1549. Επτά Δεκατέσσερεις Οκτωβρίου

Είναι γεγονός! Όταν η έμπνευση απουσιάζει και η ανάγκη υπάρχει το χειρόγραφο ημερολόγιο (μου) δίνει μια διέξοδο. Σήμερα, λοιπόν, έφτασε η μέρα ν’ ανεβάσω εγγραφή μία στο παρόν ημερολόγιο προκειμένου οι πέντε κατά μήνα εγγραφές, των τελευταίων ετών, να έχουν και για τον μήνα που διανύουμε μια λογική διασπορά.

 

Σκέφτηκα διάφορα. Δεν βρήκα κάτι. Και μετά συλλογίστηκα:

Πόσες άραγε εγγραφές έχω στο ημερολόγιο μου με ημερομηνία 14/10;

 

Αμ’ έπος αμ’ έργον. Το, ηλεκτρονικά, έψαξα. Άνοιξα το MS Word αρχείο «1973 - ΠΑΡΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.DOCX». Αναζήτησα το «14/10/». Το βρήκα δεκατέσσερεις φορές. Επτά σε εγγραφές και επτά στον Πίνακα Περιεχομένων.

Αντέγραψα, μία μία, τις εγγραφές σε ένα ομότιτλο της παρούσας εγγραφής MS Word αρχείο. Μετά πήρα το ψαλίδι. Έκοψα. Έραψα. Αντικατέστησα τα, περισσότερα, κύρια ονόματα με τα αρχικά τους (και ένα με ένα γράμμα άσχετο). Σύμπτυξα ό,τι κράτησα. Βγήκε ένα αποτέλεσμα. Τελικά πολλά συνέβησαν στη ζωή μου την 14/10. Παραθέτω το αποτέλεσμα και ομολογώ πως δεν είναι και ό,τι το καλύτερο για τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα αλλά· πώς αλλιώς;

05. 14/10/73 <> [0005] <> Τετράδιο 01, Σελίδα 011

 

    Κάτι συμβαίνει ευχάριστο. Σήμερα, δηλαδή, έκανα περί τα 40 λεπτά Body Building . . .

Δεν μου αρέσει να συναναστρέφομαι “άσχημους” ανθρώπους.

63. 14/10/79 <> [0361] <> Τετράδιο 04, Σελίδα 056

 

    Θα προσπαθήσω να γράψω με όλο που μοιάζει να μην έχω πολύ-πολύ διάθεση. Ας ξεκινήσουμε απ’ την αρχή, δηλαδή, από την Κ.. Ε! λοιπόν, σκατά! Έχω ψυχραθεί μαζί της, έχω κρυώσει. Δίνει αύριο ένα δύσκολο μάθημα (Ποινικό Δίκαιο) και έχει απομονωθεί κυριολεκτικά. Μεταχειρίζεται τον ίδιο της τον εαυτό με μια τέτοια σκληρότητα που σε κάνει και απορείς. Μοιάζει να είναι μαζοχίστρια. Εδώ και τρεις μέρες είναι κλεισμένη στο σπίτι της με το βιβλίο στο χέρι.

    Σήμερα το μεσημέρι τηλεφώνημα της Φ.. Θα την επισκεφθώ, πιθανότατα, αύριο. Δεν τρέχει τίποτα, ατόφιος και φυσικός και όσα πάνε και όσα έλθουν.

19. 14/10/85 <> [0711] <> Τετράδιο 07, Σελίδα 146

 

    Και εκεί, την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη, 29/9, οι γονείς μου μού έκαναν την έκπληξη. Μου ενεχείρισαν, μετά από συνωμοτική συνεννόηση με τον πατέρα μου, φάκελο με αποστολέα την δεσποινίδα Φ. μας! Φυσικά η “επιστολή” ανοίχτηκε παρουσία της Ε.. Το περιεχόμενο μία κάρτα απόχρωσης μπλε (Ελλάδα - Κυκλάδες ΄80) και τα γραφόμενα:

 

Αθήνα 12 Σεπτέμβρη 1985

 

Στην καθημερινήν αγοραπωλησία

Μεταπράτες

 

 . . .

 

Και πάνω απ' όλους οι Ποιητές να

Ποιούνται την Ποίηση πορευόμενοι

 

                            Φ.

 

Υ.Γ. Δώσε μου στίγμα

 

Φυσικά και έγιναν κουβεντούλες διάφορες με το Λενιώ και, πλάκα-πλάκα, “έφαγα το ξύλο της χρονιάς μου”. Όμως, ο καυγάς για το πάπλωμα. Περιττό να σου γράψω, θαρρώ, ότι στίγμα δεν έδωσα. Πάντως, το σημάδι αυτό με ξάφνισε, και γιατί όχι, σαν αρσενικό με κολάκεψε. Με την Φ. δεν έχω να μιλήσω τίποτα, όπως και από την Βέροια της έγραψα [503] (κι αυτό το αυθάδικο στην προστακτική του Υ.Γ.!).

