0570. Έκκληση

Μοιάζει περίεργο και, προφανώς, δεν είναι. Πράγματα που γράψαμε στα είκοσί μας να αισθανόμαστε ότι ακόμα λειτουργούν, ότι στο ακέραιο ισχύουν. Αλλάζουν τα πράγματα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τα πρόσωπα, ο κόσμος όλος. Μένει ο πυρήνας του εαυτού πεισματικά αναλλοίωτος, αρχέγονος, κλειστός. Η ηλικία μοιάζει να είναι υπόθεση του σώματος και μόνο. Το πνεύμα, ή ταυτόσημα η ψυχή, ανυπότακτο αρνείται να συμβιβαστεί και να ομολογήσει αδυναμία. Ο χρόνος κυλάει, μεγαλώνουμε, προσαρμοζόμαστε, επιβιώνουμε. Από κάποια σημεία απομακρυνόμαστε, κάποια άλλα τα προσεγγίζουμε. Κινητά σημεία, ευμετάβλητα, προσαρμοσμένα στους καιρούς, τις εποχές, τις καταστάσεις. Και υπάρχουν και κάποια ελάχιστα, φανερά ή κρυφά, που μένουν σε γεωστατική, θα έλεγα, τροχιά. Σταθερά περιστρέφονται μαζί μας και μας παρακολουθούν σε κάθε κίνηση και αλλαγή μας. Είναι πάντοτε εκεί. Τα σημεία αναφοράς μας. Ανατρέχω στα χαρτιά μου. Στη συλλογή “Ολίγον Τε, Φίλον Τε”. Σελίδα 16, από 83, και “Σύνηθες Κι Αδούλευτο” το οποίο και “προκάλεσε” τα όσα διαβάσατε. Ιδού:

ΣΥΝΗΘΕΣ ΚΙ ΑΔΟΥΛΕΤΟ

Πάλι και χθες το πόθησα

Να σου νυχτομιλήσω

Πάλι και χθες σε γύρευα

Κάτι να σου ζητήσω

Κρατάς στο χέρι σου σπαθί

Και θέλω να σπαθίσεις

Το μαύρο παραπέτασμα

Και τις βαριές κουρτίνες

                                   10.75

Ακούγεται το τραγούδι “Wait A Million Years” από το συγκρότημα The Grass Roots.

 02/01/2009