Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

0711. Τίποτα [Β’ Έκδοση]



Η ΜΑΣ

Αναστάσιμες σπιλιάδες μιαν αυγή
που νόμισες πως βγήκε ο ήλιος
Γ. Σεφέρης 

Θα πάρω λοιπόν τη σχέση μας
Και θα φύγω
Το αποκαρδιωμένο αυτό παιδάκι
Που δεν του επιτρέψαμε
Να πει τα λογάκια του
Και που δεν τολμήσαμε
Να παρακολουθήσουμε
Τα παιχνίδια του
Θα νιώσει για λίγο
Την αρσενική μου στοργή
Και τον εγωισμό μου
Παιδάκι μεγαλωμένο δύσκολα
Δίχως πολλά χαρές και γέλια
Φορτωμένο αδυναμίες
Των καιρών και των γονιών του
Ευγενικό παιδάκι μεγαλόψυχο
Ταμένο στην απώλεια
Με τον ερχομό του πρώτου αδελφού του
Γεννήθηκες μοναχά
Για να δυσκολέψεις
Τον ερχομό των αδελφών σου

                                          27.01.77

Ένα κλικ μακριά: Bobby Goldsboro και “Little Things”


31/05/2010

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

0710. Με Εφτά Λέξεις




Όλο σου το φως ήταν δικό μου.


Ένα κλικ μακριά, Διονύσης Σαββόπουλος και “Μια Θάλασσα Μικρή”.




28/05/2010

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

0709. Περί Θεών




ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ 

Όλοι οι Θεοί με αγαπούν
Κι όλοι με προστατεύουν
Ό,τι κι αν πω όπου βρεθώ
Την θεϊκή ανάσα Τους
Στο πλάι μου την έχω
Μoν' μια Θεά μικρή Θεά
Δεν θέλει να μ' ακούσει
Ό,τι κι αν πω περιγελά
Όπου σταθώ χλευάζει
Την βλέπω και πισωπατώ
Με βλέπει και σαρκάζει
Μία Θεά μικρή Θεά
Που 'χει
Τα μπράτσα Της λευκά
Τη μέση δαχτυλίδι

15.05.75


Ένα κλικ μακριά, Enrico Macias και “Melissa”.


25/05/2010

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

0708. Μην Προσμένεις



Μην προσμένεις να υποτάξεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σε αποφάσεις της λογικής και της ανάγκης.

Ένα κλικ μακριά, η ορχήστρα του Percy Faith στο κλασσικό και πανέμορφο “Moon River”.




17/05/2010

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

0707. Με Τον Τρόπο Του Αλοΐσιου



Όταν ο απέναντι κωφεύει, σιωπά, “εξητασμένως” δεν ανταποκρίνεται καλό είναι να το παραδεχτείς και, κυρίως, να τα μαζέψεις.

Ένα κλικ μακριά, ρωμαλέα soul και: “In The Midnight Hourμε τον Wilson Pickett.



16/05/2010

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

0706. Κυριακάτικη Ευτυχία


Ένα Κυριακάτικο πρωινό. Ένα περιποιημένο υπόγειο. Τρεις Κυριακάτικες εφημερίδες (με τα όλα τους). Ένας διπλός Ελληνικός, με ολίγη, από τα χέρια της αδελφής σου. Τρία μπισκότα McVities Digestive με σκούρα σοκολάτα. Ένα ποτήρι κρύο νερό. Μια άνετη πολυθρόνα. Ένα αξιοπρεπές στερεοφωνικό. Εκατοντάδες CD για να επιλέξεις τι θα ακούσεις. Ένας Υ/Η και τα χειρόγραφα ημερολόγια σου σιμά και ανοιχτά. Όσα χρειάστηκαν για να νιώσεις και να πεις:

Είμαι Ευτυχισμένος! 

Για όσο κράτησε. Αυτό το ελάχιστο το Μέγα.


Ένα κλικ μακριά: “Everything Is Beautifulμε τον Ray Stevens.



10/05/2010

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

0705. Τι Στον Αλοΐσιους Κοστίζει [Σελίδα 39]




Το μπλοκάκι του Αλοΐσιου. Η εύκολη λύση.

Περισσότερο από το ότι δεν μιλάμε πια, σχεδόν καθόλου, μου κοστίζει που αδυνατώ να δείξω καθημερινά και εμπράκτως την τρυφερότητα, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον μου για εσένα.

Ένα κλικ μακριά: “Εφτά Φορές” των Στάμου Σέμση, Γιώργου Παυριανού με τον Γιώργο Νταλάρα.




