1106. Περί Της Οδού Τζιραίων και . . . Άλλων Βιβλίων

Στην προηγούμενη εγγραφή αναφέρεται και η οδός Τζιραίων. Μικρή έρευνα για το «Τζιραίων» στο διαδίκτυο αποδείχτηκε άκαρπη. Μου έμεινε η απορία.

Την Μεγάλη Τετάρτη, 12 Απριλίου, περνώντας από την Εμμανουήλ Μπενάκη, σταμάτησα, ως συνήθως, στην προθήκη του εκεί βιβλιοπωλείου του ΠΑΤΑΚΗ. Δύο βιβλία στην προθήκη ξύπνησαν, σιγά το δύσκολο, τον αναγνώστη, ή τον βιβλιόφιλο αν θέλετε, μέσα μου.

Το πρώτο: Μυστικά Του Συρταριού - Η Τέχνη και Η Τεχνική Της Ημερολογιακής Γραφής, της Κατερίνας Σχινά.  Διατηρώ χειρόγραφο ημερολόγιο από το 1973 και δύο e-ημερολόγια, όπως τα ονομάζω, στο διαδίκτυο από τα έτη 2005 και 2008. Το ζήτημα «ημερολόγιο» είναι ζωτικό για εμένα.

Το δεύτερο βιβλίο: Καλοί Άνθρωποι Σε Σκοτεινούς Καιρούς, του Αρτούρο Πέρεθ –Ρεβέρτε. Σε αυτό με τράβηξε ο τίτλος.

Φωτογράφισα, με την κάμερα του κινητού, τα δύο βιβλία και συνέχισα την πορεία μου. Όταν βρέθηκα στο γραφείο τα αναζήτησα στο διαδίκτυο για περισσότερες πληροφορίες και για τις καλύτερες τιμές πώλησής τους. 

Και τα δύο βιβλία είχαν εκδοθεί προσφάτως και η καλύτερη τιμή που βρήκα ήταν στο 90% της αρχικής τιμής τους ή στα 17,91 € για το καθένα απ’ αυτά. Ανάμεσα, λοιπόν, στα βιβλιοπωλεία της «Πολιτείας» και της «Πρωτοπορίας» διάλεξα το πλησιέστερο, αυτό της «Πρωτοπορίας».

Την επομένη, Μεγάλη Πέμπτη 13 Απριλίου,  λοιπόν, επισκέφθηκα την «Πρωτοπορία». Αναζήτησα τα βιβλία στο υπόγειο. Τα βρήκα. Τα ξεφύλλισα. Αποφάσισα να αγοράσω από αντίτυπό τους ένα.

Στο υπόγειο της «Πρωτοπορίας», όμως, βρήκα και κάτι άλλο. Βρήκα μία σειρά τριών βιβλίων με τίτλο «Οδωνυμικά -Η σημασία των ονομάτων των οδών της Αθήνας» με συγγραφείς τους Μάρω Βουγιούκα και Βασίλη Μεγαρίδη.

Μιας, λοιπόν, και βρέθηκα μπροστά στα «Οδωνυμικά» αυτά σκέφθηκα ευθύς να ψάξω το «Τζιραίων» της προηγούμενης εγγραφής. Το έψαξα, το βρήκα. Προς τιμήν των εθνομαρτύρων, πατέρα και γιού, Τζίρα ή Τσιρά τους οποίους κρέμασαν οι Τούρκοι στην Κωνσταντινούπολη, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, η ονομασία της οδού.

Με αυτές τις πληροφορίες σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο («Τζίρας εθνομάρτυρας») απέδωσε το:

Τζιραίοι: Εθνομάρτυρες από την Κωνσταντινούπολη, πατέρας και γιος. Ο Στέφανος Τζίρας ή Τσιράς και ο γιος του Αντώνιος Τζιράς ή Τσιράς συνελήφθησαν στην Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους μόλις κηρύχθηκε η Επανάσταση το 1821 και αποκεφαλίστηκαν επειδή η καταγωγή της οικογένειας ήταν από την Πελοπόννησο.

