0582. Ισχύει

Εύκολα, δύσκολα πάντα πρέπει κάτι να γράφουμε για να διατηρείται η συνέχεια και να ολοκληρώνεται η εικόνα (μου). Οκτώ Ιουλίου, λοιπόν, και όλα παραμένουν στάσιμα και όπως τα γνωρίζεις αν όχι και λίγο χειρότερα.

Όμως, από εσωτερική, ίσως, ανάγκη και μόνο τα έχω καταφέρει και έχω ισορροπήσει και τα έχω, για πολλοστή φορά, βρει με τον εαυτό μου. Περνάω μαζί του καλά και αυτό είναι όλο. Προσπαθώ να μην μιζεριάζομαι, να είμαι δυνατός και να χαμογελάω (. . .κάνει τους άλλους να ανησυχούν). Προσπαθώ και μοιάζει να τα καταφέρνω. . .

Αυτά, μεταξύ άλλων, έγραψα την 8/7/2002 και ακόμα μοιάζει να ισχύουν. Είναι ότι τα γεγονότα στη ζωή μας επαναλαμβάνονται, έστω και μεταμφιεσμένα κάποιες φορές. Είναι η αίσθηση του ‘αυτό το έχω ξαναζήσει’ που αναδύεται σε στιγμές ιδιαίτερες ή όχι και τόσο ιδιαίτερες.

Ακόμα ένας ‘e-ημερολογιακός’ μήνας τελειώνει με αυτή την εγγραφή. Ο τεσσαρακοστός έβδομος. Δεν είναι και λίγοι, αν το σκεφτεί κανείς ψύχραιμα. Εύκολα ή δύσκολα, εμπνευσμένα ή όχι, συνεχίζω. Αφτό είναι όλο!

Αγαπημένος Stevie Wonder και ‘Higher Ground’ με καταπληκτικά κρουστά.

30/01/2009

0581. Ο Ρούλης Στην Πρασινάδα

Είναι κάποια μικρά πράγματα ζυμωμένα με την καθημερινότητά μας∙ κομμάτια της αυτοτελή και αναπόσπαστα. Ευτελούς αξίας, πολλές φορές, αόρατα, κάποιες άλλες, αλλά∙ πάντοτε υπαρκτά, αείποτε παρόντα.

Ανάμεσα στα δικά μου τοιαύτα και ο Ρούλης, όπως ‘εγγράφως’ τον έχω βαφτίσει. Πρόκειται για έναν πλαστικό αρκούδο ύψους λίγων εκατοστών ο οποίος, όπως και πολλοί όμοιοι του, βρισκόταν κλεισμένος, ως δωράκι στα ‘παιδιά’!, σε ένα κουτί δημητριακών. Με το που τον είδα τον συμπάθησα τον μπαγάσα!

Τον πήρα κοντά μου στο γραφείο να με βοηθάει. Έτσι που έχει τα χεράκια του κρεμιέται μια χαρά πάνω στη θήκη του κύβου των μικρών χαρτιών που έχω πάνω στο γραφείο μου. Τον βλέπω, λοιπόν και συνήθως, Δευτέρα με Παρασκευή, αναρτημένο να με, από απόσταση 60 – 70 εκατοστών, με κοιτά. Του λέω ‘Καλημέρα Ρούλη!’ και του κλείνω το μάτι. Αυτός, τάχα μου, αδιαφορεί και δεν τίποτα λέει. Χαλάλι του! Φίλος είναι, δικαίωμα του. Φωτογραφίες του Ρούλη έχουν δημοσιευτεί αρκετές φορές στο ημερολόγιο αυτό. Π.χ, εδώ και εδώ.

Στο γραφείο μου υπάρχει και μια γλάστρα με ένα φυτό. Τοποθετημένη πάνω σε ένα μικρό φωριαμό είναι δίπλα στο παράθυρο και το φως, τουλάχιστον τις μέρες με ηλιοφάνεια. Ακόμα μία μικρή μου αγάπη που τελευταία μου αρρώστησε λιγάκι. Άρχισα ευθύς τα γλυκόλογα και τα φιλιά. Φαίνεται του κόστισε πολύ η απουσία μου τις πρώτες του Γενάρη μέρες. Ευτυχώς, με αυτά και τα άλλα μοιάζει να έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο. Και χαίρομαι.

