1278. 649 ΤΕ, Νέο Καρλόβασι Σάμου (Ημέρες 168)

Υπήρχε, λοιπόν, μία εποχή που όποιος ήθελε να τραβήξει μία φωτογραφία έπρεπε να έχει φωτογραφική μηχανή. Και όχι μόνο αυτό αλλά έπρεπε να έχει «φορτώσει» στη μηχανή του και ένα φιλμ. Κάθε κλικ και μία φωτογραφία, τότε, και για να δεις το αποτέλεσμα, άκουσον – άκουσον, θα έπρεπε να εμφανίσεις, έτσι το έλεγαν, και να τυπώσεις τις, όποιες, φωτογραφίες. Μετά, ήλθε η ψηφιακή φωτογράφιση και τα σάρωσε όλα!

Για εκείνη, την ηρωική θα έλεγα, εποχή της φωτογράφισης με φιλμ θα μιλήσω σήμερα. Αφορμή; Η επιθυμία μου να βρω παλιές φωτογραφίες μου της Γλυφάδας προκειμένου να τις ανεβάσω στο Facebook σαν μέλος της Ομάδας «Σίγουρα είσαι παλιός Γλυφαδιώτης», μιας και Γλυφαδιώτης είμαι από το 1968.

Βεβαίως, το πρώτο που έκανα ήταν να ανατρέξω στις ψηφιοποιημένες φωτογραφίες μου. Δυστυχώς, κάποιες κατάλληλες φωτογραφίες της Γλυφάδας που βρήκα ήταν σκαναρισμένες σε πολύ μικρό μέγεθος για να μπορέσω να τις ανεβάσω στην αγαπημένη μου διάσταση πλάτους 1344 pixels και σε αναλογία 16:9 ή 18:9.

Σκέφτηκα λοιπόν να ανατρέξω στις τυπωμένες φωτογραφίες μου, από γενέσεως κόσμου, προκειμένου, αν στεκόμουν τυχερός και έβρισκα κατάλληλες φωτογραφίες, να τις σκανάρω και πάλι και να τις ανεβάσω. Μια πρώτη έρευνα, δυστυχώς, δεν απέδωσε τίποτα. Λογικό, θα έλεγα, μιας και το σύνολο των οικογενειακών άλμπουμ φωτογραφιών, πλην ενός με προσωπικές μου φωτογραφίες, και ο κύριος όγκος των τυπωμένων φωτογραφιών έχει παραμείνει στην Α29.

Ψάχνοντας, λοιπόν, φωτογραφίες από τη Γλυφάδα έπεσα επάνω σε φωτογραφίες από το Νέο Καρλόβασι της Σάμου. Στο Νέο Καρλόβασι υπηρέτησα ένα τμήμα της, διάρκειας είκοσι οκτώ (28) μηνών, στρατιωτικής μου θητείας, και συγκεκριμένα στο 649 ΤΕ (Τάγμα Επιστρατεύσεως), με έδρα λίγο έξω από το Καρλόβασι, ως ΔΕΑ (Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός).

Από την Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου 1981, που πάτησα το πόδι μου στο νησί της Σάμου, μέχρι και την Τετάρτη 15 Ιουλίου που αποχώρησα συμπλήρωσα εκατόν εξήντα οκτώ (168) ημέρες με διεύθυνση κατοικίας: Οικία Φιλιππή, (Πρατήριο Fina), Νέο Καρλόβασι, Σάμος. Στην «οικία Φιλιππή», νοίκιαζα ένα δωμάτιο με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα. Συγκάτοικοι μου, στην διώροφη αυτή οικία, τρεις – τέσσερεις ακόμα ΔΕΑ που υπηρετούσαν σε διάφορες Μονάδες της περιοχής.

Βρήκα, λοιπόν, τις φωτογραφίες που είχα, ή μου είχαν, βγάλει στο Νέο Καρλόβασι και ολόκληρη η εποχή αυτή ζωντάνεψε μπροστά μου. Ηρωική εποχή με ακόμα πιο ηρωικές άδειες, με κασετόφωνο Philips, με ανταλλαγή επιστολών και καρτών και συναντήσεις, στις άδειες, με Φ. και Κ, με όνειρα και επιθυμίες πολλές. Όλα αυτά, βεβαίως, προσεκτικά καταχωρισμένα στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου.

Τις είχα βεβαίως σκαναρισμένες τις φωτογραφίες που βρήκα αλλά, με το πρόβλημα που πιο πάνω ανέφερα: σε πολύ μικρό μέγεθος. Έχοντας ακριβώς δίπλα μου το Scanner CanoScan LiDE 400 δεν δίστασα να επαναλάβω το εγχείρημα. Τις σκανάρισα και πάλι φροντίζοντας οι σκαναρισμένες φωτογραφίες να έχουν σαφώς μεγαλύτερο μέγεθος.

