Η εγγραφή αυτή αποτελεί, θα έλεγα, συνέχεια της προηγούμενης. Είναι μια προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα τι σχέση έχει η αγάπη με τη σύνεση και το μέτρο. Ότι ήθελα να καταδείξω ήτανε το πόσο λαθεμένη κατεύθυνση μπορεί να πάρει η σκέψη, οι προσδοκίες και η συμπεριφορά μας από μια λανθασμένη αρχική υπόθεση όσον αφορά τις σχέσεις μας. Και μίλησα για φιλία και έρωτα. Ήταν ακριβώς για την αρχική υπόθεση [ο α είναι φίλος μου ή η β ενδιαφέρεται για μένα] που επικαλέστηκα την ανάγκη ύπαρξης σύνεσης και μέτρου. Και εξακολουθώ. Μια σχέση είναι ένα οικοδόμημα. Και τα οικοδομήματα έχουν, μικρά ή μεγάλα, θεμέλια. Σαθρά θεμέλια, επισφαλές οικοδόμημα. Είναι εύκολο να παρασυρθεί κανείς και να “δανείσει”, από τα πλούσια και πολλά που αισθάνεται, στον απέναντι. Έναν απέναντι που μπορεί να αδιαφορεί, να υπολείπεται ή ακόμα, και κατ’ αρχήν, να αγνοεί.
Είναι αυτοπροστασία και αυτογνωσία το να είσαι συνετός, όσον αφορά το τι και ποιες ποιότητες αποδίδεις στον απέναντι και τη σχέση. Και είναι σοφία το να επανέρχεσαι, στην πορεία της σχέσης, και να, ελέγχοντας, αξιολογείς τα θεμέλια της. Όσο για το μέτρο δεν είναι μέτρο μήκους. Δεν είναι μεζούρα. Δεν “μετράς” και ότι περισσεύει το απορρίπτεις. Το μέτρο έχει να κάνει με το πλαίσιο και τα όρια μέσα στα οποία κινείσαι. Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια, την αποδοχή κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς και την επίγνωση του τι μπορείς να προσφέρεις και να ζητήσεις. Έχει να κάνει με το χρόνο και του βίου το μήκος και τις σχέσεις που έχουμε ήδη αποκαταστήσει.
Από την άλλη, και πάντοτε μιλώντας για φιλικές και ερωτικές σχέσεις, γιατί μας ενοχλεί τόσο πολύ ο συσχετισμός τους με το μέτρο; Μήπως πρόκειται για μια ακόμα εξαίρεση που έχει “καπελώσει” τον κανόνα; Τι πάει να πει αγάπη δίχως μέτρο; Μήπως να κάνουμε ότι βλακεία μας κατέβει στο νου και να μια ζωή, κατόπιν, πληρώνουμε; Πόσους γνωρίζουμε, στο περιβάλλον μας, που αγάπησαν δίχως μέτρο; Τι κατάληξη είχαν; Πόσο πρόθυμοι είμαστε να τα δώσουμε όλα σε μια σχέση; Πόσο ελπίζουμε να κρατήσει και τι καρπούς προσδοκούμε;
Μήπως τελικά πρόκειται για ένα παραμύθι; Κάτι που εξαντλείται σε θεωρητικό επίπεδο και κυρίως στο χώρο της σκέψης; Και σε τι εμποδίζει το μέτρο μια αγάπη να ανθίσει; Σε τι εμποδίζεται η επικοινωνία, η χαρά και η ευτυχία όταν υπάρχει κλιμάκωση, προοπτική και νομιμότητα; Γιατί πρέπει να αγνοηθούν πλαίσια και κανόνες προκειμένου να ευτυχίσουμε; Η ζωή είναι μαραθώνιος. Δεν είναι κούρσα μέτρων εκατό. Χρειάζεται, συνεπώς, κατανομή δυνάμεων και πόρων.
Αλλά, το είπαμε:
Ο άνθιρωπος είναι τιρένο μυσιτήριο. . .
11/06/2007
Είμαι κατά των μέτρων και των ορίων γενικώς. Θεωρώ ότι πρέπει να τα γκρεμίζουμε για να φτάσει η ύπαρξη μας στην κορύφωση. Καλώς ή κακώς οι άλλοι είναι πάντα κλειδιά που μαζεύουμε στον δρόμο για την αυτογνωσία, κάθε πληγή είναι και μία πόρτα προς την ωριμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλοι θεωρούν την εγκράτεια αναγκαία, εγώ πάλι θεωρώ ότι η εξάπλωση είναι το παν.
Ο αυθορμητισμός δεν γνωρίζει από σταγονόμετρα, αλλιώς δεν θα είμασταν αληθινοί αλλά απλά συγκρατημένοι. Δεν μου φαντάζει καθόλου ειλικρινές όλο αυτό. Και αυτό που επιθυμώ από τον απέναντι είναι κατά βάσιν ειλικρίνεια.
Καλύτερα να γελάω με μιά βλακεία που έκανα παρά να μετανοιώνω για κάτι που δεν έκανα. Και να είναι βλακεία και να πρέπει πληρώσω τις συνέπειες, θα το κάνω αδιαμαρτύρητα.
Η ζωή είναι ένα σύνολο από κούρσες των εκατό. Καλείσαι να πάρεις αποφάσεις, δρομέας ή θεατής;
Εξάλλου και ο μαραθώνιος έχει μιά κάποια λήξη... Ολα έχουν ημερομηνία λήξεως, αυτό τι σημαίνει; Να ζούμε στο ρελαντί;
Πάντα ήμουν λάτρης της ταχύτητας. Βέβαια απαιτεί και μιά επιδεξιότητα στο τιμόνι... :)))
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα. Μ'έκανες και χαμογέλασα.
Για να δούμε, μπορεί να υπάρξει μέτρο στην Αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δέχομαι, για την οικονομία της συζήτησης, ότι Αγάπη και Έρωτας είναι το ίδιο).
Τι είναι το μέτρο όμως. Είναι ένας εσωτερικός ρυθμός που τίθεται αρχικά για να διευκολύνει και κατόπιν να ικανοποιήσει.
Αλλά, τίθεται, ορίζεται, Καθορίζεται, γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί, να τιθασευτεί.
Δηλαδή, ακολουθείται μια νοητική διεργασία η οποία σκοπό έχει να εκπαιδεύσει (εκπαίδευση = περιορισμοί)το συναισθηματικό κόσμο.
Στην Αγάπη λοιπόν το μέτρο γιατί να υπάρξει;
Για να μειώσει την πιθανότητα τραύματος;
Μα τότε, πιο πολύ από το υποκείμενο της Αγάπης μας, αγαπάμε τον εαυτό μας. (Τον προστατεύουμε ώστε να μην πληγωθεί)
Είναι όμως αυτό Αγάπη προς τον άλλον;
Μπορεί και να είναι. Μπορεί όμως και να μην είναι.
Να που τελικά, εκόντες άκοντες, γυρίζουμε πίσω για να απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι είναι Αγάπη;
Όχι ποια είναι τα αποτελέσματα της Αγάπης, αλλά τι είναι Αγάπη, ποια είναι η ουσία της.
Τούτο το ερώτημα, αν απαντηθεί, θα διευκολύνει και την προσέγγιση της απάντησης στο ερώτημα: Χωράει το μέτρο στην Αγάπη;
Την Καλησπέρα μου
H ελληνίδα πιστεύει τον Huxley " ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ κάπου εκεί στέκομαι ιδεολογικά. Μ΄αρέσουν τα τραύματα που έχεις να επιδεικνύεις επειδή δεν φοβήθηκες τη φωτιά.
Αρκεί να συνέβη όντως αυτό
Και όχι ένα ναρκισσιστικό αυτομαστίγωμα, όχι μια εμμονή που δεν είχε άλλο λόγο ύπαρξης παρά την ταυτότητά της ως εμμονή, όχι αυτό που εμείς ονομάσαμε αγάπη και πάθος τρομερό αλλά ξεχνάμε να ανφέρουμε ότι είχε κύριο αποδέκτη τον εαυτό μας: από εμάς για εμάς έστω και αν ήταν καμουφλαρισμένη ως βασανιστήριο
Kalispera Aeipote...
ΑπάντησηΔιαγραφήsignomi kat'arxin ean den edosa tin apetoumeni prosoxi sto proigoumeno sou post kai etsi evgala isos lanthasmena simberasmata apo tis skepseis kai tis apopseis sou pano ston signekrimeno thema...9(eksou kai to onoma mou "propetis")
Fasika, imoun sigouri oti den milousate orthologistika otan xrisimoupoiousate tous orous metro kai sinesi....(etsi exo katalavei apo proigoumena post sas)
Tha elega oti simfono poli mazi sas kai oti metro kai sinesi xreiazetai o erotevmenos-i, oste na min skarfalosei kai pniksei afton pou latrevei...
ti thelo na po?
Eimai anthropos kai opos polloi alloi exo anasfaleies oi opoies me berthevoun genika...
etsi molis esthantho asfaleia kai zestasia se mia sxesi, aftes oi anasfaleies kseklidononde kai vgenoun siga siga stin epifaneia...Aftes einai ikanes na pniksoun ton allon...Afto loipon an kai anthropino, nomizo einai pou prepei na prosexo me sinesi...dioti den mou ftaiei se tipote o apenandi gia aftes tis anasfaleies pou exo mesa mou...
afti i simberifora borei na kourasei ton apenandi kai miraia na ton apomakrinei...(ti simenei afto? eleipsi agapis apo ton apenandi? den ksero...
Eimai ipefthini gia ta aisthimata mou kai gia tis prakseis mou...Borei poli efkola na pligoso kapoion xoris na to thelo ...borei efkola na prosvallo kapoion xoris tetoia prothesi....
Gia afton ton logo, prepei na eimai ligo epifilaktiki me ton eafto mou kai me ta pistevo mou kai me tis theories mou kai tis prakseis mou...dioti aftes exoun kapoio andiktipo oxi panda afto pou ego ipologizo...Then ta ksero ola...
afto einai isos afto pou tha prepei na min ksexno pote...
an thelo na leo oti proxexo ton apenandi mou kai an thelo na leo oti ton agapo...
Kalo apogevma...
ellinida:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστή άποψη. Και επικίνδυνα αχαλίνωτη. “Θεωρώ ότι πρέπει να τα γκρεμίζουμε για να φτάσει η ύπαρξη μας στην κορύφωση”. Και οι άλλοι; Αν ότι επιτρέπουμε στον εαυτό μας το επιτρέπουμε, όπως οφείλουμε, και στον απέναντι φαντάζεστε τι ωραία αποτελέσματα θα έχουμε ο καθένας με το γκασμαδάκι του; “Είμαι κατά των μέτρων και των ορίων γενικώς”, δυστυχώς οι ωραίες αυτές εποχές περάσανε και πάνε. Οι κοινωνίες στις οποίες πλέον ζούμε έχουν και μέτρα και όρια. “Καλώς ή κακώς οι άλλοι είναι πάντα κλειδιά που μαζεύουμε στον δρόμο για την αυτογνωσία, κάθε πληγή είναι και μία πόρτα προς την ωριμότητα”, αρκεί να μην πληγωνόμαστε για να πληγωθούμε. Αλλά πληγή και άλλο παράσημο. “Άλλοι θεωρούν την εγκράτεια αναγκαία, εγώ πάλι θεωρώ ότι η εξάπλωση είναι το παν”. Το παν δικαιούται να είναι άλλο. “Ο αυθορμητισμός δεν γνωρίζει από σταγονόμετρα, αλλιώς δεν θα είμασταν αληθινοί αλλά απλά συγκροτημένοι ”. Μπορεί να μην γνωρίζει από σταγονόμετρα αλλά σίγουρα γνωρίζει από ανοησίες, άκριτες ενέργειες και προσβλητικές συμπεριφορές, μερικές φορές, τουλάχιστον. Και ειλικρινά δε βρίσκω που είναι το κακό στο να είσαι συγκρατημένος και να υπάρχει κλιμάκωση στην εξέλιξη μιας σχέσης. “Η ζωή είναι ένα σύνολο από κούρσες των εκατό”, αν έχουμε τον αθλητή για ξόδεμα, βεβαίως! Και ποιος με καλεί να είμαι “δρομέας ή θεατής”;
Εγώ επιθυμώ να εναλλάσσομαι στους ρόλους, να παίρνω τις ανάσες μου, να επιλέγω. Γιατί θα πρέπει να σκύψω την κεφάλα και να τρέχοντας ξαμοληθώ; Ημερομηνία λήξης και ρελαντί πως παντρεύονται όταν έχουμε συγκεκριμένο βίου χρόνο;
Κι εγώ χαμογέλασα!
Markos:
“Τι είναι το μέτρο όμως. Είναι ένας εσωτερικός ρυθμός που τίθεται αρχικά για να διευκολύνει και κατόπιν να ικανοποιήσει”. Ένσταση. Σαφώς δεν πάντα διευκολύνει, για να μην πω το αντίθετο, και βεβαίως δεν ικανοποιεί τουλάχιστον στο επίπεδο του έρωτα.
Ποιος ζήτησε τόση αυστηρότητα στον “καθορισμό” του μέτρου; Γιατί να το δούμε σαν μια σιδερένια πανοπλία και όχι σαν μια περιοχή όπου μπορούμε να εκφραστούμε και να δημιουργήσουμε; Και από πότε εκπαίδευση = περιορισμός; Η γνώση δεν είναι που πλαταίνει τη σκέψη και προσφέρει καρπούς ανοίγοντας νέα μονοπάτια και προσφέροντας καινούργιες δυνατότητες; Θα συμφωνήσω ότι το μέτρο έχει και μια χροιά αυτοπροστασίας, μια χροιά αυτοσεβασμού. Αλλά που είναι το παράλογο σ’ αυτό; Γιατί αυτομάτως να καταργεί την αγάπη και να μην την κάνει πιο όμορφη και πιο δυνατή; Μήπως επειδή αποκαλύπτει ασυμμετρίες και ασυμβατότητες; Ποια αληθινή αγάπη μπορεί να είναι ενάντια στον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια;
Φοβάμαι ότι υπάρχει μια βασική παρανόηση. Το μέτρο, βεβαίως, είναι ένα. Αλλά ένα, και διαφορετικό, για τον κάθε άνθρωπο. Γιατί να το βλέπουμε σαν το κρεβάτι του Προκρούστη; Ποιος είπε ότι μέτρο σημαίνει προκαθορισμένη, στεγνή πορεία;
Και τέλος, με το να απαντήσουμε στο ερώτημα “Τι είναι Αγάπη;” Θα γίνουμε καλύτεροι; Θα αγαπάμε περισσότερο; Αμφιβάλλω. Ο καθένας αγαπάει και βιώνει την αγάπη με τον τρόπο του και η αγάπη είναι, όπως και η αλήθεια, μίες [του μία πληθυντικός]. Η δική μου απάντηση, μετά από όλα αυτά, στο ερώτημα:
Χωράει το μέτρο στην Αγάπη;
Είναι, ναι. Χωράει!
Lupa:
“Μ΄ αρέσουν τα τραύματα που έχεις να επιδεικνύεις επειδή δεν φοβήθηκες τη φωτιά”. Αυτό το “επιδεικνύεις” τα χαλάει όλα.
Πιστεύω ότι ακριβώς το μέτρο προστατεύει και από τις καταστάσεις ναρκισσισμού και αυτομαστιγώματος που αναφέρετε. Όσο για τις “τρικυμίες εν ποτηρίω”, όπου ο “έρωτας” από τον εαυτό μας ξεκινά και σε αυτόν τελικά παραμένει, μάλλον αποτελούν συνηθισμένη περίπτωση. . .
propetis:
Θίγετε και άλλες διαστάσεις πολλές. Διαστάσεις όπου το μέτρο μπορεί πραγματικά να συνεισφέρει.
Ο Κλεόβουλος είχε δίκιο: Μέτρον Άριστον
ΚαληΗμέρα Σας Ευγενικοί Σχολιαστές
καλη σας μερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήαφτο!
Καλημέρα, εγκάρδια λίαν, και σ' εσάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μου αρέσει και πολύ να σκέφτομαι και να αναλύω ανθρώπους και σχέσεις ...τα δέχομαι όπως έρχονται...αυθόρμητα...κι ας σπάω τα μούτρα μου συχνά...μαθαίνω...προσπαθώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήμια υπέροχη καλημέρα :))
Δεν είναι κακό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ και ανταποδίδω με ένα "αξέχαστο βράδυ" και μουρίτσες τιρείς
:)))
Από άλλο σκεπτικό κι εγώ ουσιαστικά είμαι της ίδιας άποψης με την Ελληνίδα και τη Lupa. Βλέπεις η αγάπη δεν μπορεί να έχει μέτρο. Μπορούμε ίσως να μετριάσουμε τις αντιδράσεις και τις ενέργειές μας, αλλά όχι το συναισθήματά μας. Το μέτρο σε μία σχέση έχει να κάνει με το κοινωνικό σύνολο που μας περιβάλλει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστό. Και βεβαίως το μέτρο σε μια σχέση έχει να κάνει και με το κοινωνικό σύνολο που μας περιβάλλει. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ.
Αχαλίνωτη ε; Γιατί όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ να είμαι άγριο άλογο παρά χελωνίτσα. Χαριτωμένες οι χελωνίτσες δεν λέω αλλά... η ζωή είναι υπερβολικά σύντομη.
Οσο για το εύστοχο σχόλιο της Lupa έχω να πω το εξής. Τι είναι οι άλλοι εκτός από κορδέλλες που τυλίγουμε τον εαυτό μας;
Εγώ, πάλι, προτιμώ, κατά περίπτωση και μέτρου οικονομία, να είμαι "άγριο άλογο" [τι όρος!], "χελωνίτσα" και όλα τα ενδιάμεσα και πέρα από αυτά. . . Όσο για τους άλλους μόνο σαν κορδέλες για να τυλίξω τον εαυτό μου δε τους βλέπω. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήκαληΗμέρα Σας
Για σκέψου το λίγο. Δεν είναι όσο ρηχό ακούγεται αυτό για τις κορδέλλες. Συνήθως μέσω των άλλων δεν ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω μιας και είναι θέμα οπτικής γωνίας...
ΑπάντησηΔιαγραφή