Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017

1132. “Thus Bad Begins”

Ανάρτηση δεύτερη, συνεχόμενη, με τίτλο στα Αγγλικά. Φταίνε οι καιροί. Το τρίτο, λοιπόν, που, αυτές τις μέρες, διαβάζω βιβλίο είναι το του τίτλου της παρούσας ομότιτλο. Συγγραφέας ο Javier Marias (Χαβιέρ Μαρίας). Αγαπημένος; Γιατί όχι; Μετά τον Σαραμάγκου, και τα άπαντά του, ο Μαρίας με τις «Ερωτοτροπίες», το «Γράφοντας Τις Ζωές Των Άλλων», το «Καρδιά Τόσο Άσπρη» και τώρα το «Έτσι Αρχίζει Το Κακό» ή “Thus Bad Begins”. Από κοντά και ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε με το «Καλοί Άνθρωποι Σε Σκοτεινούς Καιρούς» και τα «Το Αίνιγμα Της Σεβίλλης» και «Ο Δάσκαλος Της Ξιφασκίας» που βρίσκονται ήδη στην κατοχή μου και έχουν πάρει τη σειρά τους για ανάγνωση. Μοιάζει, λοιπόν, οι Ίβηρες συγγραφείς να μου ταιριάζουν και να το απολαμβάνω [Και αφήνω εκτός του λογαριασμού τα τρία του Πεσσόα βιβλία που απόκτησα το 2006 και τα οποία, ομολογώ, πώς δεν τα βρήκα τελικά του γούστου μου. . .].


Ο Μαρίας είναι, θα έλεγα, μία περίπτωση Σαραμάγκου. Ή τον λατρεύεις ή τον παρατάς στη δεύτερη του, όποιου, βιβλίου του σελίδα. Ναι, το γυρίζει γύρω-γύρω, η δράση, στα βιβλία του, είναι με το σταγονόμετρο, η πλοκή απλή, οι προτάσεις του, κάποτε, ατελείωτες. Αλλά ο άνθρωπος έχει να πει! Μπορεί να περιγράψει, αισθήματα, συναισθήματα, καταστάσεις και χαρακτήρες. Ο λόγος του, πολλές φορές, υψηλής αποφθεγματικής ποιότητας, είναι άμεσος, μεστός και καθόλου βαρετός. Η χαρά της ανάγνωσης των βιβλίων του, λοιπόν, βρίσκεται στην περιγραφή, στο ξεδίπλωμα της σκέψης των ηρώων του και στην ομορφιά και το ταίριασμα των λέξεων που χρησιμοποιεί.

Διαβάζοντας κάποια στιγμή, στο διαδίκτυο, ότι το καινούργιο (με το συμπάθιο κιόλας για το «γ») του βιβλίο «Έτσι Αρχίζει Το Κακό» πρόκειται να κυκλοφορήσει το επόμενο έτος, το έψαξα λίγο – πάλι στο διαδίκτυο. Αποτέλεσμα; Είπα στη Βα. – θυγατέρα (μου) που μοιάζει να έμοιασε του πατέρα της – να μου το παραγγείλει στο Books Depository από το οποίο και η ίδια προμηθεύεται πολλά από τα βιβλία της. Το βιβλίο, σκληρόδετο, έφτασε στα χέρια μου την Κυριακή, 19 Οκτωβρίου 2017 και δύο μέρες μετά ξεκίνησα την ανάγνωσή του.

Το βιβλίο είναι του εκδοτικού οίκου HAMISH HAMILTON (an imprint of PENGUIN BOOKS) ISBN 978-0-241-97280-9 – σε μετάφραση της Margaret Jule Costa, πλήθος σελίδων 503 και ο ισπανικός τίτλος του είναι Asi Empieza Lo Malo”. Το κόστος του ήταν 19 €.

