Δε λέω, καλά είναι τα τραγούδια των άλλων, τα ξενόγλωσσα. Καλά κι αγαπημένα. Χιλιάδες έχω από αυτά. Εκατοντάδες είναι αυτά που μου αρέσουν. Δεκάδες αυτά που με συγκινούν και με ταξιδεύουν. Από το “She Came In Through The Bathroom Window” των Beatles μέχρι το “La Nuit Est Sur La Ville” της Francoise Hardy ή το “Ma Che Freddo Fa” της Nada. Όλα καλά και άξια και αγαπημένα.
Αλλά τα τραγούδια στην μητρική γλώσσα είναι άλλο πράγμα. Πάνε πιο κάτω. Αγγίζουν πιο βαθιά. Σε σηκώνουν ψηλά και σε ανασταίνουν. Δεν υπάρχουν, για την ψυχή μου, Βρετανοί Χαΐνηδες, δεν υπάρχει Γάλλος Ξυδάκης, δεν υπάρχει Ιταλός Χατζιδάκις.
Αλλά τα τραγούδια στην μητρική γλώσσα είναι άλλο πράγμα. Πάνε πιο κάτω. Αγγίζουν πιο βαθιά. Σε σηκώνουν ψηλά και σε ανασταίνουν. Δεν υπάρχουν, για την ψυχή μου, Βρετανοί Χαΐνηδες, δεν υπάρχει Γάλλος Ξυδάκης, δεν υπάρχει Ιταλός Χατζιδάκις.
Τα έχω καταφέρει και έχω αποκτήσει περισσότερα από όσα μπορώ να “καταναλώσω”. Περισσότερους δίσκους από όσους προλαβαίνω να ακούσω, περισσότερα βιβλία από όσα προλαβαίνω να διαβάσω, περισσότερες ταινίες από όσες προλαβαίνω να δω. Καταναλωτική μανία; Σημεία των καιρών; Κακομαθημένος, άπληστος δυτικός; Λίγο απ’ όλα και όλα μαζί. Έτσι, πάντως, αρχίζουν οι εκπτώσεις και χάνει κανείς “πράγματα” στον ήχο, το κείμενο ή την εικόνα.
Το άλμπουμ “Ρίζα της Φωτιάς” του Βασίλη Σκουλά το είχα αποκτήσει από τον Αύγουστο του 2005 και το είχα ακούσει εντελώς επιφανειακά. Το “ανακάλυψα” πριν λίγες μέρες και γοητεύτηκα. Καθαρή μελωδική γραμμή, σοβαροί στίχοι, καλή ερμηνεία. Ξεχώρισα το τραγούδι “Τούτο το Μήνα”. Μου αρέσει η κρητική λύρα που κυριαρχεί, η μελωδία του, οι στίχοι, η ερμηνεία του Σκουλά με την ιδιαίτερη κρητική προφορά. Μου αρέσει που ακούγονται οι δακτυλισμοί του λυράρη, τα γυρίσματα, οι λέξεις που χρησιμοποιεί, το ύφος του τραγουδιού εν όλω.
Λοιπόν:
ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ
Τούτο το μήνα τον αποπάνω
Τον αποπάνω τον παραπάνω
Αητός εβγήκε να κυνηγήσει
Να κυνηγήσει και να γυρίσει
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι ελάφια
Μόνο εκυνήγα δυο μαύρα μάτια
Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
Και πως περνάτε χωρίς εμένα
Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη
Έβγα μικρή μου στο παραθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι
Να δεις το νέο που θα σε πάρει
Γαϊτάνι πλέκω και δεν αδειάζω
Δε μου βολεί να κουβεντιάζω
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει
Πανάθεμά το και το γαϊτάνι
Κι απού το πλέκει κι απού το βάνει
Γαϊτάνι: (το) ουσ. μεταξωτό κορδόνι για τη διακόσμηση φορεμάτων
15/03/2006
είχα ακούσει αυτό το τραγούδι πριν από καιρό,απόψε το ξανάκουσα και θέλησα να ανακαλύψω πληροφορίες σχετικά με αυτόν που το τραγουδά.σ'ευχαριστώ.θα συμφωνήσω απόλυτα, πάντα η ελληνική γλώσσα μέσα στο τραγούδι θα πηγαίνει πιο βαθιά στο συναίσθημα.ευτυχώς τα ξενόγλωσσα τραγούδια δεν το έχουν κατορθώσει ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι. Ο καθείς και η γλώσσα του. Παρακαλώ. Ευχαρίστησή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο