1332. Land Rover Defender [Lego Technic 42110]

Έτσι όπως, πλέον, είναι διαμορφωμένη η ζωή μας ένας μεγάλος όγκος πληροφοριών προέρχεται από το διαδίκτυο. Από το διαδίκτυο, λοιπόν, πληροφορήθηκα, τον Σεπτέμβριο του 2019, ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσει από την Lego, στη σειρά Technic, ένα καινούργιο κουτί. Περιεχόμενο του κουτιού 2573 κομμάτια η συναρμολόγηση των οποίων οδηγούσε σε ένα ευμέγεθες Land Rover Defender. Για το κουτί αυτό έκανα και σχετική ανάρτηση στο Facebook.

Πήρα την πληροφορία. Ακολούθησε η απόφαση. Παράγγειλα το κουτί στις 22 Φεβρουαρίου 2020. Ατύχησα! Ξαναπροσπάθησα. Η δεύτερη παραγγελία έγινε την Κυριακή, 13 Σεπτεμβρίου 2020, στην WWW.GAMESCOM.GR, με τίμημα εκατόν εβδομήντα έξι ευρώ και ενενήντα λεπτά (176,90 €). Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν ατύχησα. Παρέλαβα το Lego Defender κουτί μου μόλις δύο μέρες μετά, την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2021.

Παρέλαβα το κουτί και. . . το αποθήκευσα. Ο αρχικός στόχος ήταν να καταπιαστώ με τη συναρμολόγηση του Land Rover Defender τις μέρες των γιορτών. Δεν έγινε (για λόγους πολλούς και αδιάφορους). Τη συναρμολόγηση την ξεκίνησα τελικά την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου και την τελείωσα τρεις μέρες μετά (την Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου 2021). Επρόκειτο για το δεύτερο μεγαλύτερο Lego, με την έννοια του περιλαμβανόμενου πλήθους κομματιών, που θα συναρμολογούσα. Είχε προηγηθεί το μόλις κατά 22 τουβλάκια «μεγαλύτερο» Mack Anthem (Lego Technic 42078, με 2595 κομμάτια) που συναρμολόγησα το τετραήμερο: Τρίτη, 25 Δεκεμβρίου έως και Παρασκευή, 28 Δεκεμβρίου 2018.

Τέσσερεις οι μέρες συναρμολόγησης και για το Land Rover, τέσσερεις,  αριθμημένες και διακριτές, και οι φάσεις της. Εργάστηκα και διασκέδασα, χαλαρά, τα πρωινά και για την τρίτη φάση και λίγο το βραδάκι.

Το κουτί, διαστάσεων 58,2Χ48Χ9,1 κυβικών εκατοστών, περιλάμβανε ένα πλήθος από πλαστικά σακουλάκια, τα πέντε ελαστικά του οχήματος και ένα λευκό κουτί, που καταλάμβανε σχεδόν τον μισό του  χώρο. Περιεχόμενο του λευκού κουτιού άλλο ένα πλήθος από σακουλάκια, το ογκώδες, 494 σελίδων, και σφραγισμένο σε νάιλον σακουλάκι, τεύχος με τις οδηγίες συναρμολόγησης και το απαραίτητο, και πολύ εκνευριστικό για εμένα, φύλλο με τα αυτοκόλλητα του Lego Defender.

Στο αρχικό κουτί περιλαμβανόντουσαν τα σακουλάκια των φάσεων δύο (2) και τρία (3) και τα πέντε ελαστικά. Το λευκό κουτί περιλάβανε τα σακουλάκια των φάσεων ένα (1) και τέσσερα (4) ένα σακουλάκι με  τις πέντε ζάντες και τα τέσσερα φτερά, το τεύχος συναρμολόγησης και το φύλλο με τα  αυτοκόλλητα.

Ξεκίνησα, όπως ήδη έγραψα, την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου 2021, με τα σακουλάκια της πρώτης φάσης, στις 09:36. Τρία σακουλάκια και εντός τους άλλα δύο με πολύχρωμα κομμάτια από πλαστικό κομμένα με ακρίβεια δεκάτου του χιλιοστού.  

Την επομένη, Δευτέρα,  8 Φεβρουαρίου άνοιξα τα επτά σακουλάκια, και τα εντός τους τρία, της δεύτερης φάσης. Καφεδάκι. Εργασία και χαρά. Ένα Land Rover Defender γεννιόταν από τα χέρια μου.

Την Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου, ακολούθησε η Τρίτη φάση. Πέντε σακουλάκια και τρία ακόμα εντός τους. Η φάση που ίσως με δυσκόλεψε περισσότερο. Βεβαίως και βίωσα το σύνδρομο του συναρμολογητή Lego. Αυτό του ότι θα μου λείπει κάποια από τα 2573 κομμάτια του μοντέλου. Λοιπόν, συνέβη!

Το ωραιότατο κομμάτι 6253260, γνωρίζω – σας φώτισα!, άφαντο. Στη θέση του ένα, εξίσου ωραίο, 6073231. Πήρα μια απογοήτευση! Έψαξα το κομμάτι στα κομμάτια της επόμενης φάσης. Βρήκα ένα και το τοποθέτησα για να συνεχίσω την συναρμολόγηση. Είχα την ελπίδα ότι τελικά θα εύρισκα κάποιο παραπανίσιο. Διαψεύστηκα. Η Lego η καλή είχε τοποθετήσει στα σακουλάκια της τρία κομμάτια 6073231 αντί για τα προβλεπόμενα δύο και δεκαέξι κομμάτια 6253260 αντί για τα προβλεπόμενα δέκα επτά. Αθροιστικά, πάντως, σωστή ήταν!

Την Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου, η τέταρτη και τελική φάση. Σακουλάκια πέντε και εντός τους δύο. Όσο προχωρούσε η συναρμολόγηση παρακαλούσα να μην έχω κάνει κάποιο λάθος και δεν ταιριάξουν τα μπλοκ κομματιών που κούμπωναν το ένα πάνω στο άλλο. Δεν το απέφυγα τελικά. Ευτυχώς επρόκειτο για δύο – τρία μικρολαθάκια που διόρθωσα εύκολα.

Στη φάση αυτή και στη σχάρα του οχήματος προβλεπόταν και η τοποθέτηση του τελευταίου κομματιού 6253260, που τελικά και οριστικά δεν βρήκα ανάμεσα στα χιλιάδες κομμάτια του κουτιού.

Άπλωσα τo σε κομμάτια Lego απόθεμά μου στο τραπέζι της τραπεζαρίας και έψαξα. Ατυχώς δεν κάποιο   6253260 κομμάτι είχε περισσέψει από προηγούμενες συναρμολογήσεις. Στη θέση του, τελικά,  τοποθέτησα ένα κομμάτι 6121485 (ωραία που είναι η ζωή με τσ’ αριθμούς!) και έτσι ένα κομμάτι της σχάρας απόκτησε μη προβλεπόμενους βαθμούς ελευθερίας .

Θα μπορούσα, βεβαίως, να ακολουθήσω την προβλεπόμενη διαδικασία και με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στην άψογη, και από αυτή την άποψη, Lego να παραλάβω ταχύτατα και δωρεάν το συγκεκριμένο κομμάτι. Βαρέθηκα. Δεν το έπραξα.