24. 14/10/97 <> [0982] <> Τετράδιο 11, Σελίδα 018

    Πραγματικά τα μαθήματα για το MBA ξεκινήσανε την Παρασκευή, 3/10, και γύρω στις 17:30. Αντέξαμε μέχρι τις 16:00 της επομένης (όχι μονοκοπανιά βεβαίως). Εμείς της ΔΕΗ, αποχωρήσαμε ομαδικά. Γίνηκαν διάφορα. Το μόνο σίγουρο ότι πήγαμε “κουνώντας τα χέρια” ενώ, όλοι οι υπόλοιποι είχαν πάει προετοιμασμένοι και διαβασμένοι. Η συμμετοχή της ΔΕΚΠ (μας) ήταν σημαντική για την αποτυχημένη αυτή εμφάνισή μας. Πλήρης αδιαφορία. Αυτές είναι οι λέξεις. Αισθανόμασταν, λοιπόν, σαν τουρίστες σε μια ακατάλληλη αίθουσα (επιπέδου συνοικιακού φροντιστηρίου) με 45 και πλέον μαθητές (!) κι έναν κλασσικό ηλικιωμένο Αμερικανό καθηγητή (ο κ.M. μας) να μοιράζει ψεύτικα δολάρια (σε όσους κάτι τον ρωτούσαν και η ερώτηση του άρεσε) και κατηγορίες κατά των Αιγυπτίων (στην χώρα των οποίων είχε βρεθεί προσφάτως). Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.

06. 14/10/17 <> [1254] <> Τετράδιο 16, Σελίδα 207

   Την Τετάρτη, 2/8, έντονο ενύπνιο στο οποίο ο ΔΧ. . . νυμφευόταν τη Χ! Δεν πάμε καλά! Από το Σάββατο, 5/8, μέχρι και το Σάββατο, 12/8, καθημερινό μπάνιο με τη Δ. η οποία και αυτή είχε “άδεια” από τη φύλαξη Δ. και Μ.!

 

    Τη Δευτέρα, 21/8, πήρα την Canon EOS 600D στο γραφείο. Ήθελα να συγκρίνω τις φωτογραφίες που θα έβγαζα, της Πατησίων, με αυτές της Canon 285 HS οι οποίες, ομολογώ, δεν με ικανοποιούν καθόλου. Έβγαλα, λοιπόν, τις φωτογραφίες μου και είπα στη Β. ότι είχα την “μεγάλη” φωτογραφική μηχανή στο γραφείο. Δίχως, να για ένα λεπτό διστάσει, η Β. ζήτησε “εξωτερική” (εκτός γραφείου) φωτογράφιση. Τι να κάνει και ο καλλιτέχνης – φωτογράφος (εγώ); Υπέκυψε στην απαίτηση του μοντέλου. Το κάναμε! Από τις 13:30 έως τις 14:30, περίπου, λοιπόν, φωτογράφιζα τη Β. σε Μουσείο και Εξάρχεια. Προκύψανε, θαρρώ, και κάποιες καλές φωτογραφίες. Η Β. το έχει! Το καταευχαριστηθήκαμε!

18. 14/10/19 <> [1287] <> Τετράδιο 17, Σελίδα 006

    Σήμερα, Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, κατέβηκα στην Αθήνα ξεκινώντας με το 164 των 10:10. Άγιος Δημήτριος, metro και αποβίβαση στον Σταθμό της Ομόνοιας. Πήγα σε ένα κατάστημα, στα Χαυτεία, και έδωσα τέσσερεις κασέτες video8 να μου τις μετατρέψουν σε Format mp4. Τηλεφωνική, σχετική, συνεννόηση με τον τεχνικό.

      «Όξο νου», λοιπόν, και σαλάτα «Όξο νου», καλτσούνια μυζήθρας, κεφτεδάκια της γιαγιάς, τηγανητές πατάτες, απάκι και δύο φιάλες μπύρα «Ρεθυμνιακή Ξανθή». Ό,τι φάγαμε μας άρεσε.

       

    Είπαμε πολλά. Για τις ζωές μας, για την καθημερινότητά μας, για τα παιδιά μας. Η Χ. που ψάχνει να βρει ένα χόμπι για να γεμίζει τις ελεύθερες ώρες της. Συζητήσαμε, για πολλοστή φορά, το ότι μου απευθύνεται στον πληθυντικό. Το συμπέρασμα ήταν ότι μαζί μου ο ενικός «δεν της βγαίνει». Για μία ακόμα φορά της είπα ότι την αγαπάω. Συζητήσαμε και για φωτογραφίες και της ζήτησα να μου στείλει μια selfie της που να της αρέσει. Το θεώρησε απίθανο. Μένει να αποδειχθεί.

08. 14/10/20 <> [1303] <> Τετράδιο 17, Σελίδα 083

 

       Την Παρασκευή, 15/5, η Χ. με δύο like της και ένα σχόλιό της («Καλησπέρα! 😊 😊»), σε αναρτήσεις μου στο Facebook, κατάφερε και πάλι να με εκνευρίσει πολύ.

    Να σημειώσω, στο σημείο αυτό, ότι η Χ. συχνά-πυκνά με επισκέπτεται στα ενύπνιά μου. Ακόμα και σήμερα, την ονειρεύτηκα! Προφανώς ακόμα ζει, τουλάχιστον, στο υποσυνείδητό μου. Λεπτομέρειες για το ποιος και πότε εμφανίζεται στα ενύπνιά μου, αν σε ενδιαφέρει, θα βρεις στα βοηθητικά ημερολόγιά μου.

