Ξεκίνησα μια εγγραφή. Δε μου βγαίνει. Είμαι κουρασμένος. Τον τελευταίο καιρό η δουλειά στο γραφείο έχει αυξηθεί επικίνδυνα. Δουλεύω δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα. Ελπίζω η κατάσταση να ηρεμήσει και να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Από τη μία, λοιπόν, η κούραση και από την άλλη η επιθυμία. Η επιθυμία να γράψω, να απευθυνθώ, να μιλήσω. Για τη συγκίνηση που ένιωσα σήμερα. Προσπάθησα, στην ουσία, να τα πω μη λέγοντάς τα. Με βαραίνουν αυτοί που με γνωρίζουν. Που μπορούν να συνδυάσουν και να βρουν. Θα ήθελα να το αποφύγω. Να μην εκτεθώ, να μην εκθέσω. Είχα την αίσθηση ότι θα μπορούσα. Ξεκίνησα. Αποδείχτηκα κατώτερος από τις προσδοκίες μου. Η έμπνευση με εγκατέλειψε. Δε μπόρεσα να γράψω για τα μεγάλα και όμορφα φορώντας τους καθημερινά ενδύματα. Το έχω καταφέρει, θαρρώ, άλλες φορές. Σήμερα δεν ήταν η τυχερή μου μέρα. Περνά η ώρα. Το κορμί απαιτεί ξεκούραση. Εγκατέλειψα την προσπάθεια. “Σε άλλους καιρούς”, συλλογίστηκα. Μένει να βρω ένα τραγούδι αντιπροσωπευτικό, μια εικόνα ανάλογη. Θα προσπαθήσω. Θα ανεβάσω κείμενο, εικόνα και ήχο. Όπως συνηθίζω. Σήμερα. Μια μέρα ιδιαίτερη. Για λόγους απλούστατους. Και συγκεκριμένους.
Ακούγεται η Ελένη Τσαλιγοπούλου στο τραγούδι “Έλα Πάρε Μου τη Λύπη” των Μάνου Χατζιδάκι – Νίκου Καρύδη.
14/10/2009
Γιατί φοβάστε τόσο την έκθεση; Το πενάκι σας στάζει μέλι, όταν δε στάζει χολή. Επομένως, έχετε το χάρισμα. Αυτοί που μας γνωρίζουν... μπούρδες. Κανείς δε μας γνωρίζει απόλυτα, Κύριέ μου. Κανείς. Το αγριοπερίστερο της Πλάκας θα ήθελε να σας στείλει για σήμερα μια ψιχάλα καλοτυχίας. Και ένα τσίμπημα στο λαιμό -αχ, το λαιμό-. (Στην κόψη της υπερήφανης μπλούζας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι μου λέει πως "σήμερα" ήταν η τυχερή σας μέρα. Μια που οι τυχερές μέρες εκτιμώνται κατα την την ταπεινή μου άποψη απ'όσα βιώνουμε και όχι απ'όσα γράφουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εύχομαι και το σημερινο "σήμερα" να είναι με τον τρόπο του ιδιαίτερο.
Είστε λυπημένος;;; Γιατίιι;;; Σας αγκαλιάζει με τη σκέψη της μια αθώα περιστερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπήκα πρόσφατα στο 'χώρο' σας. Ξαναθυμήθηκα λίγο από τον πολύ(?) Βρεττάκο χάριν σε εσάς:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γράφω στα τετράδια μου τον τόπο και τη θύελλα. Και γράφω όλα τα γράμματα που υπάρχουν μέσα στο σύμπαν, είτε σε μουσική, είτε σε φως, είτε σε επίγειους στεναγμούς και γράφω το άπειρο. Ακούω, βλεπω, μετρώ, σιωπώ και κλαίω. Ζυγιάζω τη δημιουργία στη θλίψη μου (...) Και γράφω στα τετράδιά μου μόνον αυτό, "Α γ ά π η".
Υγιαίνετε, αειποτε... Υγιαίνετε!
Χαίρε αειποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπτωματικά και ενώγράφει η δεσποινίς από πάνω ότι σήμερα ήταν η τυχερή σου ημέρα, το ίδιο έγραφα κι εγώ χωρίς να το γνωρίζω στέλνοντάς σου email το οποίο μάλλον δεν το διάβασες ακόμη. Εν πάσει περιπτώσει, διάβασέ με εδώ γιατί σε ενδιαφέρει άμεσα:
http://andrexus.multiply.com/journal/item/118/WILLIE_AND_THE_RED_RUBBER_BAND_-_MARY_JANE_CHICKY-CHICKY_BOOM_BOOM_1969
Ανώνυμος:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Γιατί φοβάστε τόσο την έκθεση;”. Πολύ καλή ερώτηση! Η επόμενη; Υπεκφεύγω; Σαφώς! Η απάντηση πάντως, αν επιμένετε, είναι απλή: Για να μην εκτεθώ!
