Κυριακή 30 Απριλίου 2017

1108. Ανακατάταξη [Βιβλίων]


Το είπα. Το έκανα. Την Παρασκευή, 28 Απριλίου, αγόρασα τους τρεις τόμους του έργου «Οδωνυμικά -Η σημασία των ονομάτων των οδών της Αθήνας» με συγγραφείς τους Μάρω Βουγιούκα και Βασίλη Μεγαρίδη. (Έκδοση Πολιτισμικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων). Η αγορά από το βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία» και το κόστος 36€.

Την Κυριακή, 23 Απριλίου, δόθηκε με το φύλλο της εφημερίδας «Ελευθερία Του Τύπου»  ο έκτος, και τελευταίος τόμος, του «μνημειώδους» έργου «ΛΕΞΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ & ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ» (λέμε τώρα) του μέγιστου Γιώργου Μπαμπινιώτη. Ομολογώ, λοιπόν, ότι το απέκτησα, το πιο πάνω έργο, και πλέον μπορώ να ανατρέχω σε αυτό και να υφίσταμαι την νομιμοποίηση, και παράλληλα την αποενοχοποίηση, της κάθε μπούρδας που ξεστομίζει ο κάθε ανελλήνιστος, π.χ. «ανθυποψήφιος». Ω, ναι! Το έχει συμπεριλάβει, ανερυθρίαστα και λίαν «επιστημονικώς» υποθέτω,  ο κυρ- καθηγητής στο πόνημά του.

Με δεδομένο ότι ήδη, για το 2017, έχω αποκτήσει 24 βιβλία, και το 2016 71, παρουσιάστηκε η ανάγκη για ανακατατάξεις στις βιβλιοθήκες της Τ47. Ασχολήθηκα με το θέμα αυτό ένα ολόκληρο απόγευμα και το αποτέλεσμα μοιάζει ικανοποιητικό. Αυτή τη στιγμή το ένα τέταρτο των βιβλιοθηκών του γραφείου της Τ47 καταλαμβάνεται από λεξικά και βιβλία που αφορούν την (σιγά να μη γράψω «στην»!, μπρρρ) Ελληνική γλώσσα. Έτσι, για να υπάρχει η ευκολία του να τα συμβουλεύομαι ή και να οργίζομαι (. . . έλα Μπαμπινιώτη στον τόπο σου)!

Το μόνο σίγουρο ότι έχω μαζέψει τόσα βιβλία που κάποιες φορές το να βρω ένα συγκεκριμένο από αυτά μπορεί να αποδειχτεί μία δύσκολη υπόθεση. Ανακάλυψα επίσης, ομολογώ δίχως να εκπλαγώ, ότι έχω στην κατοχή μου βιβλία τα οποία δεν θυμάμαι ότι έχω. Σκέφτομαι ότι όταν αγοράζω βιβλία, που δεν είναι πρόσφατης έκδοσης, θα πρέπει πλέον να είμαι προσεκτικός.

Όλη αυτή η κατάσταση, βεβαίως, οδηγεί στην παλιά σκέψη του να περιλάβω στη βάση δεδομένων των βιβλίων μου και ένα πεδίο, με τίτλο «ενθεμίωση» π.χ., στο οποίο να καταγράφω το που βρίσκεται το κάθε αντίτυπο βιβλίου ή περιοδικού (Αστερίξ, Τεν-Τεν, Λούκυ Λουκ κ.α) που έχω στην κατοχή μου.

Ολοκλήρωσα, πριν από λίγες μέρες, την ανάγνωση του βιβλίου «Μυστικά Του Συρταριού - Η Τέχνη και Η Τεχνική Της Ημερολογιακής Γραφής», της Κατερίνας Σχινά. Αξιόλογη προσπάθεια με ενδιαφέρουσα Εισαγωγή, έκτασης περίπου 21 σελίδων, διάρθρωση σε 11 θεματικές ενότητες (Περί ημερολογίων,  Ο εαυτός. Οι άλλοι, Συναναστροφές και γνωριμίες, κλπ), βιογραφικά στοιχεία, Ευρετήριο ημερολογιογράφων και Βιβλιογραφία.  Εκείνο που με εκνεύρισε, διαβάζοντάς το, και έκανα σχετική ανάρτηση στο Facebook, στις 20 Απριλίου 2017, ήταν το που ακολουθεί:

Διαβάζω τα «Μυστικά του συρταριού» της Κατερίνας Σχινά. Εξαιρετικά ενδιαφέρον για έναν ημερολογιογράφο, όπως εγώ. Αλλά: Με εκνευρίζει αφάνταστα η απαλοιφή του «γ» στο «καινούργιος», «καινούργια», «καινούργιο». Τα επισημαίνω, στο κείμενο, με υπογράμμιση και σχόλια του τύπου «ωχ!» και «μπρρρ!». . .

Το έχω, πάντως, ήδη καταθέσει:

0822. “Καινούρια συγνώμη”


Τελικά ήλθε και ένα:

Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, να αποκαταστήσουμε τις αδικίες!

στη σελίδα 473 (Jules Renard) και με αποτελείωσε!

Εχθές ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου «
Καλοί Άνθρωποι Σε Σκοτεινούς Καιρούς», του Αρτούρο Πέρεθ –Ρεβέρτε. Πάει καλά!

Αφτα!

Να είσαστε Καλά,
Καλό Μάϊο!


Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Adamo σε ένα τραγούδι που . . . ανακάλυψα προσφάτως! Το IL Y A JUST UN AN”:



30/04/2017

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

1107. Δευτέρα του Πάσχα [Βόλτα με DSLR]

Tην επιθυμία την είχα ήδη εκδηλώσει στην εγγραφή 1099 (Αιόλου – Πελοπίδα – Μάρκου Αυρήλιου – Λυσίου – Κλεψύδρας – Θεωρίας), της 27ης Φεβρουαρίου 2017, του παρόντος, γράφοντας:

Μετά το ξεσκαρτάρισμα που έκανα στην Τ47 το πλήθος των φωτογραφιών που τελικά κράτησα ανήλθε στις 120, από τις 160, περίπου, τις οποίες είχα αρχικά τραβήξει. Θαρρώ κάτι έκανα με την Ixus μα πλέον μπήκα στον πειρασμό να επαναλάβω τη διαδικασία μία ακόμα φορά εξοπλισμένος με την Canon EOS 600D DSLR μου. Και θα το κάνω!

Η ευκαιρία παρουσιάστηκε τη Δευτέρα του Πάσχα (17/4) όταν, με παρέα τη Δ. και τη Βα, ξεκινήσαμε για ένα περίπατο στην Ακρόπολη και την Πλάκα. Στην συντροφιά και η Canon EOS 600D με μπαταρία πλήρως φορτισμένη. Εκκίνηση από την Τ47, στις 10:45, επιστροφή λίγο μετά τις 16:00.

Με μία στάση στην Α29, για να επιβιβαστεί η Βα, κατευθυνθήκαμε στον σταθμό metro του Ελληνικού. Συρμός, διαδρομή, αποβίβαση στο σταθμό της Ακρόπολης. Ανηφορίσαμε τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η μέρα συννεφιασμένη, ιδανική για περίπατο. Πλήθος κόσμου είχε την ίδια με εμάς ιδέα. Είχε βγει να περπατήσει.


Με μία μικρή στάση στο Ηρώδειο ανηφορίσαμε προς την Ακρόπολη. Προσπεράσαμε την είσοδο προς τα κτίσματα και συνεχίσαμε.





Ομολογώ ότι για κάποια πράγματα έχω μια σφαιρική άγνοια! Άγνοια η οποία μου επιτρέπει να ονομάζω τον ιστορικό Άρειο Πάγο . . . συγκρότημα βράχων!

Είμαι, λοιπόν, ασυγχώρητος όταν, στην εγγραφή 1099, γράφω:

Στο δεξί μου χέρι δύο σειρές σκαλάκια, η μία λαξευμένη στο βράχο και η άλλη κατασκευασμένη με σίδερο και τσιμέντο, οδηγούσαν στην κορυφή ενός συγκροτήματος βράχων. 

και δεν βρίσκεται ένας αναγνώστης να μου τραβήξει το αφτί!
Θλίβομαι, αλλά το έγκλημα το έχω διαπράξει (ο αρχαιολάτρης, τρομάρα μου, εγώ)!

Εν πάση περιπτώσει ανεβήκαμε στο λόφο του Άρειου Πάγου, θαυμάσαμε τη θέα και είχα την ευκαιρία να τραβήξω φωτογραφίες με την DSLR μερικές από τις οποίες ακολουθούν:














Όταν κατεβήκαμε από τον Άρειο Πάγο πήραμε την οδό Θεωρίας με κατεύθυνση προς το Μοναστηράκι. [Μεταξύ μας: Ποτέ δεν κατάλαβα ποια είναι τα όρια ανάμεσα στο Μοναστηράκι και την Πλάκα. Το βιβλίο «ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ - ΠΛΑΚΑ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ» της κα. Σκουμπουρδή [μας], ολίγον «χύμα στο κύμα», το οποίο εδιάβασα ουδόλως με διαφώτισε επ’ αυτού. .  .].

Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από τη διαδρομή μέχρι και τον Κεραμικό και στη συνέχεια προς την Πλατεία Μοναστηρακίου. Στο τμήμα αυτό (του περιπάτου μας) εντύπωση μου έκαναν κάποια γλυπτά, πώς να τα αλλιώς ονομάσω, στην οδό Μελιδόνη. Από την άλλη οργίστηκα, ως συνήθως, με τους κοπρίτες που, ατιμωρητί βεβαίως και πάντοτε, μαγαρίζουν κτήρια όπως αυτό στην οδό Ερμού. Για διευκόλυνση κάτω δεξιά, στην κάθε  φωτογραφία, ας είναι καλά το Faststone, εμφανίζεται η σχετική λεζάντα:


































Όταν φτάσαμε στην Πλατεία Μοναστηρακίου καθίσαμε για σουβλάκι στον «Θανάση», στην αρχή της Μητροπόλεως. Στη συνέχεια ανηφορίσαμε την Ερμού για να προσεγγίσουμε  το σταθμό metro της Πλατείας Συντάγματος. Όταν φθάσαμε ακολούθησαν τα αναμενόμενα: Συρμός, σταθμός Ελληνικού, Ford Fiesta, A29, T47.

Ο περίπατος μας είχε λάβει τέλος. Ήμασταν ευχαριστημένοι. Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες από το τελευταίο, εν Αθήναις, κομμάτι του περιπάτου μας:














Να είσαστε όλες και όλοι Καλά!

Έτη Πολλά και Καλά σε όσες και όσους αύριο έχουν την ονομαστική τους γιορτή!

Ένα κλικ μακριά Νίκος Πορτοκάλογλου και «Αν Μια Φορά Ρωτούσες», από το τελευταίο του άλμπουμ «Εισιτήριο»:


22/04/2017