Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2006

0122. Noble Dame [NK]

Είναι μερικές φορές που κάποιοι στίχοι τραγουδιών κολλάνε στο μυαλό μας. Πιάνουμε τον εαυτό μας να τους επαναλαμβάνει, με τον ρυθμό του τραγουδιού, και να ξεκινούν από αυτούς σκέψεις δεύτερες γλυκές και ζορισμένες. Είναι εποχές που τέτοιοι στίχοι μπορούν να “κυριαρχήσουν” μέρες πολλές στο μυαλό μας [σε κάθε περίσταση και σε κάθε χώρο]. Την τελευταία φορά, λοιπόν, αυτό το διαπίστωσα με τους στίχους:

Don’t be afraid to smile and then go
And if you see her talking to herself all alone
Leave her alone, her heart is at home

των Χατζιδάκι και Rudnytsky από το έργο “Reflections”. [Προτιμώ την εκτέλεση των New York Rock And Roll Ensemble μιας και, θαρρώ, έχει περισσότερο όγκο, από πλευρά ενορχήστρωσης ίσως, από αυτή των Raining Pleasure].

Don’t be afraid to smile and then go”,

λοιπόν. Πόσοι το φοβούνται και πόσοι το πραγματοποιούν; Μη φοβάσαι να χαμογελάσεις και να φύγεις. Φύγε, αλλά πρώτα, άνθρωπε, χαμογέλασε! Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα και ομορφαίνει τη ζωή μας. Αν τώρα, πάλι, την δεις κλεισμένη στον εαυτό της άφησέ την στην ησυχία της. Η καρδιά της είναι δοσμένη στα “του οίκου” της.

Οι στίχοι από το πανέμορφο Noble Dame που δημιουργήθηκε τριάντα τόσα χρόνια πίσω. Για σήμερα, λοιπόν, Μάνος Χατζιδάκις, New York Rock And Roll Ensemble και Noble Dame.

Noble Dame

Μάνος ΧατζιδάκιςDirian Rudnytsky

She was a lady once of noble name, noble dame

She has a silver ring from her king
Give her a nickel, take her out to dine, give her wine
Comfort her if she sighs and then cries

Look for her by the fountain on the road, say hello

Don’t be afraid to smile and then go
And if you see her talking to herself all alone
Leave her alone, her heart is at home

She was a lady once without a care, golden hair

She was the only friend of the king
May be she’ll come back and ask you for your name, noble dame
We’ll give our love to her on her way


28/02/2006

2 σχόλια:

  1. Να πω την αλήθεια μου, τις περιόδους των ισχυρών αισθημάτων, με τα τραγούδια γίνομαι αυτιστική. Μπορεί να τραγουδώ το ίδιο μέρες, να μουρμουρίζω, να γραφω σιδι με το ίδιο τραγούδι δεκα φορές και να το παίζω στο αμάξι συνεχώς. Σε σημείο να μην με αντέχουν.

    Δηλαδή, ταυτίστηκα με το ποστ σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι κάποια τραγούδια που σε πέρνουν μαζί τους. Κι αν τα ξεχάσεις, αυτά ζουν. Όταν τα ακούσεις και πάλι είναι σαν να βρίσκεις τις παλιές αγάπες [που έχουν ήδη πάει στον παράδεισο]. Το έπαθα εχθές με το "Dancing in the Dark" του κ. Bruce Springsteen [και τι εξαιρετικό Video Clip, με την μελαχροινή κοπελίτσα, σε σκηνοθεσία Brian Palma].

    ΑπάντησηΔιαγραφή