1565. Με Ευκαιρία Μια Γιορτή

Λοιπόν, στο αρχείο «ΟΛΙΓΟΝ ΤΕ ΦΙΛΟΝ ΤΕ 2018.DOCX» υπάρχουν καταχωρισμένα ογδόντα (80) ποιήματά μου. Είναι τα επίσημα και αναγνωρισμένα. Πέρα από αυτά υπάρχουν και κάποια λίγα άλλα που δεν αξιώθηκαν να καταχωριστούν στο πιο πάνω αρχείο. Κάποια στιγμή θα πρέπει, ίσως, να δω και πάλι το περιεχόμενο του πιο πάνω αρχείου. Να προσθέσω ή / και να αφαιρέσω.

Στη δεξιά στήλη, του παρόντος ημερολογίου, υπάρχει μια ενότητα με τίτλο «Ετικέτες». Μεταξύ των ετικετών της πιο πάνω ενότητας υπάρχει και μία με όνομα «ΤΑ ΕΜΑ». Με αυτήν έχω ετικετοδοτήσει τις εγγραφές που περιέχουν ποιήματά μου, κάποια από τα οποία εμφανίζονται δύο ή και τρεις φορές.

Από τα ογδόντα ποιήματα, του «ΟΛΙΓΟΝ ΤΕ ΦΙΛΟΝ ΤΕ» το 10 %, οκτώ ποιήματα δηλαδή, είναι με αφιέρωση. Δύο, το 1974 και το 1975, σε μία κυρία η οποία ποτέ δεν έμαθε το πόσο με συγκίνησε. Ένα στην αδελφή μου. Ένα σε μία πρώτη εξαδέλφη μου. Και, τέλος, τέσσερα στους πιο μεγάλους έρωτες, λέμε τώρα, της ζωής μου.

Αν τα έχω υπολογίσει σωστά από τα ογδόντα πιο πάνω ποιήματα μόνο δύο δεν έχω ανεβάσει στο παρόν ημερολόγιο. Τα αφιερωμένα στην αδελφή και την εξαδέλφη μου. Σήμερα θα ανεβάσω το στην αδελφή μου αφιερωμένο ποίημα και, έτσι, το πλήθος των «μη ανεβασμένων» θα μειωθεί κατά το ήμισυ, δηλαδή στο ένα!

Πάμε!

Με ευκαιρία μια γιορτή

Θέλω να κάμω μιαν ευχή

Να ’σαι καλή να ’σαι γλυκιά

Να ’σαι χαριτωμένη

Οπού κι αν πας όπου σταθείς

Nα είσαι ευτυχισμένη

Κι αν τύχει πια και πικραθείς

Να είσαι αρματωμένη

Για να μπορείς να πολεμάς

Και τον χορό να σέρνεις

                                          19.03.75

(Στην αδελφή μου)

Ένα κλικ μακριά “The Thorn Birds Theme” με την ορχήστρα του, συνθέτη του τραγουδιού, Henry Mancini:

21/01/2025

1564. Α, Β και Γ

 Α.

Στάση «Κωνσταντίνου Αθανάτου». Περιμένω το λεωφορείο «164». Ομοίως και πέντε – έξι άτομα ακόμα. Με προσεγγίζει ένα κύριος στην ηλικιακή μου κλάση. Τα έχει με τον Μητσοτάκη που, το θυμάται πολύ καλά αυτός, υποσχέθηκε οκτακόσια καινούργια λεωφορεία και δεν έκανε τίποτα, αντιθέτως πούλησε. Τον ρωτάω τι τον κάνει να πιστεύει πως μας αξίζει κάποιος καλύτερος από τον Μητσοτάκη. Δεν απαντά. Έρχεται το λεωφορείο. Επιβιβαζόμαστε. Είμαι ο μόνος που ακυρώνει το εισιτήριό του. Λοιπόν, Κυριάκο, σημείωσε:

- Ο λαός γουστάρει οκτακόσια καινούργια λεωφορεία και δε γουστάρει να πληρώνει κόμιστρο.

Β.

Μπλε κάδος ανακύκλωσης στην οδό Τ. Ασφυκτικά γεμάτος. Κάποιοι έχουν τοποθετήσει χαρτόκουτα δίχως, βεβαίως, να μπουν στον κόπο να τα επιπεδώσουν. Άλλοι έχουν τοποθετήσει πλαστικές σακούλες γεμάτες με τα όσα προορίζονται για ανακύκλωση. Πόσα να χωρέσει και ο ταλαίπωρος ο κάδος; Συμπέρασμα: Έλληνες – Κουλτούρα Ανακύκλωσης 2 - 0!

Γ.

Πρωί. Ο ταχυδρόμος των ΕΛΤΑ σταματά το μηχανάκι του μπροστά στην Τ47. Αφήνει κάτι στο γραμματοκιβώτιο και φεύγει. Την ίδια μέρα η κόρη μου ενημερώνεται με το πιο κάτω μήνυμα από το Βρετανικό Ταχυδρομείο:

Γεια σας  V… K. . .

Έγινε προσπάθεια να παραδοθεί το δέμα σας LA197. . . . από The Broken Binding Ltd. Δεν ήταν κανείς εκεί.

*Ελέγξτε το σημείωμα που αφήσαμε για να κανονίσετε τη διαδικασία παραλαβής/επαναπαράδοσης του δέματός σας. 

Το «κάτι» που άφησε ο ταχυδρόμος ήταν ειδοποίηση για παραλαβή πακέτου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι υπαλληλάρες των ΕΛΤΑ άμα γουστάρουν σου φέρνουν το πακέτο αν όχι αμολάνε ένα σημείωμα στο γραμματοκιβώτιό σου και . . . «κόπιασε να το πάρεις». 