Σήμερα, με την πίεση της δουλειάς, είδα τον Ρούλη κομμάτι σκεφτικό και συνοφρυωμένο. Είδα και το φυτό μου πράσινο και ομορφούλη και σκέφτηκα:

Βρε δε βγάζω το Ρούλη στο πράσινο να αναπνεύσει καθαρό αέρα;

Το σκέφτηκα και το έκανα! Τον πήρα από τα ενωμένα του χεράκια και τον τοποθέτησα του φυτού επί. Τον άφησα να πάρει βαθιές αναπνοές και να χαρεί. Μάλιστα, με τη βοήθεια της κάμερας του κινητού, απαθανάτισα τη στιγμή. Ένα από τα στιγμιότυπα αυτά καταθέτω στην σημερινή εγγραφή.

Αφιτά!

Κλασσικό και αγαπημένο: Νίκος Πορτοκάλογλου – Ανδριάνα Μπάμπαλη και ‘Θαλασσα Μου Σκοτεινή’. 

28/01/2009

0580. Παραδοχή Ημερολογιστή

Το συλλογίστηκα και αυτό:

Ίσως αυτό που μου λείπει, περισσότερο από το χρόνο και τη διάθεση, να είναι το ταλέντο. . .

*

26/01/2009

0579. Ακούσματα 154, Έτος 2008

Είναι μερικά πράγματα που μοιάζουν εύκολα και δεν είναι. Η μανία μου με τη λεπτομέρεια και την καταγραφή της είναι, θαρρώ, γνωστή πλέον. Τελείωσε, αισίως, λοιπόν το 2008 άρχισε το 2009 και σκέφτηκα να “μαζέψω” τα τραγούδια που ακουστήκαν, στο ημερολόγιο αυτό την προηγούμενη χρονιά, σε ένα CD. Έτοιμα τα είχα, βεβαίως, σε πέντε – έξη σκληρούς και σε USB. Αλλά σε CD (να μπορείς να τα δώσεις στον απέναντι με χαμόγελο) δεν τα είχα. Το σύνολο των “ακουσμάτων” αυτών, όπως τα ονόμασα, ανέρχεται στα εκατόν πενήντα τέσσερα. Και το συνολικό μέγεθος τους; 725 MB, σε μορφή mp3, βεβαίως.

Εδώ άρχισαν τα προβλήματα. Τα συνηθισμένα CD είναι χωρητικότητας 700 ΜΒ και “χωρούν” 80 λεπτά μουσικής. Θα μπορούσα να γράψω τα τραγούδια, άνετα, σε DVD, αλλά τα DVD, συνήθως, δεν παίζουν, εκτός Η/Υ. Ήθελα, λοιπόν, να τα γράψω σε CD να τα ακούει ο άλλος και στο αυτοκίνητό του, που λέει ο λόγος. Η λύση βεβαίως υπάρχει και λέγεται CD χωρητικότητας 800 MB (90 λεπτά μουσικής). Πασιχαρής προμηθεύτηκα 10 από αυτά και η περιπέτεια άρχισε.

Το ζήτημα είναι ότι τα CD χωρητικότητας μεγαλύτερης των 700 ΜΒ απαιτούν “ειδική” μεταχείριση. Δεν είμαι πρωτάρης, και CD τέτοιας χωρητικότητας έχω ξαναγράψει, αλλά αυτή τη φορά όλα ήταν εναντίον μου. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να φτιάξω ένα και μετά κάτι με την αλλαγή Η/Υ και DVD εγγραφής (στον Η/Υ της Α29 που τώρα χρησιμοποιώ στην Τ47) κάτι με τα Vista στάθηκε αδύνατο να γράψω άλλα. Και, μα τον Δία, προσπάθησα. Πρόστρεξα, τελικά, σ’ ένα φίλο και φτιάχτηκαν άλλα τρία. Πάλι καλά!

Να μη σας ζαλίζω όμως με λεπτομέρειες. Κρατείστε το συμπέρασμα: Μερικά πράγματα μοιάζουν εύκολα και δεν είναι.

