Αν η αναγνώριση και η επιβεβαίωση είναι απαραίτητα συστατικά για να είναι, και κυρίως να αισθάνεται, επιτυχημένος ένας καλλιτέχνης τι είναι αυτό που καθιστά ευτυχή έναν συγγραφέα ηλεκτρονικού ημερολογίου; Τα σχόλια, θα έλεγα. Κακά τα ψέματα κανένας δεν κοινοποιεί κείμενα του μόνο και μόνο για να τα κοινοποιήσει. Κοινοποιείς για να προκαλέσεις αντίδραση. Δεν αρκεί το να πεις. Είναι απαραίτητο να μάθεις πως φτάνει η φωνή σου στους άλλους. Για να επικοινωνήσεις, να γνωρίσεις, να βελτιώσεις, να χαρείς. Τα σχόλια, λοιπόν. Αλλά όλα τα σχόλια; Θα έλεγα όχι. Μόνο τα σχόλια που είναι σχετικά, που ο συντάκτης τους έχει κάτι να πει, να επισημάνει ή να προσθέσει. Υπάρχουν σχόλια έξυπνα, χαζά, επί της ουσίας, άσχετα, μεστά, ζόρικα, βαριεστημένα, αναμνηστικά και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Το ότι, ανεξάρτητα από το είδος τους, θα πρέπει να είναι μέσα στα όρια της ευπρέπειας, να μην προκαλούν και να μην προσβάλουν είναι προφανές.
Δεν προσφέρονται όλες οι εγγραφές για σχολιασμό. Μερικές προκαλούν, άλλες περνούν αδιάφορες, και κάποιες αποκλείουν. Πολλές φορές το “στήσιμο” του ημερολογίου προδιαθέτει για το πώς θα σχολιάσεις. Το χιούμορ προσκαλεί το χιούμορ, η κατάθλιψη την κατάθλιψη κ.ο.κ. Και ακόμα το σχόλιο προσκαλεί το σχόλιο. Επεκτείνει το κείμενο, διευκρινίζει, διαφοροποιεί.
Θα έλεγα, τελικά, ότι ένα ημερολόγιο αξίζει όσο τα σχόλια που έχει προκαλέσει. Και στα σχόλια περιλαμβάνονται, φυσικά, και οι απαντήσεις του συντάκτη. Απαντήσεις που, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί και να υπερβαίνουν ακόμα και το αρχικό κείμενο σε αμεσότητα και μεστότητα.
Το να δίνεται απάντηση σε κάθε σχόλιο, έστω και κάτω από την ομπρέλα του ομαδικού μερικές φορές, είναι, θαρρώ, σημαντική παράμετρος για την όλη λειτουργία του ημερολογίου. Δεν είναι μόνο ζήτημα ευγένειας, είναι ζήτημα ουσίας. Είναι, μερικές φορές, ένα βάρος που ο συντάκτης πρέπει αγόγγυστα να επωμιστεί. Είναι η ανταμοιβή εκείνου που σχολιάζει και η επιβεβαίωση ότι ο λόγος του ακούστηκε. Είναι, παράλληλα, ένας από τους πολλούς τρόπους να ξεκινήσει μια διαδικτυακή σχέση και, γιατί όχι;, μια φιλία.
Σαν πρόκληση/πρόσκληση και στο πνεύμα των ανωτέρω, λοιπόν, επέλεξα να ακούγεται το τραγούδι “Come on and Say Ιt”, των Dennis Provisor, Rob Grill και Warren Entner, με το συγκρότημα “The Grass Roots”. Αγαπημένο τραγούδι του 1970 με καθαρή μελωδία και όμορφα φωνητικά. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!
06/09/2006
Για μένα τα πιο σημαντικά σχόλια είναι από τους ανώνυμους. Και αυτό γιατί αποτελούν γνήσιες αντιδράσεις απέναντι στο κείμενο, χωρίς να επηρεάζονται από σχέσεις, συμπάθειες, ή.. μίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα κείμενο έχει επιτύχει εάν έχει προκαλέσει αντίδραση από τον αναγνώστη, και το να σχολιάσει κάποιος αναγνώστης -ιδιαίτερα μη μπλόγκερ- είναι ενθαρρυντική ένδειξη.
