1075. Ανδρέας Εμπειρίκος

Ολοκλήρωσα, λίγες μέρες πριν, την ανάγνωση του ενδιαφέροντος βιβλίου της Μάρως Δούκα “τίποτα δεν χαρίζεται”. Στο Κεφάλαιο “Κιβωτός μνήμης και ευθύνης” (σελ. 216), το οποίο αναφέρεται στον Παύλο Ζάννα, υπογράμμισα την τελευταία πρόταση:

Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου.

Πρόκειται για στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου ο οποίος,  όπως μου αποκάλυψε το πάνσοφο διαδίκτυο, προέρχεται από την ενότητα:

Ο πλόκαμος της Αλταμίρας (1936-1937)

της ποιητικής συλλογής του “ΕΝΔΟΧΩΡΑ”.

Ομολογώ ότι στη βιβλιοθήκη μου υπάρχει ένα αντίτυπο της ποιητικής αυτής συλλογής αλλά ο συγκεκριμένος, εξαιρετικός κατά την άποψή μου, στίχος δεν βρισκόταν στο θησαυροφυλάκιο μου της μνήμης.

Το αντίτυπο της Ενδοχώρας που έχω στην κατοχή μου το αγόρασα στη Βέροια, όταν υπηρετούσα στο Β΄ Σώμα Στρατού, το Σάββατο 3 Απριλίου 1982 με 150 ταπεινές δραχμούλες (από το “πειραματικό εργαστήρι βέροιας”). Πρόκειται για έκδοση του 1974 του εκδοτικού οίκου “ΠΛΕΙΑΣ” και η ποιότητα του αντιτύπου που έχω στα χέρια μου δεν είναι και ότι το καλύτερο.

Όπως και να έχει έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου και το ξεφύλλισα ένας Θεός γνωρίζει πόσα χρόνια μετά την προηγούμενη φορά. Υπήρχε μια εποχή που συνήθιζα να πλαισιώνω τα ποιήματα που διάβαζα και μου άρεσαν, ή και κάποια άλλα μερικές φορές, προκειμένου οι τυπωμένες σελίδες να αποκτούν, θα έλεγα, χρώμα.

Περισσότερα από δέκα ποιήματα της Ενδοχώρας, λοιπόν, στο συγκεκριμένο αντίτυπο, είναι πλαισιωμένα με διάφορους τρόπους. Ένα από αυτά είναι και το εμφανιζόμενο παραπλεύρως.

Ξεφύλλισα, αναθυμήθηκα, αισθάνθηκα, χάρηκα ακόμα μία φορά την ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου.

Για την ακρίβεια, ο στίχος που προκάλεσε την παρούσα εγγραφή στο αντίτυπό μου εμφανίζεται ως:

18

Πάρε την λέξι μου. Δώσε μου το χέρι σου.

Ακολουθεί το ποίημα “Αφρός”, από την ενότητα “Τα κάστρα του ανέμου” (1934):

ΑΦΡΟΣ

Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι

Λάμψεις του μουεζίνη στην κορφή τους

Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης

Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων

Που κατοικούν σε ακρογιαλιές μέσα σ’ επαύλεις

Και τρέχουν με ποδήλατα σε κήπους

Άλλες γυμνές άλλες ημίγυμνες κι άλλες φορώντας

Φορέματα με φραμπαλάδες και μποτίνια

Που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα

Όπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε

Μεσ’ στον αφρό της θάλασσας.

Ένα κλικ μακριά ο Luther Ingram τραγουδά “If Loving You Is Wrong I Don’t Want To Be Right”:

13/09/2016