πέντε δ' ἀπ' ἄθλων
 πρῶτος ἐκηρύχθην πεντετριαζόμενος.

Ούτε κάποιος από τους αντιπάλους μου έπεσε πιο γρήγορα ούτε και διένυσε το στάδιο πιο  αργά από εμένα. Όσο για τον δίσκο, καθόλου δεν τον άγγιξα, ενώ ποτέ δεν μπόρεσα να σηκώσω τα πόδια μου για να πηδήξω· ένας ανάπηρος θα ακόντιζε καλύτερα· στο πένταθλο ανακηρύχτηκα ο πρώτος που έχασε και στα πέντε αθλήματα.

86. ΑΔΗΛΟΝ

Τὸ στάδιον Περικλῆς εἴτ' ἔδραμεν εἴτ' ἐκάθητο,
 οὐδεὶς οἶδεν ὅλως· δαιμόνιος βραδυτής.
ὁ ψόφος ἦν ὕσπληγος ἐν οὔασι, καὶ στεφανοῦτο
 ἄλλος, καὶ Περικλῆς δάκτυλον οὐ προέβη.

ΑΓΝΩΣΤΟΥ

Κανείς απολύτως δεν γνώριζε αν ο Περικλής έτρεχε ή καθόταν στον αγώνα ενός σταδίου· απίστευτα βραδυκίνητος! Ο ήχος της εκκίνησης αντηχούσε στα αυτιά, άλλος στεφανωνόταν νικητής, και ο Περικλής δεν προχώρησε ούτε ένα δάχτυλο.

Να σημειώσω, για πολλοστή φορά, ότι η μετάφραση είναι απλά βοηθητική. Σημασία έχει η ομορφιά και η κομψότητα που αποπνέει το αρχαίο κείμενο!

Ένα κλικ μακριά η Marie Laforêt στο δροσερό Mon Amour Mon Ami [1967]:



19/01/2020

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

1263. Κυνηγώντας. . . Lego



Στην αμέσως προηγούμενη εγγραφή αναφέρθηκα στα καινούργια κουτιά της σειράς Speed Champions της Lego για το 2020. Τα εξής:

76895: Ferrari F8 Tributo / 275 κομμάτια

76896: Nissan GT-R NISMO / 298 κομμάτια


76897: Audi Sport Quattro S1 / 250 κομμάτια


76898: Formula E Panasonic Jaguar Racing GEN2 car & Jaguar I-PACE eTROPHY / 565 κομμάτια

76899: Lamborghini Urus ST-X & Lamborghini Huracán Super Trofeo EVO / 663 κομμάτια

Από τα πιο πάνω κουτιά απόκτησα αυτά της Ferrari και του Audi. Τη Ferrari τη συναρμολόγησα την Τρίτη, 31 Δεκεμβρίου 2019, το Audi το Σάββατο, 4 Ιανουαρίου 2020.




Έτσι αισθάνθηκα ώριμος πλέον να προχωρήσω και στην απόκτηση / συναρμολόγηση του Nissan. Από το καλό διαδίκτυο πληροφορήθηκα ότι στα καταστήματα «Μουστάκας», τα μόνα που είχαν φέρει την καινούργια αυτή σειρά,  διαθέσιμα ήταν, πλέον, μόνο τα κουτιά των Jaguar και Lamborghini.


Επειδή και το “Lego Shop”, στο “The Mall Athens” / Νερατζιώτισσα, ανήκει στην αλυσίδα «Μουστάκα» το κοίταξα στο διαδίκτυο και είδα ότι και τα πέντε, πιο πάνω, κουτιά εμφανιζόντουσαν ως διαθέσιμα στο συγκεκριμένο κατάστημα. Το αποφάσισα! Μόλις είκοσι πέντε χιλιόμετρα, και κάτι δεκάδες μέτρα, δεν θα μπορούσαν να με χωρίσουν από το Nissan των ονείρων μου. Με, ήδη, φαγούριζαν τα δάχτυλα μου!

Ξεκίνησα, ταξίδεψα, έφτασα. Οποία, όμως, απογοήτευση! Δεν το Nissan (μου) υπήρχε! Μόνο διαθέσιμο το των Jaguar κουτί. Προτιμούσα αυτό των Lamborghini. Από την άλλη πώς να φύγω, 25 + χιλιόμετρα μετά, με άδεια χέρια; Λοιπόν, αγόρασα. Δύο Lego BrickHeadz κουτιά. Το, του 2018, 41631 (NEWT SCAMANDER [76] & GELLERT GRINDELWALD [77]) και το, του 2020, 40384 (GROOM). Κουτιά τα οποία δεν είχα δει σε άλλα καταστήματα. Μάλιστα είχα την εντύπωση πώς η σειρά BrickHeadz είχε ολοκληρωθεί και χάρηκα που δεν ήταν έτσι.





