1108. Ανακατάταξη [Βιβλίων]

Το είπα. Το έκανα. Την Παρασκευή, 28 Απριλίου, αγόρασα τους τρεις τόμους του έργου «Οδωνυμικά -Η σημασία των ονομάτων των οδών της Αθήνας» με συγγραφείς τους Μάρω Βουγιούκα και Βασίλη Μεγαρίδη. (Έκδοση Πολιτισμικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων). Η αγορά από το βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία» και το κόστος 36€.

Την Κυριακή, 23 Απριλίου, δόθηκε με το φύλλο της εφημερίδας «Ελευθερία Του Τύπου»  ο έκτος, και τελευταίος τόμος, του «μνημειώδους» έργου «ΛΕΞΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ & ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ» (λέμε τώρα) του μέγιστου Γιώργου Μπαμπινιώτη. Ομολογώ, λοιπόν, ότι το απέκτησα, το πιο πάνω έργο, και πλέον μπορώ να ανατρέχω σε αυτό και να υφίσταμαι την νομιμοποίηση, και παράλληλα την αποενοχοποίηση, της κάθε μπούρδας που ξεστομίζει ο κάθε ανελλήνιστος, π.χ. «ανθυποψήφιος». Ω, ναι! Το έχει συμπεριλάβει, ανερυθρίαστα και λίαν «επιστημονικώς» υποθέτω,  ο κυρ- καθηγητής στο πόνημά του.

Με δεδομένο ότι ήδη, για το 2017, έχω αποκτήσει 24 βιβλία, και το 2016 71, παρουσιάστηκε η ανάγκη για ανακατατάξεις στις βιβλιοθήκες της Τ47. Ασχολήθηκα με το θέμα αυτό ένα ολόκληρο απόγευμα και το αποτέλεσμα μοιάζει ικανοποιητικό. Αυτή τη στιγμή το ένα τέταρτο των βιβλιοθηκών του γραφείου της Τ47 καταλαμβάνεται από λεξικά και βιβλία που αφορούν την (σιγά να μη γράψω «στην»!, μπρρρ) Ελληνική γλώσσα. Έτσι, για να υπάρχει η ευκολία του να τα συμβουλεύομαι ή και να οργίζομαι (. . . έλα Μπαμπινιώτη στον τόπο σου)!

Το μόνο σίγουρο ότι έχω μαζέψει τόσα βιβλία που κάποιες φορές το να βρω ένα συγκεκριμένο από αυτά μπορεί να αποδειχτεί μία δύσκολη υπόθεση. Ανακάλυψα επίσης, ομολογώ δίχως να εκπλαγώ, ότι έχω στην κατοχή μου βιβλία τα οποία δεν θυμάμαι ότι έχω. Σκέφτομαι ότι όταν αγοράζω βιβλία, που δεν είναι πρόσφατης έκδοσης, θα πρέπει πλέον να είμαι προσεκτικός.

Όλη αυτή η κατάσταση, βεβαίως, οδηγεί στην παλιά σκέψη του να περιλάβω στη βάση δεδομένων των βιβλίων μου και ένα πεδίο, με τίτλο «ενθεμίωση» π.χ., στο οποίο να καταγράφω το που βρίσκεται το κάθε αντίτυπο βιβλίου ή περιοδικού (Αστερίξ, Τεν-Τεν, Λούκυ Λουκ κ.α) που έχω στην κατοχή μου.

Ολοκλήρωσα, πριν από λίγες μέρες, την ανάγνωση του βιβλίου «Μυστικά Του Συρταριού - Η Τέχνη και Η Τεχνική Της Ημερολογιακής Γραφής», της Κατερίνας Σχινά. Αξιόλογη προσπάθεια με ενδιαφέρουσα Εισαγωγή, έκτασης περίπου 21 σελίδων, διάρθρωση σε 11 θεματικές ενότητες (Περί ημερολογίων,  Ο εαυτός. Οι άλλοι, Συναναστροφές και γνωριμίες, κλπ), βιογραφικά στοιχεία, Ευρετήριο ημερολογιογράφων και Βιβλιογραφία.  Εκείνο που με εκνεύρισε, διαβάζοντάς το, και έκανα σχετική ανάρτηση στο Facebook, στις 20 Απριλίου 2017, ήταν το που ακολουθεί:

Διαβάζω τα «Μυστικά του συρταριού» της Κατερίνας Σχινά. Εξαιρετικά ενδιαφέρον για έναν ημερολογιογράφο, όπως εγώ. Αλλά: Με εκνευρίζει αφάνταστα η απαλοιφή του «γ» στο «καινούργιος», «καινούργια», «καινούργιο». Τα επισημαίνω, στο κείμενο, με υπογράμμιση και σχόλια του τύπου «ωχ!» και «μπρρρ!». . .

Το έχω, πάντως, ήδη καταθέσει:

0822. “Καινούρια συγνώμη”

Τελικά ήλθε και ένα:

Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, να αποκαταστήσουμε τις αδικίες!

στη σελίδα 473 (Jules Renard) και με αποτελείωσε!

Εχθές ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου «Καλοί Άνθρωποι Σε Σκοτεινούς Καιρούς», του Αρτούρο Πέρεθ –Ρεβέρτε. Πάει καλά!

Αφτα!

Να είσαστε Καλά,

Καλό Μάϊο!

Ένα κλικ μακριά αγαπημένος Adamo σε ένα τραγούδι που . . . ανακάλυψα προσφάτως! Το “IL Y A JUST UN AN”:

30/04/2017