Είναι, τελικά, ένα μικρό κατόρθωμα το να σε πείσει ο άλλος ότι πάει, τελείωσε, αυτό ήτανε. Και μάλιστα να σε πείσει με συνέπεια και συνέχεια. Τόσο που να αναρωτιέσαι για το πόσο έξω έπεσες, πόσο λανθασμένες ήτανε οι εκτιμήσεις σου. Τόσο που να τον συναντήσεις, τυχαία και επί της οδού, και να μην κοντοσταθείς, να μην μιλήσεις, να μην, έστω, καλημερίσεις. Και το χειρότερο να μην αισθανθείς αυτό το γλυκό στο στομάχι ανακάτεμα. Αστραπιαία να σταθμίσεις. Να προσπεράσεις. Ίσως μια βιτρίνα να προσφέρει την ιδανική δικαιολογία για να στρέψεις τα νώτα. Να, με την σειρά σου, αρνηθείς. Ίσως να με είδε. Ίσως όχι. Παιχνίδια για μεγάλα παιδιά. Η ουσία είναι ότι δεν μιλήσαμε. Κι αν μιλούσαμε, τι θα λέγαμε; Και πώς; Όλα πια είναι αφημένα στο πάει τους. Έχει ισορροπήσει το σύστημα. Έφυγαν τα κόκκινα και τα ροζ. Έφυγαν τα μαύρα και τα άσπρα. Έμεινε ένα αδιάφορο γκρι να σκεπάζει, Κύριος οίδε, ποια πάθη και ποιες έκνομες σκέψεις. Ακόμα μια γκρι κουβερτούλα τύλιξε μια σχέση. Και δεν είναι η μόνη στη ζωή μου. Ίσως να το προκαλώ αλλά πάντοτε ήθελα άλλες εξελίξεις και άλλες καταλήξεις στις γκρι μου σχέσεις. Το σφάλμα μου ίσως να βρίσκεται στην προθυμία με την οποία παραχωρούσα το 50%. Ήθελα οι σχέσεις μου να εξελίσσονται σε καθεστώς ισοτιμίας και ισηγορίας. Δεν ήθελα, και δεν θέλω, να είμαι μεγαλομέτοχος σε καμιά σχέση. Θεωρώ, λοιπόν, ότι πολλοί δυσκολεύτηκαν να διαχειριστούν το 50% τους. Μερικοί, αποδείχτηκε, δεν γνώριζαν καν ότι το κατέχουν. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ανθισμένη [ζώσα] μνήμη μοιάζει να δημιουργεί [σε εσένα αυτόν] ένα σωρό προβλήματα και προβληματισμούς. Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. . .Υ.Γ. Για να . . . μείνει και κάτι χρήσιμο από την ανάγνωση της παρούσας εγγραφής:
Χαλκοκονδύλης Δημήτριος [1423-1511]: Από τους κυριότερους συντελεστές της αναγεννήσεως των ελληνικών γραμμάτων στην Ιταλία. Γόνος αρχοντικής αθηναϊκής οικογένειας, δίδαξε την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στην Πάδοβα, στη Φλωρεντία και αργότερα στο Μιλάνο. Υμνήθηκε από τους συγχρόνους του, ακόμα και από τον ίδιο τον Πολιτιανό, για το εύρος της διδακτικής του ικανότητας. Στη Φλωρεντία και στο Μιλάνο κυκλοφόρησε δύο από τα πιο σημαντικά αρχέτυπα ελληνικά βιβλία: την πρώτη έκδοση του Ομήρου (1488/1489) και το σπουδαίο Λεξικό του Σουίδα (Σούδα), το 1499.
28/04/2006
Καλησπερα και ευχαριστω για το κειμενο αγαπητε αειποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι, αποχρωσεις του γκριζου ειναι ολα. Κατακτηση της ηλικιας αυτη η γνωση.
Δεν πειραζει - εμεις προχωραμε. Τουλαχιστον ξερουμε που χαριζουμε το χαμογελο μας.
ξέρουμε;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή(όμορφο μέσα στην πίκρα του. Νομίζω δλδ ότι έχει πίκρα. Μπορεί να είναι και αυτογνωσία. Ποιός ξέρει...
Γειά σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδέα μου είναι ή όλα τα ψαράκια έχουν πάνω-κάτω τα ίδια χούγια; Αείποτε, να είμαστε καλά να τα γράφουμε ή να τα βλέπουμε όταν τα γράφουν άλλοι...