Τα παραπάνω ελπίζω εξηγούν γιατί το παρόν σχόλιο είναι ανώνυμο.
Σε γενικές γραμμές θα προσυπέγραφα το κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά, εξακολουθώ να θεωρώ το ηλεκτρονικό ημερολόγιο κυρίως χώρο απόθεσης συναισθημάτων.
Είναι επίσης κάποιες φορές, που λειτουργεί και σαν εξομολογητήριο.
Γι αυτές τις περιπτώσεις η ύπαρξη σχολίων δεν ξέρω πώς μπορεί να λειτουργεί.
Βέβαια ο αντισχολιασμός σε όποιος επισκέπτεται το χώρο σου και καταθέτει το σχόλιό του, υπάγορεύεται από τους όρους στοιχειώδους ευπρέπειας.
Είναι όμως πιθανόν, ακόμα κι σε αυτό να γίνει υπέρβαση.
Θεωρώ ότι αυτή η ιστορία με τα μπλογκ, είναι πολύ καινούργια για να γίνει κατανοητή η επίδρασή τους.
Τολμώ να πω ότι "ψυχανεμίζομαι" πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη τομή των κοινωνικών σχέσεων και του πολιτισμού, αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω την ιδιαίτερη υφή της.
Την καλησπέρα μου
Καλημέρα, Αείποτέ μου. Συμφωνούμε σε αρκετά σημεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο, να, είναι φορές που κάτι που διαβάζω είναι πολύ όμορφο για να το σχολιάσω.
Και, κάποιες άλλες φορές, κυρίως σε πολύ προσωπικά κείμενά μου, δεν έχω να απαντήσω κάτι στα σχόλια των φίλων.
Τα σχόλια, είναι η στιγμή, πιστεύω. Άλλες φορές μου βγαίνει κάτι να γράψω, άλλες όχι.
Σε φιλώ.
Ειναι φυσικα αμφιδρομη η σχεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισκεπτεσαι αγαπημενα μπλογκς και αναρωτιεσαι "τι να εγραψε σημερα;".
Απογοητευση. Οταν ο διαδικτυακος σου φιλος δεν βρηκε καιρο η διαθεση να γραψει.
Χαρα. "Κυττα, κι αυτος τα ιδια σκεφτεται, τα ιδια πραγματα τον βασανιζουν".
Περιεργεια. "Αααα, ωστε ετσι λειτουργει αυτο. Ετσι σκεφτεται ο κοσμος."
Συγκεντρωση κι αμφιβολια. "Πως θα παρει τα λογια μου αν σχολιασω; Μηπως τον στεναχωρησω; Ειναι σωστα αυτα που γραφω;"
Ειναι η πρωτη φορα που νιωθω να μου μιλανε τοσοι ενδιαφεροντες ανθρωποι - συγκεντρωμενοι σε ενα μεσον.
Διαδικτυακη φιλια, γιατι οχι;
Ισως ειναι πιο σταθερη, πιο υγιης.
Βασιζεται μονο σ' αυτα που σου λεει ο φιλος σου - οχι σε κοινωνικες συμβασεις (το παρουσιαστικο του, η περιουσια του, το επαγγελμα του, το σπιτι του).
Καλες εγγραφες φιλε Αειποτε.
Καλέ μου Αείποτε θα διαφωνήσω μαζί σου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λούμπα που θα μπορούσε να πέσει κάποιος καλλιτέχνης στο ίντερνετ και δη στα μπλογκς είναι μεγάλη . Αν βέβαια χρειάζεται επιβεβαίωση ο ναρκισισμός του , σίγουρα θα βρει αρκετή . Ελοχεύει όμως πάντα ο κίνδυνος της μετριότητας . Και έχω κάνει τέτοιου είδους πειράματα . Εβαλα εν γνώσει μου χαμηλής ποιότητας κείμενα και ποιήματα για να δω τις αντιδράσεις . Ενα καλό λογάκι θα βρεθούν να μας το πουν . Είναι επικοδομητικό αυτό ;
Δεν είναι τα σχόλια που καθορίζουν την επιτυχία ενός μπλογκ . Κι’αυτό γιατί είναι τόσο εύκολο να μαζέψεις σχόλια . Χρόνο και διάθεση να έχει κανείς και να μπλογκάρεται , εφ’όσον τις περισσότερες φορές είναι ένα παιχνίδι δημοσίων σχέσεων . Και το λέω αυτό διότι πόσες φορές διαβάζεις σχόλια που μαρτυρούν ότι ο αναγνώστης δεν έχει διαβάσει καν το κείμενο ολόκληρο . Εχω κάνει και τέτοια πειράματα στο μπλογκ μου . πχ κείμενο του Μαίου 2005 όπου είχα σπάσει το χέρι μου το έβαλα φέτος και οι περισσότεροι μου έλεγαν περαστικά και άλλα διάφορα (ε δεν θα μαρτυρήσω και τα υπόλοιπα τρικ μου) . Οι αναγνώσεις λόγω του περιορισμένου χρόνου είναι συνήθως εντελώς πρόχειρες .
