Μερικά μηνύματα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις. Απρόσμενα, λοιπόν, και με λόγο αποσπασματικό και εμφανές το άγχος έφθασε ένα τέτοιο στο [e] γραμματοκιβώτιο μου. Ο αποστολέας αναγνωρίζοντας, ίσως, τους αδύναμους πλέον δεσμούς της σχέσης αυτοβούλως την υποβαθμίζει, από την πρώτη του πρόταση, από “φιλία” σε “γνωριμία”. Άγχος, έλλειψη χρόνου, κούραση, προβληματισμός.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αν το κείμενο αυτό με αφορά [μόλις δυο μικρές ερωτιματικές προτάσεις για την διάθεση και την υγεία μου]. Μοιάζει περισσότερο με κείμενο εκτόνωσης για ιδία χρήση. Αναφερόμαστε και περιγράφουμε το “κακό” για να του δώσουμε μορφή και να το ξορκίσουμε. Τόσο καιρό μετά την παραμικρή επικοινωνία τέτοια εγχειρήματα είναι πραγματικά δύσκολα.
Η πρώτη αντίδραση ήταν: “Βρε, τι υποφέρει ο άνθρωπος!” και να στρωθώ να γράψω μια απάντηση. Όμως, όπως το έχω ήδη γράψει, βαρέθηκα τις φροντισμένες απαντήσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Τι νόημα θα είχε η ψευδαίσθηση της παράτασης της ζωής μιας σχέσης ουσιαστικά ανύπαρκτης; Για να “επικοινωνήσουμε” και πάλι δύο ή τρεις μήνες μετά ή για να πιστεύουμε ότι κάτι κινείται εκεί όπου δεν υπάρχει κίνηση; Και τι αξία έχουν οι σχέσεις που αδυνατούν να συντηρήσουν έναν στοιχειώδη ρυθμό;
Από την πλευρά μου είμαι ήσυχος. Για την συγκεκριμένη σχέση και είπα και έκανα και έδωσα. Πενιχρό το αποτέλεσμα διότι, βεβαίως, η ζωή, οι υποχρεώσεις, το τρέξιμο, το άγχος, η έλλειψη χρόνου και άλλα τέτοια γνωστά. Οι άνθρωποι τρώνε ψωμί κι οι σχέσεις τα ψωμιά τους!
Καμιά φορά οι απαντήσεις υπάρχουν εκεί που δεν το γνωρίζουμε. Έτσι και τώρα. Έστω και αν πρόκειται για έμμεση απάντηση αν διαβαστεί από τον ενδιαφερόμενο [και δεν είναι απίθανο] θα μπορούσε να λύσει κάποιες απορίες και να εξηγήσει τη στάση μου. Όπως και να έχει εύχομαι από καρδιάς να αποκατασταθεί η τάξη στη ζωή του το συντομότερο δυνατό και με το μικρότερο, πάντα, κόστος.
10/10/2005
Διακρίνω μία μεγάλη απογοήτευση και μελαγχολία αγαπητέ μου. Είναι μικρή η ζωή, μήπως να το ξαναβλέπατε λιγάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές ένα γεια, ένα καλημέρα, ένα τηλεφώνημα απ΄τα παλιά αξίζει πολλά περισσότερα απ΄όσα η λογική θέλει να του προσδώσει.
Καλημέρα :)
Χμ! Καλά διακρίνετε, θα έλεγα. Την απογοήτευση την πετύχατε διάνα. Την μελαγχολία όμως;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόθεν; Τί να κάνουμε τώρα, μεγαλώσαμε. Δεν μας αρκεί, πλέον, μια καλημέρα, ένα τηλεφώνημα από τα παλιά και τέτοια άλλα πολλά. Θέλουμε συνέχεια, συνέπεια, ρυθμό. Θέλουμε να πιστεύουν και να σκέπτονται τα λόγια μας, να διανύουν αποστάσεις, να μετατοπίζουν αποστάσεις, να έχουμε υπόσταση στη ζωή τους. Δεν μας καλύπτει της στιγμής το ξέσπασμα. Έχουμε πείρα και έχουμε απογοητευτεί. Θέλουμε συνέχεια, συνέπεια, ρυθμό. Θέλουμε αυτό που δεν υπάρχει, ένα θαύμα διαρκείας. Ένα σύμπαν στα μέτρα μας θέλουμε. Ένα άπαν. Ένα πάντα. Έτσι. Από τον απέναντι το σύμπαν για μια δεκάρα και δυο στιγμές. Για να είναι και να αξίζει. Αυτό που δεν θα έλθει προσμένουμε γιατί τα άλλα ήλθαν, πέρασαν και φύγαν. Το έχω, λοιπόν, δει και είπα να μην το πλέον ξαναδώ έτσι. Δεν με καλύπτει και ουδόλως φταίει η λογική, που ευτυχώς και από αυτήν, έχω. Μια λογική ποτισμένη συναίσθημα που κλωτσάει. Εγώ θέλω την τούρτα και όχι την κάθε φοράς παστούλα. Μπορεί για τον Πίνδαρο το σιγασθέν να θνήσκει αλλά για μένα το σιγασθέν τέθνηκε. Και να το ξαναγράψω:
- Η τελευταία φορά υπάρχει!
