αείποτε: 0856. Υμηττός (ή Τρελός!)

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

0856. Υμηττός (ή Τρελός!)

Πεζοπορία, εχθές το πρωί, στον Υμηττό. Με τη Δ., τη Β. και τον Α. Η ιδέα του Α. και εύγε του! Συναντηθήκαμε στην Ηλιούπολη, στο τέλος της Λεωφόρου Σοφοκλή Βενιζέλου, η οποία ξεκινά από τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης και περνά από τις πλατείες 25ης Μαρτίου και Ανεξαρτησίας, στις 11:15.

Ξεκινήσαμε ευθύς με κατεύθυνση προς τη Γλυφάδα. Ο καιρός σχετικά καλός για πεζοπορία με αεράκι που σε κάποια σημεία το αισθανόσουνα και σαν κρύο. Ένα καπελάκι δεν θα ήταν άσχημο αλλά, ατυχώς, η Δ. και εγώ, σε αντίθεση με Α. και Β., δεν είχαμε προνοήσει. Φαίνεται, πάντως, ότι αρκετοί είχαν την ίδια ιδέα μ' εμάς με αποτέλεσμα στο δρόμο που ακολουθήσαμε να έχουμε αρκετές συναντήσεις. Γυναίκες και άνδρες, μεγάλοι, έφηβοι και παιδιά. Αθλούμενοι, με το τροχάδην τους, και σκυλιά μετά των κυρίων τους. Ένας ποδηλάτης και δυο, άσχετοι με το περιβάλλον, νεαροί με μηχανάκια που ρύπαιναν οπτικά και ακουστικά. Ευχάριστη έκπληξη κάποιες "Καλημέρες" που εισπράξαμε από συνοδοιπόρους.

Η διαδρομή ευχάριστη, ο δρόμος άνετος, οι υψομετρικές διαφορές ανεκτές. Χόρτασε το μάτι μας τσιμέντο! Που και που μόνο λίγο πράσινο για να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Δεξιά μας τσιμέντο και θάλασσα και αριστερά μας ο Τρελός (άλλη ονομασία του Υμηττού) με τους θάμνους, τα βράχια, τα λίγα δέντρα του και τη γραμμή μεταφοράς (ηλεκτρικής ενέργειας) με τους επιβλητικούς πυλώνες της που όδευε προς το ΚΥΤ (Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης) Αργυρούπολης. Από πάνω μας κανονικότατα ο ουρανός με, κατά περιόδους, σχηματισμούς νεφών ωραιότατους. Σε τακτά διαστήματα μεταλλικές δεξαμενές νερού, στις οποίες ο κάθε πονεμένος βρήκε την επιφάνεια που χρειαζόταν για να ξεδιπλώσει το ταλέντο στη ζωγραφική ή και τη μουτζουρογραφική, για την περίπτωση πυρκαγιάς.

Αρκετά τα διακριτά σημεία. Ξεκινώντας από τους λόφους της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού, το παλιό αεροδρόμιο και το λιμάνι του Πειραιά και καταλήγοντας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τους Πύργους των Αμπελοκήπων, το Metro Mall και τους Ιερούς Ναούς. Βλέποντας από ψηλά όλο αυτό το τσιμέντο ομολογώ ότι σκιάχτηκα. Κουτάκια, κουτάκια, κουτάκια και μέσα ανθρωπάκια. Πώς καταντήσαμε έτσι ο ένας πάνω στον άλλο; Και τι θα γίνει όλος αυτός ο κόσμος σε μια περίπτωση έκτακτης ανάγκης; Πώς θα επιβιώσει; Που θα βρει τροφή και νερό μέσα στο τσιμέντο; Μήπως έχουμε ξεφύγει; Μήπως, πλέον, ζούμε δίχως να ζούμε;

Μετά από περπάτημα μια ώρας περίπου και αφού είχαμε αναπνεύσει λίτρα πολλά βουνίσιου αέρα και είχαμε φτάσει πάνω από την Αργυρούπολη, κατά κάποια έννοια, είπαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Λοιπόν, τον πήραμε! Γύρω στις 13:15 βρισκόμασταν στα επί της Σοφοκλή Βενιζέλου οχήματα μας.

Βεβαίως και είχα την Canon μαζί μου (πρώτη φροντίδα το πρωί και τελευταία το βράδυ)! Και, ως συνήθως, το παράκανα. Τριακόσιες τριάντα και πλέον φωτογραφίες μέσα σε δυο ώρες δεν της λες και λίγες. Απορώ! Βάδιζα φωτογραφίζοντας ή φωτογράφιζα βαδίζοντας. Γέμισα την Canon, λοιπόν, τσιμέντο, θάλασσα, δεξαμενές νερού, θάμνους, πυλώνες και σύννεφα. Αχρείαστα να είναι!

Αν έχετε πρόσβαση στο Google Earth και κάνετε τον κόπο να μπείτε και να εντοπίσετε το σημείο εκκίνησης (στην πρώτη φωτογραφία της παρούσας εγγραφής) θα δείτε να αποτυπώνονται πεντακάθαρα οι δρόμοι και τα μονοπάτια πάνω στον Υμηττό. Αν κανείς το θελήσει και οργανωθεί (νεράκι, καπελάκι, φαγάκι, τηλεφωνάκι, χάρτες και ίσως μπαστουνάκι) μπορεί να φτάσει από τη μία μέχρι τη Γλυφάδα και πολύ πιο πέρα (Βάρκιζα, Καλύβια) και από την άλλη μέχρι την Αγία Παρασκευή ή τα Γλυκά Νερά.

Ακολουθούν δέκα από τις 330 + φωτογραφίες για τις οποίες σας έγραψα έτσι, για να πάρετε μια γεύση και, γιατί όχι, να παρακινηθείτε να κάνετε κι εσείς τον περίπατό σας στον Τρελό. Καλή διάθεση και καλή παρέα είναι τα, κατ' αρχήν, χρειαζούμενα.