08/05/2010

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

0704. [Και] Κατά Πλάτωνα




Αντιγράφω από την προηγούμενη εγγραφή. Δύσκολες εποχές· καταστάσεις· συνθήκες. Ισχύει. Τα δυο μας πόδια σ’ ένα παπούτσι. Γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι, τολμώ να γράψω τη λέξη, προδότες. Κατ’ εξακολούθηση. Το αίτημα παραμένει. Οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή να αναζητηθούν και να δικαστούν. Μέχρι εκεί. Το αν θα καταδικαστούν και πόσο – και αν θα δημευτούν περιουσιακά τους στοιχεία - είναι ζήτημα της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης οι θεράποντες της οποίας θα πρέπει, επιτέλους, να μας πείσουν ότι υπάρχει, αντιμετωπίζει τους πολίτες ως ίσους, όπως ακριβώς προβλέπει το Σύνταγμα, και αποδίδεται εγκαίρως. Εξαιρετικά απλό και τρομακτικά δύσκολο. Δυστυχώς. Ακόμα ένα κατόρθωμα της φυλής και του ελληνικού κουβέρνου.

Το ότι φταίμε όλοι είναι σαφές. Ο καθένας κατά τις πράξεις ή / και τις παραλείψεις του. Ο καθένας και το ποσοστό ευθύνης του. Ας ξεκινήσουμε από τους μεγαλοποσοστούχους. Δεν είναι η ανάγκη της εκδίκησης είναι η ανάγκη του παραδειγματισμού. Κάποιοι, επιτέλους, θα πρέπει να τιμωρηθούν για πράξεις ή / και παραλείψεις τους που είχαν ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα. Αυτοί οι οποίοι, έχοντες και κατέχοντες δημόσιες θέσεις και αξιώματα, συνειδητά και για ίδιο συμφέρον παρανόμησαν και έβλαψαν ανεπανόρθωτα την πατρίδα και τους συμπολίτες τους. Διότι, με τα λόγια του Πλάτωνα, και για να δικαιολογήσω και της εγγραφής τον τίτλο:

Το αδικούντα μη διδόναι δίκην πάντων μέγιστόν τε και πρώτον κακών πέφυκεν.

[Γοργίας 479d]. Ή, μεταφράζοντας:

Το να μην τιμωρείται κανείς για τις αδικίες του είναι το πιο μεγάλο, το πρώτο από τα κακά.

Ακόμα:

Εάν τις τι κλέπτη δημόσιον μέγα ή και σμικρόν, της αυτής δίκης δει.

[Νόμοι 941c]. Ή, μεταφράζοντας:

Εάν κάποιος κλέβει το δημόσιο, είτε λίγο είτε πολύ, να του επιβάλλεται η ίδια ποινή.

Και από την άλλη πλευρά:

Ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι, αλλά τω αρχομένω.

[Πολιτεία 347d]. Ή, μεταφράζοντας [και πάλι]:

Ο αληθινός άρχοντας δεν γεννήθηκε για να στοχεύει στο δικό του συμφέρον αλλά στο συμφέρον αυτού τον οποίο κυβερνά.

Αν τα δύο πρώτα αποτελούν ζητούμενο το τρίτο είναι, προφανώς, άπιαστο όνειρο. Το ζήτημα είναι, βεβαίως:

Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;

Δύσκολο και θα δείξει. Εμείς, από την άλλη, θα πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή με “πάντα άγρυπνα, πάντα ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας”, διαχειριζόμενοι με σύνεση και προσοχή την παρούσα κρίση σε προσωπικό, οικογενειακό και επαγγελματικό / υπηρεσιακό επίπεδο.

Η κατάσταση είναι δεδομένη. Τα οδυνηρά και δυσάρεστα σίγουρα. Επειδή όμως, και στην περίπτωση αυτή, ισχύει το “ουδέν κακόν αμιγές καλού” παρουσιάζεται μια τρανή ευκαιρία να διορθωθούν και να ισιώσουν ένα σωρό στραβά και ανάποδα. Μια ευκαιρία που αν την εκμεταλλευτούμε σε εθνικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο μπορούμε, μακροπρόθεσμα, να βγούμε ακόμα και κερδισμένοι από την παρούσα κρίση. Αρκεί να σκεφτούμε, να αποφασίσουμε, να οργανώσουμε και να δράσουμε συστηματικά και μεθοδευμένα. Τουλάχιστον να μην παραδώσουμε καμένη γη στα παιδιά μας.

Και μια απορία: Εάν αυτή δεν είναι μια κατάσταση που απαιτεί Κυβέρνηση όλων των κομμάτων τότε ποια είναι;


Αγαπημένος Λάκης Παπαδόπουλος και “Τα Μπλε Παπούτσια″.




03/05/2010