0320. Στοναχή ή Ίμερος Μήπως;

Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Συνάντηση και κείμενο. Με ένταση αυξανόμενη. Να μη μπορεί να πράξει τα όσα θέλει. Να μπορεί να σκεφτεί ότι θέλει και να πει ότι μπορεί. Την κάθε φορά να αναζητά τρόπο να εκφράσει τη συγκίνησή του των πλαισίων εντός. Να αποτυγχάνει. Μικρό το όφελος της συγκίνησης που αρθρώνεται σε λόγο δίχως το κατόρθωμα της άρσης στο επίπεδο της πράξης.

“Συγκίνηση”. Ανάπηρος όποιος να την εκφράσει αδυνατεί. Και πώς στον απέναντι περνά; Πώς εισπράττεται; Πώς αξιολογείται; Πόσο βοηθά να πει κανείς και να προχωρήσει; Να προοδεύσει και να πράξει. Ένα βασανιστικό ελάχιστο. Νόμιμο. Φυσιολογικό. Δικαιολογημένο από απόψεις πολλές. Τόσο που αδικαιολόγητη να μοιάζει η συγκίνηση και οι εμμονές. Η προσκόλληση σε ένα παρελθόν που, μπολιάζοντας το παρόν, αντιστέκεται.

Όλα είναι τοποθετημένα στη θέση τους. Τα σπίτια, οι άνθρωποι, οι δρόμοι και τα περίπτερα. Περπατώντας οι άνθρωποι περπατούν και πηγαίνοντας πάνε. Ο καθείς και το περιβάλλον του. Σχέσεις και δεσμοί. Υποχρεώσεις και πορείες. Η άνασσα κανονικότητα. Επιτρέπεται ότι επιτρέπεται. Γίνεται ότι γίνεται. Η σφαίρα γυρίζει. Ο πληθυσμός αδιαφορεί.

Εξάρσεις απορίας άξιες. Πρόσκαιρες, επώδυνες, απρόβλεπτες. Αναστατώνουν. Τανύζουν όλους τους δεσμούς. Ακουμπάνε στον πυρήνα του εαυτού. Δίχως συντονισμό. Δίχως διάρκεια. Τα πρόσωπα ανακρίνονται στους καθρέφτες. Κλειστές πόρτες. Εικασίες. Χαμένες ευκαιρίες. Δυσκολίες που αποφεύχθηκαν.

Συσσώρευση στιγμών. Επαλληλία γεγονότων. Μεταβολή ρυθμού. Απόσβεση εξάρσεων. Απορρόφηση κραδασμών. Κοσμιότητα του πράττειν. Επικράτηση του “ορθού”. Μέσος όρος που αποχαυνώνει. Αποχρωματίζει. Αποενοχοποιεί. Ότι θα μπορούσε να οδηγήσει στην ευτυχία εκτρέπεται. Αποφεύγεται. Ποινικοποιείται. Ύπαρξη. Άσκηση καθημερινών συνηθειών. Ελπίδων δύσβατη διαδρομή. “Σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα”.

Απέραντη γαλάζια έκταση. Θάλασσα και ουρανός. Μια λέξη στα άσπρα. Ταυτοποιεί το γεγονός. Το θέτει στις καρδιάς τα έσω φύλλα. Καταφύγιο. Εφαλτήριο. Α και Ω. Στο απέραντο του γαλάζιου μια μόνη λέξη λευκή. 

Η λέξη:

“Σ τ ί μ ε ρ ο ς”.

Ακούγεται η Χάρις Αλεξίου στο “Η Νύχτα Θέλει Έρωτα” από το ομώνυμο άλμπουμ των Χρήστου Νικολόπουλου – Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Υ.Γ.

Στοναχή: [αρχ. στοναχή στενάχω] (η) ουσ. στεναγμός, στόνος.

Ίμερος: [αρχ. ίμερος] (ο) ουσ. πόθος, λαχτάρα | (ιδ.) η ερωτική επιθυμία.

Άνασσα: [αρχ. /áνασσα, θηλ. του /áναξ] (η) ουσ. η βασίλισσα.

Σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα: [Από το “Τα Εις Εαυτόν” του Μάρκου Αυρήλιου] Νευρόσπαστα που χειρονομούν [μετάφραση του Γ. Σεφέρη].

Στίμερος: Στοναχή και ίμερος εν τω άμα.

23/05/2007