Κάποιες άλλες φορές διαβάζω τόσο θερμά σχόλια , όλο υπερβολή , που δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ αν είναι αληθινά η όχι . Ολα στον βωμό για την δημιουργία μιάς διαδικτυακής κλίκας . Δημιουργούνται φιλίες που αμφίβολο είναι αν θα ήταν αληθινές έξω από αυτό . Κι’αυτό διότι το ίντερνετ μεγενθύνει κάθε συναίσθημα .
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η επιτυχία ενός μπλογκ κρίνεται από τον αριθμό των επισκεπτών . Εχω σταματήσει να μπλογκάρομαι (για ένα σωρό λόγους) και είδα ότι ελάχιστα έπεσε ο αριθμός των επισκεπτών . πχ υπάρχουν μέρες που μπορεί να φτάσω και τους 350 επισκέπτες ημερησίως και να έχω 6 σχόλια .
Αρα λοιπόν δεν είναι δείκτης επιτυχίας ο αριθμός των σχολίων . Οι σιωπηλοί αναγνώστες μπαίνουν για να διαβάσουν επειδή πραγματικά ενδιαφέρονται και όχι από υποχρέωση για την διατήρηση μιάς διαδικτυακής φιλίας .
Αυτό βέβαια εξαρτάται από τον λόγο ύπαρξης ενός μπλογκ . Αν κάποιος ενδιαφέρεται για την δημιουργία ενός διαδικτυακού κύκλου δεν θα συμφωνούσε μαζί μου . Εγώ όμως που ενδιαφέρομαι να βελτιώσω την ποιότητα της γραφής μου βρήκα ότι τα σχόλια και το μπλόγκινγκ είχαν βλαβερές συνέπειες αντί για θετικές . Το μόνο καλό ήταν ότι καθόμουν να γράψω με μεγαλύτερη συχνότητα .
Ισως τα βλέπω εντελώς ρεαλιστικά τα πράγματα γιατί είναι και το αντικείμενο των σπουδών μου κι’ επειδή έγραψα ολόκληρο σεντονάκι και ίσως να μην σας άρεσαν τα υπόλοιπα συμπεράσματα μου λέω να σιωπήσω εδώ . Αρκετά σας κούρασα .
Δεν έγραψα την ιδεαλιστική μου άποψη σκόπιμα .
(το διάβασε κανείς όλο;)
Y.Γ.
Πάντως σε σένα μπαίνω σχεδόν κάθε μέρα , αφήσω δεν αφήσω σχόλιο . Αυτό κάτι λέει . :)))
Καλημέρα, Καλό Σαββατοκύριακο και:
ΑπάντησηΔιαγραφήanonymus:
Σεβαστή η άποψη αν και θα είχα να πω ότι οι σχέσεις, οι συμπάθειες και τα . . . μίση υπάρχουν ανεξάρτητα από την επωνυμία μας ή μη. Θα συμφωνήσω, πάντως, στο ότι οι διατηρούντες ηλεκτρονικά ημερολόγια μια τάση να αλληλολιβανίζονται την έχουν!
Έτσι όπως το θέτετε . . . ευχαριστώ για την ανωνυμία σας!
Markos:
Υπάρχουν και αυτές οι διαστάσεις. Ο καθένας δίνει στο ημερολόγιο του το χρώμα που επιθυμεί και του ταιριάζει. Η διατήρηση τέτοιων ημερολογίων αποτελεί κοινωνική δραστηριότητα με ότι αυτό συνεπάγεται. Μια ακόμα δραστηριότητα, λοιπόν, που οδηγεί από αυτό που είναι σε αυτό που θα είναι. Ας ελπίσουμε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα. Για όλους!
