1118. Μια Ταινία Την Ημέρα

Το να βλέπω μία ταινία την ημέρα, και σπανίως δύο, μοιάζει να έχει γίνει μία από τις συνήθειες μου. Μια ευχάριστη, ομολογώ, συνήθεια η οποία σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί σε μεγάλη χαρά και απόλαυση. Χαρά και απόλαυση που προκύπτει από ταινίες οι οποίες αποδεικνύονται απρόσμενα καλές και σε κάνουν να ξεχάσεις, όσο τις βλέπεις  και λίγο ακόμα, τα γύρω και τους γύρω σου. Ταινίες που αποκαλύπτονται μιας και, συνήθως, το μόνο που αρχικά γνωρίζεις είναι ο τίτλος τους. Η ευχαρίστηση του να έχεις ξεκινήσει να βλέπεις μια ταινία που σε ευχαριστεί και σε προδιαθέτει ευχάριστα. Από την άλλη η δυνατότητα, και η ευκολία, του να παρατήσεις ταινίες που δεν σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και μοιάζουν αδιάφορες. Δεκαπέντε, είκοσι λεπτά το πολύ και . . . έξω από την πόρτα. Τα καλά της εποχής. Ακολουθούν πληροφορίες και σχόλια για κάποιες από τις ταινίες που είδα τελευταία και τις βρήκα ενδιαφέρουσες.

“L’Ora Legale” ή «Τα Παράπονα Στο Δήμαρχο» [2017]. Πικρή, θα έλεγα, ιταλική κωμωδία με θέμα την εκλογή Δημάρχου σε μία μικρή ιταλική πόλη. Τι προσμένουν οι δημότες, τι υπόσχονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι, πώς και αν υλοποιούν τις υποσχέσεις τους πώς, τελικά, το όποιο έργο τους κρίνεται από τους δημότες. Και επειδή ισχύει το «Ούνα φάτσα ούνα ράτσα» οι αναλογίες / αντιστοιχίες με τα της πατρίδας μας είναι πολλές και πονάνε. . .

“The Promise” ή «Η Μεγάλη Απόφαση» [2016]. Ταινία επικών διαστάσεων, με όμορφα χρώματα, η υπόθεση της οποίας διαδραματίζεται στην Τουρκία τις παραμονές, και κατά τη διάρκεια, του Α' Παγκοσμίου πολέμου. Στον πυρήνα μια ιστορία αγάπης (ερωτικό τρίγωνο) και γύρω του ο πόλεμος και η ανθρώπινη θηριωδία αλλά και η φιλία (που ανταμείβεται με θάνατο). Όμορφη η παρουσία της Charlotte Le Bon.

“Médecin de campagne” ή «Γιατρός στο χωριό» [2016]. Γαλλική δραματική κομεντί με πρωταγωνιστές τον γλυκύτατο François Cluzet, που γνωρίσαμε στη ταινία «Άθικτοι», και την αισθαντική Marianne Denicourt. Η ιστορία ενός γιατρού με πρόβλημα υγείας και του πώς αυτό επηρεάζει τη ζωή του και τις σχέσεις του με τους άλλους και κυρίως με την, επίσης γιατρό, βοηθό του. 

“Un homme à la hauteur” ή «Στάσου στο ύψος σου» [2016]. Ακόμα μία Γαλλική ρομαντική κομεντί με τους Jean Dujardin και Virginia Efira (ωραιότατη, με υψηλές επιδόσεις στο Poker και ικανότατη μποξέρ!). Πρωτότυπο σενάριο, όμορφες ερμηνείες, κοινωνικός προβληματισμός και αίσιο τέλος, στο οποίο φτάνεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Από τις αγαπημένες μου ταινίες!

“Un peu, beaucoup, aveuglement: Au-delà du mur” ή «Έρωτας στα τυφλά» [2015]. Γαλλική κομεντί με ευρηματικό σενάριο και καλές ερμηνείες. Μια ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστή . . . ένα τοίχο και τη μουσική του Σοπέν (θα έλεγα). Μια ταινία που μου έφτιαξε . . . το απόγευμα!

“Waitress” [2007]. Μια ταινία για τη ζωή μια σερβιτόρας σε κάποια αμερικανική επαρχία. Μιας σερβιτόρας, με έφεση στη δημιουργία πιτών τις οποίες ονομάζει με περίεργα ονόματα, η οποία έχει έναν σύζυγο, ορισμό του ζώου – με τα οποία δεν έχω τίποτα, τον οποίο μισεί ( πολλά «οποίος» πέσανε!). Η συνέχεια επί της οθόνης και η πρωταγωνίστρια, Keri Russell, στιγμές – στιγμές απίστευτα ελκυστική (μα που πάνε και τις βρίσκουν;).  

“Sex and the single girl” [1964]. Μια κωμωδία από τα παλιά με έντονο το άρωμα, ακόμα και στα χρώματα, της δεκαετίας του 60. Ο Tony Curtis, περήφανος για την κακία και την ανηθικότητά του, αρχισυντάκτης ενός σκανδαλοθηρικού περιοδικού, σφετερίζεται την ταυτότητα ενός φίλου του προκειμένου να προσεγγίσει και να εκθέσει, ακόμα περισσότερο, μία νεαρή ψυχολόγο. Στον ρόλο της ψυχολόγου η μελαχρινή καλλονή Natalie Wood. Απολαυστικές σκηνές και απρόσμενο, αν και παρατραβηγμένο τέλος.  

Συμπέρασμα: όπου βρείτε Γαλλική κομεντί δείτε την! Αν σας αρέσει κιόλας, πέστε το και σ’ εμένα!

Ένα κλικ μακριά Kiss και “I Was Made For Lovin’ You Baby” (1979):

15/07/2017