Για την ιστορία:

6253260: Axle and Pin Connector Hub with 1 Axle

6073231: Pin with Friction Ridges Lengthwise and Pin Hole

6121485: Pin Connector Round 1L (Spacer)

Λίγες μέρες μετά διαπίστωσα ότι ένα κουμπί, στην οροφή του οχήματος, είχε εντελώς διακοσμητικό ρόλο. Το έψαξα. Διαπίστωσα ότι ήταν το κουμπί που, περιστρέφοντάς το, έστριβαν οι μπροστά τροχοί του οχήματος. Είχα παραλείψει τον άξονα που συνέδεε το κουμπί με τον σχετικό εξοπλισμό (γρανάζια – γραναζάκια και άξονες – αξονάκια). Αναγκάστηκα, με σχετικό κόπο και δυσκολία, να αφαιρέσω και να ξανατοποθετήσω την οροφή του οχήματος για να . . . «αποκαταστήσω το πρόβλημα», που λένε και οι βαριά μορφωμένοι!

Συμπέρασμα: Όση εμπειρία και να διαθέτει κανείς, στη συναρμολόγηση Lego, καλό είναι να είναι προσεκτικός και να ακολουθεί, κατά γράμμα, τις οδηγίες. Η Lego δεν κάνει λάθη συναρμολόγησης. Τα λάθη τα κάνουμε εμείς!

Ακόμα μία φορά θαύμασα την ευφυΐα και την επινοητικότητα των ανθρώπων της Lego. Αναρωτήθηκα τι είδους λογισμικό χρησιμοποιούν και πόσος χρόνος απαιτείται για να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν πλαστικά μοντέλα της πολυπλοκότητας αυτού που συναρμολόγησα.

Είχα, και έχω, μια μικρή ένσταση για τους τροχούς τα ελαστικά των οποίων δεν κάθονται και με τον καλύτερο τρόπο πάνω στις ζάντες τους. Δυσκολεύτηκα  επίσης να τοποθετήσω τους τροχούς στους άξονες τους.

Το τελικό αποτέλεσμα το βρήκα εξαιρετικό. Ένα εντυπωσιακών διαστάσεων (42Χ22Χ20 – (Μ)Χ(Υ)Χ(Π), κυβικών εκατοστών) πλαστικό όχημα σε όμορφο πράσινο χρώμα, βάρους μεγαλύτερου των δύο (2) κιλών με:

Κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων (δύο μοχλοί στην καμπίνα),

Περιστρεφόμενους, από το τιμόνι και ένα κουμπί στην οροφή, μπροστινούς τροχούς,

Ανοιγόμενο καπό με εξακύλινδρη μηχανή και κίνηση των εμβόλων της ανάλογα με την ταχύτητα που έχει επιλεγεί,

Βαρούλκο που λειτουργεί,

Ανακλινόμενο πίσω κάθισμα,

Αφαιρούμενη σχάρα οροφής,

Αναδιπλούμενη σκάλα οροφής,

Δύο μπαγκαζιέρες και

Δύο φύλλα πλαστικού για υποβοήθηση αν το όχημα, λέμε τώρα, κολλήσει στη λάσπη.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Το ζήτημα είναι πως προστατεύεις μια τέτοια, ογκώδη, κατασκευή από τη σκόνη. Το διαδίκτυο βεβαίως και προσφέρει τη λύση. Θήκες από πλεξιγκλάς και άλλα υλικά, κατασκευασμένες ειδικά για το συγκεκριμένο μοντέλο οι οποίες, ατυχώς, είναι πανάκριβες!  Παραδείγματα εδώ, εδώ κι εδώ. Ίσως η λύση στο πρόβλημα να είναι μια ιδιοκατασκευή. Θα το ψάξω.

Ακόμα μια εγγραφή έφτασε στο τέλος της. Δεν μένει παρά να ευχηθώ επίμονη υπομονή, για τα δύσκολα που βιώνουμε, προσοχή, θάρρος και ελπίδα!

Καλό Μάρτιο!

Ένα κλικ μακριά, και από έναν δίσκο βινυλίου που άκουσα εχθές, οι Camper Van Beethoven στο “Borderline”:

28/02/2021

1331. Ανακατάταξη [Περί Μουσικής]

Το πράγμα ξεκίνησε από το έκτο τεύχος του περιοδικού “Yellow Box” και μία κριτική που διάβασα σε αυτό. Η κριτική αφορούσε το CD Player "CD 6007 της Marantz". Μπήκα σε πειρασμό. Για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, το χρώμα (!) και την τιμή του. Ως συνήθως υπέκυψα!