Ο χρόνος, κάθε φορά που βρίσκει ευκαιρία, δείχνει τα δόντια του. Έτσι και τώρα. Η ηλικία και η ποιότητα των σκαναρισμένων φωτογραφιών φαίνεται. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω θαύματα και να δημιουργήσω ψηφιακά αντίγραφα καλύτερα από το αναλογικό πρωτότυπο. Θα μπορούσα ίσως να κάνω κάτι καλύτερο αν διέθετα κάποιο, ή κάποια, από τα σχετικά προγράμματα βελτίωσης σκαναρισμένων εικόνων που κυκλοφορούν και μπορούσα να τα αξιοποιήσω. Δεν έχω κανένα τέτοιο στη διάθεση μου. Παλεύω, λοιπόν, με το δωρεάν FastStone και μία αρχαία έκδοση του Photoshop που έχω στην διάθεσή μου.

Η παρεμβάσεις μου στις σκαναρισμένες εικόνες είναι κυριολεκτικά σε επίπεδο εικονοστοιχείου (pixel). Αυτό μπορεί μεν να δίνει σχετικά καλά, κατά περίπτωση, αποτελέσματα αλλά  δεν παύει να είναι εξαιρετικά χρονοβόρο και συνεκδοχικά κουραστικό. Δυστυχώς με το σκανάρισμα, και δίχως να διαθέτω κάποιο βαρύ scanner με ειδικό λογισμικό, η εικόνα που παίρνω σαν αποτέλεσμα είναι διάστικτη με λευκά pixel που είτε υπάρχουν στην ίδια τη φωτογραφία που σκανάρω και ταυτόχρονα μεγεθύνω, είτε στην επιφάνεια σάρωσης, είτε σε στιγμιαία αστοχία της σάρωσης.

Για τις φωτογραφίες που εγώ έβγαλα στο Νέο Καρλόβασι χρησιμοποίησα την οικογενειακή, ρωσικής κατασκευής, φωτογραφική μηχανή Smena 6 της LOMO (η οποία εικονίζεται στην αρχή της παρούσας εγγραφής). Έτος κατασκευής της; Το 1965! Πάλι καλά δηλαδή, εδώ που τα λέμε, που έβγαλα και τις φωτογραφίες που έβγαλα! Θα μπορούσα να έχω σημειώσει και πλήρη αποτυχία ( τότε δεν το είχα τόσο με την φωτογράφηση, μετά το έπαθα!).

Παραθέτω στη συνέχεια κάποιες από τις φωτογραφίες που σκανάρισα  και έχουν καταγωγή από το Νέο Καρλόβασι.

Πρώτα δύο φωτογραφίες του Καρλοβασίου με σαφή την έλλειψη ευκρίνειας και αλλοίωση, θα έλεγα, χρωμάτων:

Στη συνέχεια δύο φωτογραφίες του λιμανιού του Νέου Καρλοβασίου. Στη δεύτερη το οχηματαγωγό «Ίκαρος» (με το οποίο ταξίδεψα ένα πρωινό, αναχώρηση στις 08:00, από το λιμάνι του Πειραιά στο λιμάνι του Νέου Καρλοβασίου):

Στις δύο επόμενες φωτογραφίες έχουμε, στην πρώτη, ένα παράδειγμα διπλοέκθεσης (η προώθηση του φιλμ στην Smena 6 γινόταν με ένα περιστρεφόμενο κουμπί και προφανώς δεν ολοκλήρωσα σωστά την κίνηση) και στη δεύτερη, Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένα τρανό παράδειγμα απαράδεκτου καδραρίσματος (στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα!):

Στην επόμενη φωτογραφία μια άποψη του «ποταμιού», μιας παραλίας όπου κολυμπούσαν οι Καρλοβασιώτες και στην οποία κολύμπησα κι εγώ αρκετές φορές:

Στις δύο επόμενες φωτογραφίες η θέα από το παράθυρο του δωματίου μου στην οικία Φιλιππή και η αφεντιά μου στο ταρατσάκι, που έβγαινες από την κουζίνα, της ίδιας οικίας:

Για το τέλος δύο φωτογραφίες από την ημέρα του Πάσχα του 1981, 26 Απριλίου, και το ένδοξο 649 ΤΕ:

Να είσαστε όλοι Καλά και να μην ξεχνάτε το:

Υπομονή, επιμονή, συμμόρφωση με παραστάτη Τύχη Αγαθή!

Ένα κλικ μακριά το «Για Πάντα Μαζί», των Νίκου Λαβράνου – Δημήτρη Ιατρόπουλου, με τον Γιάννη Πάριο από το αγαπημένο άλμπουμ του 1981 «Ένα Γράμμα»:

09/04/2020