Το διαβάζω, λοιπόν, και συχνά – πυκνά ανατρέχω και σε ένα Αγγλοελληνικό λεξικό μιας και λογοτεχνία είχα χρόνια να διαβάσω στα Αγγλικά και το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι και από τα ευκολότερα. Όπως και να έχει θαρρώ ότι η μεταφράστρια έχει κάνει καλή δουλειά. Όταν με το καλό βγει και η Ελληνική έκδοση του βιβλίου μια δεύτερη ανάγνωση – σύγκριση (μεταξύ Αγγλικού και Ελληνικού κειμένου), πρώτα ο Θεός, θα την κάνω.

Μπαίνω στον πειρασμό να παραθέσω κάποια σημεία από τα όσα μέχρι τώρα έχω διαβάσει και σημειώσει στο βιβλίο και ελπίζω να μην βρεθώ κατηγορούμενος ενώπιον Αγγλικού δικαστηρίου!

. . . in real life and its twin, fiction, because the nature of the characters never changes, or so it seems, they continue to be repeated over the centuries as if the two spheres lacked imagination or had no alternative (after all, both spheres are the work of the living, perhaps the dead are more inventive), . . .

Accepting is an act of faith, and the faith is ours not that of the person saying No. Besides, faith is a fickle, fragile thing: it stumbles, recovers, grows stronger, cracks. And is lost. Belief can never be trusted.

If it’s impossible to know the truth, then I suppose we’re at liberty to decide for ourselves what the truth is.

Indeed, freedom is the first thing that fearful citizens are prepared to give up. (Μιλώντας για τον Ισπανικό εμφύλιο).

So tempting was this future that it was worth burying the past – both the old and the more recent- especially if that past threatened to ruin a future that was, comparatively speaking, so good. (Μιλώντας για την εποχή μετά τη λήξη του εμφύλιου).

There’s no such thing as a bad job as long as there’s no better one in sight.

. . . because the period during which a film-maker is deemed fashionable can be very brief, a gentle breeze that almost never returns.

I didn’t like her any less than I did her husband, which says a lot; her life, albeit in a different way, was also being ground down by the weak wheel of the world, and I imagined that the indifferent sentinel observing all our lives would be more than usually bored by hers.

Πολλές Ευχές για έναν Καλό Νοέμβριο!


Ένα κλικ μακριά οι Nothing But Thieves, που η Βα είχε την έμπνευση να μου γνωρίσει,  στο Sorry”:


31/10/2017

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

1131. HMS INVINCIBLE

Πριν από λίγες μέρες χάλασε ένα ρολόι τοίχου που είχα στην κουζίνα. Το αντικατάστησα με το ρολόι, τοίχου πάντα, που είχα στο γραφείο. Στη θέση του ρολογιού που αφαίρεσα από το γραφείο κρέμασα ένα καντράκι. Εχθές τοποθέτησα στο γραφείο ένα ωραιότατο Bresser, από το e-Shop, ρολόι τοίχου σε από την παλιά θέση μία άλλη. 


Ας μιλήσουμε, όμως, για το καντράκι και την ιστορία του. Αν με ρωτούσατε για το πότε το απόκτησα θα απαντούσα ευθύς «Μισό λεπτό να το κοιτάξω». Την ερώτηση αυτή, λοιπόν, την έκανα και στον εαυτό μου και πήρα την απάντηση που ήδη έδωσα. Θα έπαιρνα όρκο ότι η ημερομηνία που το απόκτησα, και τα πως και τα τι, υπάρχουν λεπτομερώς  καταγραμμένα στο ημερολόγιο μου. Το κοίταξα. Αποτυχία! Σπανιότατο μεν, αληθές δε! Δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά.


Βρήκα όμως την ιστορία πίσω από το καντράκι. Ιδού:

Βρισκόμαστε στο 1978. Έχω σχέση με την Κ. Καλοκαιράκι. Στις 19/7/78 φεύγω, μόνος μου, για Λέσβο. Επιστρέφω την 1/8/1978. Με την Κ. σαν τον σκύλο με την γάτα. Χαρακτηριστικές του κλίματος των ημερών είναι οι δύο εγγραφές, του χειρόγραφου ημερολογίου μου, που ακολουθούν:

47. 20/08/78 <>  [0279] <> Τετράδιο 03, Σελίδα 123


Όλα αυτά τα πράγματα που χρειάζονται μια ελεύθερη βούληση και μια ζωογόνο διάθεση. Δεν έχω στα χέρια μου τίποτα, της κάθε στιγμής η διάθεση με προδίδει. Μου είναι φοβερά δύσκολο να πράττω και πρέπει. Αυτά!

48. 24/08/78  <> [0280] <> Τετράδιο 03, Σελίδα 124


Ναι! Ας μην μιλάμε. Και αν το πράττουμε ας το κάνουμε σιγανά. Η ζωή γράφει κάτι κύκλους και μας αφήνει έκθετους. Αόριστη ανησυχία των τελευταίων ημερών. . .

Στις 28/8/1978 είναι η σειρά της Κ. να αφήσει πίσω της την Αττική. Φεύγει για Αγγλία. Τα μεταξύ μας προβλήματα εξακολουθούν και η απόσταση, Ελλάδας – Αγγλίας, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

H K. θα επιστρέψει περίπου έναν μήνα μετά, στις 26/9/1978. Κατά την απουσία της από την Ελλάδα επικοινωνούμε με επιστολές, που Διαδίκτυο και SMS τον καιρό εκείνο, και τηλεφωνήματα. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τότε εγγραφή και το ακόλουθο:

53. 02/09/78 <> [0285] <> Τετράδιο 03, Σελίδα 136


Χθες βράδυ, μεσάνυχτα και κάτι, με τα πολλά επικοινωνία με την Κ. Με πολλές δυσκολίες μέχρι τελικά να μιλήσουμε. Αν γίνηκε γίνηκε χάρη στις προσπάθειες του τηλεφωνητή από το Λονδίνο που κυριολεκτικά ίδρωσε. Βλέπετε από το EXETER η σύνδεση δεν είναι απ’ ευθείας, ενώ από Αθήνα για EXETER είναι. . .

Με την Κ. συναντιόμαστε για πρώτη φορά, μετά την επιστροφή της  το Σάββατο,  30 Σεπτεμβρίου 1978:

57. 01/10/78 <> [0289] <> Τετράδιο 03, Σελίδα 142


Χθες, με την Κ., Βούλα και βόλτα στους σκοτεινούς, νυχτερινούς της δρόμους. Ξεκινήσαμε να πάμε σινεμά, μα σαν την είδα να μπαίνει στο λεωφορείο ολόκληρη κοπέλα με το ροζ πουκαμισάκι της, τα φρεσκολουσμένα της μαλλιά και τα μαύρα της μάτια μου την έδωσε. Σχεδόν κάτι σαν απαγωγή. . .

Θα πρέπει να είναι σε αυτή τη συνάντηση, αν και λίγο δύσκολο μιας και το πρόγραμμα έλεγε «σινεμά», ή σε κάποια από τις αμέσως επόμενες που μου χαρίζει το καντράκι, διαστάσεων 36Χ23,5 cm2, το οποίο έχει φέρει από την Αγγλία για εμένα και για το οποίο ο λόγος.

Το καντράκι είναι χειροποίητο, για εμένα ωραιότατο, και απεικονίζει το πλοίο HMS INVINCIBLE (ΑΝΙΚΗΤΟΣ) πάνω σε μία πλάκα από ανοξείδωτο ατσάλι. 


Ας όμως πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το HMS” χρησιμοποιείται πριν από τα ονόματα πλοίων του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού και αποτελεί σύντμηση του 'Her Majesty's Ship' («Πλοίο της Αυτής Μεγαλειότητας» ή 'His Majesty's Ship' («Πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητας») ανάλογα με το αν στον βασιλικό θρόνο της Αγγλίας βρίσκεται άντρας ή γυναίκα. Συνολικά επτά πλοία του βασιλικού ναυτικού της Βρετανίας έχουν ονομαστεί με το όνομα “INVINCIBLE”.

