1555. Πριν και μετά

 

Στο γραφείο της Τ47 και απέναντι στο γραφείο υπάρχουν δύο κοντές, θα έλεγα, βιβλιοθήκες Neoset πλάι – πλάι. Τις είχα αγοράσει τον Μάρτιο του 2001, με κόστος 185.600 δρχ., ή 544,68 €, και τις είχα εγκαταστήσει στο υπόγειο της Τ47. Όταν έφερα το κάτω - πάνω, τον Δεκέμβριο του 2015, τις έλυσα και τις μετέφερα στο δωμάτιο-γραφείο (και δεν τις άφησα λυτές, τις έδεσα!). Διαστάσεις 157Χ94Χ32 κυβικά εκατοστόμετρα, για την καθεμιά. Τέσσερα ράφια, προστατευόμενα με δύο τζαμόπορτες, και ένα ντουλάπι, με δύο πορτόφυλλα, για την κάθε μια. Και επειδή, όπως ήδη έγραψα, το έχουν το «κόντος» τους σου δίνουν το περιθώριο να κάτι τοποθετήσεις στην οροφή τους. Κι εγώ τοποθέτησα. Μετά το έβγαλα. Τοποθέτησα κάτι άλλο. Μετά το έβγαλα κ.λ.π.

Αρχικά τοποθέτησα τα περισσότερα από τα εκατόν εβδομήντα έξι (176) αυτοκινητάκια, σε κλίμακα 1:72, που είχα στη διάθεση μου σε κατακόρυφες πεντάδες ή τετράδες. Οι μάρκες τους: Abrex, Cararama, Schuco, Schuco Junior Line, Real-X και Yat Ming. Τα περισσότερα τα είχα αγοράσει στην Ελλάδα. Ξεκίνησα τη συλλογή τους το 2004 και την ολοκλήρωσα το 2008. Τα περισσότερα τα αγόρασα στην Ελλάδα, από ένα τοπικό βιβλιοπωλείο στη Δημητρίου Γούναρη, το “Fasma”, στην οδό Ιπποκράτους, ακόμα και από το Lidl. Κάποια (Schuco) τ’ αγόρασα από τα καταστήματα Lafayette, στο Παρίσι, κάποια άλλα (Cararama) μου τα έφερε από την Κίνα μια αγαπημένη μου θεία.

Τελευταία οι βιβλιοθήκες βρέθηκαν να, συμμετρικά, υποβαστάζουν εξήντα (60) αγωνιστικά αυτοκίνητα, της DeAgostini, σε κλίμακα 1:43, μέσα στις πλαστικές θήκες τους. Αυτοκίνητα που ένα-ένα τοποθετούσα με τον ρυθμό που κυκλοφορούσαν. Ένα κάθε δύο εβδομάδες. Πριν λίγες μέρες πρόσεξα πως τα αυτοκίνητα αυτά έμοιαζαν, πώς να το πω, πολύ πλουμιστά. Τα χρώματά τους με ζάλισαν. «Δεν μου αρέσουν τοποθετημένα εκεί», συλλογίστηκα. Είχα τη λύση. Στο υπόγειο της Τ47 και πάνω σε δύο από τα έπιπλα που φιλοξενούν δίσκους CD είχα τοποθετήσει κάποια τανκ της σειράς «Ιστορικά Άρματα Μάχης», σε κλίμακα 1:72, της DeAgostini και πάλι. Τα άρματα αυτά παλαιότερα είχαν τη θέση των αγωνιστικών της De Agostini στην οροφή των βιβλιοθηκών. Αποφάσισα να τα επαναφέρω. Τοποθέτησα τα εξήντα αγωνιστικά σ’ ένα μεγάλο χαρτοκιβώτιο (μαζί τους και μια Ferrari F1 -SF100 2020- σε κλίμακα 1:24) και τα κατέβασα στο υπόγειο. 

Ανέβασα από το υπόγειο τα, κατά το πλήθος εξήντα (60), τανκ και τα τοποθέτησα, συμμετρικά, πάνω στις δύο του γραφείου βιβλιοθήκες σε δώδεκα στήλες των πέντε αρμάτων. Τα τοποθετούσα με τη σειρά που τα ανέβαζα. Στην τύχη. Θα μπορούσα, βεβαίως, να τα τοποθετήσω, κάπως, ταξινομημένα. Κατά χώρα κατασκευής, κατά βάρος ή κατά ημερομηνία κυκλοφορίας ίσως. Δεν το έπραξα. Ίσως κάποια μέρα, που θα έχω διάθεση, να το επιχειρήσω. 

Παρέα στα τανκ κάνουν δύο ελικοφόρα μαχητικά αεροσκάφη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα Ιταλικό και ένα Γιαπωνέζικο. Πρόκειται για ένα Fiat G.55 Centauro και ένα Kawasaki Ki-61-I Hien 'Tony'. Και τα δύο συναρμολογούμενα της Πολωνικής Cobi. Ανάμεσα στα τανκ και τα αεροπλάνα, στην μεσοτοιχία των δύο βιβλιοθηκών, έχω τοποθετήσει ένα πλαστικό άλογο, που είχα αγοράσει από το βιβλιοπωλείο του Λούβρου, στο Παρίσι, και που εικονίζεται στην αρχή της παρούσας εγγραφής.

Ομολογώ πως τώρα η εικόνα που τώρα βλέπω, όταν κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου, μου αρέσει. Τη βρίσκω ισορροπημένη και τα σκούρα της χρώματα ελκυστικά. Προτιμήσεις!

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά Μανώλης Μητσιάς και «Το Μαρικάκι» [1970], σύνθεση των Γιάννη Σπανού, Λευτέρη Παπαδόπουλου:

17/11/24