Το 50% πόσο δίκαιο ακούγεται ! Μα ειλικρινά πιστεύω ότι είναι ανέφικτο . Πάντα κάποιος θ'αγαπάει πιό πολύ , πάντα κάποιος θα δίνει πιό πολλά , πάντα κάποιος θα είναι ο εξουσιαστής . Πόσο λυπηρό αλλά τόσο αληθινό .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι γκρι , διάφανο πρέπει να είναι το χρώμα . Οι κύκλοι κλείνουν και μπαίνει ένα τέλος όπου μένουν μόνο τα άχρωμα συμπεράσματα . Ετσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ . Γιατί ένα γκρί θα ήταν βάρος στην ψυχή . Ενώ το διάφανο θα δήλωνε την καθαρότητα της . Η ψυχή εξαγνισμένη έτοιμη να ξαναγαπήσει . Χωρίς φόβους και βιώματα , περιτά φορτία του παρελθόντος .
Σε μιά συζήτηση προ ημερών , μου είπε κάποιος φίλος . Εγώ αγαπώ όλες τις γυναίκες που πέρασαν από την ζωή μου . Πάντα θα τις αγαπώ . Ολες τους έχουν από ένα κομμάτι μου . Πάντα κρατούσα κάτι για την επόμενη .
Δεν μου άρεσε αυτό που άκουσα . Δίνω κομμάτια ... και δεν δηλώνω αναμάρτητη ώστε να βάλω λίθον αλλά ... στην αγάπη δεν πρέπει να τα δίνουμε όλα ; Μήπως λοιπόν το 50% είναι λίγο ;
Εψαχνα μιά λέξη σ'ένα γαλλικό λεξικό χθες . Τυχαία έπεσε το μάτι μου πάνω στην λέξη entr'aimer ... έψαχνα να βρώ την ερμηνεία της στα ελληνικά . Αλληλοαγαπούμαι ; Αναρωτιέμαι αν οι Γάλλοι ξέρουν ν'αγαπούν περισσότερο από εμάς ...
Μπορεί να υπάρχει η λέξη στα ελληνικά και να μην την ξέρω ... αλλά πάλι την ίδια αίσθηση μου αφήνει αυτή η διαπίστωση .
oldskipper: Δεν το βλέπουν όλοι το γκρίζο. Μερικοί προτιμούν το μαύρο-άσπρο [που να ψάχνουν οι άνθρωποι τις διαβαθμίσεις του γκρι]. Ευτυχώς που η γνώση πάει χεράκι - χεράκι με την ηλικία και κερδίζουμε, μεγαλώνοντας, και το κάτι τις μας! Το που χαρίζουμε το χαμόγελο μας το γνωρίζουμε, πάντα το γνωρίζαμε εξ' άλλου. Το κακό μοιάζει να είναι ότι όλο και πιο δύσκολα βρίσκουμε, πλέον, να το χαρίσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήχνούδι: Ε! όλο και κάτι ξέρουμε. Εν οίδα ότι κάτι οίδα, συνηθίζω να λέω. Σεις τι ερωτάτε φορές πέντε; Από αυτογνωσία πάμε καλά από "ετερογνωσία" πάσχουμε. Ελπίζω να είσαστε καλύτερα με στόχο το, απόλυτο, καλά.
simon says: Κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι! Αν η αστρολογία έχει βγάλει τα συμπεράσματά της δικαίωμά της. Σαν σκέτη στατιστική ας τα δεχτούμε. Τσάμπα είναι! Συμφωνώ, λοιπόν, καλά να είμαστε να γράφουμε να ευχαριστιέται το μέσα μας [και οι έξω μας].