       Την Πέμπτη, 28/5, σχόλιο της Χ. σε φωτογραφία μου στο Facebook με καρφίτσες:

Καλησπέρα. Μυρίζομαι καινούριο hobby. . .

και δύο like της που με εκνεύρισαν και πάλι πολύ! Φυσικά και δεν απάντησα.

Ακόμα ένα like της Χ. στο τραγούδι “Hungry Heart” (Springsteen) που ανέβασα στο Facebook. Προφανώς ό,τι θυμάται χαίρεται. . .

Να είσαστε Καλά!

 

Σημείωση: Όλες οι φωτογραφίες είναι από τη Γλυφάδα και τραβήχτηκαν το Σάββατο . . . δεκατέσσερεις Οκτωβρίου 2017.

 

Ένα κλικ μακριά η Paula Cole στο σύνθεσή της “I Don’t Want To Wait” [1997]:

14/10/2024

1520. Τ’ Απρίλη Είκοσι Τότε και Τώρα

 

Πρώτα σκέφτηκα τον τίτλο. Αυτόν που ήδη διαβάσατε. Μου γεννήθηκε, βλέπετε, η απορία: Τι έπραττα στις εξήντα εννέα, με τη σημερινή, είκοσι τέσσερεις τ’ Απρίλη που έζησα. Δύσκολο ν’ απαντηθεί, στην ολότητά του, ερώτημα με τις γήινες δυνατότητες μας. Αλλά, αν περιοριστούμε σε δυο – τρεις περιπτώσεις κάτι, ίσως, μπορεί να γίνει.

 

Λοιπόν άνοιξα το ψηφιοποιημένο, σε μορφή PDF -εν προκειμένω, όλον του χειρόγραφου ημερολογίου μου. Αναζήτησα το «20/04». Εμφανίστηκαν δέκα «περιπτώσεις». Για πέντε χρονιές, 1979 - 1980 -1982 -1983 και 1995, γνώριζα τουλάχιστον κάτι που έπραξα τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Έγραψα στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου! Οι υπόλοιπες πέντε, από τις συνολικά πιο πάνω δέκα «περιπτώσεις», δεν ήταν παρά επανεμφανίσεις, της εικοστής Απριλίου, στον Πίνακα Περιεχομένων (όχι παίζουμε!).

 

Διάβασα τις πιο πάνω σχετικές πέντε εγγραφές. Αναθυμήθηκα. Θα παραθέσω, στη συνέχεια, την εγγραφή της εικοστής Απριλίου του χίλια εννιακόσια ογδόντα:

 

31. 20/04/80 <> [0424] <> Τετράδιο 05, Σελίδα 028

 

Δεν θέλω να διαβάσω, θέλω να χαζέψω. Αποφάσισαν οι καθηγητάδες να δώσουμε το οκτάωρο την Τρίτη 22 του μήνα. Εγώ δεν έχω την παραμικρή διάθεση να διαβάσω. Ξεφυλλίζω τα βιβλία και τις σημειώσεις μου και έχω πίστη, πίστη στο καλό μου άστρο και την “πείρα” μου ότι θα περάσω και αυτό το τελευταίο οκτάωρο. Και γιατί όχι στο κάτω-κάτω; Την Παρασκευή το βράδυ πραγματικά ήλθαν η Δ. και η Ε. Και το μόνο σίγουρο ότι η Ε. είναι ένα παιδάκι αξιολάτρευτο και χαριέστατο και το αγαπώ πολύ-πολύ. Και είναι ακόμα μερικά θέματα για τα οποία δεν μπορώ να γράψω τίποτα, τουλάχιστον προς το παρόν. Δεν γνωρίζω, ακόμα, αν έχω το δικαίωμα.

 

 Ακόμα την Παρασκευή το βράδυ, γύρω στις δέκα, επίσκεψη, εδώ στο υπόγειο, του Μ. και της Ε.. Κατέβηκε, στην αρχή, και η Δ. με το παιδί. Έβγαλα ποτό, ο Μ. ξεπέρασε το μέτρο και ζαλίστηκε πολύ. Η ώρα πέρασε γρήγορα, φτάσαμε γύρω στη μία και ο Μ. είχε μεθύσει. Ζήτησε να διαβάσει το [0418]. Είχα πιει κι εγώ αρκετά. Του έδωσα να το διαβάσει. Το ζήτησε και η Ε.. Της είπα ότι είναι θέμα του Μ.. Ο Μ. συγκατάνευσε. Όταν η Ε. τελείωσε το διάβασμα ήταν περισσότερο από φανερό ότι δεν ήταν μήτε ευχαριστημένη, μήτε ικανοποιημένη. Κουβέντες πάνω στο κείμενο. . .

 

 Ήταν να φύγουν. Είπα στον Μ.:

- Νομίζω ότι πρέπει να συνοδεύσεις την Ε. στο σπίτι της.

- Α στο διάολο ρε, με τι λεφτά; Ρωτάς αν έχω; Δώσ’ μου δυο κατοστάρικα για να την συνοδεύσω.

Έτσι, περίπου, ήταν οι κουβέντες του. Τον κοίταξα στα μάτια και σηκώθηκα από το κάθισμά μου:

- Πάω να σου φέρω

αποκρίθηκα.

Του τα έφερα. Πήρε το ψαλιδάκι που βρίσκονταν πάνω στο γραφείο μου και τα  καταψαλίδισε. Η Ε. θα πρέπει να βρέθηκε σε άσχημη θέση. Του αγριομίλησε και έκανε να φύγει (μεσ’ τη νύχτα). Δεν κουνήθηκαν μήτε τα τσίνουρα μου. Παρακάλεσα την Ε. να ηρεμήσει. Είχα το ποσοστό συμμετοχής μου στο επεισόδιο. Από την στιγμή που ο Μ. ήταν στην κατάσταση που ήταν θα έπρεπε να είμαι πιο μαλακός μαζί του. Για τα δυο κατοστάρικα δεν μ’ ένοιαξε.

 

 Δημιουργήθηκε μία άσχημη κατάσταση. Τους συνόδευσα για να πάρει η Ε. ταξί. Ο Μ. παραπατούσε και μιλούσε υψηλό-φωνα, η Ε. ήταν νευριασμένη, και εγώ ψύχραιμος και 25 χρονώ. Κουβέντα του Μ.:

- Α ρε Κ. μου έφαγες τον μαθητή! Ρε, μου έφαγε τον μαθητή! Αν τα δύο κατοστάρικα ήταν από τον Σ., εντάξει!

Εννοούσε το μάθημα του [0423]. Το πράγμα ξεκίνησε από την Κ. Πρότεινα να κάνει το μάθημα ο Μάνος. Το παιδί έμενε στην γειτονιά της Κ. και οι γονείς του ήσαν φίλοι των γονιών της, δεν ήθελα, λοιπόν, πάρε δώσε. Ο Μ. ήλθε σε επαφή και τελικά δε γίνηκε τίποτα. Το παιδί το λένε Σ. Δύο χρόνια πριν έκανα, για το καλοκαίρι, μάθημα σ’ ένα πρώτο του εξάδελφο, πάλι, μέσω της Κ.. Έτσι, ένα βράδυ ήλθαν και με βρήκαν η μητέρα του Σ. και μία θεία του χήρα και μου ζήτησαν να τον αναλάβω. Αιφνιδιάστηκα, δέχτηκα. Την άλλη μέρα το πρωί τηλεφώνησα στον Μ. και του εξήγησα την κατάσταση. Το παιδί έρχεται για τα μαθήματα εδώ. Έτσι έχει αυτή η ιστορία.

 

 Φάνηκε ένα ταξί. Η Ε. μου είχε πει:

- Νίκο, σε παρακαλώ πάρε τον αριθμό του ταξί για να με βρείτε αν χαθώ. . .

αυτό, η κάτι τέτοιο, και ήταν πικρόχολη. Ο Μ. είχε δηλώσει ότι δεν θα την συνοδεύσει. Σταματήσαμε το ταξί. Άνοιξα την πίσω πόρτα και η Ε. μπήκε. Στράφηκα στον Μ.:

- Θα μπεις ή θα μπω;

- Για ποιον με πέρασες;

απάντησε και μπήκε.

Ο αριθμός του ταξί ΒΕ 90... Έπεσα να κοιμηθώ και με σήκωσε από το κρεβάτι ένα της Ε. τηλεφώνημα:

- Φτάσαμε καλά θα περάσει ο Μ. από το σπίτι με το ταξί που κάτι θέλει να σου πει.

Πέρασε. Μεθυσμένος και χαριτωμένος. Ο καυγάς για τα δύο κατοστάρικα. Δεν θα τα δεχόμουνα με κανένα τρόπο. Του αντιπρότεινα να πάμε για σουβλάκια και να κεράσει.

- Εντάξει! Αλλά πάρε ένα κατοστάρικο!

Και η ώρα τρεις παρά κάτι. Έτσι.

 

 Χθες σκάκι με τον Γ. τον Ο. μετά από τηλεφώνημά του.

 

Η εικόνα που εμφανίζεται στην αρχή της εγγραφής μοιάζει άσχετη· αλλά είναι; Θα έλεγα όχι μιας και έχει τραβηχτεί στις είκοσι Απριλίου του δύο χιλιάδες δεκαεπτά (από μια νυχτερινή επίσκεψη στη Ραφήνα με ζεύγος φίλων).

 

Να είσαστε Καλά!

 

Μιας και σήμερα μοιάζει να είναι «Τ’ Απρίλη» ένα κλικ μακριά Βίκυ (Λέανδρος) και . . . «Μια Μέρα τ’ Απρίλη» - σύνθεση των Michel Legrand και Alan και Marilyn Bergman, σε στίχους της Σέβης Τηλιακού- από τ’ αγαπημένο μου άλμπουμ (της) «Η Μικρή Μας Ιστορία» [1969]:

20/04/2024

1510. Σαν Σήμερα - Ιωάννης!

