Νωρίς το απόγευμα σήμερα, 17/7, τελείωσα την ανάγνωσ
η του μυθιστορήματος “Τα Σταφύλια της Οργής” του Τζων Στάινμπεκ σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη. Ένα αριστούργημα, κατά την ταπεινή μου γνώμη. 550 σελίδες ουσίας. Η ανυπομονησία μου να πιάσω το βιβλίο στα χέρια και να καθίσω στη βεράντα να διαβάσω. Να χαθώ μέσα στον κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας. Ένα κόσμο ανθρώπινης δυστυχίας και μόχθου. Ένα κόσμο απαντοχής και ηρωισμού. Με χαρακτήρες ολοζώντανους, γήινους, απτούς. Με μια αρχετυπική μητέρα να δεσπόζει και να προσπαθεί, με νύχια και με δόντια, να κρατήσει ενωμένη και όρθια την οικογένεια απέναντι σε δυσκολίες που μοιάζει να μην έχουν τέλος. Συναρπαστικό μέχρι την τελευταία πρόταση με μια πανέμορφη, ρέουσα μετάφραση.
η του μυθιστορήματος “Τα Σταφύλια της Οργής” του Τζων Στάινμπεκ σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη. Ένα αριστούργημα, κατά την ταπεινή μου γνώμη. 550 σελίδες ουσίας. Η ανυπομονησία μου να πιάσω το βιβλίο στα χέρια και να καθίσω στη βεράντα να διαβάσω. Να χαθώ μέσα στον κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας. Ένα κόσμο ανθρώπινης δυστυχίας και μόχθου. Ένα κόσμο απαντοχής και ηρωισμού. Με χαρακτήρες ολοζώντανους, γήινους, απτούς. Με μια αρχετυπική μητέρα να δεσπόζει και να προσπαθεί, με νύχια και με δόντια, να κρατήσει ενωμένη και όρθια την οικογένεια απέναντι σε δυσκολίες που μοιάζει να μην έχουν τέλος. Συναρπαστικό μέχρι την τελευταία πρόταση με μια πανέμορφη, ρέουσα μετάφραση.Το βιβλίο, xωρισμένο σε 30 ανισομεγέθη κεφάλαια, αναφέρεται στην μετανάστευση της οικογένειας των Τζόουντ από την Οκλαχόμα στην Καλιφόρνια “ . . . είναι η ιστορία των ταπεινών και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Με τις σοδειές τους κατεστραμμένες από παρατεταμένη ξηρασία και από θυελλώδεις ανέμους που κουβαλούσαν πυκνά σύννεφα από χώμα, ξεριζωμένοι από τα χωράφια τους λόγω της εισβολής των νέων καλλιεργητικών μεθόδων, χιλιάδες εξαθλιωμένοι αγρότες του αμερικανικού Νότου εγκαταλείπουν τις εστίες τους κατευθυνόμενοι προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια.”
Πρόκειται για μια διαδρομή πάνω στην περίφημη δημοσιά, όπως την ονομάζει ο Κοσμάς Πολίτης, 66 των ΗΠΑ μήκους εκατοντάδων μιλίων. Μια διαδρομή που γίνεται με ένα σαραβαλιασμένο φορτηγό τροποποιημένο έτσι ώστε να μεταφέρει τα δέκα άτομα, που ξεκινούν το ταξίδι, και τα υπάρχοντα τους. Ένα ταξίδι που τους φέρνει τελικά αντιμέτωπους με την στενομυαλιά, την κακία και την απανθρωπιά των συμπατριωτών τους οι οποίοι “κατέχουν” λίγα ή πολλά στην γη της επαγγελίας, την Καλιφόρνια.
Ένα ανάγνωσμα που σε κάνει να σκεφτείς πάνω στα ανθρώπινα και να δεις, τελικώς, με περισσότερη αγάπη και συγκατάβαση τους ανθρώπους και τα ανθρώπινα. Ένα ανάγνωσμα που μιλάει για το πόσο ψηλά και ταυτοχρόνως πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν οι συνθήκες της ζωής ξεφεύγουν από τα όρια και η εξασφάλιση ενός πιάτου φαγητού γίνεται ένας καθημερινός, μεγάλος και δύσκολος στόχος.
Ένα βιβλίο που μπορεί να δείξει στον καλοθρεμμένο, απαιτητικό και αυθάδη δυτικό του σήμερα από ποιους δρόμους πέρασε το είδος για να φτάσουμε στην σημερινή υπερκατανάλωση και αλαζονεία.