“Το πενάκι σας στάζει μέλι, όταν δε στάζει χολή.” Εδώ θα ήθελα κάποιες διευκρινήσεις για το “χολή”. Ειλικρινά δεν έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο στα δημοσιοποιημένα κείμενα μου και αιφνιδιάστηκα. Για το “χάρισμα”, από την άλλη, ευχαριστώ και ερυθριώ! Για το τι, εγώ, γνωρίζω θα απαντήσω με το συνηθισμένο μου: Εν οίδα ότι κάτι οίδα!
Γιατί μια ψιχάλα μόνο καλό μου αγριοπερίστερο; Μοιάζει μίζερο. Στείλτε εκεί 500 – 1000 να ανασάνουμε. Για το τσίμπημα και τα λοιπά, τι να πω; Παραδίνομαι!
Καλημέρα :)
violet:
Ήταν πραγματικά μια καλή μέρα. Μια μέρα που και βίωσα και έγραψα. Ευχαριστώ για την ευχή.
Καλημέρα :)
Ανώνυμος:
Μεγάλη, δύσκολη ιστορία. . . Αθώα περιστερά; Χμ! Υπάρχουν στην εποχή μας; Όπως και να έχει δεν μπορώ παρά να την ευχαριστήσω που με αγκαλιάζει με τη σκέψη. Κάτι είναι κι αφτό. . .
Καλημέρα (υποθέτω δεύτερη).
Ανώνυμος:
Καλώς ήλθατε, λοιπόν. Το ότι σας θύμισα τους συγκεκριμένους στίχους με τιμά και με κολακεύει.
Να κι εσείς Υγιαίνεται και να είσαστε και να αισθανόσαστε Καλά!
Καλημέρα (υποθέτω τρίτη).
SuperNova:
Αγαπητέ,
Ομολογώ ότι το μήνυμα το διάβασα εγκαίρως. Απλώς είχα, και έχω, τόσο πολύ δουλειά στο γραφείο που καθυστέρησα να ανταποκριθώ. Ζητώ συμπάθεια για την καθυστέρηση αυτή. Όπως και να έχει ευχαριστώ πολύ για τη λεπτότητα και τη συγκινητική κίνηση. Να είσαστε Καλά!
Ευγνώμων. . .
Καλημέρα!
Καλές μέρες οι 'Τρίτες', αλλά οι Κυριακές σωστή λαχτάρα. Το αγριοπερίστερο της Πλάκας σας λέει ν' αφήσετε τον υπολογιστή και να ασχοληθείτε με παιχνίδια επιτραπέζια. Να ξανανιώσει και το γραφείο. Όσο για τις ψιχάλες, σας τις έστειλα απ' το υστέρημα. Αφήστε τα ταλέντα σας να έρθουν να ριχτούν απ'τον ακάλυπτο, να γίνει φως με τετράγωνο εκθέτη. (άμα έρθουν τα χριστούγεννα θα σας τα ψάλλω παρέα μ'ενα τρίγωνο, το τούμπανο το στειλα για απόσυρση). Τα δέοντα στον Κύριο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαρρώ η λαχτάρα χωράει σε όλες τις μέρες. Αρκεί να υπάρχει το ερέθισμα. Λέτε να μου λείπουν παιχνίδια επιτραπέζια και το γραφείο ι τραπέζι μου να έχει μαραζώσει; Διόλου απίθανο. Αν οι ψιχάλες ήταν από το στέρημα σας (άνω τελεία - που να τη ψάχνω. . .) υποκλίνομαι! Αυτό με τον ακάλυπτο και τα τετράγωνα ποιητικό μεν, και ίσως, ακαταλαβίστικο δε, και σίγουρα. Χαίρομαι που ήδη κάτι έχω να περιμένω για τα Χριστούγεννα. . . Ούτε μικρό παιδί να ήμουνα. Κύριο ποιο Κύριο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληΗμέρα Σας Αγριοπερίστερο της Πλάκας (της πλάκας;!).
Λαλούσα για παιχνίδια επιτραπέζια με το έτερον ήμισυ. Φιλήστε μου το γραφείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ(μό)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω, τρώγεται? (θα το φίλαγα εγώ, αλλά τα παραθύρια κλείσανε)***
ΑπάντησηΔιαγραφή(Σαν συμπεριφορά)δύσκολα. Δεν θα πρόσθετε κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυννεφάκια (συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ με κοιτάει αυτός, τόσο πολύ άλλαξα;
Αξονικός τομογράφος το βλέμμα, είναι επαγγελματίας -συνάμα κι ερασιτέχνης-
Τον φοβάμαι -έντονα-
Κι αυτές οι ερωτήσεις του, προσβολές εν ευθεία
Εχει, όμως μάτια που δε βολεύονται με τίποτα
Μάτια που χάραξε ο χρόνος
αλλά δεν στράγγηξε διόλου από τη λάμψη τους.