Composition Doll:
Στην ομορφιά πρέπει να ανταποκρινόμαστε, θαρρώ, για να την συντηρούμε και να την αναδεικνύουμε. Ένα “Εύγε!”, λοιπόν, είναι αρκετό για να δείξει την συγκίνησή μας και να καταδείξει στον ποιητή ότι ομιλεί εις ώτα ακουόντων. Πραγματικά, και ο σχολιασμός είναι ζήτημα στιγμής και συνεπώς έμπνευσης. Το. . . αντιγυρίζω!
OldSkipper:
Είναι και έτσι. Τα αγαπημένα ημερολόγια οδηγούν, αν μη τι άλλο, σε συγγένειες “εκ’ πνεύματος”. Υπάρχει μια αναπόφευκτη διαδικασία επιλογής. Αναζητάμε, θαρρώ, κατ’ αρχήν τους ομοίους μας και κατόπιν τους άλλους. Το ευχάριστο είναι ότι σύντομα ανακαλύπτει κανείς ότι οι “όμοιοι” του, στον συγκεκριμένο χώρο, είναι πολύ περισσότεροι από ότι υποπτευότανε. Ακόμα ένας, ευχάριστος, τρόπος, λοιπόν, να γνωρίσει κανείς τον αυτό του [δια των άλλων]. Ο σχολιασμός, ένθεν και ένθεν, αποτελεί βασικότατη παράμετρο της όλης διαδικασίας. Όσο για την διαδικτυακή φιλία αποτελεί ένα μεγάλο πολυπαραμετρικό ζήτημα. Η πρώτη ύλη υπάρχει, τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την διάθεση, την διαθεσιμότητα, την τύχη και άλλα πολλά. Όμορφη η ευχή σου! Καλές Εγγραφές, επίσης!
ellinida:
Ας το συζητήσουμε, λοιπόν! Αν συμφωνήσουμε, κατ΄αρχήν, ότι όποιος διατηρεί ηλεκτρονικό ημερολόγιο δεν είναι, κατ’ ανάγκη, και καλλιτέχνης το δίπολο ηλεκτρονικό ημερολόγιο - ναρκισσισμός αποδυναμώνεται. Ο κίνδυνος της μετριότητας, και το πώς κατά περίπτωση ορίζεται, ελλοχεύει παντού. Όσο για τα πειράματά σου εισέπραξες το αναμενόμενο και, βεβαίως, δεν ήταν καθόλου εποικοδομητικό. Λογικό, εφ’ όσον: “Αν θέλεις να λες ότι θέλεις θα ακούσεις και αυτά που δε θέλεις”
Δεν είναι μόνο τα σχόλια που καθορίζουν την επιτυχία ενός μπλογκ, αποτελούν όμως μια σημαντική συνιστώσα της. Ακόμα και το να γίνεις συλλέκτης σχολίων θεμιτό μου φαίνεται. Το πώς τα μάζεψες είναι ένα το τι αξία έχουν είναι άλλο. Αν κάποιος δαπανά χρόνο και διάθεση για να γεμίσει το ημερολόγιο του με σχόλια ας αναζητήσει την αιτία στις ενέργειες του και όχι στην χαμηλή ή απαράδεκτη αξία των σχολίων που μάζεψε αν έτσι συμβαίνει. Αν, επίσης, το ημερολόγιο κάποιου εξελιχτεί σε τόπο άσκησης δημοσίων σχέσεων και πάλι, αν δεν του αρέσει η κατάσταση που διαμορφώθηκε, από τις ενέργειες του θα πρέπει να αρχίσει το ψάξιμο. Συμφωνώ ότι πολλοί σχολιάζουν δίχως να έχουν διαβάσει ή κατανοήσει το κείμενο. Δεν είναι ότι το καλύτερο αλλά αποτελεί μία αποδεκτή πιθανότητα που καλό είναι να αντιμετωπίζεται με συγκατάβαση και χιούμορ. Ένας ακόμα λόγος να αποφεύγουμε τα “κατεβατά” στα ημερολόγια μας.