Έψαξα τα λήμματα «Τζίρας» και «Τσιράς» στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς (Έκδοσης του 1964 - Ατυχώς την Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάνικα (Έκδοσης 1995) την έχω αφήσει στην Α29) και δεν βρήκα τίποτα. Μου έκανε εντύπωση.

Με την ευκαιρία αναζήτησα και το λήμμα «Χατζηχρήστου» προκειμένου να ξεκαθαρίσω προς τιμήν ποιού «Χατζηχρήστου» ονομάστηκε η οδός η οποία ξεκινά από τη Λεωφόρο Συγγρού, είναι κάθετος επί την Μακρυγιάννη και συνεχίζεται σαν Ροβέρτου Γκάλι (και στη συνέχεια Αποστόλου Παύλου). Λοιπόν, ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821 Χατζηχρήστου Βούλγαρη.

Για τον Χατζηχρήστο Βούλγαρη η Βικιπαιδεία αναφέρει τα εξής:

Χατζηχρήστος Βούλγαρης

Χατζή Χρήστος Ντάγκοβιτς
Γέννηση	1783 Βελιγράδι
Θάνατος	1853
Ιδιότητα	πολιτικός
Αξίωμα	πληρεξούσιος
wikidata (π)

Ο Χατζή Χρήστος (Κρίστε) Ντάγκοβιτς (1783 - 19 Μαρτίου 1856[1] ήταν Σέρβος με βουλγαρική καταγωγή αγωνιστής της ελληνικής επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Είχε αποκτήσει την προσωνυμία Βούλγαρης, λόγω της καταγωγής του, και σε αρκετές ελληνικές πηγές αναφέρεται και σαν Χατζή Χρήστος Βούλγαρης, ο ίδιος υπέγραφε και με τα δύο ονόματα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1783, ο πατέρας του Πέτρος και ο αδελφός του Σταύρος ήταν αγωνιστές της Σερβικής επανάστασης και σκοτώθηκαν στη πολιορκία του Βελιγραδίου το 1806. Κυνηγημένος από τους Οθωμανούς διέφυγε μαζί με την μητέρα του Άννα αρχικά στη Βοσνία, Βενετία, Ρόδο και Κύπρο για να καταλήξει στην Αίγυπτο. Εκεί μπήκε σαν ιπποκόμος στις υπηρεσίες του Χουρσίτ πασά που διορίστηκε το 1820 βαλής της Πελοποννήσου.

Στην ελληνική επανάσταση όταν άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα εγκατέλειψε τη πόλη και προσχώρησε στο ελληνικό στρατόπεδο. Έφτιαξε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Σέρβους και Βούλγαρους με το οποίο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα Δερβενάκια.

Τον Απρίλιο του 1825 πιάστηκε αιχμάλωτος των Οθωμανών μετά τη μάχη του Πετροχωρίου για να απελευθερωθεί το 1828. Με το τέλος της επανάστασης προήχθη σε στρατηγό, έγινε υπασπιστής του Όθωνα και τιμήθηκε με το ανώτατο αριστείο.

Χρημάτισε πληρεξούσιος Σέρβων, Βουλγάρων και Θρακών στην εθνοσυνέλευση του 1843. Πέθανε το 1856 από αποπληξία.

Πηγές

• Ιστορικά Θέματα, τεύχος 10 Σεπτεμβρίου 2002.

1.      Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935. Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων. 1986, σελ. 63. Ανακτήθηκε στις 16-3-2013.

Ενδιαφέροντα, λοιπόν, και τα «Οδωνυμικά», και υποψήφια για την επόμενη αγορά βιβλίων. Τιμή της «Πρωτοπορίας», για τους τρεις τόμους και σε έκδοση του 2011, 36 €. Καθόλου άσχημα, θα έλεγα, για τον όγκο του έργου.

Να είσαστε Καλά,

Καλή Ανάσταση

Γενικώς και ειδικώς!

Ένα κλικ μακριά ο Κώστας Χατζής τραγουδά «Δροσιά Σου Μάζευα» σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου και μουσική δική του από το εξαιρετικό άλμπουμ «Αναγέννησις  Αλόννησος», του 1968:

15/04/2017