Mας λείπουν πολλά πράγματα όταν μας λείπει η ερωτική σχέση. Και όταν μας λείπει η ζωή είναι μια δύσκολη όσο και ανιαρή υπόθεση. Όταν τείνεις να συμπληρώσεις 25 χρόνια ζωής ο έρωτας πρέπει και μπορεί να είναι αυτό που θα δώσει τον χυμό και την αξία στα έργα σου. Είμαι μόνος. Περνώ τις μοναχικότερες εβδομάδες της ζωής μου. . .
07/02/1980
Μοναξιά. Μοναξιά. Μοναξιά. Όσο είμαι μόνος θα το γράφω. Όχι από καμιά κακομοίρικη διάθεση μα επειδή είναι μια αλήθεια που μου τρώει την σάρκα. Πείθομαι ότι το σφάλμα θα πρέπει να είναι το πιο πολύ δικό μου. Και αυτό γιατί μοιάζει δύσκολο να είχαν το άδικο όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπόρεσα να κρατήσω κι εγώ το δίκιο. Εκτός αν ο καιρός. . .
20/02/1980
Έρχονται στιγμές που γράφω σ’ αυτό το τετράδιο σαν να ρίχνομαι στο σώμα γυναίκας που την αγάπησα πολύ και στο τέλος που μου δόθηκε. . .
14/04/1980
. . . Ήθελα από καιρό να σου γράψω τις κάτω σκέψεις:
Στην σκέψη μας, και μπροστά στον καθρέφτη, εκτιμάμε τον εαυτό μας υπερβολικά πολύ.
Στην ουσία πολύ λίγες υποχωρήσεις είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για τον απέναντι και πολύ λίγη κατανόηση είμαστε πρόθυμοι να του δείξουμε φιλτραρισμένη και δηλητηριασμένη, συνήθως, από το “Και εγώ. . .”
27/04/1980
Το βράδυ της Τρίτης, 29 τ’ Απρίλη, καθώς διάβαζα τις τελευταίες σελίδες της Αργώς του Γιώργου Θεοτοκά ξαφνικά τα κλάματα. Δεν οφείλονταν βέβαια στην Αργώ. Όλη αυτή η άχαρη ζωή που με πνίγει. . .
07/05/1980
. . . Οι γελοίοι κοινωνικοί περιορισμοί και της ανατροφής μας η στεγνότητα. Ο βαθύτερος εαυτός μας που πάντα ζημιώνει. . .
19/05/1980
. . . Στο μεταξύ κάθε μέρα που περνάει είναι μια μέρα που χάνεται. Αισθάνομαι παγιδευμένος, ενοχλημένος, αδικαίωτος, ανήσυχος, κουρασμένος. Όλα αυτά μαζί. . .
06/06/1980
. . . Είμαι αυτές τις μέρες συγκεντρωμένος στον εαυτό μου, ξελογιασμένος και μεθυσμένος με τις σκέψεις μου. Σήμερα κλείνω 7 μήνες στον Ελληνικό Στρατό και μπορώ να παρατηρήσω ότι ο καιρός περνά μάλλον γρήγορα. . .
12/03/1981
“Τήρησον ουν σεαυτόν απλούν, αγαθόν, ακέραιον, σεμνόν, άκομψον, του δικαίου φίλον, θεοσεβή, ευμενή, φιλόστοργον, ερρωμένον προς τα πρέποντα έργα”
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ
[Τα εις εαυτόν]
14/03/1981
Υπάρχουν φορές που η μοναξιά είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας τύχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν φορές που την επιλέγουμε συνειδητά, σαν από έρωτα, σχεδόν.
Και υπάρχουν φορές που η παρουσία της γίνεται χιονοστιβάδα δημιουργίας και μας παρασύρει.
Και, ναι εντάξει, υπάρχουν και κάποιες άλλες που είναι, απλά, αβάσταχτη.
Καλή σου ημέρα Ν.Κ.!
Πάντως χάρη σ 'αυτήν την μοναξιά - την τότε - μοιραζομαστε σήμερα ωραίες στιγμές στο blogging!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
όλα υπέροχα. Βγάζουν μια ήρεμη μοναξιά. Όχι αυτή που μοιάζει θεριό, μια άλλη, που έρχεται και κουλουριάζεται δίπλα σου και σου χαμογελά τα βράδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρες
Για σκέψου.. Σήμερα θα έγραφες κάτι διαφορετικό; Αν ναι, πόσο διαφορετικό θα ήταν και γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
(είμαι περίεργη; μπα.. συμπάσχω στην τρέλα και δεν έχω διάθεση για παρηγοριές)
Να πω την αλήθεια μου στα 25 μου το διασκέδαζα υπέρ του δέοντος . Δεν είχα χρόνο να νοιώσω μοναξιά . Εκτός από εκείνες τις στιγμές που δεν έχεις να μοιραστείς αυτά που νοιώθεις .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω
Σε ποιον
Και ποιός θα καταλάβει
Αλλά όλα αυτά τα ξεπέρναγα με άγρια ξενύχτια γλεντοκοπώντας .
Και τότε και τώρα πιστεύω πως η ζωή δεν είναι για να την παίρνεις στα σοβαρά , είναι τόσο μα τόσο μικρή .
Οσο για τον έρωτα , όταν λείπει από την ζωή μας είναι σαν να μην ζεις .
Την καλημέρα μου .
composition doll: Από έφηβος έχω ασπαστεί το "Από το να μην είμαι ποτέ μόνος προτιμώ να είμαι πάντοτε μόνος". Τον "ιδιωτικό" μου χρόνο, όπως ονομάζω αυτόν της μοναξιάς μου, απλώς δεν τον διαπραγματεύομαι. Μου είναι εντελώς απαραίτητος για να λειτουργήσω. Και οι "φορές" που αναφέρεις πραγματικά υπάρχουν. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήkyrallina: Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό για να μοιραζόμαστε, να γνωρίζουμε, να χαιρόμαστε. . .
χνουδοκατάσταση: Αιλουροειδές η τίγρης, αιλουροειδές και η γάτα. Πολλές φορές ο χρόνος παίρνει μια τίγρη και φκιάνει μια γάτα. Ίσως είναι η περίπτωση της, τότε, μοναξιάς μου τότε και τώρα. . .
rodia: Δύσκολη ερώτηση. Σαφώς και θα έγραφα άλλα και αλλιώς. Δεν υπάρχουν πια οι "σχηματισμοί" [ανθρώπων, σχέσεων, τόπων και καταστάσεων] που γέννησαν τις συγκεκριμένες εγγραφές. Κι εγώ δεν είμαι πλέον αυτό που ήμουν τότε. Άλλοι άνθρωποι, άλλες σχέσεις, τόποι και καταστάσεις έχουν μπει στην ζωή μου. Η μοναξιά που βιώνω έχει, ποιοτικά και ποσοτικά, αλλάξει διατηρώντας, ωστόσο, ανέπαφο τον πυρήνα της που σχετίζεται με τα βιώματα και τον χαρακτήρα μου. Για μένα είναι σημαντικές οι σχετικές εγγραφές γιατί μου θυμίζουν την πορεία της ζωής μου και με βοηθούν να κατανοήσω τα σημερινά και τις τάσεις / ανάγκες του εαυτού μου.
ellinida: Εγώ μια ζωή με το "δέον" πήγαινα χεράκι - χεράκι! Έτσι την πάτησα, θαρρώ. Η ζωή είναι πραγματικά μικρή και χαρά σ' αυτούς που την αντιμετωπίζουν αναλόγως. . .
Καλημέρα!
Οχι "Δέον" αλλά "Δέος" , είναι σαφώς καλύτερα ! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερη η μοναξιά από επιλογή παρά το να ζεις με κάποιον άλλο γιατί φοβάσαι να ΄σαι μόνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήellinida: Εγώ το χεράκι στο δέος ποτέ δεν το έδωσα. Με το δέον έκανα, και κάνω, παρεούλα. Τώρα αν το "Δέος" είναι καλύτερο, και μάλιστα σαφώς, από το "Δέον" αγνοώ! Και εγώ : και ) τιρία! Ήγουν :))). Αμέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήrenata: Όλα καλά είναι τελικά όταν υπέρχει το "Νόει το πραττόμενον" [Βίας ο Πριηνεύς] και μέτρο. Και, επιπλέον, κομματάκι τύχη και καλή καρδιά για να συναντήσεις τους που πρέπει, να το αντιληφθείς και να τους, ποικιλοτρόπως, συναναστραφείς.
Καλή σας Μέρα όμορφες κυρίες. Καλό Σαββατοκύριακο και προσχοχή στον επερχόμενο καύσωνα!
"οι σχετικές εγγραφές".. αυτή η έκφραση μου άρεσε πολύ! Να είσαι καλά:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή[Τελικά, Ροδιά ή Τσουκνίδα;]