Για την περίπτωση του “σπασμένου χεριού” εξαρτάται από την διαθεσιμότητα και την ευκολία πρόσβασης στην πληροφορία που είχε ο μέσος αναγνώστης για να σχολιάσει καταλλήλως. Σε κάθε περίπτωση το “περαστικά” καλό και ευγενικό μου ακούγεται. Ισχύει και πάλι το “Αν θέλεις να λες ότι θέλεις θα ακούσεις και αυτά που δε θέλεις”
Διαδικτυακές κλίκες βεβαίως και υπάρχουν. Νόμιμο, θαρρώ. Το ευτύχημα είναι ότι μπορείς να διαλέξεις την κλίκα σου, να την αλλάξεις, να αποχωρήσεις ή και να είσαι κλίκα μόνο με τον εαυτό σου. Εσύ αποφασίζεις. Όλες οι φιλίες, μέσα ή έξω από το διαδίκτυο, δοκιμάζονται και πάντοτε μένει να αποδειχθούν.
Ο αριθμός των επισκεπτών σαφέστατα αποτελεί δείκτη επιτυχίας για ένα ημερολόγιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως παύει να αποτελεί δείκτη επιτυχίας και το πλήθος, συνυπολογιζομένης και της ποιότητας, των σχολίων. Και για την ποιότητα των σχολίων μπορεί κανείς να μιλήσει. Για την ποιότητα των “άφωνων” επισκεπτών τι θα μπορούσε να ειπωθεί; Ή μήπως η ποιότητα, κι ας δώσει ο καθένας τον ορισμό του, των επισκεπτών μας μάς αφήνει παγερά αδιάφορους και κοιτάμε μόνο το πλήθος τους; Είναι ένα ζήτημα αυτό.
Βεβαίως και δεν είναι δείκτης επιτυχίας το πλήθος των σχολίων, και μόνο. Συλλειτουργώντας όμως με την ποιότητα και τη συχνότητα είναι! Είναι ένας δείκτης, φυσικά, και όχι Ο Δείκτης! Όλα μετράνε και συνυπολογίζονται για να χαρακτηριστεί επιτυχημένο ένα ημερολόγιο. Και ακόμα αυτό που είναι “επιτυχημένο” για εμένα δεν είναι, κατ’ ανάγκη, και για τον απέναντι. Όλα είναι σχετικά.
Τώρα το γιατί κάποιος ξεκινά ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο είναι μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Είναι περίεργο πάντως, που, στην περίπτωσή σου, τα σχόλια που δέχτηκες δεν σε βοηθήσανε να βελτιώσεις το γράψιμό σου. Όσο για την ιδεαλιστική σου άποψη θα είχε ενδιαφέρον να την καταθέσεις.
Πιστεύω να μην αμφιβάλλεις ότι διάβασα ολόκληρο το σχόλιο σου;
Καλές Εγγραφές! Που λέει και ο φίλος OldSkipper
Σίγουρα είναι όμορφο να υπάρχουν σχόλια. Αλλά δεν είναι πραγματικά λίγες οι φορές που μας καλύπτουν σχόλια άλλων ή ακόμη και το ίδιο το κείμενο με την επάρκειά του. Ή ακόμη και η αδυναμία μας να πούμε κάτι έξυπνο ή άξιο λόγου οδηγούν στον μη σχολιασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει λοιπόν να κάνει απαραίτητα με την αξία του κειμένου. Άρα, δεν θα συμφωνούσα ότι ένα ημερολόγιο αξίζει όσο τα σχόλια που έχει προκαλέσει.
Τεκμηριωμένη άποψη και συνεπώς αποδεκτή. Στην φράση: "Θα έλεγα, τελικά, ότι ένα ημερολόγιο αξίζει όσο τα σχόλια που έχει προκαλέσει." δεν θα πρέπει, θαρρώ, να αποδώσουμε περισσότερη ακρίβεια από όση έχει. Παρ΄όλα αυτά διατηρεί, πιστεύω, υψηλό ποσοστό ακριβείας. Ίσως η διατύπωση: "Θα έλεγα, τελικά, ότι ένα ημερολόγιο αξίζει όσο οι σκέψεις και τα αισθήματα που έχει προκαλέσει." να είναι ευτυχέστερη. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Απόγευμα!