ΣΩΨΥΧΑ
Ξύπνησα ανήσυχος. Είχα σκεφτεί μήπως σε τρόμαξαν τα σώψυχά μου. Όρμησα στο τηλέφωνο. Σε κάλεσα. Απουσίαζες.
Στη βραδινή μας συνάντηση σε μετρούσα προσεκτικά. Έψαχνα. Γύρευα. Δεν φαινόταν να είχες προσέξει τίποτα. Σαν χωρίσαμε ανάσανα.
Και γυναίκα, στ' αληθινά, δεν γνώριζα εάν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω.
02.03.76
Αχχχ - αγαπητε αειποτε. Τοτε ειμασταν 20ρηδες - τι ξεραμε; Αλλα και οι γυναικες μας, μηπως ηξεραν περισσοτερα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως μαθαμε απο τα λαθη μας και οχι απο την εγκυκλοπαιδεια - κατι ειναι κι αυτο.
Οπως την περιγραφεις, πρεπει να ηταν μια πολυ αξιολογη υπαρξη. Θελω να πιστευω πως ειχες μια ωραια σχεση μαζι της.
Να εισαι καλα.
Υ.Γ. Θαυμασιος γραφικος χαρακτηρας. Λενε, δειχνει την προσωπικοτητα μας. Σε εκτιμω για αρχιτεκτονα η μουσικο. Σιγουρα οχι γιατρο, ουτε δασκαλο ;-)
Δυστυχώς, ή ευτυχώς, δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένη ύπαρξη. Είναι μια προσπάθεια να καταγραφεί το κλίμα μιας περιόδου (αναζητήσεων) της ζωής μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε δάσκαλος (αν και ίσως θα το ήθελα. Μηχανικός είμαι.
Καληνύχτα (έχω αγώνα αύριο! F1)