Το απεικονιζόμενο στο καντράκι είναι το πρώτο της σειράς. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το Γαλλικό πλοίο L'Invincible”, το οποίο καταλήφτηκε από του Βρετανούς κατά την πρώτη ναυμαχία στο  Cape Finisterre, στις 3 Μαΐου του 1747. Το L'Invincible” ήταν ένα πλοίο του τύπου Ship of the Line(«Πλοίο της Γραμμής»: τύπος πολεμικού πλοίου που κατασκευαζόταν από τον 17 αιώνα μέχρι τα μέσα του 19 αιώνα για να συμμετέχει στην τακτική ναυμαχίας γνωστή σαν «γραμμή μάχης» κατά την οποία δύο στήλες εχθρικών πλοίων έκαναν μανούβρες προκειμένου να αποκτήσουν το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης πλευρικής ισχύος πυρός) με 74 κανόνια. Σαν HMS INVINCIBLE ήταν το πρώτο πλοίο του Βρετανικού ναυτικού του τύπου αυτού με 74 κανόνια.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο όρος “Men of War” ο οποίος εμφανίζεται στο πλευρικό υπόμνημα, ας το πω  έτσι, στο καντράκι. Στον ενικό Man of War («Άντρας του Πολέμου»), λοιπόν, ήταν μία έκφραση του Βασιλικού Πολεμικού της Βρετανίας για ένα ισχυρό πολεμικό πλοίο ή μία φρεγάτα από τον 16 έως τον 19 αιώνα.

Αυτή, για να κλείσουμε, ήταν η ιστορία για το ηλικίας 39 ετών καντράκι το οποίο κοσμεί έναν τοίχο του γραφείου της Τ47 δίπλα σε  στατικά μοντέλα τανκ 60. . .


Ένα κλικ μακριά ένα αγαπημένο Video Clip. Η γλυκύτατη Suzie Quatro και ο Chris Norman, των Smokie, στο Stumblin’ In”:


28/10/1917

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

1130. Ιολάνδη


Διαβάζω, τις μέρες αυτές, (και) το βιβλίο «Βυζαντινός Πολιτισμός» του Steven Runciman. Βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον και συνοπτικό κι ας έχει τα προβληματάκια του με τη μετάφραση.  Φτάνω, λοιπόν, στη σελίδα 79 του βιβλίου κι εκεί διαβάζω:
      
Τον Ερρίκο διαδέχθηκε η αδελφή του Ιολάνδη, μαζί με τον σύζυγό της, τον Πέτρο ντε Κουρτεναί, ο οποίος όμως  σκοτώθηκε το 1217 στην Ήπειρο πριν καν προλάβει να εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη.

Το όνομα «Ιολάνδη» με συγκινεί. Καταπιάνομαι να συλλογίζομαι τη μορφή της, τους χώρους που κινείται, τους ανθρώπους που συναναστρέφεται, την εποχή που έζησε. Μια περιπέτεια του νου. Μια μέθη της σκέψης. Τα περίεργα μονοπάτια που, κάποιες φορές, ακολουθούμε, ο μετασχηματισμός της τάξης των πραγμάτων. Ο κόκκος της άμμου που μετασχηματίζεται σε παλάτι. Θέλω να μάθω για την Ιολάνδη. Την αναζητώ στον Πάπυρου-Λαρούς (μου). Λίγα πράγματα:

Ιολάνδη· Λατίνη αυτοκράτειρα της ΚΠόλεως (+2119). Ήτο σύζυγος του Πέτρου ντε Κουρτεναί, μετά δε την αιχμαλωσίαν του συζύγου της παρά του δεσπότου Θεοδώρου ήσκησεν επί μακρόν την αντιβασιλείαν.


Να υπενθυμίσω ότι η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Λατίνων το 1204, κατά την Δ’ σταυροφορία, και ανακτήθηκε το 1261 από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο.

