1302. με το φεγγάρι αγκαλιά

Ομολογώ το είπα κι εγώ, ασμένως, το σχετικό «Ναι» στην εξαδέλφη «Αρτίστα του βωβού», από το ομώνυμο blog, και το όνομά μου προστέθηκε ήδη στους μετέχοντες στο πρότζεκτ Bloggers talking challenge # 2 που ξεκίνησε από το ιστολόγιο Pause Blog.

Ένα πρότζεκτ με στόχο να γνωριστούμε λίγο καλύτερα τουλάχιστον οι blogger εμείς που επιμένουμε ενάντια στην κυριαρχία του Facebook και των εικονιδίων. Οι προηγούμενες συμμετοχές, στο πρότζεκτ αυτό, για όσες / όσους ενδιαφέρονται, υπάρχουν εδώ.

Ακολουθώντας, λοιπόν, τη σχετική διαδικασία έδωσα τη σκυτάλη στην Fish eye, από την Θεσσαλονίκη η οποία ανταποκρίθηκε και οι απαντήσεις της θα ακολουθήσουν. Η Fish eye διατηρεί το blog «με  το φεγγάρι αγκαλιά».

Με την Fish eye μας συνδέει διαδικτυακή φιλία πολλών ετών. Τόσο και έτσι που πλέον το φιλία προηγείται του διαδικτυακή. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες που σοφά επιλέγει για τις αναρτήσεις της. Μου αρέσουν τα κείμενά  της που πολλές φορές κρύβουν έναν λυρισμό που ξαφνιάζει. Μου αρέσει ο τρόπος που απλώνει την ματιά της στον κόσμο και το πως εκφράζει τα αισθήματα και συναισθήματά της.

Από εμένα Καλό, από αύριο, Σεπτέμβριο.

Ο λόγος στη Fish eye:

Με προσκάλεσε ο ''aeipote'' σ’ αυτό το ωραίο παιχνίδι που γίνεται για να συστηθούμε κατά κάποιο τρόπο και να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας,  κι εγώ είπα το ''ναι'' γιατί πρώτα απ' όλα θεώρησα ότι μου έκανε μεγάλη τιμή και δεύτερον έχω ένα μικρό θεματάκι μαζί του,  δεν μπορώ να του πω ''όχι''.  Και δεν το κάνω για να μην τον στενοχωρήσω,  το κάνω επειδή στις προτάσεις του το ''ναι'' μου βγαίνει αβίαστα :) Διόλου περίεργο όλο αυτό,  διότι τον αείποτε τον γνωρίζω εδώ και πάαρα πολλά χρόνια,  από το 2006 με 2007 περίπου και δεν έχει αλλάξει καθόλου η πρώτη εντύπωση που είχα σχηματίσει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο ευγενικό,  διακριτικό,  ευαίσθητο και με κοφτερό μυαλό. 

η ιστορία του blog μου

Έκανα την πρώτη μου ανάρτηση,  στις 8 Οκτωβρίου του 2006.  Ήταν δοκιμαστική και επρόκειτο για μια φωτογραφία από τις διακοπές μου στην Λευκάδα,  όπου απεικονίζονται  τα μπλε νερά της παραλίας των Εγκρεμνών.

Το ''με το φεγγάρι αγκαλιά''  είναι το προσωπικό ημερολόγιο των συναισθημάτων μου τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια,  167 ολόκληρους μήνες,  με αναρτήσεις άλλοτε βιωματικές και άλλοτε φανταστικές.  Είναι ο τρόπος που διάλεξα για να αποτυπώσω τα άλλοτε όμορφα και παραμυθένια κι άλλοτε ρεαλιστικά και δύσκολα  μονοπάτια της καθημερινότητας μου.

Πέντε τυχαία πράγματα που θα ήθελες να μάθουμε για σένα

1) Αγαπώ πολύ τις χειροτεχνίες.  Υπήρξαν η κύρια απασχόληση μου.  Είχα δε το πείσμα και την επιμονή ώστε να τις προχωρήσω και σε επαγγελματικό επίπεδο.

2) Είμαι αρκετά αισιόδοξη  και ανοιχτή για νέους ορίζοντες,  αν και δεν απομακρύνομαι πολύ από τις συνήθειες μου.

3)  Αγαπώ την ψυχολογία και την φιλοσοφία,  πιστεύω στη θετική σκέψη.

4)  Στα όνειρα μου,  ζω σε ένα σπίτι στο δάσος,  μαζί με την οικογένεια μου.  Λατρεύω την φύση και τα ζώα.

5)  Αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο και τα βιβλία!

Ένα τραγούδι που σου δίνει δύναμη.

Tango Santa Maria - Gotan Project

Τί σε ενοχλεί στο διαδίκτυο.

Η αντιγραφή φωτογραφιών και κειμένων από επαγγελματικά sites, χωρίς αναφορά στην πηγή.

Γεγονότα που σε ''διαμόρφωσαν'' στον άνθρωπο που είσαι σήμερα.

Ο πατέρας μου και η μητέρα μου!  Οι σχέσεις μου,  οι ερωτικές και οι φιλικές.  Οι δυσκολίες που συνάντησα και αντεπεξήλθα στην ζωή μου αλλά και τα όσα καλά μου δόθηκαν δίχως περιορισμό και για τα οποία νιώθω ευγνωμοσύνη.

Αγαπημένες σου συνήθειες.

Η πιο ευχάριστη στιγμή της ημέρας είναι η βόλτα μου στην παραλία της Θεσσαλονίκης,  αλλά και η στιγμή που θα κάτσω στον καναπέ,  ανάμεσα στα φουσκωτά μαξιλάρια μου και θα πιω τον καφέ μου.

Η πιο χαλαρωτική στιγμή μου είναι όταν με βελόνες και κλωστές κεντάω ή ράβω όπως το quilting που είναι κάτι καινούργιο για μένα και ασχολούμαι μ’ αυτό τελευταία.

Καλοκαιρινός προορισμός.

Ταξίδια στα νησιά!  Ένας επίσης εξαιρετικός καλοκαιρινός προορισμός είναι το Πήλιο.

Λόγοι για να μην χάσεις το χαμόγελο σου στα δύσκολα

Δεν θα πω πως δεν απογοητεύομαι ή πως δεν μελαγχολώ. Όμως η κουβέντα με έναν τρυφερό φίλο,  μπορεί να μου χαρίσει χαμόγελο και καλή διάθεση.  Η ανάγκη να στηρίξω συναισθηματικά τα παιδιά μου και την οικογένεια μου επίσης.

Η απασχόληση με τις χειροτεχνίες μου,  υπήρξε ως σήμερα ένα πολύ δυνατό στήριγμα για εμένα.     

Για την συνέχεια του παιχνιδιού θα προσκαλέσω μια πολύ δημιουργική φίλη blogger, την Ρένα Χριστοδούλου:

http://diaheiros.blogspot.com/