0668. Παρών

Έρχονται στιγμές που απλώς θέλεις να πεις ένα “Παρών”. Δίχως θαυμαστικό, δίχως τίποτα. Απλά και μόνο να δηλώσεις, για όσους τυχόν νοιάζονται, ότι είσαι εδώ, υπάρχεις, σκέπτεσαι, κινείσαι. Ξέφυγα από τη νόρμα του “Δευτέρα – Τετάρτη Παρασκευή” και πραγματικά ζορίζομαι. Από την άλλη μοιάζει να διάλεξα την κατάλληλη στιγμή. Με τις τρέχουσες συνθήκες στην εργασία μου δεν θα μπορούσα με τίποτα να υποστηρίξω μια τέτοια συχνότητα εγγραφών.

Εχθές περπάτησα από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα. Μια παλιά, αγαπημένη, διαδρομή που είχα μήνες να την κάνω. Περπατούσα και αναθυμόμουνα. Μια πόλη που αλλάζει. Συλλογιζόμουνα αντίστοιχες διαδρομές τους παρελθόντος. Διαδρομές και ανθρώπους. Για πολλοστή φορά εφάρμοσα τη θεωρία μου της ογκοποίησης των διαδρομών και εντόπισα σημεία τομής με πρόσωπα αγαπημένα. Με απορρόφησε η σκέψη τους. Που βρίσκονται; Τι πράττουν; Πως περνούν; Γιατί κόπηκαν οι γέφυρες που μας ένωναν; Πόσο έφταιξα για αυτό; Ιστορίες παλιές που πια δεν ενδιαφέρουν κανένα.

Εχθές και πάλι, για λόγους ειδικούς, ήθελα να αγοράσω κάτι “όμορφο και μικρό”. Το έψαξα σε όλο το μήκος της διαδρομής. Δεν το βρήκα. Ξαφνικά το σκέφτηκα. Το ήθελα πολύ. Δεν έγινε. Ας πάει μαζί με τα άλλα. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Έχει αποδειχτεί, εξ’ άλλου, ότι στην περίπτωση αυτή, ο αυθορμητισμός δεν ευνοεί.

Τα προβλήματα με τη μουσική υπόκρουση των εγγραφών του παρόντος παραμένουν. Κάτι προσπάθησα με το esnips, δούλεψε στην προηγούμενη εγγραφή αλλά όχι και με τις προηγούμενές της. Έστειλα και μήνυμα στο Fileden παρακαλώντας τους να εξετάσουν την περίπτωσή μου αλλά δεν ανταποκρίθηκαν και πολύ φοβούμαι ότι ούτε και πρόκειται. Ας είναι. Το ψάχνω και, γρήγορα ή αργά, θα βρω τη λύση.

Το esnips με διέψευσε! Τόσο το καλύτερο. Ακούγεται το “Μου Λείπεις” με το Γιώργο Μαζωνάκη.

28/10/2009