 

06. 21/02/87 ® [0745] <> Τετράδιο 08, Σελίδα 027

 

Θα σου γράψω κύρια γι' αυτό. Ότι, δηλαδή, εδώ και μία εβδομάδα περίπου, κρατάς το βάρος του κορμιού σου στα ποδαράκια σου. Άντε! Και λίγο στα χεράκια σου (παχουλούτσικα και εξαιρετικού κάλλους). Γιατί, αν δεν κρατηθείς στα κάγκελα του κρεβατιού σου δεν (ανα)σηκώνεσαι. Σηκώνεσαι, κρατώντας τα κάγκελα ή την κουπαστή, και είσαι ένα χάρμα οφθαλμών. Ένας γλυκός, μικρούλης ανθρωπάκος που αγαπιέται πολύ! Ακόμη, τις τελευταίες ημέρες είσαι ανήσυχος και σαλιαρούλης. Ίσως βγάζεις και πάλι δοντάκια. Θα το δούμε. Αφτά (όπως παλιά).

21/02/2024

1508. Σαν Μια Ανάσα (Έτη Σαράντα Έξι)

Πώς έτσι περνάει ο καιρός; Πώς γραπτά παλιά ζωντανεύουν μνήμες; Πώς  αναγεύεσαι, αναβιώνεις, σκιρτάς;

 

Μακάριοι οι καταγράψαντες ότι αυτοί ελεηθήσονται!

 

06. 03/02/78 à [0238] <> Τετράδιο 03, Σελίδα 070

 

Απλώνω το χέρι και αγγίζω τον χωρισμό. Κι όμως τα πράγματα από τις 23 του Γενάρη διευθετήθηκαν ή μπαλώθηκαν, όπως το θέλεις. Η Κ. δείχνεται να μην θέλει, ή να μην μπορεί, να με συντηρήσει. Απλώνω το χέρι και αγγίζω τον χωρισμό. Γένοιτο. . .

 

Να είσαστε Καλά!

 

Ένα κλικ μακριά η Jasmine Thomson στην «ακουστική» έκδοση του “Ain’t Nobody (Loves Me Better)” [2015] σύνθεση του David "Hawk" Wolinski που πρωτοκυκλοφόρησε από τους Rufus και Chaka Khan στις 4 Νοεμβρίου 1983.

 

03/02/2024

1484. Είκοσι εννέα έτη πριν, ακριβώς!

15. 11/09/94 ® [0918] <> Τετράδιο 10, Σελίδα 050

 

Ιστορία Χίος, λοιπόν! Ένα ταξίδι για το οποίο η απόφαση είχε ληφθεί καιρό πριν. Και είχε ληφθεί κυρίως για τον πατέρα μου. Γιατί το ταξίδι αυτό δεν θα το επιχειρούσα μόνος μου ποτέ. Ένα ταξίδι που του έδωσε κάτι να περιμένει και να σκέφτεται. Ώστε, λοιπόν, το πρώτο ήταν ο πατέρας μου. Το δεύτερο ήταν “εγώ” και η πατρική περιουσία και η Αγία Μαρκέλλα και το μνημόσυνο του νονού που συνέπεσε. Για όλα αυτά, μετά από τριάντα χρόνια, ξαναπάτησα το πόδι μου στο νησί.

 

        Ξεκινήσαμε την Παρασκευή, 2/9, με το πλοίο “Μυτιλήνη”. Στο λιμάνι μας πήγε ο Γιάννης, ο γαμπρός μας. Το πλοίο είχε μία σχετική καθυστέρηση. Αντί να αποπλεύσει στις 21:00 απέπλευσε στις 22:30. Καμπίνα 339 δίκλινη, Αʹ θέση. Το πλοίο πολυτελές και γρήγορο μα όχι ιδιαίτερα καλοτάξιδο [ίσως λόγω του ύψους του και των δεσιμάτων του].

 

        Φθάσαμε στο λιμάνι της Χίου το Σάββατο, 3/9, στις 06:30. Εκεί μας περίμενε ο πρωτεξάδελφος Ν. Κ. και η θεία Κική [σύζυγος του συγχωρεμένου του θείου Γιώργου].  Λουκουμάδες, κάποια ψώνια και ρότα για την Βολισσό. Όχι από τον συνηθισμένο δρόμο του Έπους, από τον οποίο επιστρέψαμε, αλλά από την “άλλη” [μέσω “Αυγωνύμων”, για να δώσουμε κάποιο σημείο αναφοράς]. Παράκαμψη τεσσάρων χιλιομέτρων και επίσκεψη στον βραχώδη “Ανάβατο”, τόπο εξορίας των Βυζαντινών. Λεπτομέρειες υπάρχουν, ελπίζω και τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σε σχετική κασέτα.

 

        Βολισσός. Θείος, τελικά, τόπος. Βολισσός και Λιμνιά [το επίνειο] όπου και το πατρικό εξοχικό [ιδιοκτησίας του εξαδέλφου πια] και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια “ΜΑΡΒΙΝΑ” του Γιάννη και της Μαρίας Α. Στο δωμάτιο 8 της “ΜΑΡΒΙΝΑ” εγκατασταθήκαμε. Όμορφα και περιποιημένα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τα καλύτερα που έχω δει. Μείναμε. Η φιλοξενία ήταν άψογη, στα πλαίσια του δυνατού. Οι γυναίκες πρόθυμες να εξυπηρετήσουν και να προσφέρουν. Ένας παράδεισος για άντρες. Ένας τόπος σεμιναρίου για την κάθε Ε. που αγκομαχά στην κατηφόρα.

