1186. «Η Αγνώριστη»

Είναι κάποια αναγνώσματα που έρχονται, ξαφνικά, από τα παλιά και καρφώνονται, για μέρες, στο μυαλό σου. Αναγνώσματα, ας πούμε, που είναι ποιήματα και έρχονται από τα τέλη της δεκαετίας του ʹ70. Η περίπτωσή μου! Τις μέρες αυτές θρονιασμένοι στο μυαλό μου οι στίχοι:

Τώρα που τούτη

η κόρη φαίνεται,

το χόρτο γένεται

άνθι απαλό·

κι ευθύς ανοίγει

τα ωραία του κάλλη,

και το κεφάλι

συχνοκουνεί·

κι ερωτεμένο,

να μη το αφήση,

να το πατήση,

παρακαλεί.

Μην το ψάχνετε! Οι στίχοι ανήκουν στο Διονύσιο Σολωμό. Συγκεκριμένα στο ποίημα (του) «Η Αγνώριστη». Το πρωτοδιάβασα στα τέλη της δεκαετίας του ʹ70 σε ένα βιβλίο που, αν θυμούμαι, έτη τόσα μετά, καλά, απόκτησα δένοντας τα εβδομαδιαία τεύχη που το συναποτελούσαν.

Από τα τεύχη αυτά, λοιπόν, γεννήθηκε ο σκληρόδετος τόμος «Διονύσιος Σολωμός» των Εκδόσεων Μπίρη ο οποίος κοσμεί την βιβλιοθήκη μου. Η  ημερομηνία που, κατά παράδοση, έχω σημειώσει είναι αυτή της Τετάρτης, 23 Φεβρουαρίου 1977 και το κόστος 270 ταπεινές δραχμούλες (ή 0,79 ευρωπαϊκά ευρώ, για όσους έχετε την απορία). Μου αρέσει αυτός ο τόμος, ο οποίος 41 έτη μετά, διατηρεί αμετάβλητο το χρυσό χρώμα των, της ράχης του, γραμμάτων.

Όσο για την «Αγνώριστη» άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Το μόνο σίγουρο ότι η ηλικία της φαίνεται και αυτό δεν είναι, κατ’ ανάγκη εις βάρος της! Τώρα, θα μου πείτε, «ασπροεντυμένη» , «οχ το βουνό», «μαλλιώνε», και ό,τι άλλο σας ξενίσει! Μα είναι δυνατόν; Είναι και παραείναι και, για εμένα τουλάχιστον, λειτουργεί! Γιατί έτσι ήταν, τότε, ο κόσμος, η αγάπη και οι ποιητές! 

Ιδού (με την ορθογραφία, αλλά όχι και με τα πνεύματα και τις περισπωμένες, του βιβλίου):

Η ΑΓΝΩΡΙΣΤΗ

Ποια είναι τούτη

που κατεβαίνει

ασπροεντυμένη

οχ το βουνό;

Τώρα που τούτη

η κόρη φαίνεται,

το χόρτο γένεται

άνθι απαλό·.

κι’ ευθύς ανοίγει

τα ωραία του κάλλη,

και το κεφάλι

συχνοκουνεί·

κι ερωτεμένο,

να μη το αφήση,

να το πατήση

παρακαλεί.

Κόκκινα κι’ όμορφα

έχει τα χείλα,

ωσάν τα φύλλα

της ροδαριάς,

όταν χαράζη,

και η αυγούλα

λεπτή βροχούλα

στέρνει δροσιάς.

Και των μαλλιώνε της

τ’ ωραίο πλήθος

πάνου στο στήθος

λάμπει ξανθό.

Έχουν τα μάτια της,

οπού γελούνε,

το χρώμα πούναι

στον ουρανό.

Ποια είναι τούτη

που κατεβαίνει

ασπροεντυμένη

οχ το βουνό;

Καλό Σαββατοκύριακο!

Ένα κλικ μακριά η . . . γνωστή «Αγνώριστη» μελοποιημένη και τραγουδισμένη από τον αγαπημένο Νίκο Ξυδάκη. Τραγούδι από το άλμπουμ του, του 1990, «Προς τον κύριον Γεώργιον Δε Ρώσση», με μελοποιημένα ποιήματα του Διονύσιου Σολωμού:

28/09/2018