Καλή σας Νύχτα
Φίλε μου, συμφωνώ μαζί σου σε όλα. Είμαι και ΄γω άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται με μετριότητες, αν αυτά που περιγράφεις αναφέρονται σε άτομα απαραίτητα για την ύπαρξή μας. Δεν θα περίμενα λιγότερα απ΄τον άνθρωπο της ζωής μου, απ΄τους φίλους τους αληθινούς, απ΄αυτούς που έχω αφήσει να δουν την ψυχή μου. Για όλους τους υπόλοιπους, ένα τηλεφώνημα, μια σκεψούλα, μια ανάμνηση μου φτάνουν, ακόμη κι αν είναι από προδοσίες και απογοητεύσεις. Τί στο διάολο, αν ζητάμε απ΄όλους τα πάντα, θα κλειστούμε σε μια γυάλα που κανείς ποτέ δεν θα διαπεράσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε καλημερίσω με την πιο σοφή φράση που έχει πει η μοναδική μου φίλη την οποία συναντώ πολύ σπάνια : «οι αληθινοί φίλοι, μετράνε απ΄τις παρουσίες και δεν μετράνε απουσίες». : )
Χαίρομαι που συμφωνείς. Έτσι, θαρρώ, θα πρέπει να είναι. Όσο για το πόσο σοφή είναι η φράση της φίλης σου να το συζητήσουμε σε 10 -15 χρόνια. Ο χρόνος είναι δωρεάν και συνεπώς η συνύπαρξη, φιλική ή άλλη, μετράει μόνο "εν χώρω". Μόνο που όσο πιο νέοι είμαστε τόσο λιγότερο εκτιμάμε το "χώρο". Στον τελικό απολογισμό όμως το εν χώρω μετράμε και αυτό εισπράτουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥγίαινε.
πολύ μοναξιά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Αλλά για ποιον;
ΑπάντησηΔιαγραφήπίσω από τη μοναξιά του άλλου,κρύβεται η δική σου....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ανατολίτικο" μου κάνει και μασάω δεν!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "δυτικο" πως θα ήταν? υπεκφυγές..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι έτσι ακριβώς ώστε να μπορεί κανείς να πει "υπεκφυγές" για το "ανατολικό". Και να μην ξεχνάμε ότι παίζουν και τα νοτιοανατολικά και τα βορειοδυτικά και όλα τα σημεία του ορίζοντα! Συμπαθάτε με αλλά η "ανατολίτικη", τέτοια, κουλτούρα πάντα μου φαινότανε γλυκερή και κομμάτι ψεύτικη. Επί της ουσίας τώρα την μοναξιά μου δεν γουστάρω να την μοιραστώ με κανέναν. Ακόμα περισσότερο, λοιπόν, δεν την κρύβω πίσω από την μοναξιά των άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, υγίαινε
μία 'γεωγραφική' μοναξιά...που φέρνει μια "κομπλεξική" απάντηση...καλό βράδυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε ένα κόλλημα με την μοναξιά ή είναι ιδέα μου; [Και αν ναι, γιατί;]
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα [σας]!
το ίδιο θα έλεγα κι εσάς...σέβομαι όμως τη μοναξιά σας και τις απόψεις σας...καλό απόγευμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαστε ευγενέστατη. Ευχαριστώ για την ταμπελίτσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σας βράδυ