        Την Κυριακή, 4/9, και κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας μνημόσυνο για τον θείο Στέλιο στην εκκλησία της ενορίας μας στην Βολισσό [ενορία “Χριστού”]. Πολύς κόσμος. Συγκίνηση. Χωριανοί που ο πατέρας μου είχε να συναντήσει σαράντα και περισσότερα χρόνια. Ο Θεός να συγχωρέσει τα όποια αδικήματα του συγχωρεμένου.  Ήταν ένας ήσυχος, καλός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος για τον οποίο συχνά συλλογίστηκα τι όμορφα που θα ήταν να βρισκόταν στην συντροφιά του φαγητού μας. Ένας άνθρωπος που τον χάσαμε. . .

 

        Την Τρίτη, 6/9, ξεκινήσαμε για την “Αγία Μαρκέλλα” το μοναστήρι της οποίας βρίσκεται 7 – 8 χιλιόμετρα από τα Λιμνιά. Με τον πατέρα μου και τον Νίκο. Ήταν το τάμα που είχα κάνει όταν βρισκόμουν στο “Ρυθμιστικό” [0007,  2/11/73] στην Αγία Μαρκέλλα για ανάρρωση. Τελικά δεν άναψα λαμπάδα στο μπόι μου, όπως είχα τάξει. Προτίμησα να ρίξω 5.000 δρχ. [+5.000 δρχ. για την Ε.] πήγαμε και στο “Αγίασμα” όπου ένας ιερωμένος του Ναού, μετά από αίτημά μας, έψαλε τα δέοντα. Ευχαριστήθηκε η ψυχή μας. Ακολούθησε μικρή βόλτα [κύκλος] στα χωριά της Αμανής. Με την επιστροφή γεύμα στο σπίτι των Κ. [Γιώργος – Λίτσα] στο ύψωμα απέναντι από την “ΜΑΡΒΙΝΑ”. Ήταν καλά.

        Επισκεφθήκαμε και τα πατρικά κτήματα. Το καλύτερο όλων αυτό του “Τσούλακα”. Έκταση 2 –2,5 στρέμματα πάνω σε μια πλαγιά έξω από την Χωρή. Ίσως κάποτε να “κτίσω” εκεί.

 

        Ακόμη καθημερινά μπάνια στη “γωνιά” [εκτός από την Κυριακή λόγω “ούζου” στην πλατεία της Βολισσού μετά το μνημόσυνο].  Άλλη, όμορφη, θάλασσα.

 

        Ο πατέρας μου κάθε ημέρα αισθανότανε και καλύτερα. Ανάσαινε καλύτερα. Ανάσαινε περισσότερο. Το μέλλον του, όσο και όποιο, βρίσκεται στη Βολισσό. 

Επιστρέψαμε ξημερώματα Πέμπτης, 8/9, με το “ΣΑΠΦΩ”. [Δεύτερη θέση, καμπίνα 105, τετράκλινη, στα έγκατα του πλοίου]. Το εισιτήριο το βρήκαμε με χίλιες δυσκολίες και μόνο μέσω των τοπικών γνωριμιών του ζεύγους Α. Στο λιμάνι μας πήγε ο Νίκος, καλή του ώρα. Το πλοίο αναχώρησε με καθυστέρηση μιας ώρας περίπου [22:00+ αντί για 21:00] φυσικά την Τετάρτη 7/9. Το ταξίδι πάντως ήταν πολύ καλύτερο από αυτό της 2/9.

 

        Γύρισα από την Χίο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ξεκουράστηκα, αυτές τις λίγες μέρες, πολύ περισσότερο από ότι στη Φοινικούντα. Ελπίζω σύντομα να επαναλάβω το εγχείρημα και μάλιστα συνοδεύοντας την οικογένεια μου.

        Για την ιστορία να αναφέρω ότι στο “ΜΑΡΒΙΝΑ” φιλοξενηθήκαμε και ότι η τελευταία διανυκτέρευση ήταν στο δωμάτιο “2” με μπαλκόνι με θέα στην παραλία.

Αφτά μωρέ. . .

 

Οι φωτογραφίες που τράβηξα, στο ταξίδι αυτό και με την Nikon FE2, ήταν μόλις εννέα (ανάμεσά τους και αυτές της παρούσας εγγραφής, βεβαίως). Στηρίχτηκα περισσότερο στην  κάμερα Akai PV-M4 και στα video που τότε τράβηξα (στο κείμενο γίνεται αναφορά στη «σχετική κασέτα»). Τα ανέσυρα. Τα είδα. Η ποιότητά τους εντελώς απαράδεκτη για τα σημερινά δεδομένα.

 

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά ο Δημήτρης Μητροπάνος στη σύνθεση του Δήμου Μούτση «Άλλος Για Χίο Τράβηξε» [1972], σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου:

11/09/2023

1448. Φωνητική Πληκτρολόγηση

 

Οι τακτικοί, αν υπάρχουν, αναγνώστες του παρόντος e-ημερολογίου γνωρίζουν πως ο «αείποτε» διατηρεί, και χειρόγραφο, ημερολόγιο από το μακρινό 1973. Γνωρίζουν επίσης, υποθέτω, πως με τη γνωστή μανία του για τάξη και οργάνωση μεταφέρει το περιεχόμενο, του ημερολογίου του αυτού, σε αρχεία Microsoft (MS) Word (και στη συνέχεια και σε αρχεία PDF).