Τα έχω πεθυμήσει αυτά τα μάτια. (Να κοκκινίζουν κόλλες διαγωνισμού τώρα τα χέρια του??)
Υποχωρώ (μπροστά στην ευκολία του, όμορφου μεν ομολογώ, αλλά για εμένα) αφηρημένου. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κραγιόν- παραλειπόμενα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα της άρεσε το κόκκινο.
Απο παιδί μελέταγε τις κερασιές και τις φραουλιές με το στόμα. Τη γεύση τους ζήλευε.
Το πρόσωπό της τη μέρα εκείνη της φάνηκε ωχρό. Άνοιξε το μαγικό πουγκί με τα σύνεργα που φτιαχνουν όμορφα παραμύθια και έριξε δυό σκιές πάνω της, να γίνει φως. Ύστερα τα δυό χείλια της τα βάφτισε κεράσι. (θέλω να ακούσω τη φωνή του, από απόσταση να με φιλά)
Επειδή, θαρρώ, μπορώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνοιξε το παράθυρο. Ένα φως μπήκε. Στριφογύρισε, κοίταξε, έφυγε. Το έκλεισε. Με έναν αναστεναγμό αναποδογύρισε τις τσέπες του. Σχεδόν τίποτα. Θυμήθηκε ότι πεινάει. Άνοιξε το στόμα. Έκλεισε τα μάτια. Γεύτηκε. Ήταν Αύγουστος. Δυο έτη μετά. Τα είχε καταφέρει!
Πες τε μου κι εμένα: Τι βγαίνει με τα παλαβά (μας);
Για εσας δεν ξερώ, εμένα μου ανοίγετε την όρεξη. Αν σας είχα μπροστά μου τώρα, θα ήθελα να σας κοινωνήσω χιλια κεράσια. (Τον σκέφτομαι κι ανθίζω). Εσεις που ξέρετε από αριθμούς, σχηματίστε το θαύμα. (Το αφτί της είναι ακομη στη θέση του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔρασκέλισε το κατώφλι. Έκλεισε την πόρτα. Μπήκε ή βγήκε; Εκείνη; Μυστήριο μέγα. "Τα θαύματα δεν προετοιμάζονται. Σκάνε!", συλλογίστηκε και έκανε ένα βήμα ακόμα. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη τον σκέφτεται πολύπλευρα. Εκείνη πάντα τον θαύμαζε, κι ας μη φαινόταν. Εκείνη μαζεύει τις λέξεις του απ' τα παλιά και για καινούργια αναρωτιέται. Τον περίπατο τους των δευτερολέπτων δεν λησμόνησε. Ούτε την πρόταξη των σταφυλιών. Ούτε τις σοφές παρατηρήσεις των φρυδιών. Εκείνη θα ξεσκάσει, μόνον όταν Εκείνος σκάσει το θαύμα. Τον ξαναβρίσκει με τα μάτια στ' αγαπημένα του βιβλία. Του στέλνει απαλό ένα χάδι, να μην κρυώνει. Και περιμένει να μάθει νέα του. Σαν τρελή. Περιμένει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θα τον ξαναβρεί, απόψε. Σκύβοντας και μυρίζοντας έναν αφέντη βασιλικό. Ξαποσταίνοντας κάτω από έναν ισκιερό πλάτανο. Ανατρέχοντας στον Συμπότη Πλάτωνα. Χορεύοντας ένα ζεϊμπέκικο. Δακρύζοντας σα κεχριμπάρι. Θα τον ξαναβρεί στα όνειρά της. Εκείνος, θα έλθει, τροπαιοφόρος σπουργίτης, να πλέξει φωλιά... Σ' αγ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ(ει) γαπήσου (δες νέα φωνητική κατάθεση της Θ. Τσάτσου) ή πήγαινε στην παλαιά Μαρινέλλα του 'Τολμώ'.
Μήπως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης άρεσε να του επιτίθεται, εκείνος? Θα αντεπιτεθεί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως!
ΑπάντησηΔιαγραφή[Και είναι οριστικό.]
Αμέ!
Αντε, με το καλό! (τον φιλώ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά τι έγινε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βρήκατε;
Άντε! Και εις άλλα με υγεία!
Μπαα! Με τα ημιτελή έχω, τελικώς, πρόβλημα. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!