Την Κυριακή, 14 Φεβρουαρίου 2021, παράγγειλα ένα Marantz CD 6007 μαύρου χρώματος στην “Petropoulos Soundimages.Gr” (Ιπποκράτους 4, 10679 Αθήνα). Την Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου στις 19:50 παρέλαβα το καινούργιο, μαύρο και κατασκευασμένο στο Βιετνάμ CD Player μου. Κόστος; Τετρακόσια είκοσι εννέα (429) ευρώ.

Το μέχρι τώρα CD Player του στερεοφωνικού της Τ47 ήταν ένα Marantz SA 7001, αγορασμένο την Παρασκευή, 18 Μαΐου 2007 (από την ACT AUDIO, Γιαννιτσοπούλου 8, Γλυφάδα) με κόστος εξακόσια (600) ευρώ. Τη μονάδα αυτή δεν την είχα βρει σε μαύρο χρώμα και το ασημί χρώμα της ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις υπόλοιπες και μαύρες μονάδες του στερεοφωνικού της Τ47. 

Πέρα από το ελκυστικό, για λόγους ομοιομορφίας / καλαισθησίας, μαύρο χρώμα του καινούργιου CD Player το βασικό προτέρημά του ήταν η δυνατότητα του να παίζει CD με αρχεία mp3 και η είσοδος του USB με δυνατότητα αναπαραγωγής αρχείων σε φορμάτ WMA, MP3, WAV, MPEG-4, AAC, FLAC, Apple Lossless, AIFF και DSD.

 

Προχθές, Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου, έκανα την κίνηση. Τοποθέτησα το μαύρο Marantz CD 6007, στο στερεοφωνικό του σαλονιού της Τ47, αντικαθιστώντας το ασημένιου χρώματος Marantz SA 7001. Βρήκα έτσι την ευκαιρία να ανεβάσω από το υπόγειο και να εγκαταστήσω και το ιστορικό, πλέον, pick up Rega Planar 3 (αγορασμένο την Τετάρτη, 22 Αυγούστου 1990 από το STUDIO K., Βησσαρίωνος 8, με κόστος διακόσια πενήντα οκτώ (258,25, για την ακρίβεια) ευρώ). Η κεφαλή τού pick up μία Goldring EROICA LX MC  (αγορασμένη τη Δευτέρα, 1 Ιουνίου 1992 από τον Γ. Ζωδιάτη (Δημοκρίτου 7, Κολωνάκι) με κόστος εκατόν οκτώ (108,58, για την ακρίβεια) ευρώ.

Το πρώτο CD που άκουσα στο 6007 ήταν το αγαπημένο (μου) “Tea For The Tillerman” του Cat Stevens. Αντιγράφω από την εγγραφή, του παρόντος ημερολογίου, “0504. O Caritas”:

Μάλιστα το άλμπουμ “Tea For The Tillerman”, αγορασμένο στις 7/12/1973 από το Pop Eleven, ήταν το πρώτο άλμπουμ που έπαιξα στο ολοκαίνουργιο pick-up που απέκτησα στις 15/02/1974. Επρόκειτο για ένα Philips GF808, με ενσωματωμένο ενισχυτή, που κόστισε 8.000 Δρχ. ή 23,48 Ευρώ [με την “ιστορική ισοτιμία” 1 Ευρώ=340,75 Δρχ.]. Είχα εντυπωσιαστεί, θυμάμαι, με το πως ακουγόντουσαν οι κιθάρες, κυρίως στο “Wild Word”, από τα ωραιότατα ηχεία του GF808.

Ομολογώ ότι στον ήχο δεν διέκρινα διαφορές από το προηγούμενο CD Player. Στη συνέχεια δοκίμασα ένα CD με κομμάτια mp3 και το μηχάνημα λειτούργησε άψογα. Το ευχάριστο είναι ότι στην οθόνη του CD Player εμφανίζονται πληροφορίες για το κομμάτι που ακούγεται, τίτλος, ερμηνευτής, και παραμένουν όσο διαρκεί το κομμάτι. Αυτό σε αντίθεση με το φορητό Micro Hi-Fi Panasonic SC-HC15E, της κουζίνας της Τ47, όπου σχετικές πληροφορίες εμφανίζονται, αν εμφανιστούν, στην αρχή του κομματιού και μετά εξαφανίζονται.

Στη συνέχεια σύνδεσα στην είσοδο USB του Marantz έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο USB μεγέθους 1 TB, στον οποίο έχω αποθηκεύσει κάποιες δεκάδες χιλιάδες αρχεία με μουσική σε φορμάτ mp3. Απογοήτευση! Το μηχάνημα δεν μπόρεσε να «διαβάσει» το περιεχόμενο του δίσκου. Πρέπει να δω τις προδιαγραφές των USB που διαβάζει το μηχάνημα και να το ψάξω λίγο. Ίσως μια ανακατάταξη του περιεχομένου του δίσκου USB θα βοηθούσε.

Ακολούθησε η σειρά του Rega Planar. Κατέβηκα στο υπόγειο και πήρα ένα δίσκο βινυλίου στην τύχη. Ήταν ο δίσκος “Greatest Hits” των Shocking Blue. Πρώτη φορά που θα άκουγα δίσκο βινυλίου με τα ηχεία Q Acoustics 3050i Graphite Gray (αγορασμένα την Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου 2018 από την "SOUND GALLERY", Διδότου 17, Κολωνάκι, με κόστος οκτακόσια ογδόντα εννιά (889) ευρώ). 

Τους άκουσα τους Shocking Blue. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με την απόδοση του βινυλίου. Παραμένω λάτρης των CD, ή του ψηφιακού ήχου, αν θέλετε, και των ευκολιών του. Δεν διακρίνω την, φημολογούμενη, μεγάλη διαφορά στο άκουσμα δίσκων βινυλίου και δίσκων ακτίνας (βαρβαριστί: CD). Ίσως φταίνε τα γερασμένα αφτιά μου, ίσως το στερεοφωνικό μου, το οποίο σίγουρα δεν είναι στην κατηγορία High End.

Ένας από τους δίσκους βινυλίου που, θυμάμαι, μετά μανίας άκουγα στο υπόγειο τα T47 ήταν το “Wish You Were Here”, των Pink Floyd. Ευνόητο ότι και αυτό το έργο, καθώς και άλλα πολλά που είχα αγαπήσει σε δίσκους βινυλίου, έσπευσα να τα προμηθευτώ και σε δίσκους ακτίνας. Αυτή τη στιγμή η συλλογή μου, των καταχωρισμένων δίσκων βινυλίου, αριθμεί πεντακόσια τριάντα δύο (532) άλμπουμ που περιλαμβάνουν πεντακόσιους εβδομήντα εννέα (579) διακριτούς δίσκους. Το συνολικό κόστος τους αθροίζεται στα οκτακόσια δέκα έξι (για την ακρίβεια: 816,46) ευρώ και για όσα από τα άλμπουμ υπάρχει η σχετική πληροφορία.

Τον πρώτο δίσκο βινυλίου τον αγόρασα την Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου 1970 και ήταν το άλμπουμ “Hit Parade No 4” (PHILIPS 6300020). Οι τρεις τελευταίοι δίσκοι βινυλίου ήταν ισάριθμα άλμπουμ του αγαπημένου μου Raymond Lefevre που μου δώρισε ο καλός φίλος Σταύρος Κ., ο οποίος τα βρήκε μεταχειρισμένα στο Μοναστηράκι και, γνωρίζοντας τη σχετική αδυναμία μου, τα αγόρασε για να μου τα δωρίσει (τα δύο πρώτα την Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου 2014, RCA SAS 1002 και FABELSOUND 0206, και το τελευταίο την Τρίτη, 14 Μαρτίου 2017, BARCLAY 91 069).

Τις επόμενες μέρες προβλέπονται αρκετές διαδρομές Υπόγειο – Σαλόνι – Υπόγειο για το πήγαινε έλα δίσκων βινυλίου τους οποίους το Rega Planar 3 θα διαβάζει κι εγώ θα τους ακούω. 

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα των δίσκων ακτίνας. Για την ιστορία, λοιπόν, τα πρώτα τρία CD τα αγόρασα την Πέμπτη, 28 Μαΐου 1992, από την PHILODISK, επί της οδού Θεμιστοκλέους στην Αθήνα, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Επρόκειτο για τα “MARTHA REEVES AND THE VANDELLAS GREATEST HITS” (DUCHESSE CD 352026),  “ THE SHANGRI-LAS» (DUCHESSE CD 352043) και “THESE BOOTS ARE MADE FOR WALKING & OTHER HITS”, Nancy Sinatra (DUCHESSE CD 352044) με κόστος 5,28 €, για το καθένα από αυτά.

Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, 29 Μαΐου 1992, αγόρασα και το περίφημο “ABBEY ROAD” (PARLOPHONE CDP 7 46446 2), των Beatles, από το Music Corner, με κόστος 12,33 €. Το συγκεκριμένο άλμπουμ βεβαίως και το είχα και σε βινύλιο και το αγόρασα και πάλι στην μορφή “ABBEY ROAD 2 CD ANNIVERSARY EDITION” (APPLE 0602577915079) από τον ΙΑΝΟ, επί της Σταδίου, την Τετάρτη, 23 Οκτωβρίου 2019, με κόστος 25,90 €.

Συνεπώς δίσκους ακτίνας, γενικώς, μια και περιλαμβάνονται διάφορα φορμάτ, με μουσική αγοράζω, ή αποκτώ, εδώ και τριάντα χρόνια. 

Ακολουθεί, για όσους αντέχουν, ένας ακόμα  σχετικός πίνακας. Ας είναι καλά η σχετική βάση δεδομένων, σε MS Access, που, και για τους δίσκους ακτίνας όπως και γι’ αυτούς του βινυλίου, έχω δημιουργήσει και, κοπιωδώς κάποτε, συντηρώ. 

Εκτός από τους παραπάνω δίσκους να συνυπολογιστούν και τετρακόσιοι (400) περίπου δίσκοι που έχω γράψει ο ίδιος μεταγράφοντας  δίσκους μου βινυλίου και κυρίως μεταγράφοντας από το φορμάτ FLAC σε φορμάτ συνήθους CD. Ακόμα και κάποιες δεκάδες CD με περιεχόμενο σε φορμάτ mp3 καθώς και πολλά DVD με περιεχόμενο σε mp3, τα οποία παίζουν στο CD/DVD Player του Η/Υ και επίσης στο Home Cinema (LG BH7530T  3D).

Όταν ξεκίνησα να πληκτρολογώ για την εγγραφή την παρούσα την σκεφτόμουν σχετικά σύντομη. Τελικά, ακόμα μία φορά, παρασύρθηκα και μάλλον παραθέτω πράγματα, στοιχεία και γεγονότα αδιάφορα και βαρετά. Ευτυχώς που κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να τα διαβάσει!

Να προσέχετε!

Για το γνωστό «ένα κλικ μακριά» σήμερα διαλέγω, από το διπλό CD “Funk You Up!” που συνόδευε κάποια από τα τεύχη του έκτου τεύχους του περιοδικού "Yellow Box", το τραγούδι “Crazy” με τους Gnarls Barkley:

 

24/2/2021