 

Η πιο πάνω μεταφορά μου έχει επιτρέψει σε αρκετές εγγραφές, εβδομήντα τρεις (73) πλην της παρούσας, του αείποτε ημερολογίου μου, να παραθέτω κείμενα, ή / και να αναφέρομαι στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου. Οι εγγραφές αυτές έχουν ετικετοδοτηθεί με τη λέξη «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ», όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στη δεξιά στήλη με τίτλο «ΕΤΙΚΕΤΕΣ».

 

Πριν από λίγες μέρες, λοιπόν, καταπιάστηκα να μεταφέρω, πληκτρολογώντας βεβαίως, το περιεχόμενο των ετών 2021 και 2022 από το χειρόγραφο ημερολόγιο μου σε δύο κομψά, κατά τη γνώμη μου, αντίστοιχα αρχεία MS Word. Άνοιξα, λοιπόν, το δέκατο έβδομο, μεγάλου σχήματος, τετράδιο του χειρόγραφου ημερολογίου και ξεκίνησα να πληκτρολογώ το περιεχόμενο των πενήντα εννέα (59) και ογδόντα τριών (83) σελίδων για τα πιο πάνω έτη αντίστοιχα.

 

Πληκτρολόγησα  τα του έτους 2021 και ένα μεγάλο μέρος από τις εγγραφές του 2022. Οφείλω να ομολογήσω πως, από ένα σημείο και πέρα, η διαδικασία αυτή με κούρασε και με εκνεύρισε. Ήθελα να τελειώνω. Τότε ήταν που έκανα τη σκέψη:

 

Κι αν αντί να πληκτρολογώ μιλώ;

 

Η ψηφιακή εποχή μας είναι (και) κήπος ολάνθιστος. Πολλά τα λουλούδια του, πολλά τα αρώματα. Έχοντας το προηγούμενο της φωνητικής ανάγνωσης των αρχείων κειμένου στο Word  (Αναθεώρηση > Εκφώνηση) σκέφτηκα:

Δεν μπορεί. Θα υπάρχει και το αντίθετο.

 

Το έψαξα. Αρχικά στο Word, το οποίο έχω στο MS Office 2019. Αποτυχία. Κάτι βρήκα στο διαδίκτυο αλλά τα όσα βρήκα, για την στα Αγγλικά έκδοση του MS Word 2019, στην Ελληνική έκδοση δεν υπήρχαν. Τα μυσιτήρια της Microsoft της τρανής. Το μόνο σίγουρο πως η δυνατότητα αυτή υπάρχει στο, ετησίως, ενοικιαζόμενο Microsoft 365, με κόστος 69,00 €/έτος για έναν χρήστη («Ου παντός πλειν ες Κόρινθον», με άλλα λόγια). 

 

Μετά σκέφτηκα το κινητό, με το ενσωματωμένο έτσι κι αλλιώς μικρόφωνο, και τις πολλαπλές δυνατότητες του της έξυπνης συσκευής. Κάτι βρήκα, κάτι κατέβασα και. . . χάθηκα. Ο ψηφιακός κόσμος είναι, και δεν θα κουραστώ να το λέω / γράφω, ένα αβέβαιος κόσμος και, πλέον, ένας εξαιρετικά πολύπλοκος κόσμος. Χάθηκα, λοιπόν, στις εξουσιοδοτήσεις και τις εξουσιοδοτισούλες και τις ρυθμίσεις και τις ρυθμισούλες που ζητούσε το σχετικό (κωλο)πρόγραμμα για να λειτουργήσει. Προσπάθησα. Απέτυχα. Σιχτίρντισα. Το έσβησα.

 

Τη λύση την έδωσε, ακόμα μια φορά, η Google  η καλή. Με ψάξιμο στο διαδίκτυο, και δεδομένου ότι και τον Browser (Chrome) της Google χρησιμοποιώ και λογαριασμό στη Google διαθέτω, οδηγήθηκα  στο URL:

 

https://docs.google.com/

 

με το οποίο έλυσα, τελικά, το πρόβλημά μου.

Αρχικά σύνδεσα ένα μικρόφωνο, φτηνιάρικο και από το «Πλαίσιο», στον desktop Η/Υ μου και ρύθμισα τη λειτουργία του. Στη συνέχεια ενεργοποίησα το πιο πάνω URL και άνοιξα ένα καινούργιο έγγραφο. Στο  tab, πώς να το πω στα Ελληνικά, αυτάκι;, “Tools” επέλεξα “Voice Typing” και στο εικονίδιο που εμφανίστηκε πάτησα πάνω στο βελάκι, δίπλα στο “English (UK)”, και στη λίστα, γλωσσών, που εμφανίστηκε επέλεξα «Ελληνικά».