ellinida: To 50% αποτελεί αφετηρία, στόχο και, ίσως, κατάληξη. Αντικειμενικά, είναι δύσκολο και ακούγεται και μίζερο. Θέλω να πω ότι βλέπω το 50% σαν έκφραση της αμοιβαίας και ισότιμης προσπάθειας για την αποκατάσταση, εξέλιξη και διατήρηση της σχέσης. Καλό είναι σε σχετική κλίμακα το πόσο αγαπάνε οι εμπλεκόμενοι να είναι κοντά. Σε απόλυτα μεγέθη το πράγμα, φυσικά, μπλέκει. Όσο για εξουσιαστή στη σχέση περιττός μου ακούγεται. Σαν χρώμα εξακολουθώ να προτιμώ το γκρι. Το γκρι που προκύπτει από την ανάμειξη των χρωμάτων/αισθημάτων. Οι παλιές αγάπες είναι σαν τον παραμένοντα μαγνητισμό. Υπάρχουν και ένα κομμάτι τους παραμένει ζωντανό και δρων. Πραγματικά. Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο. Και ναι. Στην αγάπη θα πρέπει να τα δίνουμε όλα. Αλλά. . . Μεγαλώνουμε. Αποκτάμε υποχρεώσεις. Παγιδευόμαστε στις συνθήκες της ζωής μας. Στο περιβάλλον που κινούμαστε. Και πια ίσως δεν έχουμε ή δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να τα δώσουμε όλα. Θέλουμε μόνο ένα κομμάτι αγάπης. Ένα μικρό, πολύτιμο κομμάτι αγάπης. Ένα βότσαλο στη λίμνη. Μεγαλώνουμε και παύουμε πλέον να είμαστε απόλυτοι. Άλλοι παράγοντες, άλλες παράμετροι μπαίνουν στη ζωή μας. Την θέλουμε την αγάπη, την ζητάει το είναι μας. Αλλά δεν μπορούμε πλέον, και δυστυχώς, να πληρώσουμε το τίμημά της. Προσπερνάμε λοιπόν. Ζημιώνουμε, ίσως, τον εαυτό μας. Αλλά σώζουμε άλλα πολλά.
Κάτι φκιάνουν και οι Γάλλοι. Αλίμονο σε αυτούς που δεν "αλληλοαγαπιούντε". Αυτά. Ελπίζω αργότερα να απαντήσω και σχετικά με τα της ποίησης.
Καληνύχτα σε όλους!
Η γνώση (λέω εγώ τώρα...) δεν πάει χεράκι χεράκι με την ηλικία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πείρα πάει με την ηλικία. Η γνώση (αυτού του είδους η (επί)γνώση) είναι σύντροφος της ενδοσκόπησης, της αυτο-παρατήρησης και αυτο-συνειδησίας, της όποιας προσπάθειας ή έστω επιθυμίας βελτίωσής μας. Και ο δρόμος για να γινόμαστε ό,τι καλύτερο είμαστε πιστεύω είναι μέσα από τις σχέσεις μας (τις προσωπικές, οικογενειακές, φιλικές, με το περιβάλλον, με τη σχέση που διατηρούμε εν ολιγοίς με την ίδια την ύπαρξη).
Να ξέραμε όλοι πόσες αποχρώσεις, πέρα από το μάυρο και το άσπρο, χωράνε μές στο γκρι...
Κάτι τελευταίο @αειποτε: την επόμενη φορά, έτσι για αλλαγή, για να μη λειτουργεί το "Ίσως να το προκαλώ αλλά πάντοτε ήθελα άλλες εξελίξεις και άλλες καταλήξεις στις γκρι μου σχέσεις" σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, εστίασε το "φακό" σε σένα...αντέδρασε έτσι όπως θα ήθελες ώστε να δώσεις λίγο χρώμα.. (μεγάλη συζήτηση αυτή, για άλλο post)
Καληνύχτα.
Αειποτε, το τελευταιο σου σχολιο αποτελει ξεχωριστο ποστ. Θαυμαστικο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εισαι καλα να γραφεις.
filomila: Γνωρίζω: "Χρόνος ου διδάσκει φρονείν" [Δημόκριτος]. Μίλησα απλώς για εκείνους που το χεράκι - χεράκι ισχύει. Για εκείνους που συγκεντρώνουν όσα λέτε και ακόμα περισσότερα. Οι σχέσεις πραγματικά, δοκιμάζουν και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Το έχω σκεφτεί:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ο βίος μας είναι ένα πλέγμα σχέσεων
Οι αποχρώσεις του γκρί πολλές, δυναμικές, αστάθμητες. . .
Όσο για την, καλοδεχούμενη, συμβουλή/προτροπή ειλικρινά το παλεύω [και, βεβαίως, όπως θέλω αντιδρώ]! Εξ' άλλου το γκρι είναι κατάληξη όχι αφετηρία.
oldskipper: Ευχαριστώ για τα, ακόμα μια φορά, καλά σου λόγια.
Καλημέρα filomila
Καλημέρα oldskipper