Το υπόγειο της Τ47 υπήρξε το γραφείο μου όταν ήμουν σπουδαστής στο ΕΜΠ. Μετά,
τον Αύγουστο του 1980 ξεκίνησα να υπηρετώ την στρατιωτική μου θητεία. Απολύθηκα
τον Δεκέμβριο του 1982. Τον Αύγουστο του 1983 προσλήφθηκα σε μία θέση εργασίας στην περιοχή της
Κοζάνης. Μετατέθηκα στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1992.
Κάποια στιγμή, για προσωπικούς λόγους, αποφάσισα να ανακαινίσω
το υπόγειο της Τ47. Το έπραξα. Η ανακαίνιση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2000 και ολοκληρώθηκε
τον Απρίλιο του 2001. Το υπόγειο απόκτησε WC, έπιπλα γραφείου, καινούργια ηλεκτρολογική
εγκατάσταση, μοκέτα και κλιματιστικό. Τον Μάιο του 2001 μετέφερα
στερεοφωνικό και δίσκους από την Α29 στο υπόγειο της Τ47 και συνάμα εγκατέστησα έναν Η/Υ. Το υπόγειο είχε
γίνει πλέον ο ζωτικός προσωπικός μου χώρος.
Το Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2012, στο πλαίσιο του Mega
Project Δ, εγκαταστάθηκα μόνιμα στο ισόγειο της Τ47. Ο πατέρας μου
είχε φύγει από τη ζωή τον Γενάρη του 1999 και η μητέρα μου τον Μάιο του 2009.
Στον Β' όροφο της Τ47 κατοικούσε η αδελφή μου Δ. Το υπόγειο εξακολουθούσε
να είναι ο χώρος που φιλοξενούσε το γραφείο, το στερεοφωνικό, τους δίσκους και
τον Η/Υ μου.
Κάποια στιγμή, τον Δεκέμβριο του 2015, και με πρόταση /
προτροπή του γιου μου Ι. μετέφερα το γραφείο μου από το υπόγειο σε ένα από τα
τρία υπνοδωμάτια του ισογείου. Το στερεοφωνικό τοποθετήθηκε στο σαλόνι (με
εξαίρεση το pick-up το οποίο και δεν χρησιμοποιούσα και
δεν χωρούσε). Από τους δίσκους CD ανέβασα στο ισόγειο
μόνο τους βασικούς. Χατζιδάκι, Ξυδάκη, Θεοδωράκη, Χαΐνηδες, Σαββόπουλο. . .
Ο κύριος όγκος των δίσκων, περίπου 600 δίσκοι βινυλίου
και 3700 CD, παρέμεινε στο υπόγειο. Δεν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς στο
ισόγειο. Μάλιστα μετά την μεταφορά δύο βιβλιοθηκών στο ισόγειο αναγκάστηκα να
αγοράσω ακόμα δύο βιβλιοθήκες, από την JYSK, τις οποίες χρησιμοποίησα, βεβαίως, σαν δισκοθήκες.
Μετά την μετακίνηση του γραφείου, από το υπόγειο στο
ισόγειο, οφείλω να ομολογήσω ότι το υπόγειο της Τ47 χρησιμοποιείται πλέον σαν αποθήκη. Εκτός από τους
δίσκους υπάρχει και ένα μεγάλο πλήθος περιοδικών, σε έναν μπουφέ και μία
ειδική, βαρέως τύπου, ραφιέρα καθώς επίσης και άλλα πράγματα διάφορα (καρέκλες,
θερμαντικά σώματα, ανεμιστήρες, εργαλεία . . .).
Έτσι, κάθε φορά που θυμάμαι, ή παρουσιάζεται η ανάγκη,
να ακούσω ένα από τα CD μου, πρέπει,
συνήθως, να κατεβώ στο υπόγειο και να το ψάξω. Κάποιες φορές δυσκολεύομαι λίγο
να το βρω κάποιες άλλες όχι. Την τελευταία φορά που κατέβηκα στο υπόγειο
ψάχνοντας κάποιον δίσκο ήταν για το CD «1976 - Οι Μεγάλες Επιτυχίες». Ο λόγος ήταν να μεταφέρω σε μορφή mp3 το τραγούδι «Κι εσύ τρελή με τυραννάς», της Μαρίζας
Κωχ, που είχα χρησιμοποιήσει στην εγγραφή 1297. Βεβαίως. Όποιο τραγούδι έχω χρησιμοποιήσει σαν
μουσική υπόκρουση εγγραφής το έχω καλοταξινομημένο και στον Η/Υ μου σε μορφή mp3.
Κάθε φορά, λοιπόν, που ψάχνω έναν συγκεκριμένο δίσκο
στο υπόγειο ανεβαίνω στο ισόγειο με αυτόν και κάποιους άλλους. Είναι που,
αυτούς τους άλλους, τους αναθυμάμαι, τους νοσταλγώ και θέλω να τους ξανακούσω.
