1484. Είκοσι εννέα έτη πριν, ακριβώς!

15. 11/09/94 ® [0918] <> Τετράδιο 10, Σελίδα 050

 

Ιστορία Χίος, λοιπόν! Ένα ταξίδι για το οποίο η απόφαση είχε ληφθεί καιρό πριν. Και είχε ληφθεί κυρίως για τον πατέρα μου. Γιατί το ταξίδι αυτό δεν θα το επιχειρούσα μόνος μου ποτέ. Ένα ταξίδι που του έδωσε κάτι να περιμένει και να σκέφτεται. Ώστε, λοιπόν, το πρώτο ήταν ο πατέρας μου. Το δεύτερο ήταν “εγώ” και η πατρική περιουσία και η Αγία Μαρκέλλα και το μνημόσυνο του νονού που συνέπεσε. Για όλα αυτά, μετά από τριάντα χρόνια, ξαναπάτησα το πόδι μου στο νησί.

 

        Ξεκινήσαμε την Παρασκευή, 2/9, με το πλοίο “Μυτιλήνη”. Στο λιμάνι μας πήγε ο Γιάννης, ο γαμπρός μας. Το πλοίο είχε μία σχετική καθυστέρηση. Αντί να αποπλεύσει στις 21:00 απέπλευσε στις 22:30. Καμπίνα 339 δίκλινη, Αʹ θέση. Το πλοίο πολυτελές και γρήγορο μα όχι ιδιαίτερα καλοτάξιδο [ίσως λόγω του ύψους του και των δεσιμάτων του].

 

        Φθάσαμε στο λιμάνι της Χίου το Σάββατο, 3/9, στις 06:30. Εκεί μας περίμενε ο πρωτεξάδελφος Ν. Κ. και η θεία Κική [σύζυγος του συγχωρεμένου του θείου Γιώργου].  Λουκουμάδες, κάποια ψώνια και ρότα για την Βολισσό. Όχι από τον συνηθισμένο δρόμο του Έπους, από τον οποίο επιστρέψαμε, αλλά από την “άλλη” [μέσω “Αυγωνύμων”, για να δώσουμε κάποιο σημείο αναφοράς]. Παράκαμψη τεσσάρων χιλιομέτρων και επίσκεψη στον βραχώδη “Ανάβατο”, τόπο εξορίας των Βυζαντινών. Λεπτομέρειες υπάρχουν, ελπίζω και τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σε σχετική κασέτα.

 

        Βολισσός. Θείος, τελικά, τόπος. Βολισσός και Λιμνιά [το επίνειο] όπου και το πατρικό εξοχικό [ιδιοκτησίας του εξαδέλφου πια] και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια “ΜΑΡΒΙΝΑ” του Γιάννη και της Μαρίας Α. Στο δωμάτιο 8 της “ΜΑΡΒΙΝΑ” εγκατασταθήκαμε. Όμορφα και περιποιημένα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τα καλύτερα που έχω δει. Μείναμε. Η φιλοξενία ήταν άψογη, στα πλαίσια του δυνατού. Οι γυναίκες πρόθυμες να εξυπηρετήσουν και να προσφέρουν. Ένας παράδεισος για άντρες. Ένας τόπος σεμιναρίου για την κάθε Ε. που αγκομαχά στην κατηφόρα.

        Την Κυριακή, 4/9, και κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας μνημόσυνο για τον θείο Στέλιο στην εκκλησία της ενορίας μας στην Βολισσό [ενορία “Χριστού”]. Πολύς κόσμος. Συγκίνηση. Χωριανοί που ο πατέρας μου είχε να συναντήσει σαράντα και περισσότερα χρόνια. Ο Θεός να συγχωρέσει τα όποια αδικήματα του συγχωρεμένου.  Ήταν ένας ήσυχος, καλός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος για τον οποίο συχνά συλλογίστηκα τι όμορφα που θα ήταν να βρισκόταν στην συντροφιά του φαγητού μας. Ένας άνθρωπος που τον χάσαμε. . .