Ψεύδονται, λοιπόν, ασύστολα, ανερυθρίαστα και με το γνωστό «ελληνικό φιλότιμο» με το «Δεν ήταν κανείς εκεί» που μεταβιβάζουν στο Βρετανικό Ταχυδρομείο. 

Σημειώνεται πως στην Τ47 υπάρχει θυροτηλεόραση με καταγραφικό έτσι ώστε, ισχυρισμοί του πιο πάνω είδους εύκολα να επαληθεύονται ή να καταρρίπτονται. 

Το ψάξαμε. Το να παραδώσουν το πακέτο στη διεύθυνση του παραλήπτη αποτελεί συμβατική υποχρέωσή τους. 

Έγιναν οι σχετικές ενέργειες και θα υπάρξει σχετική επισήμανση / διαμαρτυρία από το Βρετανικό στο Ελληνικό ταχυδρομείο.

Ελλάς το, υπαλληλικό, μεγαλείο σου!

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά η Αργυρώ Καπαρού στο «Σαν Το Πακέτο», σύνθεση των Νίκου Δαλέζιου, Γιάννη Παπαδόπουλου:

15/01/2025

1563. 2025: 22.369 Λέξεις για το Facebook

 

To 2022 ήταν ένα τραγούδι. 

Το 2023 η σελίδα εβδομήντα επτά [77].

Το 2024 μία σκαναρισμένη εικόνα. 

 

Όλα αυτά σε ημερήσια  βάση και στο Facebook. Στο Facebook μεν αλλά, στο τέλος του καθενός από τους τριάντα έξι (36) μήνες των τριών πιο πάνω ετών, και μια μηνιαία συγκεντρωτική εγγραφή στο παρόν ημερολόγιο.

Επειδή είμαι άνθρωπος της συνήθειας ήθελα να συνεχίσω με μία ημερήσια ανάρτηση, στο Facebook, και το 2025. Το έψαξα. Σκέφτηκα διάφορα. Κατέληξα. Για το 2025, λοιπόν, αποσπάσματα από εγγραφές του παρόντος ημερολογίου.

Ξεκίνησα από εγγραφές με την ετικέτα «Αλοΐσιους» και συνέχισα με, κάποιες, μονοσύλλαβες ετικέτες και τελικά με τυχαίες εγγραφές. Είχε ενδιαφέρον να διαβάζω, ψάχνοντας, παλιές εγγραφές κυρίως των πρώτων ετών του aeipote ημερολογίου μου.

Ήταν, όντως, άλλα χρόνια εκείνα του δεύτερου μισού της πρώτης δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα. Τα μπλογκς άνθιζαν. Υπήρχε αμφίδρομη επικοινωνία με μηνύματα και όχι μονόδρομη με διεκπεραιωτικά εικονίδια του ενός κλικ. Είχα την ευκαιρία, διατρέχοντας τις εγγραφές, να διαβάσω μεγάλο μέρος των μηνυμάτων αυτών. Να θυμηθώ ανθρώπους και καταστάσεις. Το χάρηκα!

Ήταν μια εποχή που η εικόνα δεν είχε προλάβει να πλημμυρίσει τα πάντα. Τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Σκέφτηκα, λοιπόν, να χρησιμοποιήσω, σαν φόντο, στα αποσπάσματα που θα διάλεγα ένα απλό μονόχρωμο πλαίσιο με το γνωστό «© αείποτε», στην κάτω δεξιά γωνία. Ενίσχυσα το πλαίσιο με τέσσερεις λευκές γραμμές σιμά στα όρια του και διάλεξα έξι χρώματα. Κατά σειρά: κόκκινο, μπλε, πράσινο, σκούρο γκρι, μαύρο και ανοιχτό γκρι. Χρώματα που, ανά μήνα εναλλάσσονται.

Κάποιες εγγραφές, σε λίγες περιπτώσεις, αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων έτσι που η ανάγνωση όλων των σχετιζόμενων εγγραφών να χαρίζει την απαιτούμενη  σαφήνεια. Δεν έλλειψαν και οι ημέρες όπου ολόκληρη η, στο αείποτε ημερολόγιο, ανάρτηση χώρεσε σε ένα πλαίσιο. 

Αυτή τη φορά προτίμησα να μην χρησιμοποιήσω ιδιαίτερη ετικέτα στο Facebook μιας και ουδείς, θαρρώ, ασχολείται μ’ αυτές. Διάλεξα επίσης να μην υπάρχει συνοδευτικό κείμενο στις καθημερινές αναρτήσεις. Το εντός πλαισίου κείμενο πιστεύω, και πολύ θα το ήθελα να ισχύει, να αρκεί. Δε γνωρίζω αν διαβάζοντας κανείς αυτές τις εγγραφές, και όσο το πλήθος τους αυξάνεται, μπορεί να σχηματίσει μια εικόνα για το δημιουργό τους. Αν, πάντως, κάτι τέτοιο, συμβεί θα ήμουν ευχαριστημένος!

Αφτά κι ακόμα μια φορά:

Καλή Χρονιά!

Ένα κλικ μακριά, «Το Μονοπάτι», σε μουσική του  Γιώργου Μουζάκη και στίχους των Αλέκου Σακελλάριου και Γιώργου και Χρίστου Γιαννακόπουλου, με την «Αθηναϊκή Κομπανία» [1983]: 

07/01/2025