1105. Ένα Δρομάκος [Pierre-Jean David d'Angers]

Ένας δρομάκος είναι. Εκεί. Ανάμεσα στη Τζιραίων και τη Λεωφόρο Ανδρέα Συγγρού. Τις ενώνει. Κοντούλης. Το μήκος του μόλις που ξεπερνά τα είκοσι τρία (23) μέτρα. Τον πρόσεξα. Συγκράτησα το όνομά του. Το βρήκα ποιητικό. «Να το ψάξω», συλλογίστηκα. Ποιος γνωρίζει τι για την Ελλάδα έπραξε, αυτός που βάφτισαν το δρομάκο με το όνομά του, και του αφιέρωσαν αυτά τα μέτρα δρόμου είκοσι τρία. Έπλασα ιστορίες. Αντιστασιακός. Φιλέλληνας. Ποιητής. Πατριώτης. Τέτοια. Ήρθε η στιγμή. Το έψαξα. 

Καλλιτέχνης αυτός που χάρισε στον κοντούλη το δρόμο τ’ όνομα του. Γάλλος. Γλύπτης. Γεννήθηκε το 1788. Μας άφησε το 1865. Το όνομά του: Pierre-Jean David d'Angers  ή ΔΑΥΪΔ ΝΤ’ ΑΝΖΕ, όπως αποτυπώνεται στην πινακίδα του δρόμου (κι ας μη χρειάζονται τα διαλυτικά πάνω στο Ι). 

Αν ψάξει κανείς το όνομα στο διαδίκτυο και σταματήσει στη Βικιπαιδεία θα διαβάσει:

Ο Πιερ–Ζαν Νταβίντ ντ’ Ανζέ (Pierre – Jean David d’ Angers, Ανζέ 1788 – Παρίσι 1856) ήταν Γάλλος γλύπτης, εκπρόσωπος του νεοκλασικού ρυθμού της γαλλικής γλυπτικής του πρώιμου 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ ήταν γιος λιθοξόου, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη της γλυπτικής. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού κοντά στον γλύπτη Φιλίπ-Λωράν Ρολάν (Philippe-Laurent Roland, 1746 – 1816) και το 1811 κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης με το έργο του «Ο θάνατος του Επαμεινώνδα» και πήγε στη Ρώμη, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο του Αντόνιο Κανόβα (Antonio Canova), ο οποίος του ενέπνευσε την αγάπη του για το νεοκλασικισμό.

Επιστρέφοντας από την Ιταλία στο Παρίσι, μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο Λονδίνο, πήρε σημαντικές παραγγελίες. Πολλοί από τους διασημότερους άνδρες και γυναίκες της εποχής του ποζάρισαν στον Νταβίντ ντ’ Ανζέ για προτομές ή μετάλλια. Υπολογίζεται ότι έχει φιλοτεχνήσει 70 αγάλματα, 100 προτομές και 500 μετάλλια. Το 1827 επισκέφθηκε την Αγγλία και το 1828 και 1834 τη Γερμανία. Λόγω των ριζοσπαστικών πολιτικών πεποιθήσεών του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει για μια σύντομη χρονική περίοδο τη Γαλλία μετά το πραξικόπημα του Δεκεμβρίου του 1851.

Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού από 1826 ως το θάνατό του. Πέθανε στο Παρίσι το 1856 και έχει ενταφιαστεί στο παρισινό Κοιμητήριο Περ Λασαίζ (Père Lachaise).

Καλλιτεχνική δημιουργία

Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ ανήκει στους σημαντικότερους Γάλλους γλύπτες του νεοκλασικισμού, όπου στα έργα του ακολουθεί πιστά τους αυστηρούς κανόνες της αρχαίας παράδοσης. Το απόγειο της νεοκλασικής αυτής δημιουργίας του αποτελούν τα γλυπτά του αετώματος στο Πάνθεον (Panthéon) του Παρισιού, όπου απεικονίζονται οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της Γαλλίας από την εποχή της Επανάστασης.

