Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

1075. Ανδρέας Εμπειρίκος

Ολοκλήρωσα, λίγες μέρες πριν, την ανάγνωση του ενδιαφέροντος βιβλίου της Μάρως Δούκατίποτα δεν χαρίζεται”. Στο Κεφάλαιο “Κιβωτός μνήμης και ευθύνης” (σελ. 216), το οποίο αναφέρεται στον Παύλο Ζάννα, υπογράμμισα την τελευταία πρόταση:

Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου.

Πρόκειται για στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου ο οποίος,  όπως μου αποκάλυψε το πάνσοφο διαδίκτυο, προέρχεται από την ενότητα:


της ποιητικής συλλογής του “ΕΝΔΟΧΩΡΑ”.

Ομολογώ ότι στη βιβλιοθήκη μου υπάρχει ένα αντίτυπο της ποιητικής αυτής συλλογής αλλά ο συγκεκριμένος, εξαιρετικός κατά την άποψή μου, στίχος δεν βρισκόταν στο θησαυροφυλάκιο μου της μνήμης.

Το αντίτυπο της Ενδοχώρας που έχω στην κατοχή μου το αγόρασα στη Βέροια, όταν υπηρετούσα στο Β΄ Σώμα Στρατού, το Σάββατο 3 Απριλίου 1982 με 150 ταπεινές δραχμούλες (από το “πειραματικό εργαστήρι βέροιας”). Πρόκειται για έκδοση του 1974 του εκδοτικού οίκου “ΠΛΕΙΑΣ” και η ποιότητα του αντιτύπου που έχω στα χέρια μου δεν είναι και ότι το καλύτερο.

Όπως και να έχει έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου και το ξεφύλλισα ένας Θεός γνωρίζει πόσα χρόνια μετά την προηγούμενη φορά. Υπήρχε μια εποχή που συνήθιζα να πλαισιώνω τα ποιήματα που διάβαζα και μου άρεσαν, ή και κάποια άλλα μερικές φορές, προκειμένου οι τυπωμένες σελίδες να αποκτούν, θα έλεγα, χρώμα.

Περισσότερα από δέκα ποιήματα της Ενδοχώρας, λοιπόν, στο συγκεκριμένο αντίτυπο, είναι πλαισιωμένα με διάφορους τρόπους. Ένα από αυτά είναι και το εμφανιζόμενο παραπλεύρως.

Ξεφύλλισα, αναθυμήθηκα, αισθάνθηκα, χάρηκα ακόμα μία φορά την ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου.

Για την ακρίβεια, ο στίχος που προκάλεσε την παρούσα εγγραφή στο αντίτυπό μου εμφανίζεται ως:

18
Πάρε την λέξι μου. Δώσε μου το χέρι σου.

Ακολουθεί το ποίημα “Αφρός”, από την ενότητα “Τα κάστρα του ανέμου” (1934):

ΑΦΡΟΣ

Είναι οι πόθοι μιναρέδες στυλωμένοι
Λάμψεις του μουεζίνη στην κορφή τους
Φωτοβολίδες των κραυγών της οικουμένης
Πυγολαμπίδες σε συρτάρια κορασίδων
Που κατοικούν σε ακρογιαλιές μέσα σ’ επαύλεις
Και τρέχουν με ποδήλατα σε κήπους
Άλλες γυμνές άλλες ημίγυμνες κι άλλες φορώντας
Φορέματα με φραμπαλάδες και μποτίνια
Που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα
Όπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε
Μεσ’ στον αφρό της θάλασσας.

Ένα κλικ μακριά ο Luther Ingram τραγουδά “If Loving You Is Wrong I Don’t Want To Be Right”:


13/09/2016

1 σχόλιο:

  1. Και τους στίχους έχουμε!

    LUTHER INGRAM
    "If Loving You Is Wrong"
    (Banks, Hampton and Jackson)

    If loving you is wrong I don't wanna be right
    If being right means being without you
    I'd rather live a wrong doing life
    Your mama and daddy say it's a shame
    It's a downright disgrace
    Long as I got you by my side
    I don't care what your people say

    Your friends tell you there's no future
    In loving a married man
    If I can't see you when I want to
    I'll see you when I can
    If loving you is wrong I don't wanna be right
    If loving you is wrong I don't wanna be right

    Am I wrong to fall so deeply in love with you
    Knowing I got a wife and two little children
    Depending on me too
    And am I wrong to hunger
    for the gentleness of your touch
    knowing I got somebody else at home
    who needs me just as much

    And are you wrong to fall in love
    With a married man
    And am I wrong trying to hold on
    To the best thing I ever had
    If loving you is wrong I don't wanna be right
    If loving you is wrong I don't wanna be right

    Are you wrong to give your love
    To a married man
    And am I wrong trying to hold on
    To the best thing I ever had
    If loving you is wrong I don't wanna be right
    If loving you is wrong I don't wanna be right

    I don't wanna be right
    If it means sleeping alone at night
    I don't wanna be right
    If it means coming home at night
    I don't wanna, I don't wanna
    I don't wanna never, never, never be right

    ΑπάντησηΔιαγραφή