Ακούγεται το κλασσικό τραγούδι “Get Together”, στην πιο γνωστή εκτέλεση, με το συγκρότημα: The Youngbloods, από το 1967. Ένα τραγούδι ύμνος στην ειρήνη και τη σύμπνοια μεταξύ των ανθρώπων.
18/07/2007
και τι τέλος ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό θα είναι να σταλούν μερικά αντίτυπα σε Καρατζαφέρηδες και λοιπούς μεταναστοφάγους.
Όντως, το τέλος ξαφνίζει και μεταφέρει καταπληκτικούς συμβολισμούς. Γνωρίζεται ότι έχει όνομα; Αποκαλείται "Roman Charity". Στη wikipedia διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφήRoman Charity (or Carità Romana) is the story of a daughter, Pero, who secretly breastfeeds her father, Cimon, after he is incarcerated and sentenced to death by starvation. She is found out by a jailer, but her act of selflessness impresses officials and wins her father's release.[1]
The story is recorded in Memorable Acts and Sayings of the Ancient Romans, Book Nine (De Factis Dictisque Memorabilibus Libri IX) by the ancient Roman historian Valerius Maximus, and was presented as a great act of filial piety and Roman honor. In the Seventeenth and Eighteenth Centuries, many famous European artists depicted the scene.[2] Most outstandingly, Peter Paul Rubens had several versions. Baroque artist Caravaggio also featured the deed (among others) in his work from 1606, The Seven Works of Mercy. Neoclassical depictions tended to be more subdued.[3]
In Jan Vermeer's famous painting The Music Lesson, in the back can be seen a painting of the Roman Charity, consistent with his habit of putting paintings within paintings.[4]
For contemporary (20th Century) fictional account of Roman Charity, see John Steinbeck's Grapes of Wrath (1939), Chapter 30, where Rosasharn nurses a sick and hungry man in a boxcar.
Η ιδέα να στείλουμε αντίτυπα σε μερικούς μεγαλόσχημους εξαιρετική. Το μόνο κακό ότι αυτοί δεν ψάχνουν να λύσουν το πρόβλημα. Αυτοί έχουν βρει, ή έτσι νομίζουν, μια λύση και προσπαθούν να την εφαρμόσουν στο, όποιο, πρόβλημα. . .
ΚαληΗμέρα!
επιασα τον εαυτο μου να σιγουρευεται για των ημερων το περασμα απο την κανονικοτητα των αναρτησεων σας αγαπητε!
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο για το σημερινο σας θεμα -και κατα τη δικη μου ταπεινοτητα το συγκεκριμενο αποτελει αριστουργημα- ειναι ημερες τωρα που νοιωθω την αναγκη να γυρισω στους κλασσικους του μυθιστορηματος
η ηλικια λετε;
ενα ειδος πνευματικης κλιμακτηριου; :))
καλη σας ημερα!
Με ζορίζει η κανονικότητα αυτή αλλά μου αρέσει να την παλεύω. Οι κλασσικοί του μυθιστορήματος αποτελούν κεφάλαιο μέγα. Η ηλικία βεβαίως έχει να κάνει. Άλλα καταλαβαίνουν τα παιδαρέλια, άλλα οι μεγαλωμένοι [το θέτω κομψά]. Τέτοιες εκφάνσεις κλιμακτηρίου, πάντως, είναι, γενικώς και πολλαπλώς, χρήσιμες και ευπρόσδεκτες. Με έναν Ντοστογιέφσκι . . . ξεχνιέμαι. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Σας Ημέρα Αγαπητή
Είναι συγκλονιστικό βιβλίο. Πιστεύω πως αλλάζει πολλά στον τρόπο που σκεφτόμαστε, ειδικά σ' όποια θεωρούμε δεδομένα, αρκεί να ΄μαστε δεκτικοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι ,έχετε δίκιο, κάποια διαμάντια τα εκτιμάμε καλύτερα όταν έχουμε αρκετά χρόνια πίσω μας.
Καλημέρα σας, Αείποτε! Ταιριαστό τραγούδι! :)
Να είσαστε καλά. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληΜέρα!
Το είχα διαβάσει στην εφηβεία για κάποιο project στο σχολείο. Θυμάμαι ελάχιστα πράγματα, αλλά θυμάμαι ότι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισες όμως κάτι άλλο. Ο δρόμος που διέσχιζε την Δύση, τα καραβάνια των μεταναστών, οι επιθέσεις από τους Ινδιάνους (παλιότερα) και το Cathedral Rock. Είναι μιά περιοχή στο Idaho που υπάρχει ένας βράχος γεμάτος υπογραφές. Οσοι πέρναγαν από εκεί άφηναν το σημάδι τους. Κάποιοι δεν κατάφερναν καν να φτάσουν στην California.
Θυμήθηκα το δέος που ένοιωσα όταν στάθηκα εκεί και διάβαζα τα ονόματα. Οικογένειες ολόκληρες πχ John Tάδε και τα ονόματα των παιδιών τους και η ημερομηνία.
Απ'την αρχή του χρόνου
στον βράχο χαράζω
σημάδια ανεξίτηλα.
Aπό την πρωτόγονη παλάμη που σχεδίασαν στην σπηλιά μέχρι τις υπογραφές στον βράχο. Κοινή πορεία, κοινές ανάγκες για ένα καλύτερο μέλλον, όλοι ίδιοι είμαστε.
Σήμερα που έχουμε φτάσει σε ένα σαφώς ανώτερο βιοτικό επίπεδο θα έπρεπε να είχαμε αναπτύξει τον ανθρωπισμό μας. Κι'όμως μοιάζει να φθίνει...
Σ'ευχαριστώ για το ταξιδάκι. :)
το ξερω! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ξερω γιατι εσεις το εχετε ομολογησει εδω μεσα ποσο η κανονικοτητα σας ζοριζει μα και το ποσο σας ικανοποιει να την κερδιζετε..! :))
Ντοστογιεφσκυ..! πως το μαντεψατε;
φοβαμαι βεβαια πως η αιτια που στους κλασικους με σπρωχνει , το βιβλιο της Βαμβουνακη ειναι: ο Παλιατσος και η Ανιμα
ποτε δεν ημουν καλη, πειθαρχημενη και φιλικη αναγνωστρια τετοιων πονηματων
οι κλασικοι αντιθετα, πολλα με διδασκαν με τροπο αλλον και πιο αγαπητο σε μενα
η ηλικια μου εξακολουθει βεβαιως να ειναι ο πρωτος παραγοντας
και το βιβλιο που ανεφερα ειναι αξιολογοτατο για να μη φανταστειτε το αντιθετο..
καλο απογευμα!
Den to exo diavasei an kai panda thimomoun ton titlo tou...enos apo ta pio gnosta viblia tou Tzon Stainbeck...eixe parei vraveio malista afto to vivlio.
ΑπάντησηΔιαγραφήOrgi...aftes tis imeres me exei kikiefsei toso poli...........isos tha prepei na diavaso to vivlio....
isos omos kai pali i orgi pou vionoume emeis simera den singrinetai me ekeini, ekeinon ton paratimenon stin kaki tous amoiri moira........Den ksero pou paei ton anthropo i orgi?????
ellinida:
ΑπάντησηΔιαγραφήAξίζει τον κόπο να το [ξανα]διαβάσεις. Κυρίως αν η έκδοση που είχες διαβάσει δεν ήταν πλήρης [γιατί υπάρχουν και τέτοιες. . .]. Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που παραθέτεις. Κάποιος πρέπει να ξαναβάλει τα ανθρώπινα στην σωστή βάση, Θαρρώ ότι, σαν είδος, έχουμε πλέον παραστρατήσει. Όπως λένε και οι Beatles:
I, Me, Mine, έχουμε καταντήσει. . .
Orelia:
Οι κλασσικοί θα μια ζωή αξίζουν. Από την άλλη πάντοτε γράφονται καλά βιβλία. Ο χρόνος θα τα και αυτά κατατάξει. Οι εποχές αλλάζουν, ίσως αλλάξουν και οι κλασσικοί. Κάθε άνθρωπος και οι αγάπες του. Πάντοτε. Μιλώντας για Ντοστογιέφσκι, έχετε υπόψη το δίτομο έργο “Νουβέλες και Διηγήματα” από τις εκδόσεις “Ροές”; Αξίζει νομίζω τον κόπο να το αγοράσει κανείς. . .
:)
propetis:
Αγοράστε το θα έλεγα, η τιμή των 5 ευρώ για την έκδοση του Βήματος είναι εξαιρετική, και το διαβάζετε όποτε μπορέσετε. Θα σας συναρπάσει. Θα συμφωνήσω για την οργή και θα προσθέσω και το χειρότερο. Την απογοήτευση από και για ανθρώπους με δημόσια αξιώματα που μονίμως, πλέον, μοιάζει να είναι κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων . . .
Καλό ΠαρασκευοΣαββατοΚαιΚύριακο αγαπητές Κυρίες
σπουδαιότατο ρόλο βεβαίως, παίζει καί η μετάφραση...Τό έργο έχει μεταφρασθή από τόσους καί τόσους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι. Θαρρώ ότι η μετάφραση του Πολίτη είναι εξαιρετική [και το πρωτότυπο θα πρέπει να είχε αρκετές "στρυφνές" φράσεις και λέξεις. . .].
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!