Στο ανάγλυφο του αετώματος, με τον τίτλο «Η Πατρίδα ανάμεσα στην Ελευθερία και την Ιστορία απονέμει στέφανα στους μεγάλους άνδρες» (1837), απεικονίζεται μια μορφή που συμβολίζει την Πατρίδα, η οποία, ανάμεσα στην Ελευθερία και την Ιστορία, στεφανώνει τους μεγάλους άνδρες της Γαλλίας. Στην αριστερή πλευρά, δίπλα στην Ελευθερία, απεικονίζονται ο Λαμουανιόν ντε Μαλζέρμπ, ο Μιραμπώ, ο Γκασπάρ Μονζ, ο Φενελόν, ο Λαζάρ Καρνό, ο Λαπλάς, ο Λαφαγιέτ, ο Βολταίρος και ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Στα δεξιά, δίπλα στην Ιστορία, η οποία γράφει σε μια πινακίδα τα ονόματα των διάσημων ανδρών της Γαλλίας, απεικονίζονται ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ένας πυροβολητής, ένας δραγόνος, ένας Πολωνός ιππέας και ο τυμπανιστής του Άρκολε.

Ανάμεσα στα έργα του Νταβίντ ντ’ Ανζέ που βρίσκονται στο Παρίσι, περιλαμβάνονται ο ορειχάλκινος ανδριάντας του Γουτεμβέργιου (1840, Rue de la Convention, 27), ενώ στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ του Παρισιού βρίσκονται τα επιτύμβια μνημεία του Φρανσουά Αραγκό, του Ονορέ ντε Μπαλζάκ και του Γάλλου στρατηγού Ζακ-Νικολά Γκομπέρ. Στο Μουσείο του Λούβρου υπάρχουν τα έργα του «Φιλοποίμην», «Η Νύμφη Σαλμαλκίς» και «Αλφόνσος Λαμαρτίνος». Άλλα αξιόλογα έργα του είναι τα μνημεία του «Κοντέ» στις Βερσαλλίες και του Γουτεμβέργιου στο Στρασβούργο. Στη δημόσια βιβλιοθήκη της Βαϊμάρης βρίσκεται η προτομή του Γκαίτε, που την παρουσίασε ο ίδιος ο καλλιτέχνης στον ποιητή το 1831. Σχεδίασε, τέλος, το ταφικό μνημείο του Μάρκου Μπότσαρη που βρίσκεται στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι.

Έψαξα το λήμμα [Pierre-Jean David d'Angers] και στην Encyclopædia Britannica και, για τους Αγγλομαθείς τουλάχιστον, ιδού:

David d'Angers, Pierre-Jean

Encyclopædia Britannica Article

born March 12, 1789, Angers, France

died Jan. 4, 1856, Paris

French sculptor, who sought to honour the heroes of modern times by means of an expressive form that could appeal to and inspire a broad public.

David, the son of a carver, went to Paris as a teenager with 11 francs in his pocket to study at the École des Beaux-Arts under Philippe-Laurent Roland. After struggling financially for a year and a half, he received a small annuity from the municipality of Angers. In 1811 he won the Prix de Rome and, during his years of study in Rome, established his mission to devote his art to human grandeur. Returning to Paris in 1816 after a short visit to London, he received many important commissions. One of his first works in Paris, the Condé (lost; model at the Musée des Beaux-Arts, Angers), showed his new tendency toward a dramatic realist approach. In 1827 he visited England, and in 1828 and 1834 he visited Germany. Always a liberal in politics, he had to leave France for a short period after the coup d'état of December 1851.

Many of the most famous men and women of his time sat for David for busts or medallions. A nearly complete collection, originals or copies, is in the Musée des Beaux-Arts, Angers. Among David's most important works are the pediment of the Panthéon, showing the key liberal figures in France since the 18th century grouped round a figure of La Patrie; the Gutenberg monument at Strasbourg; the monument to General Gobert in the Père-Lachaise Cemetery in Paris; the Philopoemen in the Louvre; and the bust of Goethe, presented by him to the poet in 1831, in the public library at Weimar, Ger.

Με την μικρή αυτή έρευνα, λοιπόν, λύθηκαν οι απορίες μου σχετικά με το όνομα του κοντούλη του δρόμου. Φρονώ, όμως, ότι λίγες δεκάδες μέτρα παραπάνω, μετά από όσα έμαθα, θα του άξιζαν του  Pierre-Jean David d'Angers!

Να είσαστε όλες και όλοι, Καλά!

Ένα κλικ μακριά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη και Τάσο Λειβαδίτη, «Την Πόρτα Ανοίγω Το Βράδυ»:

11/04/2017