0314. Δοκιμές

Υπήρχαν εποχές, εκεί στην δεκαετία του ’70, που στα περίπτερα μπορούσε κανείς να βρει σπουδαία βιβλία. Όχι σε όλα τα περίπτερα βέβαια αλλά σε κάποια επιλεγμένα κεντρικά. Ένα τέτοιο περίπτερο, αν δε με γελά η μνήμη μου όσον αφορά τη θέση, ήταν και αυτό που βρισκότανε στη γωνία Ακαδημίας και Χαριλάου Τρικούπη.

Από αυτό το περίπτερο, λοιπόν, αγόρασα τις Δοκιμές του Γιώργου Σεφέρη. Θυμούμαι ακόμη πως κρεμόντουσαν αντάμα οι δυο γκριζωποί τόμοι δεμένοι με σπάγκο. Και δίπλα τους, “σφαχτά της αγάπης”, τόμοι άλλοι επωνύμων ομοίως δεμένοι και αναρτημένοι. Οι τιμές προσιτές. Πιο κάτω από αυτές των βιβλιοπωλείων.

Δεν έλειψαν, ωστόσο, και οι περιπέτειες. Τρεις ή τέσσερεις φορές πήγανε και ήλθανε οι τόμοι μεταξύ Τ47 και Ακαδημίας. Το πρόβλημα εντοπιζότανε στο ότι κάποιες σελίδες δεν ήταν τυπωμένες. Εντόπιζα, λοιπόν, τις λευκές σελίδες, φορτωνόμουνα τους τόμους και έτρεχα. Ευγενέστατος ο περιπτεράς αντικαθιστούσε το ελαττωματικό αντίτυπο ευθύς.

Θυμάμαι την φωτισμένη, νυχτερινή Αθήνα. Την εποχή και το κλίμα. Το φωτισμένο περίπτερο. Τους τόμους των βιβλίων να αιωρούνται με το αεράκι. Τελικώς στις 30/12/1975, ημέρα Τρίτη, ευτύχησα να βρεθώ με δυο σωστά αντίτυπα των Δοκιμών. Κόστος 1,76 Ευρώ ή 600 Δραχμές τότε. Καθόλου άσχημη τιμή.

Τα αγάπησα τα βιβλία αυτά. Τα διάβασα πολλές φορές με μεγάλη προσοχή. Χάρηκα, και ακόμα χαίρομαι, την ακρίβεια και την λιτότητα στην έκφραση. Την ευγένεια και το ήθος του συγγραφέα. Τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα. Την βαθιά Ελληνικότητά του. Προσεκτικά έχω με μολύβι υπογραμμίσει προτάσεις που θεώρησα σημαντικές.

Στις 29/12/1992, ημέρα Τρίτη και πάλι, αγόρασα και ένα αντίτυπο του Γ’ τόμου των Δοκιμών [Παραλειπόμενα], με κόστος 11,73 Ευρώ [4.000 Δρχ.] και η σειρά ολοκληρώθηκε.

Από τον πρώτο τόμο των Δοκιμών, που αυτή τη στιγμή κρατώ στα χέρια μου, σταχυολογώ και παραθέτω κάποιες από τις προτάσεις που έχω υπογραμμίσει:

“η ποίηση που δεν προσκαλεί τη φωνή είναι κακή ποίηση”

“Κι από το να μιλά κανείς μονάχος ως το να μιλά κανείς άλλη γλώσσα δεν είναι μακρύς ο δρόμος”

“Ήτανε μόνος και διχασμένος, είχε μεγάλη μνήμη, είχε μια πολύ γυμνασμένη λογική που του διάλυε το συναίσθημα και του αφαιρούσε το δώρο της λησμονιάς. Είχε ακόμη το ασήκωτο βάρος να ξέρει γιατί και πώς υποφέρει.”

“Όποιος ξεπερνά το μέτρο είναι υβριστής, και ύβρις είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να μας συμβεί”

“. . . με τον δεκαπεντασύλλαβο που είναι ο στίχος που πλησίασε πιο κοντά από κάθε άλλο ρυθμό το βαθύτερο κυμάτισμα της λαλιάς μας.”

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδά “Η Σωτηρία της Ψυχής” από τον δίσκο της “Τα Παραμύθια Μιας Φωνής”. Μια σύνθεση των Σταμάτη Κραουνάκη, Λίνας Νικολακοπούλου. 

09/05/2007