- Καλημέρα!
- Καλημέρα. Γνωριζόμαστε;
- Θα έλεγα ναι. Εξ’ όψεως.
- Δηλαδή;
- Σας βλέπω εδώ και ένα χρόνο περίπου, σχεδόν καθημερινά.
- Α, μάλιστα. Εννοείτε στο Μετρό.
- Ακριβώς!
- Και λοιπόν, καλημερίζετε όλους όσους βλέπετε συχνά;
- Όχι, μόνο εσάς σήμερα.
- Και πως αυτό;
- Αυθορμήτως! Όταν καθίσατε στο διπλανό κάθισμα.
- Αυθορμήτως;
- Μάλιστα.
- Περίεργο. . .
- Το ποιο;
- Που με επιλέξατε. . .
- Φταίει ίσως που καθίσατε εδώ που καθίσατε.
- Άλλη φορά θα προσέχω λοιπόν. . .
- Τι θα προσέχετε;
- Το που κάθομαι.
- Κι εγώ.
- Κι εσείς τι;
- Ποιον καλημερίζω!
Το τραγούδι που ακούγεται είναι το Cracklin’ Rosie του Neil Diamond από το δίσκο Taproot Manuscript του 1970.
11/09/2006
Δεν έχω πολύ καλή σχέση με τα blogs. Περισσότερο ως ανάγκη ανάγνωσης αγωνιών και προβληματισμών τα χρησιμοποιώ. Αλλά γιατί απολογούμαι και σε ποιον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι με τράβηξε στο δικό σου blog. Ίσως το ότι η ιστορία αυτή με το μετρό παίρνει αληθινές διαστάσεις με μια κυρία που συναντώ καθημερινά την ίδια ώρα και κατεβαίνοθμε στην ίδια στάδη αλλά δεν έχω βρει το κουράγιο. Θα το κάνω κάποτε, αφού βρήκα το κουράγιο να γράψω σε σένα.
Εύχομαι να βρεθεί το κουράγιο και το αποτέλεσμα να είναι πολύ καλύτερο από το παρόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα
Χε, χε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
:Ο)
Καλό Βραδάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι να προσέχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και όλα στο πρόγραμμα είναι θα μου πεις. Ρίσκο ακόμα κι αυτό.
Καληνύχτα
Ωραία ως ιστορία, αλλά με βρίσκει αντίθετη ως μύνημα. Ας καλημερίζουμε όλο τον κόσμο χωρίς προσοχή, αλλά να προσέχουμε την αντίδρασή του. Μια καλημέρα που κάποιος δεν θέλησε να την δεχτεί είναι μικρό κακό σε σχέση με μια μια άλλη που κάποιος διψά να ακούσει αλλά κανείς δεν τολμά να του την προσφέρει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα :-)
χνούδι: Προσέχω! Πάντοτε προσέχω και μάλιστα περισσότερο από ότι χρειάζεται. Δεν αποτελώ κανένα από τα δύο σκέλη των συμμετεχόντων στο διάλογο. Ο διάλογος είναι φανταστικός αν και, θαρρώ, όχι απίθανο να "παιχτεί" ή να έχει ήδη "παιχτεί". Το ζήτημα είναι αυτό της επικεφαλίδας. Οι δύσκολοι καιροί. Και είναι! Ιστορίες της καθημερινότητας των διαδρομών με τα ΜΜΜ. Πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι που τους βλέπεις συχνά και θέλεις να τους χαμογελάσεις και να τους μιλήσεις. Και δεν κάνεις τίποτα. Η μεγάλη πόλη σε καταπίνει. Φοβάσαι μην παραξηγηθείς. Φοβάσαι την απόρριψη. Φοβάσαι μην εκτεθείς. Και οι μέρες πρνάνε και χάνονται και η ζωή μας λιγοστεύει και αυτό, με μια ανάσα, είναι όλο. Δύσκολοι καιροί. Αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήvista: Κατ' αρχήν: Ποιο το μήνυμα; Αν καλημερίζεις όλο τον κόσμο χωρίς προσοχή δύσκολο να τα μαζέψεις μετά. Και πως μπορεί κανείς "να προσέξει" την αντίδραση του απέναντι; Με την έννοια του να την λάβει υπόψη του, πράγμα προφανές, ή κάτι άλλο πρέπει να πράξει; Όσο για το: "Μια καλημέρα που κάποιος δεν θέλησε να την δεχτεί είναι μικρό κακό σε σχέση με μια μια άλλη που κάποιος διψά να ακούσει αλλά κανείς δεν τολμά να του την προσφέρει... " ταυτίζομαι και επικροτώ!
Καλημέρα Κοορίτσια!
Καλημέρα, έτσι απλά, χωρίς περιθώρια να αλιεύσουμε εμφανείς και άμεσες αντιδράσεις! Καλημέρα και πολλή δύναμη σε όλους σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμοιως ταυτιζομαι και επικροτω την προταση της vista.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημεριζω ολους οσους συναντω στον δρομο μου και μου ειναι συμπαθεις.
Οι αντιδρασεις μεχρι τωρα ηταν απο τυπικες / αδιαφορες εως πολυ θετικες.
Αρα "... πες την κι ας πεσει χαμω" ;-)
Καλημεραααααα
καλημέρα, μια λέξη απλή, χωρίς να περιμένεις κάτι, ανθρώπινη, καλημέρα, σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας κύριε !
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαδιρ: Ανταποδίδω με ένα: Καλό σας βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήoldskipper: Ώστε, λοιπόν, να την μπουμπουνίζουμε την καλημέρα μας! Και οι μη συμπαθείς, οι καημένοι; Ένα χαμογελάκι, τόσο δα, ίσως;
argyrenia: Εγώ, πάντως, από μια καλημέρα προσμένω μια αντικαλημέρα! Καλό και σ'εσάς βραδάκι.
κτήτωρ: Κι εμένα [που σας αρέσει . . .]
ellinida: Καλημέρα. Γνωριζόμαστε; [άνευ θαυμαστικού!] {Μα τι με βάζεις και σου γράφω νυχτιάτικα; Να είσαι καλά. Γνωριζόμαστε, αρκετά, θαρρώ. . .)
Πολύ ετοιμόλογος ο κύριος που καλημέρισε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά δεν είναι η αποξένωση μόνο, είναι και η γαϊδουριά μερικών που έχει κάνει τους καιρούς δύσκολους.
Το να είσαι ετοιμόλογος, πραγματικά σώζει. Όμως, από που προκύπτει ότι αυτός που "καλημέρισε" ήταν κύριος; Και μήπως ακριβώς η αποξένωση οδηγεί στη γαϊδουριά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Εχεις δίκιο. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ήταν άνδρας. Ωστόσο έτσι τη φαντάστηκα τη σκηνή, μεταξύ κυρίων. Ισως γιατί δεν συνηθίζεται να καλημερίζει γυναίκα άνδρα γι ευνοήτους λόγους. Αλλά πάλι μπορεί να ήταν 2 γυναίκες. Σε κάθε περίπτωση και σωστά το έθεσες απρόσωπα, αυτός που καλημέρισε είναι άνθρωπος με διάθεση για επικοινωνία που εισπράττει αγένεια και ναι- ήθελα να το γράψω- η αποξένωση οδηγεί πολλές φορές στην γαϊδουριά, με την έννοια ότι η συναναστροφή έστω και τυπική καλλιεργεί τους τρόπους που είναι στοιχειώδεις για τον πολιτισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το απαραίτητο bonjour φερ ειπείν στη Γαλλία, κατά την είσοδό σου σε μαγαζί και το αντίστοιχο bonsoir κατά την εξοδο σου, μπορεί να φαίνεται τυπικό και επίπλαστο είναι όμως ένας ελάχιστος τρόπος να αναγνωρίσουμε στον άλλον ένα ανθρώπινο ον. Αυτή η καλημέρα που έχει καταργηθεί ως και στα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας, που δεν απευθύνεται ούτε στους συγκατοίκους ετών, δεν μας κάνει λίγο άγρια θηρία που μπαινοβγαίνουν στις σπηλιές τους αμίλητα; Αλλά τι λέω κι αυτά ακόμα κάτι γρυλίζουν.
Καλημέρα.
Εγώ πάλι την φαντάστηκα μεταξύ κυρίου και κυρίας, όπου ο κύριος καλημερίζει. Όλοι οι συνδυασμοί είναι στην διάθεση του αναγνώστη. Η ουσία παραμένει στον τίτλο [Δύσκολοι Καιροί]. Αυτό πάλι το "δεν συνηθίζεται να καλημερίζει γυναίκα άνδρα γι ευνοήτους λόγους" γιατί να υπάρχει; Σε τι δεσμεύει ένας χαιρετισμός; Τι φοβόμαστε μη μας κλέψει ο απέναντι; Γιατί, στο τέλος, θα πρέπει να έχουμε, άντρες και γυναίκες, ξεπεράσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας μας για να έχουμε ελπίδες ότι δεν θα παρεξηγηθούμε; Α, πα, πα δύσκολοι καιροί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απογευματάκι!