Αυτή τη φορά ανέβηκα με τέσσερα άλμπουμ του Μητροπάνου και από ένα του
Μαζωνάκη, του Ρόκκου και της Ρίτας
Σακελλαρίου.
Πάντα μου άρεσε η φωνή και κάποια τραγούδια της Ρίτας
Σακελλαρίου. Την Τρίτη, 8 Ιουλίου 1980, μάλιστα, είχα αγοράσει, σε δίσκο βινιλίου, το
κλασικό άλμπουμ της, «Ιστορία μου» (με κόστος 0,70 €). Σε CD είχα τρία άλμπουμ της με επιλογές από τα τραγούδια
της, και βεβαίως σκόρπια τραγούδια της σε διάφορα άλμπουμ. Στα CD που έχω στην κατοχή μου υπάρχουν αθροιστικά 147 τραγούδια της με
πολλές επαναλήψεις. Το κλασικό «Ιστορία μου», παραδείγματος χάριν, υπάρχει έξι
φορές.
Το άλμπουμ της Σακελλαρίου,
που ανέβασα από το υπόγειο, ήταν το τετραπλό, σε χάρτινη συσκευασία, «Αφιέρωμα
Ρίτα Σακελλαρίου Ιστορία μου. . .» με 64 «μεγάλες επιτυχίες». Το πρώτο CD του άλμπουμ αυτού είχε δοθεί, σαν προσφορά, με το φύλλο
της Κυριακής, 1 Ιουλίου 2012, της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής». Τα
τρία επόμενα ακολούθησαν τις επόμενες τρεις Κυριακές.
Λοιπόν, (ξανα)άκουσα και τα τέσσερα CD. Κάποια τραγούδια μου άρεσαν πολύ, κάποια καθόλου.
Σκέφτηκα να κάνω μια επιλογή τραγουδιών για τον Η/Υ, σε μορφή mp3 και ποιότητα 320 Kpbs (ως συνήθως).
Ασχολήθηκα. Ξεχώρισα δεκατρία τραγούδια. Αυτά:
Τα μετέτρεψα. Τα ακούω και τα χαίρομαι. Η μερίδα του
λέοντος, όσον αφορά τους δημιουργούς, στο δίδυμο Γιώργος Μανισαλής – Κώστας Ψυχογιός με έξι
τραγούδια (με ακόμα ένα τραγούδι του Μανισαλή σε στίχους Γιώργου Γιαννακόπουλου). Όσο για το χρονικό εύρος που καλύπτουν τα τραγούδια, αυτό εκτείνεται στα δεκαεννέα έτη, από το 1968 μέχρι το 1986, με πέντε τραγούδια του 1972.
Μου αρέσουν τα δεκατρία, πιο πάνω, τραγούδια. Μου
αρέσει κυρίως η μουσική τους που είναι ξεκάθαρη και διακριτή και όχι το θολό,
τυποποιημένο, ντάπα – ντούπα των περισσότερων σύγχρονων τραγουδιών. Μου αρέσει
ο ήχος και το παίξιμο του μπουζουκιού σ’ αυτά. Μου αρέσει η χροιά της φωνής της
Ρίτας Σακελλαρίου και ο τρόπος που ερμηνεύει τα τραγούδια αυτά. Μου αρέσουν, στις
περισσότερες περιπτώσεις, και οι στίχοι που δίνουν το στίγμα μιας εποχής που
πέρασε πια και πάει.
Σε κάθε περίπτωση διατηρώ το δικαίωμα να μου αρέσει,
και στη μουσική, και να το δηλώνω ό,τι με αγγίζει και με συγκινεί πέρα από είδη
και κατατάξεις. Από σκυλάδικα μέχρι ατονική μουσική. Ό,τι ευφραίνει πρέπει να είναι
αποδεκτό και ομολογητέο. Κάθε τραγούδι, θα έλεγα, έχει τη χάρη και το κοινό του.
Να είσαστε όλοι Καλά.
Ένα κλικ μακριά Ρίτα Σακελλαρίου, βεβαίως, και το
κλασικό «Ιστορία μου»:
15/08/2020
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΣΑΛΗΣ ΗΤΑΝ ΝΟΝΟ ΜΟΥ Κ ΘΕΙΟ ΜΟΥ . ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΓΥΡΩ ΣΑΤ 12 ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ,ΟΛΑ ΤΗΣ ΡΙΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΜΟΥ ΤΑ ΕΜΑΘΕ ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ . ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ . ΟΜΩΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΙΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ . ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ........
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΓΟΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΣΑΛΗΣ ΗΤΑΝ ΝΟΝΟ ΚΑΙ ΘΕΙΟ ΜΟΥ . ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ . ΓΥΡΩ ΣΤΑ 12 ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΚΑΙ ΓΩ ΝΑ ΜΑΘΑΘΑΙΝΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΓΟΥΔΙΑ ΣΤ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ , ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΝΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ . ΔΑΝ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΤΟΥΝΚΑΝΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ . ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