 

        Την Τρίτη, 6/9, ξεκινήσαμε για την “Αγία Μαρκέλλα” το μοναστήρι της οποίας βρίσκεται 7 – 8 χιλιόμετρα από τα Λιμνιά. Με τον πατέρα μου και τον Νίκο. Ήταν το τάμα που είχα κάνει όταν βρισκόμουν στο “Ρυθμιστικό” [0007,  2/11/73] στην Αγία Μαρκέλλα για ανάρρωση. Τελικά δεν άναψα λαμπάδα στο μπόι μου, όπως είχα τάξει. Προτίμησα να ρίξω 5.000 δρχ. [+5.000 δρχ. για την Ε.] πήγαμε και στο “Αγίασμα” όπου ένας ιερωμένος του Ναού, μετά από αίτημά μας, έψαλε τα δέοντα. Ευχαριστήθηκε η ψυχή μας. Ακολούθησε μικρή βόλτα [κύκλος] στα χωριά της Αμανής. Με την επιστροφή γεύμα στο σπίτι των Κ. [Γιώργος – Λίτσα] στο ύψωμα απέναντι από την “ΜΑΡΒΙΝΑ”. Ήταν καλά.

        Επισκεφθήκαμε και τα πατρικά κτήματα. Το καλύτερο όλων αυτό του “Τσούλακα”. Έκταση 2 –2,5 στρέμματα πάνω σε μια πλαγιά έξω από την Χωρή. Ίσως κάποτε να “κτίσω” εκεί.

 

        Ακόμη καθημερινά μπάνια στη “γωνιά” [εκτός από την Κυριακή λόγω “ούζου” στην πλατεία της Βολισσού μετά το μνημόσυνο].  Άλλη, όμορφη, θάλασσα.

 

        Ο πατέρας μου κάθε ημέρα αισθανότανε και καλύτερα. Ανάσαινε καλύτερα. Ανάσαινε περισσότερο. Το μέλλον του, όσο και όποιο, βρίσκεται στη Βολισσό. 

Επιστρέψαμε ξημερώματα Πέμπτης, 8/9, με το “ΣΑΠΦΩ”. [Δεύτερη θέση, καμπίνα 105, τετράκλινη, στα έγκατα του πλοίου]. Το εισιτήριο το βρήκαμε με χίλιες δυσκολίες και μόνο μέσω των τοπικών γνωριμιών του ζεύγους Α. Στο λιμάνι μας πήγε ο Νίκος, καλή του ώρα. Το πλοίο αναχώρησε με καθυστέρηση μιας ώρας περίπου [22:00+ αντί για 21:00] φυσικά την Τετάρτη 7/9. Το ταξίδι πάντως ήταν πολύ καλύτερο από αυτό της 2/9.

 

        Γύρισα από την Χίο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ξεκουράστηκα, αυτές τις λίγες μέρες, πολύ περισσότερο από ότι στη Φοινικούντα. Ελπίζω σύντομα να επαναλάβω το εγχείρημα και μάλιστα συνοδεύοντας την οικογένεια μου.

        Για την ιστορία να αναφέρω ότι στο “ΜΑΡΒΙΝΑ” φιλοξενηθήκαμε και ότι η τελευταία διανυκτέρευση ήταν στο δωμάτιο “2” με μπαλκόνι με θέα στην παραλία.

Αφτά μωρέ. . .

 

Οι φωτογραφίες που τράβηξα, στο ταξίδι αυτό και με την Nikon FE2, ήταν μόλις εννέα (ανάμεσά τους και αυτές της παρούσας εγγραφής, βεβαίως). Στηρίχτηκα περισσότερο στην  κάμερα Akai PV-M4 και στα video που τότε τράβηξα (στο κείμενο γίνεται αναφορά στη «σχετική κασέτα»). Τα ανέσυρα. Τα είδα. Η ποιότητά τους εντελώς απαράδεκτη για τα σημερινά δεδομένα.

 

Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά ο Δημήτρης Μητροπάνος στη σύνθεση του Δήμου Μούτση «Άλλος Για Χίο Τράβηξε» [1972], σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου:

11/09/2023