Συμπέρασμα: Για το Nissan θα έπρεπε να περιμένω να το ξαναφέρει ο «Μουστάκας», ή όποιος άλλος, ή να το παραγγείλω στο εξωτερικό.  Μεγάλο παιδί είμαι, την τέχνη της υπομονής την κατέχω. Θα περιμένω! Το κουτί με τις Lamborghini όμως; Και ωραιότατο περιεχόμενο είχε, και ακριβό ήτανε (75 €) και στον, σκέτο, «Μουστάκα», κατά το διαδίκτυο, υπήρχε. Λοιπόν, θα αναβαθμιζόμουνα! Αντί Nissan, διπλή Lamborghini! Τρένο, Μοναστηράκι, Πλατεία, «Μουστάκας». Μία από τα ίδια! Πουθενά το κουτί των Lamborghini! Το μόνο που βρήκα, μετά από πολύ ψάξιμο, ένα κουτί, ελαφρώς ταλαιπωρημένο, των Jaguar. Το μπλε τους χρώμα μου φάνηκε εντελώς χαζό. Το άφησα στη θέση του. Αν το αγοράσω θα είναι μετά το Nissan και τις Lamborghini και για λόγους πληρότητας.

Δεν όμως το κυνηγητό μου, των Lego, είχε τελειώσει. Εντάξει, στο Μοναστηράκι δεν το βρήκα αυτό που ήθελα. Στο Ελληνικό όμως; Μήπως και εκεί δεν υπάρχει ένα μεγάλο «Μουστάκας» κατάστημα; Ο αείποτε σε νέες περιπέτειες! Πλατεία Συντάγματος, metro, σταθμός Αργυρούπολης. Περπάτημα για 700 + μέτρα και να ’μαι στον του Ελληνικού «Μουστάκα» εντός.





Από τα ίδια μία. Κανένα κουτί Lego Speed Champions 2020 δεν κυκλοφορούσε στο κατάστημα. Η καλή πωλήτρια με ενημέρωσε ότι μόνο έξι κουτιά Lamborghini είχαν φτάσει στο κατάστημα και, βεβαίως, πουλήθηκαν. Τελικά δέχομαι μεγάλο ανταγωνισμό και δεν γνωρίζω από πού; Από τους πιτσιρικάδες ή τους ομήλικους μου συλλέκτες;

Το Lego – κυνήγι μου είχε τερματιστεί. Στόχος δεν επετεύχθη! Μου έμειναν, για παρηγοριά, τα δύο Lego BrickHeadz κουτιά μου. Επιστροφή στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, λεωφορείο Α3, «Ο Πρόεδρος» (για φαγητό), λεωφορείο 124 και επιστροφή στην Τ47 έξι, σχεδόν, ώρες μετά την από εκεί αναχώρησή μου.



Καλή Χρονιά, ακόμα μία φορά, και
Καλό Σαββατοκύριακο!

Ένα κλικ μακριά Chris Rea και I Can Hear Your HeartBeat”:




I Can Hear Your HeartΒeat

In the silence of the side street
In the whisper of the night
From the darkness of the empty hours
To the early morning light
From the hustle down on main street
With all it's lights so bright
To the trucker on the highway
Pressing through the night

I can hear you heartbeat
I can hear you heartbeat
Girl, the sound of you is so sweet

I'm in a European disco
And it's thumping up the beat
There's a jukebox in a cafe
Where the younger ones can meet
We got freezing Coca-Cola
We got anything you want
I'm moving on that back beat
Girl, but it's you that sings the song

'Cos I can hear you heartbeat
I can hear you heartbeat
The sound of you is so sweet

And I'm sailing on your wind song
Oh, I can feel the summer breeze
You've got me walking on my tiptoes
You've got me standing on my knees
From the mills way down in Pittsburgh
To the clubs of gay Paris
No matter where I roam, girl,
You can always get to me

And I still hear your heartbeat
Yea I still hear your heartbeat
Girl, the sound of you is so sweet,
to me

And I still hear your heartbeat
Yea I still hear your heartbeat
Girl, the sound of you is so sweet,
to me

10/01/2020