Να αναφέρω, στο σημείο αυτό, ότι ο Steven Runciman στο τρίτομο έργο του «Ιστορία Των Σταυροφοριών» γράφει, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα (Τρίτος Τόμος, Σελίδα 72):

Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την Τέταρτη Σταυροφορία. Όχι μόνο προκάλεσε την καταστροφή ή τον διασκορπισμό των θησαυρών του παρελθόντος, που το Βυζάντιο είχε με ευλάβεια αποθηκεύσει και τον θανάσιμο τραυματισμό ενός πολιτισμού που ήταν ακόμα ενεργός και μεγάλος, αλλά υπήρξε επίσης μια πράξη γιγαντιαίας πολιτικής ανοησίας. Δεν πήγε βοήθεια στους χριστιανούς της Παλαιστίνης. Αντιθέτως τους στέρησε από πιθανούς βοηθούς.
Και ανέτρεψε την όλη άμυνα της χριστιανοσύνης. Αν οι Λατίνοι ήσαν ικανοί να καταλάβουν ολόκληρη τη βυζαντινή αυτοκρατορία όπως ήταν αυτή τον καιρό του αυτοκράτορα Μανουήλ, τότε θα μπορούσαν να δώσουν ισχυρή βοήθεια στο σταυροφορικό κίνημα, αν και Βυζάντιο κυβερνώμενο για τα συμφέροντα της λατινικής Συρίας δεν θα ευημερούσε για πολύ καιρό. Αλλά το Βυζάντιο είχε χάσει εδάφη στην Ανατολία από τότε που πέθανε ο Μανουήλ και οι Λατίνοι δεν μπορούσαν να κατακτήσουν ποτέ όλο αυτό που είχε απομείνει, ενώ η επίθεσή των κατά των Ελλήνων έδωσε περισσότερη ισχύ στους Τούρκους. Ο χερσαίος δρόμος από την Ευρώπη στη Συρία έγινε πιο δύσκολος μετά την Τέταρτη Σταυροφορία και εξ αιτίας της, με τους Έλληνες της Νίκαιας φιλύποπτους και τους Τούρκους εχθρικούς προς τους ταξιδιώτες. Καμία ένοπλη ομάδα από τη Δύση δεν θα επιχειρούσε ξανά το ταξίδι μεσ' από την Ανατολία. Ούτε ο θαλάσσιος δρόμος είχε γίνει ευκολότερος, γιατί τα ιταλικά πλοία τώρα προτιμούσαν να μεταφέρουν επιβάτες στα ελληνικά νησιά και στο Βόσπορο, παρά στην Acre ή στα συριακά λιμάνια.

Στο διαδίκτυο, βεβαίως, στο οποίο «όλα σφάζονται και όλα μαχαιρώνονται», οι πληροφορίες για την Ιολάνδη, ή κοινώς Γιολάντα, είναι πολύ περισσότερες. Το πρόβλημα είναι η αξιοπιστία του περιεχομένου των διαφόρων ιστοτόπων. Όπως και να έχει στο σχετικό λήμμα της Βικιπαίδειας («Γιολάντα της Φλάνδρας») διαβάζουμε:

Η Γιολάντα ή Ιολάνδη της Φλάνδρας (Yolande van Henegouwen, 11751219) ήταν αυτοκράτειρα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης (1217 - 1219) στο όνομα του μεγαλύτερου γιου της Φιλίππου του Ναμούρ την διετία που ο σύζυγος της Πέτρος του Κουρτεναί αιχμαλωτίστηκε προκειμένου να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη για να αναλάβει τον θρόνο του. [1]

Πίνακας περιεχομένων



Αυτοκράτειρα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης την εποχή αιχμαλωσίας του συζύγου της