Όσο για την αξία και τη χρησιμότητα ενός τέτοιου CD το συζητάμε. Εμένα πάντως, μου αρέσει! Μέχρι τώρα “έδωσα” ένα αντίγραφο μόνο και μάλιστα σε πρόσωπο που αγνοεί, πιθανότατα, την ύπαρξη του ημερολογίου αυτού. Το συνόδευσε η φράση:

Πολύ θα μου άρεσε να σας αρέσει αυτό που μου αρέσει!

Και το εννοούσα.

Αφιτά!

Ακούγεται το τραγούδι της Carole King, “You’ve Got A Friend” από τον James Taylor και το άλμπουμ του “The Best Of James Taylor”. 

 23/01/2009

0578. Ιλαρόν Φέγγος

 

Δεν υπάρχει μόνο το "Αείζωον Πυρ" και το "Άγρυπνον Όμμα" υπάρχει και το "Ιλαρόν Φέγγος". Πρόκειται για τον πρώτο τόμο [ΛΥΡΙΚΟΙ Ι] της σειράς Κιβωτός των εκδόσεων Μπαχαράκης της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα βιβλίο αγορασμένο την 3/10/1994, ημέρα Τρίτη, με κόστος 2.250 Δρχ. ή 6,60 ευρώ, περίπου. Αν κρίνω από την περίπτωση του "Αείζωον Πυρ" θα πρέπει να είναι εξαιρετικά δυσεύρετο, πλέον, στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας. Υπάρχει όμως και η λύση της παραγγελίας στο βιβλιοπωλείο "Πρωτοπορία" το οποίο φέρνει αντίτυπα βιβλίων, των συγκεκριμένων εκδόσεων, από το υποκατάστημά του της Θεσσαλονίκης.

Στον, εξαιρετικά περιορισμένο, πρόλογο του βιβλίου αναφέρεται και το εξής:

Η λυρική ποίηση είναι τραγούδι, ποίηση σφιχτά δεμένη με μουσική ή και χορό, που αναφέρεται στο εγώ και στο εμείς του σήμερα· με την ποικιλία των ρυθμών και των στίχων της, εκφράζει τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψης και τις πιο κρυφές κινήσεις της καρδιάς.

Ομολογώ ότι βρίσκω τη γλώσσα των Λυρικών πολύ πιο δύσκολη από αυτή των Προσωκρατικών η οποία, τηρουμένων των αναλογιών, είναι κοντά στη σημερινή καθομιλουμένη. Η γλώσσα των Τραγικών αποτελεί ενδιάμεση περίπτωση.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το "Ιλαρόν Φέγγος":

Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας, ως άνεμος.
[Σαν άνεμος συγκλόνισε ο Έρως την καρδιά μου.] Σαπφώ

Οίον το γλυκύμαλον ερεύθεται άκρω επ' ύσδω,
άκρον επ' ακρότατω, λελάθοντο δε μαλοδρόπηες,
ου μαν εκλελάθοντ', αλλ' ουκ εδύναντ' επίκεσθαι.
[Μοιάζεις με το γλυκόμηλο στου κλωναριού την άκρη,
που κοκκινίζει άφταστο στην κορυφή ψηλά.
-Λες να το ελησμόνησαν οι σοδιαστές εκεί;
Όχι δεν το λησμόνησαν· να φτάσουν δεν μπορούσαν.] Σαπφώ

Δαύοις απάλας εταίρας εν στήθεσιν.
[Στα στήθια φίλης τρυφερής εύχομαι να κοιμάσαι.] Σαπφώ

Και ποθήω και μάομαι.
[Και σε ποθώ με πάθος και λιώνω απ' τον πόθο] Σαπφώ

Ήλθες, καλ' επόησας, εγώ δε σ' εμαόμαν.
Ον δ' έψυξας εμάν φρένα καιομέναν πόθω.
[Ήρθες· καλά έκανες, κι εγώ σε λαχταρούσα.
Και την ψυχή μου δρόσισες που καίγεται από πόθο.] Σαπφώ

