0621. Μάιος – Ιστορίες Παλιές

 

07/05/80 <> [0427] <> Τετράδιο 05, Σελίδα 035

Το βράδυ της Τρίτης, 29 τ’ Απρίλη, καθώς διάβαζα τις τελευταίες σελίδες της “Αργώ” του Γιώργου Θεοτοκά ξαφνικά τα κλάματα. Δεν οφείλονταν, βέβαια στην “Αργώ”. Όλη αυτή η άχαρη ζωή μου που με πνίγει. Το γεγονός ότι τελείωσα τις σπουδές μου, κι όμως, έχω μια νευρικότητα, μια αόριστη ανησυχία. Κάποιος κόμπος, κάποιος κόκκος της άμμου δεν με αφήνει να είμαι, όχι χαρούμενος, μα τουλάχιστον ήρεμος. Με βαραίνει η έλλειψη της συντρόφου. Αφάνταστα.

Ακόμα, το πως και το τι των φιλικών σχέσεων που έχω αποκαταστήσει. Δεν με ικανοποιούν καθόλου, ίσως και πάλι γιατί βρίσκομαι δίχως σύντροφο. Συλλογίζομαι και πάλι την Κ. Το πόσο αυτή η κοπέλα επιμένει να με απογοητεύει, το πόσο η συναισθηματική και αισθηματική ζωή μου και πορεία κοντά της χαντακώθηκαν, το πόσο δεν μου επέτρεψε να την πιστέψω και να της δοθώ. Το πόσο, τέλος, κάθε φορά που έριχνα άδεια έπιανα γεμάτα. Ως το τέλος.

Έγραψα σε μια κάρτα:

Κορίτσι

Τώρα βρήκα πάνω στο

γραφείο μου χαραγμένο

“Ε”

και σε θυμήθηκα έντονα

1 του Μάη 1980

και την ταχυδρόμησα στην Ε. στο Παρίσι. Και πραγματικά έτσι έγινε, το βρήκα χαραγμένο, θα πρέπει από την ίδια στις 14 τ’ Απρίλη [0420], και την θυμήθηκα.

Την Δευτέρα, τ’ απογευματάκι, τηλεφώνησα στη Φ., απουσίαζε. Είπα στην γιαγιά της, που πήρε το τηλεφώνημα, το όνομά μου. Σήμερα είναι Τετάρτη και η ώρα 5+. Η Φ. δεν έχει τηλεφωνήσει. Πρέπει, όμως, να πω ότι χθες το πρωί δεν βρίσκονταν κανείς εδώ στο σπίτι.

Χθες και προχθές βυθίστηκα για τρίτη ή τέταρτη φορά στις “Έξη νύχτες στην Ακρόπολη”. Είναι ένα έργο που εκτιμώ και αγαπώ βαθιά.

Dean Martin – Bouquet Of Roses. 

01/05/2009