Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024

1549. Επτά Δεκατέσσερεις Οκτωβρίου



Είναι γεγονός! Όταν η έμπνευση απουσιάζει και η ανάγκη υπάρχει το χειρόγραφο ημερολόγιο (μου) δίνει μια διέξοδο. Σήμερα, λοιπόν, έφτασε η μέρα ν’ ανεβάσω εγγραφή μία στο παρόν ημερολόγιο προκειμένου οι πέντε κατά μήνα εγγραφές, των τελευταίων ετών, να έχουν και για τον μήνα που διανύουμε μια λογική διασπορά.
 
Σκέφτηκα διάφορα. Δεν βρήκα κάτι. Και μετά συλλογίστηκα:


Πόσες άραγε εγγραφές έχω στο ημερολόγιο μου με ημερομηνία 14/10;

 
Αμ’ έπος αμ’ έργον. Το, ηλεκτρονικά, έψαξα. Άνοιξα το MS Word αρχείο «1973 - ΠΑΡΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.DOCX». Αναζήτησα το «14/10/». Το βρήκα δεκατέσσερεις φορές. Επτά σε εγγραφές και επτά στον Πίνακα Περιεχομένων.


Αντέγραψα, μία μία, τις εγγραφές σε ένα ομότιτλο της παρούσας εγγραφής MS Word αρχείο. Μετά πήρα το ψαλίδι. Έκοψα. Έραψα. Αντικατέστησα τα, περισσότερα, κύρια ονόματα με τα αρχικά τους (και ένα με ένα γράμμα άσχετο). Σύμπτυξα ό,τι κράτησα. Βγήκε ένα αποτέλεσμα. Τελικά πολλά συνέβησαν στη ζωή μου την 14/10. Παραθέτω το αποτέλεσμα και ομολογώ πως δεν είναι και ό,τι το καλύτερο για τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα αλλά· πώς αλλιώς;


 
    Κάτι συμβαίνει ευχάριστο. Σήμερα, δηλαδή, έκανα περί τα 40 λεπτά Body Building . . .
Δεν μου αρέσει να συναναστρέφομαι “άσχημους” ανθρώπους.



 
    Θα προσπαθήσω να γράψω με όλο που μοιάζει να μην έχω πολύ-πολύ διάθεση. Ας ξεκινήσουμε απ’ την αρχή, δηλαδή, από την Κ.. Ε! λοιπόν, σκατά! Έχω ψυχραθεί μαζί της, έχω κρυώσει. Δίνει αύριο ένα δύσκολο μάθημα (Ποινικό Δίκαιο) και έχει απομονωθεί κυριολεκτικά. Μεταχειρίζεται τον ίδιο της τον εαυτό με μια τέτοια σκληρότητα που σε κάνει και απορείς. Μοιάζει να είναι μαζοχίστρια. Εδώ και τρεις μέρες είναι κλεισμένη στο σπίτι της με το βιβλίο στο χέρι.

    Σήμερα το μεσημέρι τηλεφώνημα της Φ.. Θα την επισκεφθώ, πιθανότατα, αύριο. Δεν τρέχει τίποτα, ατόφιος και φυσικός και όσα πάνε και όσα έλθουν.


19. 14/10/85 <> [0711] <> Τετράδιο 07, Σελίδα 146
 
    Και εκεί, την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη, 29/9, οι γονείς μου μού έκαναν την έκπληξη. Μου ενεχείρισαν, μετά από συνωμοτική συνεννόηση με τον πατέρα μου, φάκελο με αποστολέα την δεσποινίδα Φ. μας! Φυσικά η “επιστολή” ανοίχτηκε παρουσία της Ε.. Το περιεχόμενο μία κάρτα απόχρωσης μπλε (Ελλάδα - Κυκλάδες ΄80) και τα γραφόμενα:
 
Αθήνα 12 Σεπτέμβρη 1985
 
Στην καθημερινήν αγοραπωλησία
Μεταπράτες
 
 . . .
 
Και πάνω απ' όλους οι Ποιητές να
Ποιούνται την Ποίηση πορευόμενοι
 
                            Φ.
 
Υ.Γ. Δώσε μου στίγμα
 
Φυσικά και έγιναν κουβεντούλες διάφορες με το Λενιώ και, πλάκα-πλάκα, “έφαγα το ξύλο της χρονιάς μου”. Όμως, ο καυγάς για το πάπλωμα. Περιττό να σου γράψω, θαρρώ, ότι στίγμα δεν έδωσα. Πάντως, το σημάδι αυτό με ξάφνισε, και γιατί όχι, σαν αρσενικό με κολάκεψε. Με την Φ. δεν έχω να μιλήσω τίποτα, όπως και από την Βέροια της έγραψα [503] (κι αυτό το αυθάδικο στην προστακτική του Υ.Γ.!).