Της εμής ψυχής ηνιοχεύεις.
[Της ψυχής μου ηνίοχος είσαι.] Ανακρέων

Άλλ' άλλος άλλω καρδίην ιαίνεται.
[Καθένας με τον τρόπο του γλυκαίνει την καρδιά του.] Αρχίλοχος

Αλλά μ' ο λυσιμελής, ω ταίρε, δάμναται πόθος.
[Μ' έχει δαμάσει ο πόθος, γλυκέ μου, που τα μέλη μου λύνει.] Αρχίλοχος

Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ χρυσής Αφροδίτης;
[Ποια ζωή, ποια χαρά, χωρίς τη χρυσή Αφροδίτη;] Μίμνερμος

Πολλάκι γνώμην εξαπατώσ' ιδέαι.
[Συχνά οι εντυπώσεις εξαπατούν τη σκέψη] Θέογνις

Αλλότριον κήδος εφημέριον.
[Βάσανο ξένο μια μέρα κρατεί.] Θεόγνις

Ακούγεται η Αλέκα Κανελλίδου στην "Ατθίδα". Μουσική: Σπύρος Βλασσόπουλος, στίχοι: Σαπφώ, μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης.

21/01/2009

0577. Λυσιμελής Πόθος

“Λυσιμελής Πόθος”, με τον τίτλο αυτό κυκλοφόρησε, προσφάτως, ένα τομίδιο με ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου [ISBN 978-960-6811-02-9]. Σαν ημερομηνία έκδοσης αναφέρεται ο Σεπτέμβριος του 2008 και σαν εκδότες οι Καστανιώτης & Διάττων. Το τομίδιο αυτό, των 135 σελίδων, στοιχειοθετήθηκε στο χέρι από τον Νίκο Βοζίκι και τυπώθηκε, σε χαρτί Chamois 120 gr, σε χίλια αντίτυπα με εξώφυλλο του Γιάννη Ψυχοπαίδι.

“Λυσιμελής” κατά το προφανές, αλλά και το “Επίτομον Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας” του κ. Π. Χ. Δορμπαράκη, σημαίνει “ο λύων τα μέλη του σώματος (ύπνος, έρως, δίψα, οίνος, θάνατος)”.

Στο τομίδιο δεν αναγράφεται η παραμικρή πληροφορία σχετικά με τα ποιήματα τα οποία εμφανίζονται, έτσι, αδέσποτα. Εκείνο που διαπίστωσα είναι ότι στον “Λυσιμελή Πόθο” εμπεριέχεται η, αγαπημένη μου, συλλογή “Θάλασσα Επαγγελίας” [Εκδόσεις Θεμέλιο, 1985] ένα αντίτυπο της οποίας έχω στην κατοχή μου από την 4/12/1986. Είναι πιθανό, λοιπόν, η παρούσα συλλογή ποιημάτων να αποτελεί μια συλλογή συλλογών. Οι εκδότες δεν μας έκριναν ικανούς, εμάς τους ταπεινούς αναγνώστες και του προϊόντος αγοραστές, να μάθουμε το πώς και το τι. “Μάζεψαν” πενήντα, εκατό ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου και μας τα σερβίρισαν, έτσι, σαν αρπαχτή. Τι κι αν το τομίδιο είναι καλαίσθητο και το χαρτί πολυτελές. Ελλείπει, θαρρώ, ο σεβασμός στον αναγνώστη και, κυρίως, στον ποιητή. Το μόνο σίγουρο ότι τέτοιες “γυμνές” εκδόσεις δεν τιμούν κανένα. Είναι κρίμα!

Λυπάμαι που δόθηκε μια τέτοια δυνατότητα να παραπονεθώ. Αγαπώ την ερωτική ποίηση του Τίτου Πατρίκιου και έψαχνα εδώ και καιρό την “Θάλασσα Επαγγελίας” προκειμένου να δωρίσω αντίτυπά της σε πρόσωπα αγαπημένα. Ο γυμνός “Λυσιμελής Πόθος” αποτελεί μια καλή, με τους περιορισμούς που αναφέραμε, λύση.

Σας εύχομαι μια καλή, όμορφη και ζεστή νύχτα και δίνω το λόγο στον ποιητή:

Causa

Κάθε που ξημερώνει

μισώ τη μέρα

που μ’ εμποδίζει

να σε σκέφτομαι.

