Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

0341. Ηλεκτρονική Επιστολή [2/2]

24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2004

ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η ΜΙΣΗ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΗ; ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΙΝΔΑΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ: "ΤΟ ΣΙΓΑΣΘΕΝ ΘΝΗΣΚΕΙ". ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΛΕΟΝ ΖΩΗΣ. ΔΙΑΚΟΠΤΟΜΕΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΒΙΑΣΥΝΗ, ΑΓΧΟΣ, ΤΥΧΗ, ΙΣΩΣ, ΜΠΟΡΕΙ, ΑΝ, ΑΜΑ, ΕΦ' ΟΣΟΝ. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ. ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. ΤΟ ΑΦΗΝΩ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΣΚΙΕΣ. ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. ΜΑΣ ΞΕΦΕΥΓΕΙ. ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ. ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΙΣΚΙΟΣ ΠΟΥΛΙΩΝ". ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΧΤΙΣΩ ΠΟΤΈ [ΠΙΑ]. ΓΥΡΕΥΩ "ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΣΒΟΛΩΝΕΙ" ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ. ΑΚΡΟΒΑΤΩ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ. ΘΑΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΥΚΟΛΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΜΟΧΘΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΕΠΙΝΟΗΣΗ, ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, ΣΚΕΨΗ. ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ. ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΟ "ΑΛΛΆ" ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ. ΕΝΑ "ΑΛΛΑ" ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ "ΑΛΛΑ" ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟ. ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ; ΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΤΟΜΕΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΣΕΡΝΕΤΑΙ. ΕΤΣΙ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΙΠΟΤΑ.


ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΟ “I FORGOT TO BE YOUR LOVER” ΜΕ ΤΟΝ WILLIAM BELL.


11/07/2007

7 σχόλια:

  1. Επιτέλους, ε΄να κείμενο που διαβάζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμένα μ'άρεσε το ανάποδο περισσότερο. Είχε πλάκα.
    Μοιάζει με πέτρα στο νερό όλο τούτο. Την πετάς, βλέπεις τους κύκλους και αυτό είναι όλο. Εχω άλλες απόψεις για τις πέτρες. Τις φυτεύω και βγαίνουν λουλούδια.
    Καλημέρα και καλή βδομάδα.:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όταν περάσουν απο πάνω μας όλοι οι τροχοί κι αν κάποια στιγμή καβατζάρουμε και την κόλαση που τη λένε αιτιότητα δεν αποκλείεται να φανεί και κάποιο όνειρο-μπαστούνι στην καλή ισορροπία.όλο και κάποιο ξεχασμένο θα υπάρχει.

    εγω,πάλι,το είδα σαν ενα απόλυτα ειλικρινές κείμενο...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπορει να μεσημεριασε αλλα εγω ενα καλημερουδι θα το αφησω...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. oups......
    Iparxoun kai aftes oi stigmes mou simadevoun tis sxeseis mas...kai malista den einai kai liges...alla oso zoume elpizoume oti tha mathoume na agapoume ton eafto mas kai ton allon, tha mathoume na sizoume kai na sinvionoume...
    kali tixi se osous apozitoun afta...
    na eiste panda kala...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Aeipote, ξέρω τι διαβάζω, είμαι σίγουρη ό,τι δεν καταλαβαίνω αυτό που θέλεις να πεις, όμως νοιώθω κάτι από αυτά που εννοείς. Και μου αρέσουν.
    Η άποψή μου είναι πως, το τίποτα και ο πόνος που προκαλεί έλκουν συχνά με τρομακτική δύναμη. Τότε λοιπόν το θαύμα γίνεται δύσκολο, παραμένει όμως πάντα πιθανό.
    Καλησπέρα από την βροχερή Γερμανία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ο δείμος του πολίτη:

    Ε, μη το παρακάνουμε μα τα ανάποδα. Υπάρχουν ήδη αρκετά στη ζωή μας και παντού. . .

    ellinida:

    Κι εμένα μ’ άρεσε αλλά μια φορά αρκεί. Αργότερα πάλι, βλέπουμε. . .

    ερμία:

    Η δική μου αιτιότητα μάλλον μπάζει νερά τότε. Κι εγώ ειλικρινώς το κατέθεσα [και τόπο δεν έπιασε. . .]
    :-) κι εγώ!

    Βασιλική:

    Αχ! Εσείς και τα απανωτά γλυκά καλημερούδια σας!
    :)

    propetis:

    Όσο ζω μαθαίνω και ‘‘Εν οίδα, ότι κάτι οίδα’’ που λέω. . .

    ViSta:

    Κομμάτι μπερδεμένα μου τα λέτε αλλά μιας και τελικώς κάτι νιώθετε και μάλιστα σας αρέσει όλα καλά! Τίποτα και εντούτοις πόνος. Ο συνδυασμός που σκοτώνει. Μια που απορροφά μαύρη τρύπα. Καλό μεσημέρι από μια τσιμεντένια Αθήνα.

    ΚΑΛΟ ΠΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή