0286. Κέντρο Βάρους

Τη συλλογιζότανε συχνά. Κυρίως τα απογεύματα. “Τι να πράττει τώρα;” αναρωτιότανε. Και βαλάντωνε. Τον απασχολούσε το που βρισκότανε, το τι βλέπανε τα μάτια της. Θα ήθελε να γνωρίζει. Ήταν αδύνατο. Χανότανε στη σκέψη της. Στα πως και τα τι της. Την αναζητούσε σε τόπους και καιρούς. “Το στίγμα της. Ποιο είναι το στίγμα της;” αναρωτιότανε. “Και πως προσδιορίζεται του σώματος η θέση;”. Οδηγήθηκε στου κορμιού της το κέντρο βάρους. “Ας είναι αυτό, το στίγμα της”, είπε.

Σκεφτότανε πια τον γεωμετρικό του κέντρου βάρους της τόπο. Τις διαδρομές του. Μια συνεχής, κυματιστή γραμμή. Άχρωμη. Αδιάστατη. Το χρώμα ήρθε από το πουθενά. Ξαφνικά. Το πράσινο της θάλασσας από ένα βουρκωμένο ουρανό κάτω. Το ίχνος απέκτησε όγκο και υφή. Μια κορδέλα έγινε. Μια πράσινη μεταξωτή κορδέλα που πάλετε και κυματίζει. Σε δρόμους, δωμάτια και τόπους. Μια κορδέλα που ξετυλίγεται.

“Στον ίδιο τόπο ζούμε. Στους ίδιους χώρους κινούμαστε. Δεν συναντιόμαστε μα οι διαδρομές μας τέμνονται. Δεν μπορεί παρά να τέμνονται” σκεφτότανε. Περπατούσε και αναζητούσε ένα τής πράσινης κορδέλας της σημάδι. Τον κυματισμό της. Υπήρχαν φορές που είχε την αίσθηση ότι με το σώμα του την αγγίζει, την παρασέρνει. Αγαλλίαζε η ψυχή του. Χαμογελούσε στους περαστικούς. Και πήγαινε. Με μια θαλασσοπράσινη κορδέλα τυλιγμένη στο μυαλό του. . . 

Από τον δίσκο “Λευτέρης Παπαδόπουλος - Σπάει το Ρόδι” ακούμε την Σαββέρια Μαργιολά και τον Γιώργο Νταλάρα να τραγουδούν “Στο σώμα σου να κατοικώ”. Μουσική από τον Μιχάλη Κουμπιό, στίχοι από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, φυσικά.

05/03/2007