 Ήταν κόρη του Βαλδουίνου Ε΄ κόμη της Φλάνδρας και της κόμισσας Μαργαρίτας της Αλσατίας, δυο από τους αδελφούς της ο Βαλδουίνος Α' και στην συνέχεια ο Ερρίκος της Φλάνδρας στέφθηκαν Λατίνοι αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως. Μετά τον θάνατο του δεύτερου (1216) μεσολάβησε μία σύντομη περίοδος ενός έτους που ο θρόνος έμεινε κενός μέχρι την εκλογή του συζύγου της Πέτρου των Καπέτων του Κουρτεναί. Ο Πέτρος έστειλε τη Γιολάντα στην Κωνσταντινούπολη αφού ο ίδιος βρισκόταν σε πόλεμο με το Δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρο Δούκα Άγγελο, από τον οποίο ο Πέτρος αιχμαλωτίστηκε. Εξ αιτίας της αβέβαιης τύχης του (αν και πιθανότατα είχε σκοτωθεί) η Γιολάντα κυβέρνησε ως αντιβασίλισσα. Συμμάχησε με τους Βουλγάρους ενάντια των διαφόρων επιγόνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κρατών και ήταν έτοιμη να κάνει ειρήνη με τον Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη της αυτοκρατορίας της Νικαίας ο οποίος είχε παντρευτεί την κόρη της Μαρία. Πέθανε αιφνίδια (1219) την ίδια χρονιά που φημολογείται οτι πέθανε και ο σύζυγος της στην αιχμαλωσία, την διαδέχθηκε ο δευτερότοκος γιος της Ροβέρτος του Κουρτεναί λόγω της άρνησης του μεγαλύτερου αδελφού του Φιλίππου να αναλάβει τον θρόνο. [2] Ο Ροβέρτος βρισκόταν εκείνη την εποχή ακόμα στη Γαλλία και ουσιαστικά ο θρόνος παρέμεινε κενός έως την άφιξή (1221).

Κληρονόμοι


Με τον σύζυγο της Πέτρο του Κουρτεναί παιδιά της ήταν :

Για το ίδιο λήμμα η Αγγλική έκδοση της Βικιπαίδειας (Wikipedia) δίνει πληροφορίες διαφορετικού, θα έλεγα, προσανατολισμού, και παράλληλα με το πλαίσιο:

Yolanda of Flanders
Born
1175
Died
1219 (aged 43–44)
Spouse(s)
Father
Mother

επιτρέπει τον προς τα πίσω βηματισμό, ακολουθώντας κάθε φορά, τον «πατέρα» του προσώπου που εμφανίζεται στο σχετικό πλαίσιο.

Στην περίπτωση της Ιολάνδης «πατέρα» τον «πατέρα» καταλήγουμε στον Baldwin I, Margrave of Flanders, γνωστό και ως Βαλδουίνος με τον Σιδερένιο Βραχίονα, ο οποίος έζησε μεταξύ του 830 (περίπου) και 879 και από τον οποίο ξεκίνησε ο οίκος της Φλάνδρας.

Αφτά, λοιπόν, είχα να γράψω για την Ιολάνδη την οποία συνάντησα στη σελίδα 79 και την συλλογίστηκα σε τόπο και χρόνο, σε κάμαρες και κλίνες, σε κάστρα και παλάτια.

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Στέλιος Ρόκκος τραγουδά «Να Μ’ Αγαπάς» σε μουσική δική του και στίχους της Βίκυς Γεροθόδωρου, από το τελευταίο άλμπουμ του «Σε Μονοπάτια Ξένα»:


15/10/2017

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

1129. Μια Πόλη, Τέσσερις Συναντήσεις και Ένα Εργοτάξιο

Έτσι είναι! Άμα είσαι τεμπελάκος βρίσκεις έναν πιασάρικο τίτλο, επιλέγεις 21 φωτογραφίες, γράφεις μια εξυπναδούλα για εισαγωγή, βρίσκεις και ένα Video Clip και Ωπς! Έτοιμη η εγγραφή! Η (τώρα) περίπτωσή μου, δηλαδή!

Φιλώ σας!























07/10/2017