Ήμουν έτοιμος. Ξερόβηξα. Καθάρισα τη φωνή μου. Βολεύτηκα στο κάθισμα. Άρχισα να μιλώ. Μιλούσα και με μία μικρή χρονοκαθυστέρηση έβλεπα, λίγο ως πολύ, στην οθόνη του Η/Υ τα όσα στο μικρόφωνο ομολογούσα. Ατυχώς, από όσο γνωρίζω, για την φωνητική πληκτρολόγηση στα Ελληνικά η Google δεν υποστηρίζει τη δημιουργία σημείων στίξης με εκφώνηση. Στα Αγγλικά όμως:

Dictating with Google Voice Typing

Switch on the microphone, dictate your text, and when you are finished, switch it off.

You may notice a slight delay before Voice Typing types your dictation - this is because the recognition is taking place over the internet on a remote Google computer.

If you make a mistake while dictating, or if Voice Typing doesn't accurately recognise what you say, you can move your cursor to the mistake and fix it without turning off the microphone. You can say for example "Undo" to undo the last command, or select the unwanted text and say "Delete".

Words which may not be recognised correctly are underlined in grey: right click to see possible alternatives.

You can dictate punctuation:

 

Full stop;

Comma;

Exclamation mark;

Question mark;

New line;

New paragraph.

 

When dictating punctuation, try not to pause before speaking the punctuation as this may lead to Voice Typing turning your punctuation into words, e.g. "This is a sentence." could end up written as "This is a sentence full stop".

You can use your voice to:

• select text (e.g. "Select [word or phrase]";
• "Select line; Select Paragraph")
• edit (e.g. "copy", "paste")
• format (e.g. "Bold", "underline", "highlight", "Font size 24"; "Create bulleted List");
• navigate your document (e.g. "Move to start of document"; "Go to end of paragraph");
• turn Voice typing off ("Stop listening").

Voice Typing is a free dictation tool for Google Docs and Google Slides, Google's online word processor and presentation apps.

Για να ξεπεράσω αυτό το πρόβλημα δοκίμασα την εκφώνηση των λέξεων «κόμμα», και «τελεία». Το σκεπτικό ήταν μετά την μεταφορά, με αντιγραφή και επικόλληση,  του κειμένου από το Google Docs στο MS Word να επιχειρούσα, με χρήση της δυνατότητας αντικατάστασης (Ctrl + h), να προκύψει όπου «κόμμα» το «,» και όπου «τελεία» το «.», Σημείωσα σχετική επιτυχία μιας και όπου εκφωνούσα «κόμμα» αυτό καταγραφόταν σαν «κόμμα» ή «ακόμα» και όπου «τελεία» σαν «τελεία» ή «τέλεια». Πιθανότατα με  εξοικείωση / εκπαίδευση στον τρόπο και την ταχύτητα εκφώνησης τα αποτελέσματα να είναι πολύ καλύτερα.

 

Το καλό ήταν ότι υπήρχε η δυνατότητα παρέμβασης στο κείμενο και τη διάρκεια της εκφώνησης. Έτσι μπορούσα, κυρίως, να ξεχωρίζω τις παραγράφους αν και κάποιες φορές χρειαζόταν να ενεργοποιήσω και πάλι το “voice typing”.

 

Δοκίμασα επίσης τη χρησιμοποίηση του “voice typing” με εκφώνηση που είχα προηγουμένως καταγράψει στο κινητό τηλέφωνο. Το αποτέλεσμα ήταν ίσως και καλύτερο από την απευθείας εκφώνηση.

Με τη διαδικασία αυτή κατάφερα να ψηφιοποιήσω τις τελευταίες τέσσερεις – πέντε, και μεγάλες, εγγραφές του χειρόγραφου ημερολογίου μου, για το 2022, μέσα σε ένα απόγευμα. Μετά τη μεταφορά του καταγεγραμμένου κειμένου στο MS Word ήταν έως και διασκεδαστικό (μιας και σε κάποιες περιπτώσεις το Voice Typing έκανε τα δικά του – π.χ. «βλάκας» αντί του «πλακάς» που εκφώνησα) να φέρω τα κείμενα στην τελική τους μορφή.

Υπολογίζω πως με τη διαδικασία της φωνητικής πληκτρολόγησης ολοκληρώνει κανείς το 80 – 90% της καταγραφής ενός κειμένου. Το αποτέλεσμα είναι τεράστια εξοικονόμηση χρόνου και αποφυγή μιας βαρετής, σε κάποιες, υποθέτω, περιπτώσεις, διαδικασίας.

Να σημειωθεί πως το “https://docs.google.com/” λειτουργεί εξίσου καλά και στους περιηγητές ιστού ή φυλλομετρητές ιστοσελίδων (βαρβαριστί web browsers): (Mozilla) Firefox, (Microsoft) Edge και Opera.

Αν, λοιπόν, έχετε μεγάλο όγκο κειμένων που πρέπει να πληκτρολογήσετε θα συμβούλευα, ανεπιφύλακτα, να δοκιμάστε το “Voice Typing” της Google. Κάντε το. Θα με θυμηθείτε.  

Να είσαστε Καλά.
Μα μιλάτε.
Να γράφετε.

Ένα κλικ μακριά Enrico Macias και “Toi La Mer Immense”. Σύνθεση των Enrico Macias / Jacques Demarny από το άλμπουμ, βινυλίου, του Macias “La Casa Del Sol” [1977]:

 

04/02/2023