    Πραγματικά τα μαθήματα για το MBA ξεκινήσανε την Παρασκευή, 3/10, και γύρω στις 17:30. Αντέξαμε μέχρι τις 16:00 της επομένης (όχι μονοκοπανιά βεβαίως). Εμείς της ΔΕΗ, αποχωρήσαμε ομαδικά. Γίνηκαν διάφορα. Το μόνο σίγουρο ότι πήγαμε “κουνώντας τα χέρια” ενώ, όλοι οι υπόλοιποι είχαν πάει προετοιμασμένοι και διαβασμένοι. Η συμμετοχή της ΔΕΚΠ (μας) ήταν σημαντική για την αποτυχημένη αυτή εμφάνισή μας. Πλήρης αδιαφορία. Αυτές είναι οι λέξεις. Αισθανόμασταν, λοιπόν, σαν τουρίστες σε μια ακατάλληλη αίθουσα (επιπέδου συνοικιακού φροντιστηρίου) με 45 και πλέον μαθητές (!) κι έναν κλασσικό ηλικιωμένο Αμερικανό καθηγητή (ο κ.M. μας) να μοιράζει ψεύτικα δολάρια (σε όσους κάτι τον ρωτούσαν και η ερώτηση του άρεσε) και κατηγορίες κατά των Αιγυπτίων (στην χώρα των οποίων είχε βρεθεί προσφάτως). Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.


   Την Τετάρτη, 2/8, έντονο ενύπνιο στο οποίο ο ΔΧ. . . νυμφευόταν τη Χ! Δεν πάμε καλά! Από το Σάββατο, 5/8, μέχρι και το Σάββατο, 12/8, καθημερινό μπάνιο με τη Δ. η οποία και αυτή είχε “άδεια” από τη φύλαξη Δ. και Μ.!
 
    Τη Δευτέρα, 21/8, πήρα την Canon EOS 600D στο γραφείο. Ήθελα να συγκρίνω τις φωτογραφίες που θα έβγαζα, της Πατησίων, με αυτές της Canon 285 HS οι οποίες, ομολογώ, δεν με ικανοποιούν καθόλου. Έβγαλα, λοιπόν, τις φωτογραφίες μου και είπα στη Β. ότι είχα την “μεγάλη” φωτογραφική μηχανή στο γραφείο. Δίχως, να για ένα λεπτό διστάσει, η Β. ζήτησε “εξωτερική” (εκτός γραφείου) φωτογράφιση. Τι να κάνει και ο καλλιτέχνης – φωτογράφος (εγώ); Υπέκυψε στην απαίτηση του μοντέλου. Το κάναμε! Από τις 13:30 έως τις 14:30, περίπου, λοιπόν, φωτογράφιζα τη Β. σε Μουσείο και Εξάρχεια. Προκύψανε, θαρρώ, και κάποιες καλές φωτογραφίες. Η Β. το έχει! Το καταευχαριστηθήκαμε!



    Σήμερα, Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, κατέβηκα στην Αθήνα ξεκινώντας με το 164 των 10:10. Άγιος Δημήτριος, metro και αποβίβαση στον Σταθμό της Ομόνοιας. Πήγα σε ένα κατάστημα, στα Χαυτεία, και έδωσα τέσσερεις κασέτες video8 να μου τις μετατρέψουν σε Format mp4. Τηλεφωνική, σχετική, συνεννόηση με τον τεχνικό.

      «Όξο νου», λοιπόν, και σαλάτα «Όξο νου», καλτσούνια μυζήθρας, κεφτεδάκια της γιαγιάς, τηγανητές πατάτες, απάκι και δύο φιάλες μπύρα «Ρεθυμνιακή Ξανθή». Ό,τι φάγαμε μας άρεσε.
       
    Είπαμε πολλά. Για τις ζωές μας, για την καθημερινότητά μας, για τα παιδιά μας. Η Χ. που ψάχνει να βρει ένα χόμπι για να γεμίζει τις ελεύθερες ώρες της. Συζητήσαμε, για πολλοστή φορά, το ότι μου απευθύνεται στον πληθυντικό. Το συμπέρασμα ήταν ότι μαζί μου ο ενικός «δεν της βγαίνει». Για μία ακόμα φορά της είπα ότι την αγαπάω. Συζητήσαμε και για φωτογραφίες και της ζήτησα να μου στείλει μια selfie της που να της αρέσει. Το θεώρησε απίθανο. Μένει να αποδειχθεί.


 
       Την Παρασκευή, 15/5, η Χ. με δύο like της και ένα σχόλιό της («Καλησπέρα! 😊 😊»), σε αναρτήσεις μου στο Facebook, κατάφερε και πάλι να με εκνευρίσει πολύ.

    Να σημειώσω, στο σημείο αυτό, ότι η Χ. συχνά-πυκνά με επισκέπτεται στα ενύπνιά μου. Ακόμα και σήμερα, την ονειρεύτηκα! Προφανώς ακόμα ζει, τουλάχιστον, στο υποσυνείδητό μου. Λεπτομέρειες για το ποιος και πότε εμφανίζεται στα ενύπνιά μου, αν σε ενδιαφέρει, θα βρεις στα βοηθητικά ημερολόγιά μου.

       Την Πέμπτη, 28/5, σχόλιο της Χ. σε φωτογραφία μου στο Facebook με καρφίτσες:

Καλησπέρα. Μυρίζομαι καινούριο hobby. . .

και δύο like της που με εκνεύρισαν και πάλι πολύ! Φυσικά και δεν απάντησα.

Ακόμα ένα like της Χ. στο τραγούδι “Hungry Heart” (Springsteen) που ανέβασα στο Facebook. Προφανώς ό,τι θυμάται χαίρεται. . .

Να είσαστε Καλά!
 
Σημείωση: Όλες οι φωτογραφίες είναι από τη Γλυφάδα και τραβήχτηκαν το Σάββατο . . . δεκατέσσερεις Οκτωβρίου 2017.
 
Ένα κλικ μακριά η Paula Cole στο σύνθεσή της “I Dont Want To Wait” [1997]:


14/10/2024

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου