201. Οι Σελίδες 19 και 20 [ΝΚ]

Πολύ ζωή απ’ αυτό το τετράδιο δόθηκε στις κασέτες. Το σκέφτομαι και μοιάζει να στεναχωριέμαι. Τα τετράδια μου είναι οι παλιοί καλοί δοκιμασμένοι φίλοι. Η κασέτα αντιπροσωπεύει το καινούργιο και άγνωστο. . . 22/04/1981
 
Χθες μπήκε μέσα μου η ζωή, απ’ τον παραμικρότερο πόρο και με μέθυσε. Αισθάνθηκα τρομακτικά χαρούμενος και δυνατός. Σίγουρος για τον εαυτό μου. Ήταν καιρός για μία πνευματική (μου) ανάταση και ήλθε. Τόσο χαρούμενος, δυνατός και σίγουρος χθες! Σχεδόν ευτυχισμένος. . .
05/05/1981
 
Άνθρωποι που με μια ματιά τους ρουφάς και πια δεν έχουν τίποτα. . . Τέτοιοι μου έλαχαν εδώ.
08/06/1981
 
Μοιάζει να με έχουν ξεχάσει όλοι. Φίλοι και εχθροί. Μονάχα με το σπίτι μου επικοινωνώ τηλεφωνικά. Τίποτα άλλο. Εντωμεταξύ ζω διαρκώς ένα διανοητικό μαρτύριο. Είναι η έλλειψη των ανθρώπων. . .
20/06/1981

Τούτο, όπως και να γίνει, να προσέξεις: “Την υπερβολή ν’ αποφύγεις”. Έτσι. Και αισθάνομαι να κουρδίζω ένα ελατήριο, ένα ελατήριο που στην Αθήνα θα ξετυλιχτεί σπάζοντας και καταστρέφοντας ίσως. Τραγουδάνε, ακόμα, στο αίμα μου νέοι ανθρώποι, αυτοί που δεν συνάντησα και πρέπει. Αισθάνομαι, μέσα μου, μια πνευματική, ψυχική και συναισθηματική ωριμότητα να τρίζει. Σαν δέντρο π’ ωρίμασε τους θαυμάσιους καρπούς του και πια δεν το μπορεί να τους κρατήσει. Φρικτό πολύ, στο χώμα να σαπίσουν οι καρποί του.
04/04/1981

Η διαταγή ήλθε στο τάγμα. Θα πρέπει να παρουσιαστώ στις 17 Ιούλη (Παρασκευή). Αυτό σημαίνει ότι θα φύγω το αργότερο στις 15 του μήνα. Έχω ένα ελαφρό εκνευρισμό και όλο ότι θέλω είναι να φύγω. Μια από τις τελευταίες ευκαιρίες να διορθώσω τη ζωή μου λοιπόν. . .
06/07/1981

Η κατάστασή μου θα μπορούσε να ήταν φρικτή αν δεν παρουσίαζα και πάλι τη γνωστή μου τεράστια υπομονή και αντοχή. Όμως, ως πότε; . . .
26/07/1981

. . . Πέρασε πολύς καιρός για να μπορέσω, τώρα, να σου γράψω πέντε πράγματα. Η ζωή μου κυλούσε με τις προσδοκίες μιας καλυτέρευσης. Στεκόμουν ακίνητος και στ’ αληθινά μου ήταν αδύνατο να ερμηνεύσω τα αίτια της μη ευτυχίας μου. Υπομόνευα να βλέπω την ζωή μου να κυλά δίχως την παραμικρή ουσία. Είχα την πικρή ευχαρίστηση να διαπιστώσω την έλλειψη των φίλων και των φιλενάδων. . .
Προσπάθειες επικοινωνίας που έμεναν μισές και κακομοιριασμένες. Κάτι θα πρέπει να πηγαίνει στραβά μ’ εμένα. Σαν το ραβδί μιας κακιάς μάγισσας να τα στράβωνε και να τα παραμόρφωνε όλα την τελευταία στιγμή. . .

19/08/1981