Από το άλμπουμ “Roberto Delgado Meets Kalinka”, ακούγεται το “Two Guitars”.

19/01/2009

0576. Τα Χέρια Της

ΑΝ-ΕΙΝΑΙ

Αν την αγάπησα είναι

Γιατί την συνάντησα

Ταξιδέψαμε στα σώματα

Των προγόνων

Και ανταμώσαμε

Για τόσο λίγο Για τόσο λίγο

Αν είμαι καλύτερός της είναι

Γιατί συγκριθήκαμε

Όχι γιατί αρνήθηκε

Αυτά που αποδέχθηκα

Αν τέλος έτσι μιλώ είναι

Γιατί ζητώ το σημείο

Που η ζωή μου στράβωσε

Όχι για να λησμονήσω

Μήτε για να αλλάξω

Μονάχα γιατί είναι βράδυ

Και είμαι μόνος στο σπίτι

                                     04.10.76

Cristophe και ’’Oh! Mon Amour’’. 

16/01/2009

0575. Με Άλλων Λόγια Και Vista

Τι κάνουμε όταν μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά επιστρέφουμε στο σπίτι και έχουμε να ανεβάσουμε μια στο ημερολόγιο μας εγγραφή; Προσέξτε, δεν έγραψα ’’πρέπει’’, ’’έχουμε’’ έγραψα. Και για να το ομορφότερο κάνω: πως αντιμετωπίζει κανείς τα Vista μετά από εργασία 12 ωρών;

Πανάθεμά το για λειτουργικό! Από την αρχή δεν το χώνεψα. Αχ! Που είναι το παλιό καλό DOS που έκανε το γνώστη να αισθάνεται άνετα και να εργάζεται αποδοτικά; Τώρα, εικονίτσες - εικονίτσες και κουμπάκια – κουμπάκια. Πατάς ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή! Πάτα – πάτα – πάτα! Κάποτε θα το πετύχεις. Ας είναι. Κι αυτό θα περάσει.

Κούραση. Δέκα και δεκαοκτώ δείχνουν τα ρολόγια. Βράδυ. Απλώνω το χέρι. ’’Ερωτικά Επιγράμματα’’ Παλατινή Ανθολογία. Επιλογή - Εισαγωγή – Μετάφραση – Σχόλια: Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης. Εκδόσεις στιγμή ’’21 - Βιβλιοθήκη Αρχαίων Συγγραφέων’’. ISBN: 960-269-182-4. Αγορά: 27 Μαΐου 1999, κόστος 4.490 Δρχ. Όλα σας τα είπα!

Εκεί στη σελίδα 88, κι ας μη το γράφει, γράφει:

2. ΑΝΩΝΥΜΟΥ

Την καταφλεξίπολιν Σθενελαΐδα την βαρύμισθον

την τοις βουλομένοις χρυσόν αμεργομένην,

γυμνήν μοι δια νυκτός όλης παρέκλινεν όνειρος

άχρι φίλης ηούς προίκα χαριζομένην.

ουκέτι γουνάσομαι την βάρβαρον ουδ’ επ’ εμαυτώ

κλαύσομαι ύπνον έχων κείνα χαριζόμενον.

Ή κατά τον κ. Χουρμουζιάδη:

2. ΑΝΩΝΥΜΟ

Την πυρπολήτρα εκείνη, την βαρύμισθη Σθενελαΐδα,

που από όσους την ποθούν χρυσάφι αμύθητο ξαφρίζει,

Στο όνειρο θεόγυμνη μια νύχτα ολόκληρη πλάι μου την είδα

δωρεά ως την αυγούλα να μου δίνεται όπως πρέπει.

Να γονατίζω, να θρηνώ η βάρβαρη πια δεν θα με βλέπει:

έχω τον ύπνο τώρα όλα τα ωραία να μου χαρίζει.

Αφτά!

Δεύτερο τραγούδι από το άλμπουμ των Σταμάτη Κραουνάκη – Λίνας Νικολακοπούλου ’’Ισόβια’’. Μανώλης Μητσιάς και ’’Η Βαλίτσα’’.

14/01/2009